Alle inzendingen over Roet OR Schoorsteen OR Vies

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

van binnenuit naar buiten die blik van jou door de beslagen ruiten van mijn hart met tranen als roet zo zwart…

in het koor dampen op de graven kookpotten de schoorsteen rookt weer…

' 'ja, doei,' en ze snurkte al toen hij bij de deur was wat kan de liefde toch mooi, vies en puur zijn…

somber wolkende aasvogels als vlokken roet boven slagvelden niemand op de aarde ziet de vlucht van witte duiven…

Eindelijk kwam er witte rook uit de schoorsteen De schoorsteen van mijn 'rookige' avondleven Ik dorste het verslavende vuur Ik maakte al wat ik had aan tabak nat Ik had er meer dan tabak van Vooral van het kopen van zo’n pakje Vooral van de schrijnende verpakking Vooral van de stijgende kosten Ik brandt me er niet meer aan Ik brandt…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Vies, viezer dan vies, wanhopig, hongerig met infecties. Rijk, rijker dan rijk, stom, te dom, maken de wereld, ja, en hoe? Mooi, maar nep, mooier dan mooi. Wie is rotter dan rot en wie zijn het meer dan moe?…

Snoei afval restproduct van een reorganisatie als rook de schoorsteen uitvliegen of gelost worden in de rivier van de uitkeringstrekkers .…

fles met vilten ring vette trage levertraan gezond en dus vies…

Zwarte wolken rollen binnen In een tijd waar vuur rookt Donkerzwart gaat men beminnen Als men oorlog stookt Zwarte dampen wegen zwaar Op de harten van vele mensen Zwart roet in het haar Licht zal men wensen Haat en troebeling wordt geschapen As is men aan het verstoren Hoop ligt te slapen Uit roet word niks geboren Wanneer komt schone…

Hij zwemt bijna op zijn rug In een zuurstofarme bokaal Zijn kieuwen happen verwoed Tussen schilfers van roet Was hij maar een sidderaal Dan gaf hij de kat een stroomstoot terug…

ergens halverwege tussen grijs en groen waar stinkend roet nog steeds de rauwe zelfkant van eerder leven tekent ben ik als geducht opgegroeid…

Regen gooide roet in het eten daar de reis nu twee keer zolang zou duren niet dat de soep zo heet gegeten zou worden al was daar 't laatste woord nog niet over gezegd…

vermoeid alsof ze langzaam in diepe vergetelheid wegzakken als je dan je hoofd wegdraait gloeit je haar rood in het schemer ik zie alleen contouren en ben onzeker over het bestaan ervan jouw vormeloosheid in de schaduwen is de weerspiegeling van mijn onkunde om te zien wat je voelt Dan draalt de vlam en in de rookspiraal stijgt de roet…

ik weet het grut de grijze bolletjes pluis hoor ze piepen in hun huis waar het ouderpaar de bekjes vult van het jeugdig ongeduld in roets en schicht met tomeloze vaart tot de herrie is bedaard het wollig spul op de laatste zonnestraal in alle rust de nacht ingaat…

Eén moment waren mijn hart en ziel compleet tot mijn leeftijd roet in het eten smeet. Nu een jaar later, ik hou nog steeds van hem wat een flater, aan de andere kant blijft het stil…

Madeliefjesmade Schoonheid verstopt onder misselijkmakend Zo ook ik, de mensenmade Diep gravend - rot, vies vlees tot in de kern Etend, vretend, honger Altijd meer en weer, etend dat zonder verweer Mens en madelief Begraven onder vies, verrot vlees Vlinder en vlieg Tandenjeugd, levende maag Ik ben de mensenmade, de madeliefjesmade Ook…

Haar garnalenkroketten En Vlaamsche koteletten Maar daar kon de schoorsteen niet van roken. Er ging een slot Op haar frietekot.…

Laatst dineerde ik met Constance In een sfeervolle ambiance Maar toen zei zij Plots tegen mij: Vetzak, wat zit je weer vies te schransen…

wat eens begon als kaviaar en grand cru eindigt toch als poep en pies denk ervan wat je wil schoonheid zit in vies…

De volgende ochtend, geen kado, alles vol met roet. Ik las het briefje. Sorry...mijn paard werd niet goed...…

U heerst over mijn schoorsteen en uw blik is recht en ongesluierd door de schrik van te bederven vóór uw knallend sterven.…

Hoewel een actiegroep mij er op wijst: ‘Zo blijft de zwarte mens in knechtpositie…’ Wil ik juist dat de Sinterklaastraditie Een plaats krijgt op de Werelderfgoedlijst Wel met verplicht het plagende gedicht (Waarvoor ik gaarne spandiensten verricht) zie ook: www.gelegenheidsdichter.nl…

Opgericht, lang en blijvend recht voor de goede orde die ik bracht, een maatstaf waarneembaar van wat rook naar eerder verdacht steen na steen verstild.. na een lang beroet verleden veranderde mijn bestaansreden, in een indrukwekkende skyline met uitzicht bij het avondlicht herkenbaar tot ver beneden kreeg ik een kroon aangemeten.…

te glippen Piet zo zwart als roet en kinderen die met hun lachende toet aan de chocolademelk nippen Zoet als een suikerbeest vieren kinderen van elk land en huidskleur met Sint en Piet het feest Menig arm ziek kind dat de boom door manen zag schijnen voelde dat liefde geneest In het boek van Sint Nicolaas staan al de kindernamen opgeschreven…

Een hond is knap (al blijft 't vies), ik snap niet hoe ze ’t flikken hun gore drollen zo precies onder mijn schoen te mikken.…

Ik hoorde een Crooswijker roepen: ’De lucht is er vies en de stoepen. Echt puur ongezond. Daar zal ik mijn hond voorlopig maar niet laten poepen!’…

Ook in deze kringen Wil men in de schoorsteen zingen En het strooien uitproberen. Sint vroeg, wat u al vermoedde, “wilt u met de roe of met de roede “.…