Alle inzendingen over SPOORLOOS OR overleven OR vergetelheid

haren kraakten web brak verbleekte hangende kruinen van zee-anemonen oprukkende grijstonen in tranen in kastanjehulzen mijn kromgetrokken handen tussen je krachteloze tanden het slotaccoord van onze inspanning klonk als een verloren kroniek de bergen lagen geestesziek en comateus als lakens in ons verlaten bed we zaten aan weerszijden…

of boven de maat niet dat alles zo evenwichtig klinkt in mijn geschriften ik doe maar wat vaak zonder te schiften en denk vaak; goh, het loopt wel ergens ga verder en niet over muggenziften snel tevreden is mijn motto geen hoogstaand werk immers nadat men dit heeft gelezen, zo het al gebeurt, komt mijn schrijven in de map der vergetelheid…

De laatste ronde klinkt stamgasten plakken aan krukken het is de hoogste tijd aftaaien wil niet lukken Morgen zijn zij alles vergeten gisteren bestaat niet meer…

wanneer een vergetelheid terug gaat leven loert op realiteit is het aan mij om niet te bezwijken het te bestrijden met een gedrevenheid die me vroeger onmogelijk leek want zolang men de kracht van het verleden niet breekt blijft het zich herhalen telkens weer…

het is negen uur in de ochtend ik schrijf over de eeuwigheid mijn pen sleept langs woorden verzonken in de stilte ik wil geen eind forceren noch een gezicht onthullen dat ver teruggaat naar kinderjaren en enkel op een zwarte bladzijde wakker te krijgen is ergens moet er een land zijn een zacht land, een heel zacht land wie wil…

ik zag laatst ‘Limited Edition’ toiletpapier -hoe beperkt is een herinnering eigenlijk? hoe lang geleden moet het zijn om te vergeten en wiens geheugen zal uiteindelijk nog knarsen? mijn verleden kent een zinspeling op toekomst, of was het nou andersom? dagen gaan niet sneller, dat lijkt maar zo, ze duren nog steeds even lang vroeger…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Wit, Blijvende gedachten. Ze jagen door je hoofd, de onwetendheid, nooit word je geloofd. Je voelt medeleven maar ook minachten. Zien zonder verband. Verbindingen verdwenen. Thuis zijn zonder land De massa bestaat uit velen. Nooit zul je weer weten, wat je vroeger hebt gedaan. Alles ben je vergeten, En wat je weet, daar heb je niks…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

er is geen houvast in dit ijle zijn geen heldere lijn die ‘t hier en daar markeert ’t gewone zijn waar vorm met koele hand nog tastbaar heerst ligt achter mij er lijkt beweging in de straten maar in geblindeerde winkelruiten zie ik slechts mijn oude zelf er is geen binnentreden meer geen bel die rinkelt of de vertrouwde winkelier…

vinden in meer uren de vampiers zijn ook terug ik zag de bloedvlekken in mijn eigen bed kabouters hebben daar weer geslapen zij kwamen hun slaapmutsen halen die zij vergeten waren er spelen weer zaken die vroeger tijden raken die wij verdrongen hebben omdat wij er niets mee konden en hun taal niet meer verstonden zij zijn in de vergetelheid…

de middagzon en tunnelde de schemer met het zwart van late avonden werd magisch realist joeg het laatste restje daglicht naar grijze wagens door de kist de nacht heeft ons begraven in het donker van vergetelheid maar de vlag heb ik gedragen…

de middagzon en tunnelde de schemer met het zwart van late avonden werd magisch realist joeg het laatste restje daglicht door de kist naar grijze wagens de nacht heeft ons begraven in het donker van vergetelheid maar de vlag heb ik gedragen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

troosteloos zinloos eindeloos dit verdriet niet echt zonder schijn moedeloos mateloos spoorloos bij zoveel leed blijft zelfs de dichter woordeloos…

Is overleven over. Of is leven overleven. Overleven is ook een leven. Maar leven moet te leven zijn. Met kanker leven moet te overleven zijn. Voor een familie met kanker moet leven blijven. Voor een familie met kanker moet leven leven blijven. Die kanker beheerst veel levens, maar laat kanker nooit overleven.…

's Morgens heel vroeg liet ik hem uit hij wandelde zijn gewone weggetje door de tuin naar het hekje ik heb hem nog nagekeken Sindsdien is hij spoorloos net of je kind vermist is en toch verwacht je steeds dat hij aan de achterdeur klauwt Hij was gelukkig bij ons en wij met hem de brokjes, het hart en de tuin maakten zijn leven uit en…

In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw helemaal mezelf bekijk en beluister ik de buren Dichterbij kan ik niet komen Mijn takken reiken steeds sterker, steeds verder Kinderen klimmen erin Ze kussen zich lachend een toekomst In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw word ik ruw en rimpelig In hitte, sneeuw…

De manco's zelf zijn niet zo erg als de herinneringen aan de tijd dat ik ze niet had, maar ach, als dat alles is (wat het keer op keer niet is) Toch vraag ik me af of en waar er een grens is waar ik niet verder wil zó veel wil ik nog: bloemen zien en ballonnen oplaten die de wereld over mensen strelend raken met zachte gedachten…

Het is drijfzand, lastig maar er zijn geen beesten die mijn ogen uitsteken om me levend te verscheuren ook is er geen getij geen vloed die me verdrinkt ik zit alleen maar vast als in beton, het zand is hard geworden, ja als er toeristen waren zou ik naar ze zwaaien op hun foto’s, maar er is niemand ik voel niet eens meer hoe koud…

Gespiegeld ben je niet even mooi aan alle kanten maar goed genoeg en als er iemand is die een voorbeeld neemt aan jou dan gaat het om iets anders hoe je bent hoe je doet een houding, een deugd een vaardigheid, een inzicht een balans van belangen alsof dat altijd zo gaat maar jij weet wel beter want je kent jezelf ook anders…

Mannen kregen me niet met hun kwalsterpraatjes over de hemel op aarde die zij me willen geven hoger dan ik voor mogelijk houd zullen ze me laten vliegen Ze heeft liever een bezemsteel tussen haar benen lachten ze onder elkaar tot het hun verging met hun kwalsterpraatjes over de hemel op aarde die ze op elkaar bevechten de aarde die…

Voorwoord: Ik was twee weken in het OLVG, meestentijds op de Intensive Care. Het duurde een tijd voordat de bron van mijn longontsteking was gevonden: de in Nederland zeldzame Legionella-variant longbeachae, aanwezig in de aarde van onze gemeenschappelijke binnentuin. Ik heb pech gehad dat ik besmet ben geraakt. Op een mooie dag nestelden ze zich…

Vroeger moest ik wennen aan mezelf, wie ik was op filmpjes van mijn moeder nu aan jouw stem, aan jou levensecht lachend alsof je in de andere kamer bent terug uit het verhaal waarin ik achterbleef Het is zo voorgoed voorbij ook als jij samen met mij terug zou horen en zien hoe het was en evenmin zou begrijpen dat jij daar toen…

Overleven vanaf dag één meer of minder vaak of soms met of zonder hinder Overleven op hét moment er zit niets anders op je zal wel moeten er is geen terugweg, geen stop Overleven dag in en dag uit blijven knokken misschien tegen beter weten in er alles aan doen en niet bokken Overleven zolang het kan ieder uur, iedere minuut, iedere…