Alle inzendingen over Schaatsen

We gaan dus skiën,schaatsen,schansje springen Waar homo's in elkaar worden getrapt En waar de strafkampdeur wordt dichtgeklapt Voor wie het waagt protestliedjes te zingen We hoeven niks te horen of te zien Behalve Kramers wissel op de 10.…

In Sotsji grepen ‘we’ de ereplaatsen, Het was Oranje boven: één, twee, drie, Nee, niemand was daar Hollands evenknie, Je hoort al zeggen: ‘Niks meer 'an, dat schaatsen.’ Dus als het WK voetbal straks begint, Bid ik dat alsjeblieft een ander wint.…

De nachtvorst waarde onlangs door ons land Op slag werd menigeen door ijs gegrepen De schaatsen uit het vet, meteen geslepen – We weten het vervolg wel onderhand: Hoe snel je hier ook op de ijzers staat Steeds blijkt dat dooien stukken sneller gaat…

Polderland, raaiend gras Dotterbloemend glooiende oever Ruisend riet Waterkant lonkt naar mij Mysterieus watergekringel Luchtbellen vermoeden leven in dit nat Schrijvertjes schaatsen gedogen Onder dit oppervlak echter Vergalt de bittervoorn Stekelt de baars en wordt Amoebevormig bloedgezogen.…

Elk jaar weer geeft Voorwinter in december Hoop op witte kerst; Schaatsen in kerstvakanties In winterse landschappen In de laatste eeuw Hadden we slechts zeven keer Een witte kerst; Maar denkend aan kerst vroeger Zie ik ons spelen in de sneeuw…

gladde woorden schaatsen op het ijs stugge woorden klunen tegen de wallekant omhoog rumoerige woorden veroveren het land tóch of vooral hebben wij het land aan luidruchtige woorden geef mij maar het warme fluisteren van teder woorden als ik mag kiezen worden dat mijn laatste woorden…

Nog wandel 'k door het zwaar berijpte gras, En hoor naast me op de vaart het fijn gekras Van schaatsen over 't hol rinkelend ijs: Ik heb 't gevoel, of 'k op 't bevroren glas Cirk'lend, zwevend, zwenkend op kunst'ge wijs, Met 't buigend bovenlichaam daal en rijs: 'T is in mijn rug, of 'k zelf op schaatsen was.…

Nog wandel ‘k door het zwaar berijpte gras, En hoor naast me op de vaart het fijn gekras Van schaatsen over ’t hol rinkelend ijs: Ik heb ’t gevoel, of ‘k op ’t bevroren glas Cirklend, zwevend, zwenkend op kunst’ge wijs, Met ’t buigend bovenlichaam daal en rijs: ’t is in mijn rug, of ‘k zelf op schaatsen was.…

Wil zo graag Nog even die Jongen zijn van Zo'n jaar of acht Spelen in opa's Tuin, schaatsen Op de gracht, Wil zo graag Nog even weten Wat ik toen dacht Mezelf kortdurend Verliezen in mijn Gedachtengoed van toen - Maar 't zijn, ontdek ik nu, Onbereikbare bestanden Opgeslagen in de hersenen Van toen - 'k moet leven Met…

hoorde het zingen van de slagen in samen schaatsen op het dragend ijs langs wuivend riet de zon geniet op laagstand van de stilte in ons gebied het slijpsel is een feest toont in witte sporen waar we zijn geweest altijd een verder maar wij keren om kijken naar van waar wij zijn gegaan…

Krakende, kronkelende aders doorsnijden het koude land zwarte diepten tegen het scherpe wit diep gebogen dans ik in jouw ritme uitzicht op je strakke kont spannende spieren blij dat ik niet voor maar achter je rij!…

Mijn vader verloor 's winters zijn verstand. Als 't ijs op het kanaal was te vertrouwen Bond hij meteen mijn schoenen met wat touwen Aan ijzers met een houten bovenkant Je moet verdomme glijden en niet sjouwen Riep hij me toe, maar ik bewoog onthand En wankelde door niemandsland, Een trage beer met ingepakte klauwen Als vroeg mislukte…

Campinastrand. In de ondergaande zon intens schaatsplezier.…

Moest je af en toe wel even stilstaan om dat allemaal te zien, anders ging je onderuit door de scheuren her en der in het ijs, maar was prima te schaatsen verder.…

Kampioenen Kok en Jutta Femke en Leerdam Koninginnen Op de schaats De jongste aan de stam IJsprinsessen Snel en jong - Wat snel komt is ook goed Stiefmoederlijk Bedeeld geenszins De schaats zit in het bloed Want Kok jut Jutta Op en Jutta Haalt sportief haar gram Ich habe nur Die eine kampioen Noch nicht geküßt Ik ben…

zo Zeldzaam mooi is Dat het zelfs hier Bij ons in wat een Uithoek van het land Heet bovenmatig veel Zon geregend heeft - Dan is het tijd om Stil te zijn, alleen Maar stil - zo stil Als het kleine voorntje Dat met zijn ogen wijd open Is vastgevroren in het Half heldere water van De vaart waar ik Met goede moed Mijn schaatsen…

maar je ziet me niet vastgeketend zit ik nu mijn benen niet meer willen ingepamperd in dat wat eens mijn luie stoel was zijn de veren duidelijk voelbaar al lijkt de stof als nieuw het vertellen aan dat ‘ie versleten is kan ik niet meer en aan wie kinderen zijn opgegaan in de rook van alzheimer heb ik ooit kinderen gehad ik wil schaatsen…

Neem nou bijvoorbeeld die tienduizend meter Met gaapverwekkend monotoon gezwoeg. Wat mij betreft gaat het nooit hard genoeg, Maar door de klapschaats gaat het nu wel beter. Het laatste evenwel laat onverlet Dat ik bij elke rit de wekker zet.…

Als de eerste felle kou in het gemoed van de liefhebber weer onrust zaait De sneeuw het land overrompelt en langzaam weer naar zich toe graait Glij ik de ultieme vrijheid tegemoet op het glad gespannen Wyde Wied Het blijft een prachtig plaatje een mooie onvervulde droom want helaas schaatsen – ik kan het niet…

Marianne Timmer kondigt vandaag aan dat ze per direct stopt met schaatsen. Margot Boer werd Nederlands kampioene sprint.…

kleur spreekt samen in kalk een portret uit duizenden een steunpilaar, zeg maar balk woorden doen deze wereld duizelen selenietsplinter in m`n vinger en de korst sluit lucht af een najaarsblad blijft een beginner maar nooit begonnen. laf raadzaam als schaatsen op een ijsbaan, en maar lachen je kan dit nergens plaatsen ondoordachtbaar…

nu sneeuw niet meer is, en ijs frisheid van een kerstbevroren sterrenhemel in vroege morgen de slee, het schaatsen, ijskristallen op het raam winters speelplezier, als prehistorisch dier uitgestorven nog even rest in oude zielen de herinnering krom gebogen uit de tijd deze generatie sterft en met ons wat winter was…

Een snelle meid in Heerenveen Reed sneller dan ze deed voorheen Haar schaatsen klapten driftig door En het publiek riep toen in koor Kom op ze zitten op je hielen Straks rijden ze je in de wielen Ze kwam toen bij de finish aan En wist ik ben voor goud gegaan Haar enkel zonder het textiel Bleek echter haar achilleshiel Dus de moraal van dit…

Deze winter, bij het schaatsen: vos onder ijs. Twee glazen ogen keken op alsof hij zo omhoog zou springen met open bek als het plotseling zomer werd. Ik vlucht voor honderd boeren. Water breekt. Ik zwem mij langzaam dood. Mijn laatste woorden zijn gedacht ik kan niet meer en spreken gaat niet hier. Het is eenzaam.…

Paarden op schaatsen om de vrije kuhr te doen wel gelukkig met veilige schaatsen zodat paarden niet kunnen vallen en zich ook niet zeer doen mag nog niet. De olympische commissie was daar op tegen. Er werden veel ijsjes verkocht en groene hoestbonbons tegen de kou in Vancouver. Ik heb genoten van de curling.…

warmde winterhanden aan het kuilend gras voelde zon van afgelopen zomer proefde weer intens haar kracht hoor de schaatsen slijpen aan het ruwe ijs zie baard en knevels zich verbijten aan de pegels die hangen en de vorst steeds vangen maar in de luwte van het riet onbereikbaar voor de stevige noordooster zingen zij hun schaatsenlied…

Zelfs Moeder Natuur Weet niet meer: is het vriezen Of is het dooien Na een lentekerst En een krokus nieuw begin Treedt de winter in Gedwongen ijspret Geen trein of bus maar schaatsen Op stoepen en straat Dan smelt het water Zonneschijn, warme regen Winter slechts even Twee maanden te vroeg Strijden winter en lente Roert de maand…

Rode neuzen, wollen mutsen en wollen wanten; een winterse wonderwereld ijsbeert op schaatsen over weidse bevroren water transparanten. Nog niet betrouwbaar genoeg voor een Friese elfstedentocht, doch de doorloper weet dat een strenge vorst nog nimmer een koude leugen verkocht.…

ik wist dat je ging schaatsen in je wit kristallen pak strak aan je lijf om nergens aan te haken en toch snelheid te maken als een flits voorlangs het riet dat zo zijn eigen tonen zwiept in een krakend lied in jouw cadans langs deze rij het kleurgezang met wuiven van de gouden kant voor je uit op het zwarte ijs jouw…

de dood uit de gang speelt grijnzend met goud en zilver kieren lijken mee te kijken en roestig ijzeren haken laten de laatste lus bengelen zijn handen wast hij niet die lucht beroert niemand meer de ring aan zijn rechterhand schittert maar is te ruim met zijn linkerhand sluit hij de zware deur het heeft gevroren hij denkt aan zijn schaatsen…