Alle inzendingen over Sixtijnse kapel

staat alles open en stormt de wind de lade uit vooronder de lege ruimte van het schip in, trillend tussen de banken en rondom het altaar, de lucht leeft in het heilige halfduister Mijn bewustzijn zet uit laat op oefeningen en improvisaties gedachten zweven om ze te schikken en op hun plaats te laten landen tijdens de middagpauze in de kapel…

Een doodse stilte wordt verbroken door de helle schreeuw van een vogel verstopt in de oude treurwilg, vlak voorbij de oude kapel. Bloemen sieren deze trieste plek, waar tijd lijkt stil te staan, en treuren schijnbaar in stilte, om het leven, waar kruisen aan herinneren.…

ontdaan van elke katholieke franje, geen goud of zilver, geen marmer, zuiver geloof in ruwe, stugge stof, omsloten door ruw sisal koord geen paus of priester, kardinaal, geen beeld, reliek of kathedraal, maar slechts dat pure, zuivere woord wijn en brood en in stil gebed luisteren naar heldere klokken, tijdens de daagse ommegang, door kapel…

het liep hier de spuygaethen uit een en al drassige troep dichting kwam ongekluisterde vrijsters met breekbare geloften legden geulen aan ter droging ook voor 't weids uitzicht maakten er een tuintje van verse groentjes voor de zieken nee geen dansmariekes geen dollemina's ze heetten begijnen naar hun hofje plus kapel later bezet…

je steeds moet lijden je beseft dat dit niet waar kan zijn dat er een einde komt aan die pijn kom maar naar Mij, kom naar het Licht laat Mij het zijn die je pad verlicht laat Mijn hulp over je neerdalen zodat Mijn Licht altijd zal stralen geen donkere tijden meer voor jou omdat Ik voor altijd van jou hou tgv de openstelling van de kapel…

Komt na de zonde wederom pardon, een nieuw begin in 't slachtoffersschandaal een mea culpa als beginsignaal? ...sacrosanct blijft 't sanitair cordon... God's stem: Et tu, knielt nederig gebogen, boet voor 't leed dat u wist ongelogen…

herinneringen en intense belevenissen mij als een comfortabele jas op temperatuur ik had die opgelapt met gevonden stukjes geluk waarvan ik de waarde pas in tweede instantie eindelijk zag met passen en meten herstel ik de jas want scheurtjes rafels en gaten geven in een keurig straatbeeld geen pas warmte vond ik in een kleine kapel…

overstromen zouden hoge stadse kaden worden gebouwd eeuwenlang kaarslicht beschijnt het beeld van de kleine madonna de koningin van troost voor het menselijk drama alle zorg en leed worden ongezien beschreven, in stilte uitgesproken ontvangen is haar antwoord het zwijgend medeleven in haar gestalte verwoord in deze koude kapel…

Ik wil degene zijn die op je wacht in de geur van hout en bloemen als jij de deur opendoet verlaat en verregend Ik wil degene zijn die jou in mijn warme armen neemt als een kapel van liefde waarin je kunt schuilen Ik wil degene zijn die jou bemint liefste geen opsmuk of opmaak is nodig voor dit gewone wonder dat het grootste wonder…

ze spelen op het plein een tent is opgezet de kapél zit op zijn plek en laat de horens schallen de mensen dansen niet alleen een dwaze clown zingt het refrein, jongleert vaag met gekleurde ballen ze kijken maar vinden emoties raar applaudiseren zonder openlijk de handen te bezeren totdat een ijle stem in tegenwind gaat zingen…

dromen en steeds kijken naar het statig groen van eiken op de cour de rust van studiezaal voor het gezamenlijke eten momenten om niet te vergeten de avonden werden gerekt na het gebed in de kapel ging ieder naar zijn chambrette dan kwam de angst in passen surveilleren de hand aan het gordijn het stil proberen de fluisterstem die…

omgord het touw met knopen die gestrikt zijn door een toekomst zonder jou ik orgel klanken voel mijn knieën op gebedenbanken laat de knopen glijden langs het schaamrood van mijn ongebruikte dijen snuif wierook uit vergeten tijden apostel nog habijt volg de riten en de mythen maar kan er nu voor even niets in kwijt als ik kapel…

de ligusterhaag kort geknipt de populieren op een rij de doden zij aan zij de ijzeren ingangspoort het loodzware hek aan kettingen vastgelegd de brede hoofdingang de oude zerken gerestaureerd Of verlaten en verweerd de kapel gewijd aan Jezus lijden achter een gesloten traliehek zijn bloemen voor het kruis gezet het gazon dor en…

De kapel zendt over het dodenveld droeve, toch bemoedigende tonen: gezangen, bedacht door een geloofsheld. De boom, die honderd jaar hier mocht tronen, ontving en schiep muziek, ofschoon geveld, blijft als orgel rouw en troost kronen.…

We verbleven in een groot bejaardenhuis waar oude mensen weer kinderen waren en de zusters met witte kap en rokgeruis zich langzaam naar de kapel vergaarden. Allen in hetzelfde uniform van afgedragen aftandse kleren. Hier telt alleen de strenge norm: Leren. Zwijgen. en ontberen.…

Zo zou ik eenmaal naar de hemel gaan, En vleugels krijgen, wit als een kapel, En vliegen door de lucht, zo hoog, zo snel, Sneller dan vogels, hoger dan de maan; En 'k zou misschien op Zondag mogen staan Vlak bij de troon van God, naast Gabriël; Jesus vond 't zeker goed: die wist het wel, Dat ik op school mijn best zo had gedaan.…

Hoorde je nog even de gebeden in de kapel van het gehucht? à la retraite de Namur? Geen perk, geen zerk, geen naam, in die onooglijke vlek, in Erneton-sur-Biert. Mijn vader schreit.…

In de kleine kapel van klare eenvoud ondervindt de zoekende enkeling hoe zijn felle zielsdrift hier zacht verflauwt. Stille schemer geeft hem lichte duizeling, laat woorden zweven: verfijnd dwarrelgoud, voelend als 's Heren en 's Heilands omhelzing.…

je leidde me de stilte in je hand streelde gebeden in eeuwenoud gezang verstierf de pijn die door de mensen is geleden je liep de stappen na van refter naar kapel hervond zo hun gedachten in toewijding aan God sleten zij een leven vol verwachten zag hun liefde in de tuin het zorgen voor de morgen alleen ogen mochten spreken woorden…

vervullen, deze kapel, hoog en hemels gelegen, op de noordelijkste top van Korfoe, waar misschien de Eeuwige wenst te wonen…

onderwerelddamp voorzei zij tegenstanders' ramp: offers voor Apollo's tempel, schenkingen in zuiver goud Delphi was destijds de navel van de oude Griekse wereld, later hadden de Etrusken aan de kusten hùn idylle, lezend in wel negen 'boeken' van papyrus: de Sibylle, vereeuwigd in het heilgdom van meester Michelangelo kijkt zij van het Sixtijns…

In de kronkel van de beek zakken mijn gedachten weg tussen zonvlekken verglijdend water en zwevende tinten groen. Er drijft niets tegen de stroom in. Ik voel onder de waterspiegel ruimte voor geheimen schuilplaatsen van wat de toekomst wordt, misschien Mijn vriendinnen steken kaarsen op en zullen op de terugweg praten over de jongens…

3 Dan duikt er een verzwegen minnaar op Die schandelijk laat uitlekken Aan een gretige reporter Hoe hij haar bronzen schedel -Met rode kraaloogjes bezet- Kuste Hoe hij haar brede tepelhoven Likte Hoe zij steels, giechelend de kapel uitsloop Langs een valluik onder het altaar Een geheime gang naar het koren 4 Moeder Overste zit al op…

intelligent mierenvolk Daar in dat Braziliaanse woud Krioelend leven in een kolk En eeuwenoud Ze waren zichzelf bewust En dachten na over hun bestaan Zij waren niet zomaar gerust Hoe het na dood zou verder gaan Maar zij voelden een zekere kracht Die zou blijven dragen Een eeuwige macht Aan wie alles was te vragen Daarom bouwden ze een kapel…

geen vragen die rezen Per abuis kwam er een pakje terecht bij de buren Deze konden het niet laten daar eens in te gluren: Touwen, boeien, zweepjes, blinddoek, pluggen, en wat klemmen Daar wist buurvrouw haar manlief trefzeker mee te temmen De moraal van dit verhaal kan ieder hier nu lezen: Hij die stout wil zijn, moet 's zondags in de kapel…

ik ben een stoffige ikoon in een donkere kapel, waar geen mens naar omkijkt of soms een oude priester met een bestofte mouw, wijwatertranen en geheime toverspreuken om god te manipuleren, wat al eeuwen mislukt…

ik reed weer met mijn opa mee de ket klapt vuur uit stoere hoeven we gingen in herinnering soms wekenlang naar zee vanuit Heiloo in eerste spurt nog even langs Kapél Maria was hun heilige bedevaarten gaven aflaat en verlossing uit de hel draafden zacht langs Egmond-Binnen uit het klooster hoorden we het zingen en terwijl…

De zender doet van alles vlot verslag, Dus wilde men zich vast maar voorbereiden, Op wat nog komen gaat: het eind der tijden, Ik zag de film voor die bewuste dag. De mooi hymne zong ik mee, terstond, Omdat ik ’t oprecht het einde vond.…

Als de laatste kerkhofgangers huiswaarts keren… dooft de wachter de lantaarns en de kaarsen in de kapel werpt een vlugge blik over de graven Sluit zorgvuldig het hek af en bergt de sleutels op in een kluisje die onder een sluier ban groen liggen verborgen de vroege avond valt in zware mist hangt in de l grijze straten op de voetpaden…

Zaal vol stilte maar voelbare aanwezigheid waar de zee ruist en de golven breken en waar het brood als sprekend teken de band is die alles vereent. Vogelenzang en eeuwig water, altijd weer ebbe en vloed maar diep besef van de Ene die allen in allen begroet. Hartslag die duurt maar rustig wordt als het water golvend en kabbelend slechts…