Alle inzendingen over Slam poëzie

de poëzieversie van Idols - Quirien van Haelen staat op 15 mei in de landelijke poetry slam finale…

ik slam zonder rem ik krijs en gil vrede is wat ik wil ik spoor ik spoor en dender door langs paal en perk vuur vrede sterk ik schiet met taal woorden als staal ik denk vooruit niet achterom het woord het woord is mijn enige bom ik raas en tier ingehouden op papier een pen en mijn vel zijn een slagveld duel…

Poetry Slam Toernooi 2005 in de foyer van het LAKtheater.…

De donkere wolk die kluistert, de mist die je zicht verduistert, de vloek die naar je hebzucht luistert…. de mens verliest zijn ziel voor het geld de zonde van moord, drugs en geweld de bloed biljetten die kleven als je ze telt Materialisme is een bezit, laat het je niet bezitten Of je gaat heel je leven er op zitten babysitten De dans met…

Ik nam van Griffioen en van Van Koot Pas na hun US Open-zege kennis Ze zijn begrippen in het rolstoeltennis Hun namen benne stiekem al heel groot Met weer een grand slam-overwinning binnen Regeren zij als zittende vorstinnen…

Het WK Vrouwenvoetbal, Sportjournaal Het NK Atletiek, het Grand Slam Tennis De Tour de France (steeds met verbale stennis) Het WK Waterpolo, abnormaal! Ik voel me door die sport van binnen hol Wel vreemd, want ik heb er de buik van vol!…

Elke vredes-slam werd vredes-lam nu elke gesprek te gronde liep op oeverloze ruzies over wie gelijk had en wie niet en wie er eerst begonnen was met schelden en waar de eerste klap gevallen was die de vrede neersloeg met de wil om... Ja met welke wil eigenlijk?…

Ik zit hier weer te wachten op haar eindelijk is ze daar en klaar we stuiven er vandoor, nergens heen en fuiven in de nacht heel gemeen zoals bacteriën, virussen en consoorten die we op muziek niet hoorden we slaan ze lam, rot en dood moeten ijlend vluchten op een boot witte strepen maken golvende krassen water is nu eenmaal om te wassen…

kijk papa ik maak een loop dat spreek je uit als een vergrootglas ik ben kwetsbaar als een lek regenjack je hebt een hoed op die iedereen stom vindt en of je 'm nu ophoudt of afzet de boot is aan en niet de hoed maar de critici hebben het gedaan ander voorbeeld ik roerde in mijn soep en je jeremijohee overstemde het tak van m'n pollepel…

een stoel en een stoel nog meer stoelen, mensen die door elkaar krioelen roezemoezen, waar is de meester gebleven, er moet gedanst in de rondte, de wijdte de stoelen worden kringgezet alle mensen in de rij gesloten stilte in de zaal, vol ogen blikken gericht, de meester knikt en klikt, de muziek weerklinkt en vóórt, het gaat rond en…

De poes van de buurvrouw krijgt hopelijk voor heel even de schrik van haar leven Haar langdradige poëzie met miauwende decibellen begon me gruwelijk te kwellen Toen ze met veel kattengejank haar werpselen wilde uiten rond middernacht in de tuin buiten De stank is niet meer om te harden te zacht om op te tillen rottende sheba uit die…

dichterlijke zegen het zwijgen in de woestijn dat is poëzie, niets anders dan poëzie…

poëzie' 'of een gedicht'?…

Zij die voor mij kwamen en dichters waren, Zij hebben hun droefenis, in de Herfst, uitgesproken En éénheid gevoeld tussen hun gebroken Leven, met het vaarwel aan de drommen hunner dromen, En het sterven der zonneblaren aan de dorre bomen. Zij hebben gezegd: de Herfst was 't schoonste getij, Al was hij dan ook droefeniszwaar en de baar van de…

- O kinderkens, wier lieve tred Het hart ons in verukking zet, Wanneer gij huppelt langs de vloer En dwaalt als scheepjes zonder roer, En, dartelend, zonder dat gij 't weet Of wilt, op 't ouderlijk kleed In onschuld treedt, Wie weet, Of ge eenmaal al te met, O smart ! Uw voet niet zet Op 't ouderhart! ----------------------------------…

De blinde bedelaar langs de stille straat, en met een stem, die beeft van koude en honger, zingt hij een liedje van verwelkte bloemen. Doordringend klinkt de klagende romance. De man is oud en grijs. Onordelijk fladdren zijn dunne lokken op de vale jaskraag. De hond, met wie hij elke bete broods deelt, zijn trouwe metgezel in wel en wee, ziet…

Ik zocht een bloem, die op de bergen wast. En aan mijn voeten grijnsde ene afgrond, diep Als wanhoop na een misdaad, en ik riep: - 'Wie redt mij?' Ik voelde een hand, die greep ik vast. En over het zwarte water, dat daar sliep, Wees mij de hand, als brug, een dennenmast. Ik vroeg: - 'Hoe draagt die boom ons beider last?' Hij sprak: - '…

Niemand heeft ooit poëzie gehoord. Poëzie bestaat niet. Als iemand sterft is hij dood. Er rest alleen honger.…

Ik hou van poezie maar begreep op school nooit iets van metrum en van ritme van jambes en hexameters maar terwijl ik het niet snapte hield ik van poezie voor altijd…

(tegen wil en dank) soms stokt de poëzie dan voelt het leeg van binnen niets kan ik dan beginnen hoe ik ook hoor of zie... soms stokt de poëzie dan zijn mijn woorden op niets kan ik nog verzinnen en er valt niets te winnen... soms stokt de poëzie dan raak ik buiten zinnen en sta ik op mijn kop mag ik opnieuw beginnen..?…

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je een hand op haar hete voorhoofdje legt, zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie.…

naar wie weet waarheen als iemand je lippen zoekt en teder je twijfels kust als handen zich langzaam ontsluiten en je bevrijden uit dichtgekleefde tijden als tussen droom en daad een hemelsbrede kloof gaapt die je zonder meer overbruggen wil als sentiment doordrongen van ongedwongen schoonheid je beweegt tot woordweverij dan voel je poëzie…

als ik niet weet hoe of het heet dan voert mijn ziel naar zinnen waarin ik bèn en dàt herken wat mij ontroert van binnen…

ook ik had in mijn jeugd nog mooie dromen want zeg nu zelf die heb je toch als kind toch zijn ze merendeels niet uitgekomen ik heb gehuild, gelachen en bemind en kijk ik terug in mijn herinneringen dan was de poëzie een goede vrind die in mijn hoofd een lied kon laten zingen als ik door leed of pijn werd overmand wist dat me op het goede…

Daar verschuilt een polemist zich vormenrijk tussen versvoeten en strofen. Ideeën horen niet bij klankenspel en soortgelijk schriftgeleerd gebruik van de coryfeeën Domme dominantie is geen wetenschap ik zie meer dan een geloof naar bewijzen zoeken, vormen van erkende meesterschap ruim voldoende om elkaar te misprijzen Woorden zijn te kort…

niet de zachtroze volheid zich dartel verspreidend in de aanwakkerende wind de prunus pruilt verblekend tijdens het seizoengebonden verlies van de bloesemdracht het enkele bloemblaadje dat zonder aanwijsbare oorzaak later (of eerder) het luchtruim kiest stuurloos niet weet waar te gaan besluiteloos avonturiert in de versomberende avondlucht…

ze glimlacht de zon door de wolken raakt sneeuwvelden zonder pijn bindt vleugels aan aarzelende voeten kleurt leven en liefde als lentebloesem weet hoe het weggaan klinkt ze is zo zeldzaam poëzie…

geschikt geslepen mijn woorden langzaam uitgezocht van beide zijden gestoffeerd met streepjes wegwijs in de poëzie van nu schijnend door de poort van toekomst op zijn plaats in mijn gedichten meegaand zonder grootspraak sluimerend in grote hoeveelheid vertoef in mijn welluidend gedicht het is eeuwig houdbaar prik…

Poëzie is meer die barst zien, verifiëren, en dat dan zeggen. Barst. --------------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1988.…

poëzie, zegt de dichter tegen mij is het licht dat het duister ontsluit is het vuur dat jaagt langs mijn huid is de vrouw die ik begeer is het kind waar ik van leer poëzie zegt de dichter in mij heeft geen woorden nodig verdraagt alleen het woord dat stilte spreekt…