Alle inzendingen over Slapende vlinders

Slapend drijft de fuut; kop in veren, wind en golf duwen hem zacht voort.…

Om die tijd voel ik diegenen die heengingen Mijn zoon en mijn ouders, de geliefde in Brabant Jou in Groet, je loop, je gebaren je gezicht, witte haren 'k Had een gedicht, de dag nadat ik je, zo wit, opgebaard had gezien Het ging over de slapende en dromende dijk geschreven in het huisje, waar ik toen sliep achter een slapende of…

In het slapende ogenblik was haar droom een vraag die ze verloor toen iemand dacht dat ze eindelijk gestorven was en de aarzelende dood haar niet meer wakker maakte…

Als ik een vlinder zie, zie ik zijn kleurenpracht; de vreugde van het leven prachtig belichaamd door een vlinder. Als ik aan een vlinder denk, denk ik aan zijn kwetsbaarheid; de moeilijkheden in het leven zichtbaar in een vlinder.…

slapend wakker worden in je droom vannacht die je vertelt zonder woorden over alles en toch niets opeens beseffend wat er is gebeurd sterren als kristallen in je hart het is toch uitgekomen...…

Kolderiek periodiek (nr. 4 uit een reeks van 100) Een zaal vol slapende mannen vormt het Snurker mannenkoor...…

Fluweelachtig zwart daalde de donkere nacht als een zachte deken, dekte de slapende dag tot het weer ontwaken toe.…

Als vlinders komen zitten op je handen en je voeten likt elke gehuilde traan die het leven vangt op donkere dagen en de slapeloze nacht weet dan dat na diep verdriet ooit weer toekomst lacht dan zweven bloemen in je haren geurend als de mooiste zomerdag jou een blauwe hemel aanreikt die langzaam aan de kimmen trekt waar nieuwe hoop…

Ongekend gevoel rare en ware kriebels het vlindert in mij. Op welke wijze zij frivool en onbezorgd fladderen om me heen in een land waar alles grenzeloos en groots is Door hun kracht van kwetsbaarheid kan ik hen niet vangen doordat ze zich eveneens beginnen te nestelen in onverwachte plekken om liefde te vinden. Door ongekende lichtheid…

Zoveel pracht en praal het leven van een vlinder onsterfelijkheid. Het is een esthetisch verlangen voor enig droom waarin het geheim van minutieuze lijnen wordt gedeeld Hoe zij door de smaakvolle lippen van een meewind wordt gekust die tegelijkertijd sensueel stimuleren tot zij ontwaakt uit een dichte cocon.…

Glanzend in de zon zonder zorgen vleien ze weg van roofdieren. Hoe een poos geleden een kostbare weefsel werd bedacht om uiteindelijk het levenslicht te zien, geweven op een plekje met de fijnste draden van geborgenheid, liefde en warmte die nodig zijn voor een veilig thuis en om zichzelf te kunnen zijn. De kunst van het verbergen en toch…

Een vlinder in rust de vleugels trillen nog steeds klaar om te vliegen. Hoe een mooie vlinder met frivool gefladder zich laat meestromen op de golven van een wind waarbij ze zweeft over het water, even met de poten deze heldere spiegel roert of vrolijk de verschillende luchtlagen kruist; ongecompliceerd zet ze haar vlucht voort.…

Hoe plots een mooie vlinder is weggevlogen naar oneindige van hemel waar ze onderweg tijd vrijmaakt om nog even achterom te kijken en terug te blikken op haar geraffineerd leven waarin ze als een ambassadrice van de Liefde vast en zeker wegen heeft gekruist.…

Vlinder voort, verlegen vlinder Vlinder vrij, vergeet verdriet Vul vanavond vol verliefdheid Vergulde vleugels; Vlinder vlieg!…

Slapend zien we meer dan met de ogen open. Vooral slapend met de snelle oogbewegingen. -------------------------------------- uit: 'Buigzaamheden', 2002.…

zo heeft geraakt penselen strelen lieflijkheid en warmte die verdoofd kus haar zachte lichaam kleed haar met het hemellicht waarin ik altijd heb geloofd daar ligt zij, slapend naakt…

Slapend zien we meer dan met de ogen open. Vooral slapend met de snelle oogbewegingen. -------------------------------- Uit: 'Buigzaamheden', 2002.…

Geschonken kusjes door jou op gestolen slapende momenten bewaar ik in een laatje bekleed met jouw tederheid vannacht verlangend naar meer véél meer……

Een blondje had slapend gezond aan het naaktstrand met wijd open mond. Ze bezwoer naderhand, dat d'r tong was verbrand, maar geen mens was er die het verstond.…

Menige nacht Heb ik met Vrouwe Justitia doorgebracht, Slapende, dat was de intentie! Maar ze was zo aardig en vooral recht vaardig.…

Woorden denderen slapende kamer binnen Honderd verlichte letters zweven geluidloos aan het plafond van onze derde dinsdag…

Voor reuwig slapend werd zij gevonden.…

het gouden morgenlicht kust koud, in wintertafereel, gebroken door takken maar niet door vensters groots sta ik op, stralend wakker gewekt ontwaakt dient u mij te vrezen…

daar lig je dan uitgeteld naast me, slapende schoonheid, je trekken thuis, ontsnapt aan regie - ontspannen, wat spuug lekt uit je mond, zelfs pruttelt ergens onder het laken een windje dat je lippen de naam van een ander prevelen is niet leuk, dat we als je wakker wordt hartstochtelijk vrijen maakt alles goed…

ze kijkt zo vreemd wanneer de maan verstoppertje speelt lijkt of ze gaandeweg voor de schaduwgezichten van de duisternis zwicht haar kloppend hart in de handen van de nacht heeft neergelegd…

Een schutter die, al slapende, donderknal en bliksemschicht over hal en kamer heeft geworpen, danst nog na in de bloederige stappen van zij die ooit een dame was. Haar sjaaltje als een rups over het tapijt, ooit nog met de hand geknoopt en nu door rood en zwart besmeurd in de stank van dood gedrenkt.…

De nachtwind streelt zacht de slapende bomen... in de donkere nacht. Zij staan te dromen en wachten... op de dag die weer gaat komen. Verlangend naar de vroege zonnestralen die dan weer op hun neer gaan dalen.…

lichtbewogen ontvanklijkheid van hare trekken zijn weggewist en overtogen door maanlicht, dat in zachte plekken gestort ligt over kruin en peluw — en dekens die haar slaap bedekken welven het maanlicht tot een landschap, een keten die zijn tere bekkens van zilverglans doet overstromen — hoe lieflijk droomt het hoofd daarboven: de mond, die vlinders…

Het prachtige voornemen om voort te gaan op de wijze, smalle weg van God, schenkt moed aan hetgeen opleeft in 's mensen gemoed, schone schittering voor het aardse bestaan. Steeds beter de Blijde Boodschap verastaan bij wat het denken of voelen uitbroedt, is tijdens levenswandel een sterke voet. Er zweeft een verlangde geloofsvraag aan: "…

Zie haar afscheid wuift ze al ginder; In de tuin zijn bloem en vlinder Als de nachtlamp en haar rook. Kom mijn kind, de dag gaat ook. Stil, hij is de dag al voor, En hij sluimert, volgedronken, Moegedroomd en blindgeblonken, In oneindig niets teloor, Rustig bij mijn woorden door. Wonder, wat wordt de avond zwart!…