Alle inzendingen over Snuiven

je hijgt het verleden achterna kom hier, ik vul jouw deel met mijn kracht het is snuiven aan het lot ontvang van mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke…

Lucht maken licht ademen leven creëren languit stromen spelen met het groen in de bomen warmte dronken bloesem snuiven vlinders omarmen de wind ontvangen silhouetten in het zand de aarde wakker kussen wolken dromen dansen in de regen springen in de zon het hart voelen kloppen en bewegen ruimte geven aan het nu lucht maken licht ademen…

het guurt in het laatste stukje ommuurd van het afgelopen jaar ze zuipen en snuiven kotsen ergernis in de liederlijke taal van poolse knopen op de hangplek met sensoren die witte gezichten uitgestreken oplichten het kansloos perspectief tekenen van de dief die in vergeten tijd zijn straf belijdt nog schoppen zij de flessen…

Al denkend snuiven bij een blauwe druiventros: je hoofd geurt vol wijn! Het raam beeft en dreunt: telkens weer knalt de hemel, blinken bliksems op. Snel wast de rivier. Men is angstig. Woonschuiten liggen steeds vredig.…

liever carrilion vol koper liever horend doof dan zien en snuiven aan het net van kopen kopen dicht het licht tot aanbieding in winkelstraten waar de kauwgom aan je zolen plakt en kleverig zijn je gedachten tot het plein waar alles wacht.…

in deze mystieke hemel fijnbesnaard met slierten van nevel in gele kleuren kan je waterdampen snuiven van geniale zoete geuren en zie je feeën en elfen spelen met de kaart.…

de heerlijke kleurrijke zich met andere mengende aura’s van feestende mensen zijn frivool zichtbaar in nacht- clubs en discotheken speurend speelt de muziek met haar beat in op losse eindjes om die te verbinden tot de gewenste string naar het begeerlijke einde ze zuipen schuiven en snuiven alles wat voor handen is voor de…

Dieren hebben alleen maar hun lichamen; snuiven, stampvoeten, hoeden warmte met warmte. Het leeft en trilt, het heeft geen namen. Hoeveel gemakkelijker vindt verdriet woorden. Dat is de wereld van de mensen: ze huilen en ze ballen vuisten en ze vullen bladzijden, maar ze sterven niet.…

De tijdgeest is meedogenloos doch niet machtig over jouw doen noch handelen, als jij zin hebt om lekker te gaan wandelen dan pak je jas en neem je beste vriend mee om heerlijk de frisse lucht op te snuiven buiten en de tijd: Die kan vandaag naar je fluiten……

Een tijd van 'wuiven' en 'snuiven'. De tweede helft van de achttiende Eeuw ken zijn modegrillen voor de rijke Dames en heren die iets anders willen. Voor mannen een gepoederde pruik; voor Vrouwen een korset om een ingehouden buik.…

Kijken, snuiven en dubben helpt geen zier. Kunstenaarsogen zijn vol troebel zeewier. Hard en gesloten blijft de hersenpan... Opeens een rilling! Sterke wind gaat blazen. Versnipperde witte kroontjes krioelen, dansen wild om de kniesoor te verbazen.…

Snuiven, slikken, maar vaker de naald, het doet haar vluchten in vage dromen waar ook zij geen ene troost uit haalt. De troost is haar reeds lang ontnomen. En morgen, bij het krieken van de dag, zal men haar vinden, 'n nog jonge meid. Een meisje zonder hoop en zonder lach, maar die eenzaam stierf, vóór haar tijd.…

_ heerlijke wenkgeur vol roepende vragen diep snuiven voorzichtig tasten fijne sierlijke frommels die ontvouwen verbieden drie bijen kruipen almaar over haar nagels brommen dof vriendelijk: "menselijk wezen zie je vondst eenvoudig wees blijmoedig bij open zegeningen eeuwige geheimen van deze bloem" moeder vreest breekt het zoete…

helder blauw overspant mijn wereld zeker, met wat vluchtig wit verweven zwarte vleugels knippen in de lucht zo toont zich de ochtend, mijn leven dat wat niet zichtbaar is, stemt mijn kleur het voelt als noordelijk wuiven ook al toont de zon zich aan mij; het is niet aan 't voorjaar snuiven de tijd is zoals dat wel wordt genoemd, het seizoen…

dader van dat kwaad te vatten Ja, het ruikt zelfs absoluut naar stront mijn neus moet je niet onderschatten Wolken overvol met bedorven lucht en om mij die onschuldigste blikken Niemand speurt er naar een uitvlucht terwijl die geur hier is om te stikken Dan moet ik helaas uit gaan zoeken waar elk zich tijdens ’t delict bevond Dat betekent snuiven…

Snuiven op de geuren van bloemen en proeven een vredige sfeer. De hoge zomerzon schijnt op gras en water waar later neerstrijken zwanen maagdelijk wit die wij aanschouwen, terwijl aan de waterkant een visser zit soezend in de zon voor zich uit dromend.…

Aan takken snuiven, als een speurende ree. Het boompje siddert van reisgrage stuipen; bruisend water bezingt echter vaste stee.…

hete sferen dragen zware dampen vrije mannen meiden massa’s deinen zwoel taps hun gezucht bij 't slampen genot in drift drijft begeerlijk lonken jonge blommen zoeken in rust’loos dwalen lijven ogen neuzen monden om te bepalen zonder knel hun keus diep in splonken ziet het water stijgt ze tot de lippen ze kruisen smakken pakken snakken snuiven…

leven over heel mijn huid werd dik zwart smeersel verspreid overal voelde ik hard aan adem halen ging moeilijk gelukkig wende het spoedig nieuwe huizen verdreven de bedaagde boerderijen daadkrachtig werd ik verbreed thans buldert Drachtens verkeer voortdurend over me heen vooral bij mijn hoofd waar wegen uiteen gaan en ik ruim kan snuiven…

ik meeglijden op je fluit, je viool, meezinken met de zon laat me daar dromen, bij de onverstaanbare taal van je lied, nooit banaal of frivool, maar vol warmte en gloed, achter de horizon stort daar je mysterie uit in mijn wezen en als je klaar bent, zal ik langzaam opkomen terug, landen, op mijn eigen stranden, ons zout, de zee snuiven…

Soms breekt een vage glimlach door die verdwijnt in een snelle wegkijkende blik over de golven Wij proeven het zilt in de lucht Slijm in neusgaten en keel komt los we kuchen en snuiven en slikken tasten naar onze hals met wanten aan gezicht verborgen in sjaal en capuchon Thuis zijn wij hier, halen diep adem conserveren wrakhout gedachten…

Getrokken uit de modder, is zij een boerenmeid Worstelend met de varkens, levert zij dagelijks strijd Zij wil ontsnappen van de beesten, de riek en het hooi Weg van die mesthoop, de beer en zijn kooi Zij gillen en trappen, die vette beesten Ze snuiven en spugen, tenminste de meesten Terwijl zij op klompen door de stallen loopt En met iedere…

Zomers snuiven we het vluchtige meel van molenstenen, malend onder de wieken van de molenaar, Poëzie waait door beide manen, verlustigd in de schaduwen van korenschoven, patronen van de toekomst zijn vervangen in wat ons verder onderscheidt, raakt de verwondering meer bevlogen, waarop nog fraaiere bewoordingen kan bogen, er bestaat…

Zomers snuiven we het vluchtige meel van molenstenen, malend onder de wieken van de molenaar, Poëzie waait door beide manen, verlustigd in de schaduwen van korenschoven, patronen van de toekomst zijn vervangen in wat ons verder onderscheidt, raakt de verwondering meer bevlogen, waarop nog fraaiere bewoordingen kan bogen, er bestaat…

mijn schilderspalet met tientallen kleuren van donker naar hel spijtig zonder geuren dat zou het nog zijn het schilderen van een roos de geur op kunnen snuiven de blaadjes heel zacht en heel broos spijtig, ik kan je enkel tonen hoe mooi ze wel is ze aanraken niet het zachte gevoel, een gemis maar kom eens kijken in mijn tuin daar…

zingen op witte wolkjes ingewandsgefladder verliefd mijn lief mijn mooiste lief jou zo ZOMER laatste vlinder gevlogen baarmoeder vraagt paring om diepste vervulling die straks kan gebaard klein liefje mijn lief lief jullie zo bezingen van armen vol warmte om lijven geslagen snuiven…

Maar ze hadden iets ouds bij zich, nog van opa en oma, dat naar middeleeuwen rook en als je bleef snuiven nog verder: vreemde weiden in, waar zo nu en dan een gestalte opdook, naar iets mepte en achter rotsblokken verdween.…

. - Het krijgspaard, in wiens aâm de rode dampen snuiven Van d'opgezwollen moed, die hem de borst vervult, Doet met zijn ijzren hoef de grond rondom hem stuiven, Daar 't uit te breken poogt in prikklend ongeduld! Met vaste hand en knie bedwingt hem zijn Berijder, Tot dat de schelle klank der krijgstrompetten stijgt!…

Je loopt naast me met een boterbloem in je hand Ik kijk naar jou en de andere lekkernijen in de picknickmand Heerlijk hoe je zelfs die dagelijkse sleur even kunt vergeten als je naar een bloemetje kijkt hoe jij daarmee op mij lijkt Hoe mooi en heerlijk ook dit moment blijkt met jou Heerlijk om de frisse berglucht in me op te snuiven…

Maar ze hadden iets ouds bij zich, nog van opa en oma, dat naar middeleeuwen rook en als je bleef snuiven nog verder: vreemde weiden in, waar zo nu en dan een gestalte opdook, naar iets mepte en achter rotsblokken verdween.…