Alle inzendingen over Star Trek

Golven rollen als branding over het strand En spoelen wieren, schelpen en wrakhout aan Wissen sporen van verleden uit het zand Maar de deinende zee blijft altijd zelf bestaan Vanaf d’ horizon rollen golven af en aan En peinzend op ‘t duin over verre watervlak Zie ik tot ver blinkend witte vogels gaan Zwevend op thermiek met onvoorstelbaar…

Een oorlog dat is zolen staren Van mensen die niet liggen moesten Aanvalsgolven uitgewoed Uit aders te snel leeggebloed Vaders die de zolen staren Gewonnen in hun euvelmoed Zien nu die zolen op de baren Volgen een veel te lange stoet Moeders die de zolen staren Van schoenen eens trots uitgezocht Trekken zich snikkend aan de haren Brullend…

Aardappels zijn anders zo droog Af en toe zie ik je slikken Toe, hou je nog even groot Steek de kaarsjes daar eens aan Trek de gordijnen maar veilig dicht Echt gezellig vind je niet Kom niet huilen, toe nou lief Erwtjes smaken niet met zout Rust maar even op mijn schouder Staar met mij niet verder dan morgen Traan je ogen niet aan mijn…

trekken wat je eigenlijk wilt zeggen als de tranen in je ogen van je verdriet weer even mogen…

Ik droom mijzelf in de zon op Italiaanse schoenen, ogen volgen en bewonderen mij Dat is wat er mist, vanzelfsprekend er had moeten zijn na jaren zwoegen: moe maar voldaan op mijn plaats wakker worden in een gemakkelijk leven (vissen springen in mijn pan ..de katoen staat hoog ..te bloeien in de zomer) Ik droom mijzelf in Amerika Schijnwerpers…

Ik kijk naar de stad, de wereld waar ik weg was – Het heeft geregend.…

Ik wacht niet op de bus ik ben al onderweg het is de vooravond een beetje druk op straat iedereen zijn beste schoenen aan, gepoetst voor het feest Open gordijnen, tafels gedekt binnenpretjes en zachte muziek de mensen zijn thuis vannacht De kaarsen dansen om ons heen de grote broden geuren naar vrede we hebben geen vragen nu De…

Nog merkt niemand het op, maar ik heb het in me de briljante ideeën en het gezag om de dingen te laten lopen zoals het hoort, tot in de puntjes uitgewerkt in rapporten Mijn promotie is een kwestie van tijd, mijn werk zal gezien worden het is er al in mijn hoofd, klaar om bekend te maken, beleefd rekening houdend met iedereen…

Het is leeg op de Grote Markt De gids vertelt over vroeger Zijn woorden waaien over Vogels boven de daken witte wolken, het duurt lang voor we iets gaan drinken In het café steken we in elkaars taal over naar de straten waar we wonen en alles anders hetzelfde is We zingen mee met de liedjes van onze tienerjaren en toosten op de wereld…

Een konijn zit in de maneschijn naar de lucht te staren Daar trekken de wolken traag voorbij en dat gaat zo al zeven jaren Soms dreigt het brave dier zichzelf in het wolkenspel te verliezen Maar omdat dit dagelijks anders is durft hij niet te kiezen Toch hoopt hij dat binnenkort hij dit alles kan vergeten Omdat hij zeven jaren lang genoeg…

nu ik het dromen heb opgegeven lijkt de wereld eens zo luid ik trek me terug schik het huis naar het noorden genoeg tot alles en tot waanzin naast geraamtes; het lege staren, de weg terug het verwensen van herkenning en de diepte binnenin mensenvreemd en daarna verdwenen draag ik het gevloek op heupen of waarin ik ga geloven…

ik heb een etalage met gezichten die niet leven ogen staren en hun monden doen niet van zich spreken ik ken ze uit hun woorden op papier tranen en verdriet zie je in hun trekken niet als ik hen lees beginnen ze te leven ze weven dan herinnering in het antwoord dat ze geven ik wil ze handen schenken een lijf dat kan omarmen verbazing…

Ze hebben trek in mannen trek in kinderen dus zeker trek in mannen ze hebben trek in vriendschap trek in ontmoetingen dus zeker trek in vrienden ze hebben trek in zorg trek in verzorgen dus zeker veel zorgvragers ze hebben trek in voedsel trek in maaltijden dus zeker trek in (op)voeden Ze denken maaltijden vooruit zo houden ze…

Mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos, ik pieker me ongans en wezenloos trek alle trukendozen open maar kan mijn pen ook wel in water dopen. Al staar ik dagen naar een sloot met kroos: mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos maar blijf op betere tijden hopen.…

Als achter ons de poorten sluiten strijken we neer een ieder zwijgend het stroeve licht ons lot beklijvend in dit godverloren oord we trekken soep van oude botten staren elkaar in starre ogen het is alsof wolken vonken stelen uit onze kruinen, wijd geopend weigert de nacht de zucht naar sterren en sterven gebeden op dansend vuur van vers…

laat trekken weemoedig tracht ik de herinnering redeloos op te rekken ik voel een rilling de huid is klam voor mij aan het eind van de laan vergaat in alle stilte het slot zu Schlamm…

Het leven: een reis. Je leert wat wegen kennen – en wat gewoonten.…

Zang roodborsttapuit: vogel-hit op élke fuif: ‘wiet, trek trek! - wiet, trek trek!'…

In dit verlaten ondermaanse oord, Is wederom een zanger overleden, Zo wordt het almaar stiller hier beneden En is het dringen bij de hemelpoort. ‘Ik kom zo bij je, Henny’, zo sprak God, Eerst wil ik nog wat zingen met Jan Rot.…

Halverwege sloeg de zon zijn schaduw in het aquarium van onze etage waar ik tegen het glas gedrukt steeds bleker hun verdwijning na bleef staren tot ze de hoek om waren van mijn geheugen. Op de kust, zei mijn moeder later, zijn ook zij uiteengeslagen.…

die flirtend met gisteravond horrorachtige trekken vertoont…

In vliegende stoten nadert de dag dat ik en jij in 'wij' verglijden opdat wij voortaan voor en tegen en vooral het heen en weer belijden. Ach, laat mij talmen, geef mij een zwachtel, want ik ken het goede voorbeeld niet en kan je bovendien niet altijd volgen, zo hier met mijn kluitje in jouw riet. Rek mijn respijt, vier de verbinding…

In optocht trekken schaduwen over de muur - op de gang brandt licht…

Glanzend zong ze: trek me mee achter je aan en dan rénnen de hoge hil over het hele eiland rond Meneer Jeronimo 10…

Je verlaat je grotje Stopt al je dierbaars in een doos Het huis dat jij alleen hebt opgebouwd Toont leeg en troosteloos Het zijn de laatste loodjes die je hier nog weegt Gedachten en herinnering Passeren de revue Verhalen uit het verleden De toekomst, wat die brengt En de hectiek van nu Er ligt altijd vuil onder een meubelstuk Hoe vaak…

mag ik van jou leven op deze wereldbol omdat ik ook besta heb je dan heel even tijd voor mij voordat jij weer verder draait gewoon even laten zien wie die gekke bekken getrokken heeft toen ik uitstapte zij zwaaide alsof ik haar vriend of naaste familie was waarom altijd duwen en vlechtentrekken als het druk is en de tijd gaat…

Als iemand een kar moet trekken, laat mij dat dan maar zijn, heb slechts een verzoek, laat het niet een al te zware zijn!…

Klein vogelijn tussen het blad Je fluit wel uitgelaten Maar door ’t struweel daar sluipt een kat Die houdt jou in de gaten Klein vogelijn vlieg er vlug uit Want katten moet je weten Die geven niets om jouw gefluit En zien je slechts als malse buit Om lekker op te vreten…

Dan weer een rukje aan 't leidzeel rond de bek En langzaam-aan gaat 't weer vooruit, trek, trek.…

vingers in mijn geest ze trekken aan het beest dat ik heb opgesloten door mij is neergestoken toen het me bedreigde het bloed is nog niet opgeveegd het sijpelt door in woorden die me storen die vakjes open maken van wat is geweest die ik had afgesloten omdat ze anders spoken mij dwingen tot verkeerde dingen onberedeneerde…