Alle inzendingen over Stille nacht

Wanneer onhoorbare muziek klinkt, in het holst van een stille nacht. Dirigenten stoppen met dirigeren, omdat alle muzikanten slapen. Alleen bewustzijn luistert nog, terwijl de liefde neerdaalt, tot op de bodem van de ziel. Wanneer onzinnig verzet staakt. Wanneer toeval bedoeling wordt. Wanneer slaap ons overmant. Wel te rusten.…

nacht in een licht vergeten weten zij niet wie er nu nog wordt verwacht wil melker 13/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

De stille nacht, het eenzaam uur, Het suizlen door de linden; Dan denk ik aan de dood en 't graf En aan verloren vrinden. Dan wordt de geest zo onrustvol, En haakt naar 't onbekende, Als ik in 's hemels sterrenveld De wakende ogen wende. Dan schijnt de wereld mij zo klein : Mij lokt die hemelverte. 0 kon ik vliegen!…

de boom rijst uit een oceaan vol pakjes en glinstert ieders droom het licht valt op de ballen en sopranen schallen weer hun kerstgroet door de stille nacht de goudvis zwemt door al die pracht en lokt met soepeltjes bewegen emoties en de vredeszegen naar het heidens feest der winterwende dat de oudheid al eonen kende als de viering…

Ben jij nog wakker nu ik mijn zielgezicht spiegel aan de horizon of een diepe vijver in het midden van het nachtwoud adem jij die stille nacht vol begeerte in mijn dromen blijf je bij mijn nakend lijf?…

Als de avond valt Is zij de donkere schaduw Als hij een blok op het vuur gooit Is zij het droge hout Als hij de gordijnen sluit Is zij de stille nacht Als zij naar bed gaat Is hij de sleutel in de deur Alles kunnen ze zijn Terwijl de sterren stralen In een donkere nacht Zij denkt aan morgen En hij is de trap naar boven Zij zet een…

Stille nacht, heilige nacht.…

Als de avond valt Is hij de donkere schaduw Als hij een blok op het vuur gooit Is hij het droge hout Als hij de gordijnen sluit Is hij de stille nacht Als hij naar bed gaat Is hij de sleutel in de deur Alles kan hij zijn Terwijl de sterren stralen In een donkere nacht Hij denkt aan morgen En hij is de trap naar boven Hij zet een raam…

Stille nachten vol van donker, stervend geluid van het verkeer, sterren met hun ver geflonker en O, ik mis mijn lief zozeer Kale tijden vol van smarten, stervend geween zonder verweer, twijfels maken mij verward en O, ik mis mijn lief zozeer Lange dagen vol van wachten, stervend beeld dat ik vereer, 't eenzaam steelt mij alle…

Het was een stille nacht in ‘t Weensewoud waar Mozart in zijn eentje liep te dwalen. Hij dacht aan sprookjes, sagen en verhalen bedekt met spinrag, vele jaren oud. Al was het somtijds niet zo heel vertrouwd -er zaten rovers die je bruut bestalen bij nacht en ontij in het Weensewoud- toch liep hij moederziel alleen te dwalen.…

in groene takken blinkt het rood en goud met lint naar oud gebruik zijn tafels wit gedekt uitnodigend schittert hoog kristal in statig stille kaarsenvlammen de sfeer van kerst is overal in welkom zingt zacht op vinyl nog de maastreechter staar het lied van stille nacht alles lijkt compleet als het glas geheven wordt de gastheer vrede…

kom laat in deze stille nacht ons dansen op de daken als kat en kater; alle pracht van heldere maan straalt daar alleen voor ons; wij lachen over hen beneden die niet vermoeden dat het leven heerlijk, mooi zijn kan en als wat steentjes op het water zo dansen onze dromen tot zij zelfs golven slagen in de hemel kom laat in wens van eeuwigheid…

In Bethlehem werd Hij geboren In een donkere, stille nacht Niemand had Hem verwacht Maar iedereen zou het horen. Een Goddelijk mensenkind Zo wonderlijk verwekt In een kribbe toegedekt Door God de Vader bemint. Een leger van engelenkoren Vol van kleuren en pracht Zong in deze heilige nacht Omdat Jezus was geboren.…

In Bethlehem werd Hij geboren In een donkere, stille nacht Niemand had Hem verwacht Maar iedereen zou het horen. Een Goddelijk mensenkind Zo wonderlijk verwekt In een kribbe toegedekt Door God de Vader bemint. Een leger van engelenkoren Vol van kleuren en pracht Zong in deze heilige nacht Omdat Jezus was geboren.…

Zijn het woorden die mij drijven tot dichten zijn het mijn dromen in de stille nachten waarin ik vele uren lig te wachten tot het aan de horizon weer gaat lichten. Dan schrijf ik weer mijn diepste gedachten genietend van heldere zonnestralen schoner dan glans van edele metalen warmte dat pijn en leed doet verzachten.…

We zingen samen "Stille Nacht" luisteren naar "Vrede op Aarde" maar intussen worden elders mensen als beesten afgeslacht, helaas heeft vrede weinig waarde voor op macht belustte kwellers.…

De vroege morgen heeft haar stem verloren als ook nu in duisternis gebleven de zon maar niet wil komen en ik schrijnend de nacht nog van mijn schouders schud en mijn slaap nog zoek tussen de onbeslapen lakens zoals toen ik nog kind was en zwaluwen ging tellen in zomerdagen waar vreugde uit de hemel kwam en het maanlicht bij stille nachten…

Hoor het verheven roepen in het dagen, Nu er de nacht nog is, de geur'ge, zoele, Overal-stille nacht; door 't wellend, zwoele Gefilomeel, dat donker is als klagen. - Nu tjuikt het henen over lage hagen, En slaperige keeltjes komen joelen: Zo op een meer veel scherpe zeiltjes kroelen De dag gemoet, de dag met al haar vragen.…

…of staat de wereld stil en slaap ik door de dagen heen en is de dove, stille nacht hand op de schouder van een blinde dag omdat jij er niet meer bent? Ik nestel mij bij dit gebrek in beelden en zie: er is een oude film waarin de liefde kwijnt en alles eindigt in de dood.…

't Veld was, na stille nacht, met wit belegen, Wonderbaar vredig wit, wijd uitgespreid, Gelijk een vlekkloos hermelijn tapijt Zich over de aarde breidend, allerwegen. Een zachte vacht van stille heimlijkheid, Geruisloos van de hemel neergezegen... Teedre formatie van een donzen regen, Liggend in 't lichtend kleed van heiligheid.…

Geland in vleugels van verwachten stroomt onderhuids verdriet bevrijd nooit raken wij het verleden kwijt licht gekleurde dagen verzachten al kost het ons de nodige strijd vergoten tranen in stille nachten verstopt realiteit onze gedachten beschilderd doek tekent eenzaamheid het houden van, op weg begeleid door zinnen die ons nader brachten…

Dat het ja van hare stille nachten En het amen harer dagen door geen klachte Worde ontheiligd en geschaad. ----------------------------------------------------- Moritura te salutat - Zij die gaat sterven groet U.…

nachten ze kennen jouw aanwezigzijn en zullen ook het volgend jaar weer op je wachten…

Zo als een vogel in de stille nacht, op eens ontwaakt als er een doelpunt broeit en denkt, naar d`eurocup kunnen we fluiten. Maar eer ik nog mijn ogen wil gaan sluiten, zijn kansen gans voorbij,en droevig vloeit, een stroom van hete tranen in de EK nacht. Met dank aan Willem kloos…

Er is de oorlog nu, de vluchtelingen, ‘t zwijgen, de stille nacht, de sterren die als toen weer glanzen, maar er is ook het groot verlangen naar de Heer die mens werd in die nacht, en ’t onbegrip ook nu. Wie kan verklaren wat de hemel ooit kwam melden, wat engelen eens zongen voor de arme herders?…

nacht van zich laat horen en het de roodborst lukt om mij in slaap te zingen word jij opnieuw geboren mijn kind…

nacht de dood gaat weer voorbij…

De opbloei der beschaving was nog jong; Gods Woord klonk als een eenzame guitaar, die ronddoolde met zuiv're, krachtige snaar, door stadsvertier en stille nachten drong. Hoe groeide samenspel van oor en tong! De mensen vol vragen hielpen elkaar te speuren naar de hemelse Kunstenaar, schiepen uit zijn wijs een gedachtenwrong.…

Meestal na een borreltje of tien zette Jo zijn tanden in een kerstplaat kroop op tafel sloot zijn ogen en dirigeerde in staccato het voor hem geëerd publiek dat om de goeie lieve vrede en het kindeke op aard maar door bleef zingen totdat Jo zijn Stille Nacht had uitgestaard Dan bleef het twee minuten stil voor iedereen het wachten waard…

Daverend schoot de trein voorbij uur na uur elke dag alsmaar weer Die trein, hij stopte nooit voor mij desondanks hoopte ik ‘t elke keer Denderend sneed één stuk metaal als een kogel langs de stille nacht Met eigen ritme, in zijn eigen taal sprak hij dat hij mij had verwacht Woedend hortte ‘t staal langs mij krijsend nodigde zijn ijzer…