Alle inzendingen over Stilte OR kristal

Het sneeuwt over de kristalen herten aan het ijsmoeras, wat maant tot stilte, bewegingen verstillen in kilte, warme harten ademen alert op elk gebaar en blaast kapok uit neus en ogen, kool van transparante inkt maar even zichtbaar, onhoorbaar in de slag van snelle vleugels afgeworpen, verdwijnen schaduwen op het parelscherm van de avondwind…

Zo zacht en scherp tegelijk kan ze als kristal in haar broosheid breken. Broos...fragiel...licht, ja zo licht als de aarzelende stilte van een dromerige zucht. En bij elke ademhaling beluister ik haar kwetsbaarheid die zich ontrimpelt in de warmte van ons wonen...!…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

het glas heeft in kristal van haar scherven verteld hoe sierlijk lijnen bogen licht braken in de zon toen evenwicht nog transparant de kleuren schitterde van kunst de val in het ongrijpbaar zijn gebroken tot de laatste lijn in tonen die op marmer nog probeerden als kristal te resoneren…

Ik zeg Pinksteren en in de kelder zingt het oud kristal…

orakel van nu zie de tijd in jouw kristal er wordt geboren…

pas stilte vindt in de aller diepste dalen…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

water als kristal klatert en kabbelt en stroomt de zee is nog ver…

ontstaan als druppel groeit de stroom tot waterval stortvloed van kristal…

bevroren druppels schitteren stralend de zon helder als kristal…

De winterse wind dwingt, dringt diep en verkilt in stilte het kronkelend kristal tot vriezende vormen in zijn ijzige val, dit glazig gestold en gestilde poliep. Strakker stervend lijken de stromen tot hun stilste stand te zijn gekomen. In veelvoud flonkert het licht van de maan dat tot stralende sterren lijkt te vergaan.…

jij gaf het zuiverste kristal ik raakte aan de hoogste tonen was slechts glas geblazen in een vorm die voor jou bijzonder was zag je langzaam mijn kleuren breken jij glinstert nog volop maar in samen weten staan we naast elkaar kristal en glas doorzichtig als een paar…

ziel van kristal toog der heldere mensen met glasgeblazen harten niets is onbreekbaar…

Liefde is kristal, het prisma breekt het licht en vervalt tot breekbare kleuren. Vergilius…

Je ogen glinsteren als kristal, Je lichaam strakker dan strak, Maar je karakter zo rot als een appel.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

ik zag het grijs van de zee boven land vlokkig ontladen in dwarrelend wit dat stilte danste op een onzichtbare wind ik zwaaide en ving jou op de mouw van mijn jas je pluisde nog even toen je huisde in de holte van mijn hand schitterde kristal tot je structuren kraakten en een voor een braken jij als druppel de koude grond…

vlucht de grenzen te verleggen, een zucht naar te ontdekken oorden, in het belang van haar bestemming kromt de tijd en de wereld om haar heen, ze openbaart zich in rechtschapenheid, trouw aan vastberaden norm, intuïtie zonder woorden, windpauze in een opgestoken storm, perceptie van een ongeschreven waarheid, ten alle tijden helder als kristal…

Ik heb wel altijd dit kristal Waarin de wereld spiegelt, En in me is altijd vloed en val Van golf die wendt en wiegelt; Maar o, nog eenmaal de fontein Die springt en straalt en stort te zijn!…

op vele vragen Het kraken van de sneeuw de stilte en de rust wanneer gaan we het beseffen wanneer worden we bewust.…

zuiver als kristal wilden wij ons glazen universum blazen in vuur draaide waarheid tot transparantie louterde liefde puur we konden niet voorkomen dat er belletjes met dromen scherfden in brekend licht kwetsbaar vloeiden we uit spiegelden elkaars kleuren op de afkoelende huid nog spelen schaduwen op het warme kristal en danst…

Vannacht heb ik mezelf omhelsd Dat deel in mij Dat zo kwetsbaar is Mijn kostbaar kristal Bracht ik in het licht Ze is van mij Ik geef haar jou Nu is ze vrij…

Een stervende stilte dempt ieder doen.…