55 resultaten.
Het stofje teveel!?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 194 Als we denken, doen we wat met onze hersens,
tenminste dat nemen we aan, want: tussen denken en doen,
zit de Coolsingel en de Warmoesstraat, zit de Lijnbaan
en de Champs Elyssees tenminste, dat denk ik dan toch,
want zeg nou zelf:
Wie kan er bedenken dat we na de periode van 40 en 45
machtswellustelingen hebben rondlopen die dénken te…
haiku 6
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 112 zolderkamerraam
in zonnestralen dansen
wel duizend stofjes…
[ Ik doe het licht aan ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Ik doe het licht aan
en zie: de wereld bestaat –
uit niets dan stofjes.…
Stofjes
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 579 Verwarde gedachten
stofjes in mijn hoofd
Dromen zijn verneukt
niets is zoals beloofd
Mijn hart is vol twijfel
emoties de overhand
Dubbel denken malen
in pure chaos beland
Ik wil zal en ik verlang
naar rust en tederheid
Vertrouwen en warmte
samen zijn voor altijd
Een steen in mijn maag
kwetsbaar als een kind
Elke waarheid vervaagt…
[ Stofjes in zonlicht ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Stofjes in zonlicht,
zo dansen onze zielen --
Zie jij het nu ook?…
Het moment suprême
netgedicht
4.0 met 349 stemmen 389 ontspannen rust ik
op het middag bed
waar kleine uurtjes
spelen met stofjes
die door de warmte
op hun rug worden
gelegd in hun reis
langs kierende gordijnen
waar het licht hen
beschijnt in een
mistige choreografie
tussen vage paladijnen
zij dagen mij uit
in hun onvoorspelbare
tochten om vrij te zijn
mee te gaan en te
voelen wat verheven…
Dansten de stofjes
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 41 ik zag de
flits steeds
weer dwars
door de
kamer schieten
in de zachte
trek openden
gordijnen
voor even een
lichtende plek
waar stofjes
zich opwerkten
in de lucht
beschenen door
zon op hun rug
juist daar
waar stilte was
en tijd vergleed
in generaties lange
immobiliteit
dansten de
stofjes in een
totaal bewegen
enkel…
Turbulentie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21 uit mijn leven
en ik kan slechts toekijken
Soms vliegen ze ook overdag --
uit mijn bloedeigen geheugen
word ik door vreemde stofjes gedacht…
na de zondvloed
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 157 chaos geordend
kruimels weggewoven
de stofjes verstoven
hangend in de lucht
de neergedaalde tijd
laat restjes op de tafel
van lijfsbehoud...
het verval geeft de nasmaak
van gisteren beklemmend weer…
krijg nou wat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 223 wat zozzz van knuppel en dan slaven
gij zeide mij toch ooit
dat ik moest verbraven
dat ik het hitzig had vergooid
om te kreunen op jouw stenen
in jouw hooi te ontvriezen
stofjes te zuigen op jouw tenen
je kneus te muizen voor het miezen…
HET heeft geen naam
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 119 er waren eens twee kleipopjes
zij speelden in het aardse stof
drie tellen als Adam en Eva
toen werden zij verpulverd
geest doorademt het al
het naamloze fluistert liefde
reidans van lichtende zielen
bezielde stofjes bewegen steeds
in hun bedoelde vormen
veranderen dan weer…
stilte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 87 toen de liefde van
korte duur was
en hij de wind
hoorde suizen
ving hij de
laatste stofjes
van de zon
toen aan de
overzijde niet
meer lag wat
en wie hij zocht
liep hij vast
in het laatste
woord
toen het zingen
van de krekels
niet langer
hoorbaar was
sloot de nacht
zich dicht
hield de stilte
haar adem in…
Ik voel mijn lach
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 448 er woont een merel in mijn tuin
hij zingt van de liefde
op een hartjesdag
hij wakkert het voorjaar aan
alsof er roze stofjes zweven
een proviand voor mijn ziel
ik voel mijn lach
de tobberige wereld
verdwijnt achter een gordijn
van zacht frivool zijn
laat me dromen, verzinnen
zo vlinderachtig, prachtig
deze vreugde minnen…
Oplichtend in de lage zon
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 202 zag de herfst
in haar ogen
oplichtend in de lage zon
haar schouders
licht gebogen
vingers stram en krom
de zachte stem
vertelt verhalen
van hoe het vroeger was
stofjes dansen
in verdwalen vandaag
komt er niet aan te pas
zij oogst herinnering
in vorm en kleur maar
haar winter staat al voor de deur…
De maat der dingen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 295 Ik dacht altijd al te weten,
dat planeten stofjes zijn.
Onze aarde is bijna niets.
Maar wie of wat zijn wij?…
Soms helderen je ogen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 275 stofjes dansen
in de middagzon
met op de achtergrond
het ruisen van de populieren
handen in je schoot
vingers nog altijd snel
met hun onvermoeibaar
pluizen pakken spel
soms helderen je ogen
als herinneringen
in gebroken glas
hun scherven laten glinsteren
je zit zoals je was
sprankelend en transparant
maar nu fragiel
het zonnetje…
Een octaafje hoger
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 30 ik hoorde
levende muziek
in je ademhalen
zag de huid
rond je mond
in een kleine lach
lief bewegen en
genoot je melodie
een octaafje hoger
de rust voelde
sacraal aan in
de lage middagzon
waar stofjes woonden
in levendig bewegen
dat gevoed werd
door warmte
die zichtbaar in
weerkaatsing steeg…
Wonderen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 86 Stofjes,
waaruit een mens bestaat.
Goddelijke gedachten,
die uit het niets verschijnen.
Innerlijke stilte,
die ook in herrie woont.
Goed beschouwd zijn het wonderen.
Zoals een hond die blij blaffen kan.
Zoals vanzelfsprekende woorden
mensen raken kunnen.
Zoals druppels ritmisch druppelen
uit een oude kraan.…
passievruchtaanbidster
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.062 de passievrucht sluipt,
onder haar jurk, zonder te weten
dat zij de mango aanbidt
veel vuile stofjes op haar geweten.
Het sap druipt exotisch
langs haar wang en haar vinger
dept hem bij het begin
haar huid begint spontaan te trillen.…
Bewegen steen voor steen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 351 zon schildert
brand in alle ramen
laagstaand laat ze
stofjes dansen in de
stilte van de tijd
zacht komen de
herinneringen spreken
beelden vanuit schaduw
bewegen steen voor steen
hun leven van voorheen
in de koelte
van de kathedraal
oogden zij heel theatraal
maar dichterbij gekomen
heiligen zij altijd onze dromen…
De zoveelste ronde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 266 vingers priegelen
met een touwtje
je hoofd zwaait heen en weer
je sloft
de zoveelste ronde
wilt u een koekje meneer
maar de trommel is leeg
je ogen en lach zijn
een schaduw van wat is geweest
zacht dansen
de stofjes in de
reepjes middagzon
je slaat
naar een bromvlieg
die je zelf verzon
ik kus je tot een volgende keer
hulpeloos…
Litanieën van gezeur
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 199 je hebt het huis
verlaten maar de muur
schreeuwt nog je kleur
de trap kreunt
in haar treden jouw
litanieën van gezeur
stofjes dansen in
het middaglicht tot
deeltjes van je streng gezicht
jij legde met je blik
en hand ieder het zwijgen op
wij waren als verlamd
jij bent gegaan maar
je ziel is thuis gebleven en doet
ons weer naar…
weer dendert de trein
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 962 jij woont in
de stilte van thuis
danst in de stofjes
die dwarrelen in de zon
kleed je in passende
kleuren spreekt
zonder stem een welkom
in jouw zoete geuren
zacht zijn je handen
vol passie je tanden
als je bijt en je nagels
mijn lijf doen ontsporen
weer dendert de trein
vol liefde in mij want
jouw huis is mijn laatste station…
haarlem
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 786 Daar ligt de markt met z'n stofjes,
hoor je kinderstemmen in de Hout,
ontdek je het knusse van de hofjes
en de kalmte van Elswout.
Ik zie de trots van de Bavo
en over het Spaarne - jawel -
gaat een ontspannen kano
op weg naar de Mooie Nel.
Bij alles wat ik zie in Haarlem
en bij alles wat ik hier voel
herken ik een beetje van jou.…
thuis /fado
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 335 thuis is daar
waar liefde
de deur opent
en rust zich nestelt
in een oude stoel
waar geluk dwarrelt
als gouden stofjes
in een zonnebaan
en het oude
schilderij verlicht
waar geuren
van lavendel en roos
zich vermengen en
gastvrij binnen komen
door het open raam
thuis is daar
waar tevredenheid
de gordijnen sluit
een vrije vertaling…
gepoetst roodkoper
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 335 zacht rinkelen
de bellen van
het schellekoord
nog is de rust
niet verstoord
dansen stofjes
in de middagzon die
door het kleine raam
de kamer binnen komt
haar hand streelt
zacht de lijnen
van de tafelloper
het licht weerkaatst
gedempt in levenlang
gepoetst roodkoper
dan komt de zuster
met de thee en neemt
wat conversatie…
Ik schreef eens een gedicht...
gedicht
2.0 met 61 stemmen 20.644 Vliegen zoemden, stofjes dansten, precies
zoals ik geschreven had,
en de deur ging open en op de drempel stond -
maar dat had ik niet geschreven, dat wist ik zeker!
En het gedicht verscheurde mij, gooide mij haastig weg.
---------------------------------------
uit: 'Als we vlammen waren', 1996.…
kleine kristallijne zonnestraal
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 475 jij kleine
kristallijne zonnestaal
dwaal door de ruimte
ploeg een voor in de tijd
van de schaduw daarachter
door snelheid bevrijd
in jou
dansen stofjes
op de stilte van wind
in de rust van het denken
die zijn kleur
in herinnering vindt
jij brengt
het licht en de
warmte vandaag
je schijnsel is vaag
maar weerkaatst
in het raken…
Het glinsteren van de stam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 In de glinstering van de stam
kraken de zwartgerande scheuren
De berk staat stoer aan de rand
van het gespetter van dansende vissen
waar stilte wordt aangezet tot luister
In het fluisteren van de wind
zweven de stofjes in de lage zon
die verderop in het sluimer van de kabbeling
worden geweven tot lakens
en het wateroppervlak bedekken…
met zoveel regen dat het giet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 442 ik kan niet meer
van binnen ben ik hol
ik wil het weer
weer vullen ik wil vol
een handje wind
vlijt bladeren op een hoop
strijkt door mijn haar
haalt gedachten uit de knoop
een mand vol zonnestralen
weerkaatsend op het fruit
oogst van zomerdagen
de kleuren rijpen uit
stofjes schonen uit de lucht
met zoveel regen dat het giet
hagel…