Alle inzendingen over Storm OR Innerlijk OR Ziel

en innerlijk zien…

Haar leven tegen de klok in met ongekende windvlagen met een aantrekkingskracht voor de stilte van de storm begaf ik mij door haar passionele blik in een turbulentie maar door de rust in het oog trof ik haar innerlijke vorm.…

En zij die staan en gadeslaan het diepe innerlijk van ogen, die kijken naar hun eigen pijn, tot in hun ziel bewogen.…

En zij die staan en gadeslaan het diepe innerlijk van ogen, die kijken naar hun eigen pijn, tot in hun ziel bewogen.…

Ik herken zo goed zoeken naar stilte in het diepste van mijn innerlijke ziel. Maar ik herken ook gevoel en warmte mijn genegenheid voor de medemens.…

Mijn schrijvershut vliegt bijna in de lucht Gelukkig hebben we wat zakken zand Nog van het Halloweenfeest bij de hand Staak je geraas, ik vloek en slaak een zucht Kieran, afgrijselijke najaarsstorm De puinhoop in mijn She Shed is enorm…

ik vlucht in m’n ziel in ‘t oog van de emotionele storm De muitende horde trekt door gewelven van ‘t geheugen langs beerputten van ’t verleden en de graven van afgedane zaken Tot ik ‘t bewuste heb herladen met positieve gedachten die apocalyptische scharen terug in spleten en spelonken jagen…

Ik huil en lach niet mee met jou, maar met mezelf -- weerspiegeld door jou.…

Koude wind snijdt door mijn ziel, Als een scherp mes Kerft het in mij Alleen, onbegrepen en kil Laat het me achter in deze storm Met koud bloed…

Ga binnen in het innerlijke laat gedachten gaan. In deze stilte zijn geen woorden nodig. Luister naar het gevoel van je eigen ziel.…

Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee met een bloemetje? Welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond en voer je je genezingsstrijd in gelaten eenzaamheid.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Dit is de plek waar mijn ziel brandt waar de boombladeren fluisteren in diffuus licht waar ik mijn hielen licht als de tijd gekomen is als ik voorgoed naar binnen keer verdwijn in een innerlijk vergezicht slaap ik hand in hand met zilverster, zo ziele-zacht levend in nalatenschap zo anders dan gedacht immer weer…

Met mijn ogen dicht zie ik Heel helder voor me wat voor Vandaag het belangrijkste was: De storm te doorstaan die Allerwege aangekondigd was - De boomstam die kranig groeide Uit mijn gepijnigde ziel niet Ten prooi te laten vallen Aan de nukken van het weer, Het rukken van de wind…

Een waar golfslagbad in de singel, voor ons huis, witte koppen, ze horen er niet thuis Normaal zie je die geweldige golven op groot water maar nu hier, verstomd het gesnater! Het gebulder van de wind, is wat ik nog het impossantste vind toch vreemd dat geloei dat lawaai van de gewoonlijk vriendelijke wind. Code rood, van alles vliegt er voorbij…

je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto…

't Liefste wat ik weet is dichten, Dat is: van de innerlijke gezichten Woorden maken. Die doen ontwaken In andren wat ik zie; — Zodat van vreemd en menig Wij worden vriend en enig: Zielen raken Elkaar en slaken Een zucht, een melodie.…

onder haar kekke hoedje kijkt zij kwetsbaar de wereld in de krassen op haar ziel leerden haar in openheid te onderscheiden haar innerlijk licht raakt verborgen schoonheid die zij zacht beroert in haar stilte-uren beschrijft zij wat ze ziet in heldere taal…

soms uren, soms dagenlang wacht ik om de stilte te bereiken en al die tijd schuiven wolken over mijn vingers naar de zoutmond van de zee ik tracht haar woorden te begrijpen hoe ze kruipen en kolken over mijn lichaam stormen tot bedaren willen brengen maanstromend, innerlijk…

Nog nooit zo gevoeld Hart leeggelopen,eenzaam zonder de warmte van de ziel wat het ongrijpbare gevoel van liefde mogelijk maakt. Brein gevuld door de leegloop van m'n innerlijk dat rationeel denken staakt.…

de storm ontwortelde de bomen de zang oversteeg de ziel de liefde onttroonde de strijd de zon ontmoedigde de kilte de stilte ontrafelde de vragen de zee ontmantelde de zwakte…

Gedachten door denken en door dichten zal dat ooit eens overgaan ik weet 't, het moet de geest verlichten tot de woorden er weer staan Een wandeling, de golvende zinnen de storm, de honden, het zand en de kust waarom geeft mijn grote liefde mij nog steeds niet die innerlijke rust ?…

Hoop is 't gevederd ding hoog in de ziel gezeten dat zingt een woordloos lied; 't wil van geen zwijgen weten, en in de storm gehoord ken 'k zoeter klanken niet.…

de tembare hellehonden de afdaling in de dood de geur van het zout op de zeilen van de vorige storm alles lijkt binnen handbereik alles wijkt altijd weer terug niet het breken van de ziel in de stilte van je heengaan…

struikelend in duistertijd ziet mijn ziel mij zoeken donker is de kronkelweg als ik angstig ronddwaal demonen dreigen overal innerlijk vuur lijkt dan verstikt te zijn door wanhoop hoe vind ik mijzelf terug mijn schaduwen omhels ik opdat het licht bevrijd wordt…

Mijn ziel is gevangen in een duistere grot In het labyrint zoek ik een uitweg Maar ik dol maar rond Ik zie het licht en voel de warmte Een innerlijke stem wijst mij de weg Maar ik wil niets zien, ik wil niet luisteren En ik blijf maar dwalen In die koude, eenzame, donkere grot…

Is het een geheim, dat ik er misschien een heb – en het dus niet weet?…

De innerlijke rust die uit me vloeit sterft in een ander Ze vloeit naar een ander lichaam, een andere geest Ik wil weten hoe lang mijn ziel en mijn geest zich zullen vereeuwigen Kom en sluit je dampkring rondom mij, beziel mij met jouw stromen, maar geef mij die stenen rust terug…