Alle inzendingen over Streepjes

De eerste echo wordt gemaakt, want tja die streepjes hè, die waren er wel degelijk en nou is ze dus ECHT zwanger.…

Streepjes streepjes zon gouden zonnestreepjes op de weg. Stralen zonnestralen prachtige zonnestralen op de weg. Vleugjes vleugjes warmte vleugjes zonnewarmte op mijn weg.…

De deur staat op een kier; terwijl honden blaffen loop ik voorzichtig over dunne streepjes licht.…

Schrijven over niets Woorden verdwijnen in lijnen Letters vervagen tot schimmige streepjes Wat rest is de leegte De stilte Niets…

Heel hard fietste ik en De huizen, auto’s en mensen Vlogen als streepjes aan mij voorbij Ineens was daar jouw gezicht Het was net een waterval waarin een blad was gevallen het dook mee de diepte in en borrelde pas tellen later weer op Zo kwam jouw gezicht Ineens uit die streepjes Alles eromheen was al weggespoeld En de hele weg naar…

een gestreept gedicht van een eigenwijs achtereind dat zich maar niet wil keren... de treurnis van de fotograaf die genoegen moet nemen met de keerzijde van de zebra en die dan uiteindelijk toch maar een plaatje schiet…

De tijgermug zit op datzelfde spoor, Die ligt ons eeuwenlang al streepjes voor.…

Naast een Kras Kleur en Win Streepjes Reepjes en Pin Post Input en Output Html Gevaren en Reclame Tabaksblat Ethische en Genetische Is er gelukkig Ook nog de geheime Code M.D.…

bretons blauw of hoe streepjes je het gevoel geven van een nakende zomer hunkering maakt ontvankelijk zeker na de kilte van een seizoen vol leemte goddank komt in het oosten spoedig de zon op…

ik sprokkelde in een narrige wind streepjes licht tussen herfstig natte takken met zwammen en paddenstoelen als kameraad met goede neus wat wij zochten was eetbaar en vochtig met een schimmelkleur in de rood met witte stippengeur van uiterst gevaarlijk toch leefde ik nog samen met bacteriën die met het bleke wit als schutkleur…

Vlaanderen en Nederland iedereen opgelet spel mee wat net op het net is gezet fouten in punten komma`s en veel meer streepjes accents andere kant op dit keer maakt mij niet uit hoe jullie verschijnen als ik maar in die woorden mag meedodijnen.…

meer jaren komt het staren de liefdesdaad de streepjes uitgeveegd tussen de lakens het woelige baren een en ander moet dan uitgerekend in het verschil van verliefdheid naar liefde ooit moet men enige dwangsom sparen weet wel de streepjes krijg je nooit meer uitgewist ook al word je honderd jaren woelig is het na enkele jaren maar dan van…

Mijn geodriehoek geeft een hoop problemen. Al heeft die op het oog een streepje voor, Er loopt, maar er gaat ook een streepje door, Een nieuwe wil ik bij de Hema claimen. De messen met de Hema zijn geslepen, Wat dat betreft sta ik ook op mijn strepen.…

geschikt geslepen mijn woorden langzaam uitgezocht van beide zijden gestoffeerd met streepjes wegwijs in de poëzie van nu schijnend door de poort van toekomst op zijn plaats in mijn gedichten meegaand zonder grootspraak sluimerend in grote hoeveelheid vertoef in mijn welluidend gedicht het is eeuwig houdbaar prik…

De zachtheid van mijn kus, De verschijning van mijn lach, De verleiding naar mijn passie, Het pluspunt van de dag, Het krulletje tussen mijn streepjes, De harmonie in mijn weg, De lust van mijn hartstocht, De klank in wat ik zeg.…

op een klein stukje van mijn huid schrijf je het woord elektriciteit met je zachte lange vingers helemaal over me uit je ontdoet me van mijn woorden berooft me strelend van mijn zinnen vonkenregels produceren plots een hart kloppend kabaal metaalmoeheid maakt zich meester van de punten en de komma's ik vouw ze uit tot liggende streepjes…

als een piramide nam ik benen bruin van zon de kop van het beest daartussen zachte neus en koeienogen oren steken uit - enkele streepjes van haar hemd zijn zichtbaar hals en hoofd met warme glimlach wist ik dat die was om ogen zo mooi als van een ezel dat gesmolten vlinders in haar buik dat wij zouden terugkeren als twee niet langer…

liggende streepjes in laatste zomerdagen verlengd tafereel 4. het vertrekpunt hier inchecken en aansluiten een verblijf van gaan 5. een handvol aarde de taal tot zwijgen gemaand zij overwintert…

voeten zoeken aards houvast ze moeten zich wortelen van dag tot dag Helios maant tekent streepjes licht over je gezicht…

ik zag je streepjes helder zonlicht vlechten afhechten met pluisjes tijd die glinsterend in warme lucht kou waren ontvlucht nog was er geen patroon van licht en schaduw in jouw droom te ontdekken de realisatie leek zich aan de werkelijkheid te willen onttrekken maar onder jouw vingers speelden wit en zwart hun eigenwijze…

Klaproos in al Je teerheid in een Zachte rimpeling Van zomerwind Weergegeven in Pastelkrijt, die Op tekenbordformaat Tot leven komt - Donkerrood dat Levensecht scharkeert Met het zachtste karmozijn Waar nu net het licht Op valt in dunne Streepjes aangezet Met een paar korrels Krijt die achterbleven En aangeven Dat je…

letters zijn simpel aan elkaar geplakte bolletjes en streepjes met hier en daar een puntje, meer niet maar pas op een half rondje teveel bij een l en je noemt je lief een dief één keer een h vergeten en je bent een kannibaal - dag, ik .eet Hans - twee uitschieten in een dictee en hij krabde zijn hond wordt hij krabte zijn kond en dat is…

Straatverlichting is gedoofd en de streepjes licht die tussen voordeur en drempel trachten te ontsnappen worden in grote zwarte handen goochelaarsachtig weggemoffeld. Een nacht zo donker van substantie dat ze oproept tot medeplichtigheid zich te bezinnen in een astronomische stilte.…

ze strijkt met pen teer teder zwijgend precies concies op perkament fragiele streepjes trillen van zonder woestijnen eeuwige stilte verlaten verlangens zanden verstuiven bloem en palm zij tooit zich in roos in jurk eeuwig haar zand nomaden zwerven zwijgend langs haar haar rode rozen ogen geloken versluiering zware gewaden…

Je had een donkerrode pyjama aan met zwarte en witgrijze verticale streepjes. Ik dacht het beeld kwijt te zijn of toch ook weer niet.…

Maar ik ben Puber-met-de-streepjes-das al stroop ik ook mijn mouwen ervoor op Zij is twee meter. Ik bij lange niet. Maar als ik heel erg op mijn tenen sta, past tussen half geheven arm en rechtertiet mijn puistenkop. In zelfgemaakte omhelzing grijns ik, even stompzinnig als beaat*).…

Je voetstappen door de stille verlaten straten waar sommige ramen streepjes lamplicht doorlaten het geluid van de stilte neemt met je gedachten een loop je indruk achtergelaten hoop plaveisel tot kiezels en zand groots naar klein neemt mij bij de hand in de verte het geluid van een voortgaande trein die zijn eigen spoor…

met wat streepjes licht en een handvol duisternis zit ik op de rand van mijn bestaan nog het minste met mezelf begaan zoek ik met licht een wankel evenwicht maar als ik kijk verdwijnt realiteit blijft alleen de pijn de chaos van steeds iemand moeten zijn mezelf verliezend in fragmenten die nooit mochten hechten mijn leven vaak…

je vingers met dwarse streepjes die kootjes dragen nagels die nooit hebben nagelaten vuil te willen zijn de lijnen in je hand als markering van spieren en gewrichten de duim heeft een oppositionele rol in dit gevoelig geheel ringen rond de pols hebben hun eigen verhalen over het vele werk de vermoeidheden in buigen en barsten…

Weet je nog naast de kerk Onder de berkebomen Was ik verliefd op jou En jij niet minder Met je zacht fluwelen jurkje Rood met zwarte vlekjes en streepjes wit en zacht wij zoenden en het mos achter de heg smolt tot een zacht bed helaas in de schaduw verkoeling en het rechte pad doofden hartstocht maar liefde bleef tot je Kees riep toen…