Alle inzendingen over Stroom

’t Is stil en donker nu in zoveel woningen. Heel even werd het warmer daar en zie: het leven stokt terstond; qua energie gaat níets meer boven, in, of onder Groningen. Zelfs Ome Loeks, de handen in het haar, verzucht: “Had ik m’n 1 PK nog maar”.…

In de beerput schijnt de zaklamp op de massa's -- Rijzende maden.…

Mijn tranen stromen gedachten zijn bij jou Heb zo met je te doen omdat ik van je hou Mijn tranen stromen om jouw intense verdriet Je hart wreed gebroken en dat verdien jij niet Mijn tranen stromen in golven bloedrood Jij bent me zo dierbaar hebt emoties ontbloot Mijn tranen stromen voor jou voor je pijn Jij deed er alles aan om…

Mijn tranen stromen gedachten zijn bij jou Heb zo met je te doen omdat ik van je hou Mijn tranen stromen om jouw intense verdriet Je hart wreed gebroken en dat verdien jij niet Mijn tranen stromen in golven bloedrood Jij bent me zo dierbaar hebt emoties ontbloot Mijn tranen stromen voor jou voor je pijn Jij deed er alles aan om…

Ze legt haar ontplooide stem voor haar voeten, breekt de spiegel in het hart en zwijgt. Golven wuiven ijskoud diepte onder het gladde oppervlak waar stilte vergetelheid verdrinkt. Zo gaat ze mee in een eindeloze beweging over en weer naar een vage einder en terug.…

Water kabbelt zich uit beeld door haast en herrie overstemd om dan weer zingend te verschijnen alsof het nooit zijn loop verloor aorta van het paradijs dat als Breesaap moest verdwijnen het tempo geeft het afschot aan maar ook de plens die valt bij regen de wereld komt zichzelf daar tegen in stromen die de tijd verstaan de eerste…

Fossiel was vies en nucleair was naar; zo werd de wind het schone toverwoord. Maar horizonbederf en vogelmoord vormen nu weer een nieuw milieubezwaar. Die energiebron - denk ik met een zucht - blijft hoop ik niet bij één slag in de lucht?…

Wie ziet nog liefde als een gouden stroom, die rustig kabbelt door eenieders leven? Die, soms opgemerkt, ons aller harten kust? Wie ziet nog liefde als een gouden droom, die ons, iedere dag weer, wordt gegeven? Vertel me eens, wie is er zich van bewust?…

In een stroom vol woestheid Als een waterval op dreef Krijgen mijn emoties ruimte Weg te glijden in de diepte Vol kracht en met overgave Laat ik al mijn verdriet los In duizenden druppels gevat Vol weemoed, pijn en woedde Weg heel erg ver weg van mij Verdronken dromen opgeslokt In de koelte van het stille water Onvindbaar met de stroom…

zacht droeg ik jou op warme handen van verlangen ogen wisselden woorden waarvan zinnen met liefde beginnen ik kende het onderhuidse stromen van dromen die teder uitkomen tot jij mij voorzichtig raakte de spanning zich ontlaadde en wij blij lachten over dit onverwachte lentegevoel terwijl wij nog op de winter pasten…

als ik mijn gedachten verlaat de weg naar jou verlies verslikt mijn schorre keel zich aan gedroogde woorden gespijkerd aan een mateloze haat jij kijkt voorbij mijn liefde omrand door verlichte zomen ziet slechts het altaar van jouw zinnen gepaard aan vreemde stromen en ontkent het roepen van mijn vleugels die de tederheid willen beminnen…

Zo ik iets ben, de wind allicht die kruipt onder opbollende zomerjurken, teder eenzame dijen streelt zich soms vergist en verder gaat een zeilboot onderweg naar een zee waar palingen paren, sterven en tevreden ten ondergaan dromen van glasaaltjes onderweg *bij een foto van Willem A. Hoogduin…

De opgelopen spanning in de Kamer Werd veroorzaakt door domme uitspraken Die in dit geval kant noch wal raken Weer door onze Milieuminister Cramer Je kunt wel merken aan alle harde kritiek Ze nog als groentje instroomt in de politiek …naar aanleiding van een bericht in de Telegraaf dat 2,5 miljoen huishoudens die al jaren groene stroom…

De lucht is elektriserend van opgekropte spanning, bezwangerd van angsten en walm van boekverbranding. Geen idee wat mensenhand in een reflex vermag. Het begrip zinkt traag en eindigt in hard gelag. De ijskerker van vroege dagen verbergt een verleden schaduw. Vers geworpen licht verstoort de trage rust ruw. Een gewaagde fluistering verhaalt…

stuwende stromen kerende kanten kaatsende wanden bepalen de grens…

vingers spelen als inkt op m’n huid een aphorisme in lettergrepen waar schaduwen ze combineren tot bewijs van lovers delight die liefheeft van natura een diepe blik bloeit uit rode monden rode wijn beneveld op gedrenkte dorst deze beat danst duizelend zilte stromen wolkengolven verzamelen verliefde vogels aan hand en borst in avondvree…

voltooid in een stroom van gedachten…

poëzie wil ontplooiing het wil expansie het klampt vast in pientere puberschoenen in losse klanken raakt het niet uit de maat het verfrist zich in de muze van warme omarming in bronnen van droombeelden zo valt ze in de zachte schemering dalend achter de horizon iedere dag in verandering als een stroompje in beweging…

Tranen stromen, maar jij ziet ze niet Ik vraag om hulp om een lach of een kus Maar ik krijg het niet Ik vraag alleen om liefde Maar je geeft het niet Ik vraag je om te spreken Me niet te breken Maar je kon m´n hart wel laten kloppen Je kon het ook weer stoppen…

ik zoek de aders in het steen mijn beitel vindt ze in het klieven gestold in koelend samengaan nadat emoties zich uit aardes haard verhieven zij verhalen hoe de schepping sluit maar in stromen magma perst de korst nog steeds haar nageboorte uit…

Wanneer gedachten hun vlucht nemen aandacht stilaan overgaat in dromerig kijken, de loop van de beek onbekend gebleven geen grenzen laat, ook geen genade aan het voorstellingsvermogen bepaalt de oorsprong om te geven het te laten stromen door diepe dalen, de schittering aan de oppervlakte, reflectie van het leven kwetsbaar in al zijn…

in vergaarde stilte stroomt de loop der dingen meanderend voorbij ze brengt ons terug we wisten het niet naar wat verloren ging onder de bloeiende kersenboom verschuiven tijd en licht gewichtloos met ons mee breekbare bloesem versmelt aarzelend met het zachte gras een kleine roodborst onttrekt zich teer verborgen in het struikgewas…

En ik was de vroegste, telkenmale om ieder te laten zien dat vastberadenheid en zachtaardigheid samen tot nieuwe en mooie stromen van energie zouden leiden ter bevrijding! Ik liet duidelijk blijken dat één weg klaargelegd was ten bate van gracieuze fantasie.…

De wereld om me Heen is soms te Druk geworden Zo veel mensen Die kennelijk Iets van me willen Ook al begrijp Ik zelf eigenlijk Niet waarom Besluit om het Leuke eraan toch Maar mee te maken, Mee te gaan met De stroom van de Rivier, zonder Noemenswaardige Weerstand, en op Gezette momenten Even een poosje de Bergen…

Jij bent mijn rivier, het water waarin ik baad, de stroom die ik volg.…

En zijn als die stroom, dapper, ondanks vernedering, gevaren.…

Wij strooiden lente bloemen Tussen rook en vuur en hielden Onze tranen vast tot in de binnenkamer Een stortvloed vanwege een zee vol met Demonen; en wij, die alleen in het bootje Met de bootsman konden blijven drijven Het leven wordt getart en hoont dat de Sociale status van de hyena wordt beloond en De stromen kwamen en de winden waaiden…

vaar op de stroom van de vergankelijkheid heb geen verwachting heb geen vrees nadert het einde laat het komen zorgen worden overbodig ------------------------------------------ uit: 'Sporten van de ladder', 1974.…

Vecht niet Maar beweeg mee Met de stroom Van je eigen Energie…

Als het eenmaal stroomt valt het door niets nog te keren wat men ook zal beweren welke oplossing men ook droomt Als het eenmaal stroomt laat het dan maar komen het kan immers niemand deren het zijn jouw aller diepste dromen die je iets proberen te leren laat alle remmen los stel dan je droom op schrift bevrijd je schip van z’n tros en…