Alle inzendingen over Teleurstelling OR Eenzaamheid

geef mij maar de vijf, zei ik tegen jou niet dat jij van plan was ooit er een te geven je keek mij niet eens aan, dat zat in je aard och dacht ik we komen er wel doorheen die blik van jou zal mij herinneren als een schilderij met onbekende kleuren, meestal donker geverfd zo neem ik ze althans waar; daar het grijs naar jou toe daar het altijd…

als ik mijn gedachten verlaat de weg naar jou verlies verslikt mijn schorre keel zich aan gedroogde woorden gespijkerd aan een mateloze haat jij kijkt voorbij mijn liefde omrand door verlichte zomen ziet slechts het altaar van jouw zinnen gepaard aan vreemde stromen en ontkent het roepen van mijn vleugels die de tederheid willen beminnen…

Waarom heb je mij toch steeds verstopt? Waarom heb je mij voor iedereen verzwegen? Waarom wist dan uiteindelijk niemand ook maar iets van mijn bestaan? Jij, die altijd zo de mond vol hebt van echte liefde en van echte vriendschap Als jij dan zo eerlijk bent als je steeds voorstaat, waarom is alles dan zo stiekem en zo anoniem gegaan?…

later als mijn Hollandse kater volledig is uitgejankt wegspint in berusting hoop ik zijn echo te horen wordt zijn roep herzongen als weerklank van mijn protest heeft dat toch wat uitgehaald verliet ik niet voor niets mijn nest…

wereld waar gaan we heen naar een kansloos bestaan dat schuilend om het hoekje staart terwijl jij wereld zo mooi kon zijn…

Ik zou je graag iets willen zeggen maar ik weet niet wat ik weet niks meer uit te leggen weet je dat? Van hoe graag ik je mag en hoe ik opleefde toen ik je eindelijk weer zag Ik zou het je zo graag willen zeggen weet je dat?…

Wensen wachtend op de dageraad steeds schemeriger aangegeven voortdurend verder uit het leven weggeweven rafelig aangevreten als de dauw die in het helder realisme verdroogt. Nimmer voltooid verlangen voortdurend bijna, maar vervolgens toch weer nooit echt geraakt. Telkens weggeslagen doelen wegwijkend niet te bereiken, uitgestrekte…

Je had iets gemist, tot je verdriet, Je ging het nog eens overdoen. Herinnering ligt in het verschiet. Desondanks is het heden niet De toekomst van toen.…

Als God zijn woonplaats kiezen mocht zou dit geen religieuze woonplaats zijn Ook geen plaats waar elkeen om vocht maar aan het einde van iemands Latijn Als God zijn domicilie bepalen mocht waar hij kon uitrusten van geleden pijn Schiep hij de plek waar niemand zocht om er eventjes gewoon zichzelf te zijn Als God zijn woonplaats bepalen kon…

Dat ik voortaan uit principe niet meer op principes zal gaan stemmen…

Het frustreert om te ervaren Te zien wat het mij doet Dat mijn geloof in heel veel mensen Die ik ooit eens heb ontmoet Mijn oprechtheid doen beschamen Mijn sceptisch zijn weer voedt Ik ben gekwetst en niet zo´n beetje Je blijft verlangen Dat mensen zijn zoals je hoopt Het doet zeer te constateren Dat het telkens anders loopt Je sluit…

Toen de damp weggetrokken was zag de aardkloot korte tijd schoon Daarna werd het weer een moeras; besteeg het kwaad weer zijn troon Waar de hoop even had gegloord stierf die gelijk een nachtkaars uit Even leek haar stem hier gehoord; pijlsnel verging dit schoon geluid Wijl nevelflarden zakten in ’t stil keek de schepper op de aarde toe…

Dan gaat de bel… apostelen voor de deur, ze vertellen mij in geur en kleur, dat ik de lieve Heer moet loven, - de zegen druipt nog steeds van boven - Maar ik, ik stel ze zeer teleur, met een vriendelijke groet sluit ik de deur, zij gaan, één loopt wat zachter, zijn voet bleef eenzaam achter.…

op het strand kneep ik een handvol zand in mijn kinderhand de zandkorrels verdwenen tussen mijn vingertjes vóór ik ze vorm kon geven zo greep ik later naar je liefde die tussen mijn vingers wegvloeide onvatbaar ik bleef achter met niets een kinderhand is gauw gevuld maar mijn hand sloot zich op de spreekwoordelijke dode mus…

hoe doelloos mijn reiken was zag ik niet als kind er waren dagen dat ik had kunnen beseffen misschien was ik blind of dom waarom dan al die jaren nog proberen ik had toch moeten leren van vruchteloze momenten de pijn van het niet krijgen de kilte van het zwijgen maar nee ik waagde iedere dag opnieuw en de teleurstelling…

Nu de kinderen als blanke konijnen over de prairie razen, hun rugzakken leeglopend, langs de kant van de weg, vraag ik met overmoede tederheid wat zal ik voor je zijn? Met aarzelende handen raak ik je schouder aan jij draait je langzaam om, een zucht als een verwijt die sterft nog voor hij je bittere mond verlaten kan. Net als de vrouw…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

jij keek niet meer mijn kant op ook al fluisterde ik jouw naam onzichtbaarheid werd voelbaar zo ging mijn frustratie op in geroezemoes van alle dag doch was de teleurstelling niet minder…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

Zonnestralen dansten haar door ‘t haar lentekriebels zochten naarstig haar hart Evenwel maar nauwelijks verstaanbaar fluisterde ze woorden in ‘t diepe zwart Lentegeuren, ze prikkelden haar neus als verstoord reageerde ze wat verward Hij had haar net geplaatst voor de keus door zijn brief met woorden in ’t zwart Voorjaarsbriesjes speelden…

Als je soms dacht, dat ik hoogmoedig over mezelf ben, dan zal ik je teleurstellen want ik ben niet meer dan je verwacht. Als je soms meende, meer in mij te zien dan ik al ben, dan zet ik je met beide benen op de grond totdat je ziet wie ik werkelijk voorstelde.…

Elke dag leid ik een vreedzaam leven hier waarvan ik geniet ofschoon de oorlog, de pijn teleurstellingen en verdriet in mij zijn geworteld; het is de erfenis die mijn vader in mij achter liet.…

Geknakt door teleurstellingen, de vele pijn. Een zwaar gewicht dragend. Net niet gebroken en weer doorgaan, doorgaan tot het ooit breken zal.…

Teleurstellend bezoek voor Wu en Xing Speciaal parkeerterrein blijkt overbodig En vooraf reserveren, ook niet nodig De Pandakoekenverkoop is gering Want wie wil er nou nog naar Ouwehand; De steppekiekendief broedt in ons land!…

Met het toegangsbiljet ferm in de hand, bereikte 'k ruim op tijd voor het duel het voetbalstadion aan de achterkant, want ik kwam niet alleen voor het balspel. Mijn vroege komst werd hogelijk beloond, wan op mijn biljet stond de begeerde - ik heb het opgetogen vaak getoond - naam van de speler die ik vereerde. Als een kind zo blij zat…

Een jongen ontvliedt het vervelende thuiszitten fietst door wijde polders hoge haver wenkt blijmoedig "kom naar die kleine stad waar veel meisjes wonen jou slechts van school bekend" de einder trilt gespannen glimt telkens _ wordt dof bij verhoopte onmtmoeting vestingwallen doemen op wellicht schuilt daarbinnen diep slapende liefde…

Door het lint, in woede, weg: scheldend op de slangen in mijn leven zwerend tegen ongeluk en pech, bezwerend, bewogen en bedreven vloekend om onwetendheid, desinteresse en egoïsme ik wil meer dan tranen kwijt: aanschouw vervagend optimisme Roep ik alleen in de woestijn? 't Zand verstikt, ik kan niet praten alleen aan afgrond van ravijn…