Alle inzendingen over Triest

Ik droomde altijd van mijn bed in de Berkelse Kerk. Gek hè, maar toch heel normaal voor mij omdat deze pracht in eenvoud de kerk is waar ik thuiskom. De enige plek op aarde waar ik aarden kan. God, als ik zou vragen: mijn bed, geplaatst in de kerk... tussen de houten banken waar ik me zo thuisvoel, om te kunnen dansen, springen, lachen…

Vertel me eens: wie heeft bij ons de macht? Er is te weinig menskracht bij politie, hetzelfde geldt al jaren voor justitie, malloten heersen in de nieuwjaarsnacht. Mijn stelling is dus deze week een ferme: de overheid dient burgers te beschermen.…

Die natte trieste ogen, werden snel weer droog, bij het tellen van jouw centen.... en niemand... kijkt omhoog.…

Controle oogstte in 't verkeer een danig trieste buit. Bij 'n blaastest blies een oude heer z'n laatste adem uit.…

Wit werd de stad als een duif de vrijheid tegemoet in de trieste lucht de aerosolen druppels die zijn blijven hangen ontsteken we het vrijheidsvuur anders dan anders…

Zo ondeugend als de nacht met ogen als sterren Met wanhopige onmacht moest ik iedereen vertellen Mijn kleine vent is ziek redden, zal hij het niet Zo ondeugend als de nacht met stralende ogen Zag ik je gaan zover hier vandaan Op weg naar een plek waar pijn niet bestaat Als ik omhoog kijk vanacht Dan zal ik je zien, tussen de sterren Stralend…

depressiviteit is usurperend voor je het weet is het gemoed triest gestemd tranen dringen leed in de botten het hart doet gestoord de maag draait zich om ziet de darmen wanstaltig bewegen vreemde geluiden produceren ogen verwijden starend schouders hangen armen in rouwstand knieën knikken bevestigend de keel dikt buikpijn completeert…

Ik schrijf de woorden Die mijn hart fluisteren Zinnen vol van betekenis Gestuurd vanuit mijn ziel Over de liefde de pijn Voelbaar in elke vezel Van mijn lijf mijn hart Zoekend naar een weg Ik ben het in woorden De innerlijke gedachten Van verlangen het gemis Emoties als enige drijfveer Ik lees mijn eigen leven Wil de woorden wissen…

hij is de aanfluiting van een goed humeur zijn lip lepelt de kleinste oneffenheid van de vloer die daar ligt, op de loer voor elke gelegenheid hem een bobbel onderweg te zijn in zijn nabijheid alom ter tijd bloeden alle bloemen strómen de blaadjes om enkel te verwelken in zijn eenzaam paradijs van sip en neergeslagen hij is de triestheid…

zeer aardbeienvoel van weleer stormen van binnen gaan tekeer haar ogen zwaar als een zak zand zij ziet kristalklaar woestijn in brand onrustig als vogels die gaan en komen heeft zij de kat waargenomen zij kruipt afgemat tussen het groene blad slapen kan zij niet meer zij is het zat veel te moe doet zij voor heel even haar trieste…

Verbolgen verbuigt hij alle zinnen die zijn kromme geest ontwaart niet meer in staat zich te bezinnen verloochent hij zijn huis en haard en buigt zich voor de man met baard. Gebogen wroet hij in zijn wetboek de pedante chagerijn zijn ziel verzuurd het hart verhard verlustigt zich aan het vilein? Maar steeds dieper buigend ervaart…

Was jij erbij Toen het gebeurde? Was jij erbij Toen het zich voltrok? Was het dat moment Dat het jouw gedachten kleurde? Was het vanaf toen Dat jij steeds schrok? Doe jij nu mee Net als zo velen? Heb jij nu ook jouw mening klaar? Kan het jou Dan echt niets schelen? IK vind het vreemd IK vind het raar Het was een toeval Het kon gebeuren…

Jij hebt het koud maar ik, ik tril De koning slaapt en zal nooit ontwaken Je ligt opt bed nog veel te vroeg Je rekt je uit en bedenkt.... Waar gaan al die mensen heen? Nadat ze gaan slapen en nooit meer ontwaken Je kan het niet laten het is nog veel te vroeg Je rekt je uit hier op mijn bed Je blijft maar zagen met die domme vragen…

Triest toch?…

Blauw, koud en bleek, Je staarde, zonder dat je keek, Rood, zorgt ervoor dat ik niet vergeet, Nooit vergeet, hetgeen ik deed, Wit, is waar ik naar terug wil, Helder wit, klinisch stil, Zwart, de eeuwige oogleden, Niets zie je nog, Jouw strijd is gestreden.…

Grijze wolken drijven traag voorbij de kroeg aan de kade is mijn haven tussen mistbanken varen schepen zonder mij en zie ik meeuwen aan voor raven.…

de lage zon schildert een zebrapad in onze diepe, lege tuin de buren leveren boomzwarte verf wij een grasgroene straat daar waar het kippenhok niet staat komen er al paaltjes uit de grond met grijs kippengaas errond zal ik oversteken? gaan kijken waar ik later eieren zal rapen stront van legstokken schrapen ach, stel je voor dat het noodlot…

Er zat niets anders op dan naar school te gaan met een schooltas vol met boeken en voor de zoveelste keer een plaats te zoeken in het wiskundelokaal dat ik zo haatte wiskunde was voor de apen ik zat daar volop te gapen totdat ik onoverkomelijk de beurt kreeg en ik er niets van bakte en ik uiteindelijk dan ook zweeg de hoofdaap stuurde…

Ik draai aan de kraan maar er komt geen water ik probeer het later hij drupt, maar een echte straal wil niet gaan ik sta er wat zielig bij ik maak dit zelden mee je draait aan een kraan maar het water gaat terug naar de zee dit is niets voor mij het is gedaan.…

Ik heb me verkeken op de jaren, maanden, weken hadden zij nog dagen, uren of zou het nog slechts minuten, seconden duren ik ben de tel kwijt geraakt alsof ik ontwaak uit een diepe slaap.…

Doe de deur en de gordijnen dicht laat het licht niet de sfeer bederven in het duister luister ik vele malen beter.…

Niets is de mens - een rimpeltje een vlekje stof in het heelal waar, als de wind straks liggen gaat, echt niemand meer aan denken zal. Ik zong een liedje voor de zon van licht en warme tijden maar door de zwarte oorlogsrook kwam het niet heen, waardoor het nooit de zon bereiken kon. Een kerstboom straalt is er soms feest? Ik kan echt…

wil mijn lichaam gaan verlaten het is kapot gebroken vies ik voel het niet als een verlies begin het langzaam aan te haten de spiegel ziet geen ogen meer mijn hart heeft geen verblijf ik huur een aangeschoten lijf alleen de dood doet minder zeer ik zal je branden met mijn handen je witheid kelen met mijn mes je geest doen stikken in de…

De stemming in het dierenrijk wordt grauw nadat de trieste tijding is vernomen. Geen vogel zingt een lied bij dag en dauw: de door hen alle zo geliefde vrouw ging heen. De schrijfster was ze van hun dromen. Voor troost zijn apen bij elkaar gekomen. De octopusinkt kleurt diepzwart van rouw en leguanentranen blijven stromen.…

fragiel was ons contact dat in het zoomen ook niet altijd de techniek mee had de warme gezelligheid heeft ons aangedaan juist door het gemis daarvan in lange tijd de info van leeftijd ziektes en kwalen zijn altijd gebonden aan ellenlange verhalen verbazingwekkend waren de emoties bij de afscheidswens warm, joviaal en vol…

Het is bijzonder triest als een acteur maar niet gezien wordt. En triester nog wanneer door tranen overmand hij echt niet meer om aan te zien is. Het is bijzonder triest wanneer een zanger niet gehoord wordt En triester nog, wanneer door boegeroep des zangers stem gesmoord wordt.…

zwiepen achteraf het mooie weer terug riepen zo bekeken wordt dat wat triest lijkt opeens heel anders belicht op zo’n eerste mei…

het is triest, donker, stil... iemand minder in je wereld.. dat is wat verliezen is..…

Het is niet triest of weemoedig, maar ik geniet van het schrale zonnetje en van de schrale wind, die de bladeren doet ritselen en ruisen, mijn stemming kan niet meer vergruizen.…

Niet altijd is alles droef, niet altijd alles triest niet weemoedig of somber. Soms zitten mensen in een dip, ook dat is niet zo heel bijzonder.…