Alle inzendingen over Uitvaart OR begrafenisomlijsting

Tante Ans griende bij het idee dat neef bij haar uitvaart niet meer zingen zou. Hij was pas twee- en dertig…

Van de begrafenis van Willem Duijn Niet veel gehoord. Of was het een crematie? Geen live-verslag, geen dolgedraaide natie Niet elke zanger wacht postuum fortuin Hij was wel Hazes-achtig authentiek Maar niet genoeg gevoerd aan het publiek…

Alle kleuren op ’t palet Zijn geworden een vuil grijs Grauw de winter en gekrijs Meeuwen in ontferm gebed Tevergeefs in gang gezet Want je bent al koud als ijs En het laatste eerbewijs Samen met een klein boeket Werd gebracht door een poëet Van wie ik de naam niet weet Schilder, dichter, kunstenaar Van de waanzin tekenaar Kerfde met…

nu de zeilen zijn gehesen jij aan jouw laatste reis begint je lichaam bleek niet te genezen vaar jij met de morgenwind op naar nieuwe avonturen varend naar het zomerland dankbaar voor alle mooie uren staan wij aan de waterkant zeil je langzaam uit het zicht overmand zijn wij door smart maar je warmte blijft en licht voor altijd in ons…

Toen jij nog leefde, Was het moeilijk praten Nu zeker: de urne blijft potdoof Wij maken er een kruis over Ooit waren wij vruchten aan dezelfde boom De appels vielen al dan niet ver van de boom Wel zeker: het waren verschillende appels De een aan de grond; de ander verbeten…

Claus is natuurlijk niet verbrand Hij was verstrooid maar werd als Christen per uitvaart bijgezet op stand en liet zich levend heus niet kisten…

voor de vorm zou ik je willen kussen in de nabijheid van een warmtebron ik zou je willen pellen je huid je schaven en de krullen tellen en stoetsgewijze plaatsen naar grootte en hoeveelheid pigment een compositie van leedvermaak en van verleden heden op de uitvaart is er niemand zelfs de kist is leeg alleen is er de lucht van afgesloten…

In de kerk is een uitvaart nu, van een oude man. Zoals deze zijn er veel, maar nooit komt deze weer. Dikwijls hebben wij het veel te druk om daar bij stil te staan, maar zoals deze zaterdag, deze man... ze komen nooit weer.…

Ik zal op de uitvaart zijn.…

Op weg naar de uitvaart gniffelden we wat. Roland vond dat ongepast. Niemand was er. Maxime liet niets na dan treurigheid en niemand die de treurigheid ontkennen kon. Ze was een jaar of 50. Neef las een mooi gedichtje voor in de lucht die ze liet.…

Wij wensen je veel sterkte niet alleen bij de uitvaart maar vooral daarna als ook je werkleven doorgaat en wij van tijd tot tijd zullen vragen "hoe gaat het met je" Je collega's!…

Zij is op de kaasmarkt geboren als een man wilde- zag hij haar staan je had er eens goed moeten horen dan ging zij er niet meer vandaan Griet Purmetreutel werd zij genoemd lokte vele kerels in haar bres werd zij er vermoord en ook verdoemd op het fraai stadhuis bordes voor een uitvaart bleek geen cent was het niet wat zij verdiende niemand…

De oversteek Witte schuimkoppen achter een schip dat uitvaart krijsende meeuwen. Vista el mare Uitzicht op de zee onze ogen zien een schip het hotel deint mee. Wisselend getij 't werd eb, de zee liep weg voetje voor voetje.…

Of je nou fan of niet was, hij was eigen En juist door al zijn feilen zo gewoon Dus dat massaal bezochte eerbetoon Was heus zo passend als ie maar kon krijgen Bij leven zo ontzettend Een van Ons Trok hij posthuum zelfs volle stadions…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Al is een horrorfilm nou nóg zo slecht, Een kerkhof vormt er altijd het decor, Met bliksem en een wind van tien Beaufort; Helaas is het in Springfield levensecht. Een plu bij onweer dragen is niet schrander Je weet toch: wie een kuil graaft voor een ander...…

Traagzaam trekt de witte wagen door de stille strate toen, en 't is wenen, en 't is klagen dat ze bin' de wijte doen! Stap voor stap, zo gaan de peerden, traagzaam, treurig, stille en stom, en zij kijken, of 't hun deerde, dikwijls naar hun meester om; naar hun' meester, die te morgen zijn beminde peerdenpaar, onder 't kammen en 't…

Ze liepen met kaarsen de berg op en zongen daarbij een muziek die klonk als klagen dat door het licht omhoog werd gedragen. Hem droegen ze levend en dood, de moeder droegen ze ook, maar die wankelde zo alsof de dragers er de brui aan gaven. Die er waren sloten zich aan bij de stoet: een schare donker en licht die zingend of zwijgend…

Weer een bekende winterzwijgend begeleid. Rust nu in vrede.…

Mijn kraaien krassen een klein beetje met hun bekken op de lak. Ik scheld ze vol, vervloek ze strak: “Verdoem die vogels, Herejeetje!” De stoethaspels choqueren, veren en schaven, schrapen, raspen luid. Stijf van woede vaar ik uit: “Een echte kraai behoort te scheren!”…

Hij schommelt mee in zijn satijnen bedje boven een affuit en hoort niet meer de hoeven ploffen dof en dof op straat.…

daar loopt ze uit de pas met moeders oude mantel rond haar levendige geur begraven in de bonte kraag en oh ze kent het bouquet goed en oh ze heeft het parfum graag een vage glimlach krult haar rouge stift gelijnde mond een moment uit de plooien van het starre dat ze vond in het leven aan de boezem van de rijke bovenlaag en oh ze kent de bodem…

ik heb geen woorden aan je meegegeven hooguit goede reis voor jou was het eindelijk prijs gekoesterd als wens herinneringen en fragmenten verhalen jouw aandacht in de mens jij hebt gedeeld bent gegaan blijft toch bij ons in voortbestaan…

O, bij mijn uitvaart, hoop ik, zal je staan Op een der bruggen van het Canal Grande En mij voorbij zien glijden als een aal. ------------------------------ uit: 'Alles onecht', 1984.…

Het licht tilt op, laat gewichtloos zweven door haar eeuwigheid geen dag en geen nacht, alleen rust en stilte van ademloze heerlijkheid voel het zweven, hoog en laag regelend op eigen kracht langs glanzende planeten die stralend welkom heten fluisterend; je had het moeten weten je wil voert langs je eigen tijd nergens meer je aan…

de auto’s rijden al een tijd in zwart of grijs mij vlaggend tegemoet ik heb daarvan nooit opgekeken alsof je het intuïtief tijdens het leven hebt gemeden zij zijn uitdagend schoon vervoeren het theater waarin de droom is uitgewoond het laatste tripje net zo liggend als vroeger in het kribje langs de bekende plaatsen met…

Gedenk te leven dat met grote mate maar denk ook na met mindere mate maar wel af en toe over je dood na je sterven na je heengaan En dan met name aan je nabestaanden aan de achterblijvers voor wie 'het dag' blijft "Zij zetten je niet bij het grof vuil" Geef hen handvatten regel dus de uitvoering, vervoering van je uitvaart…

Na het begraven komen de problemen, Een vers gedolven graf ligt er slecht bij. Een uitvaartondernemer tipte mij Voorlopig maar een opklapgraf te nemen. En ik ga blind op zijn adviezen af, Zo ’n man die kent het klappen van het graf.…

Plotseling zag hij een helder licht En waar kwam die wondere wijs toch vandaan Voor hem stond nu een spichtig kind Een meisje, nog heel jong, was voor hem gaan staan Zij zong hem toe over boven de wolken Waar enkel liefde bestaat, en tederheid Zij gaf hem het vertrouwen om los te laten En hij hulde zich weldra in de vergetelheid Immers,…

Hoor, de doodsklok luidt. Zie ons levenden gaan, op weg naar het graf. Einde van ons bestaan. Ruik de versgedolven aarde. Hier sterft onze haat en nijd. Voel hoe zelfs afgoden zwijgen. Hier sterft tegenstrijdigheid. De weg, de waarheid en het leven. Hier wordt vrede opnieuw geboren, de opstanding van waarachtigheid. De duivel heeft de…