Alle inzendingen over Vader OR Hoop

Liefje en ik Ik zeg je dat ik je goed ken ik weet, je voelt, wie ik ben ik laat weten van je te houwen ik wil 't liever daarbij houwen ik, verlangende liefde, verlaat niet ik geloof: hoop en liefde voorziet Je biologische vader…

Als ik het even niet meer zie zitten, heb ik een Vader in de hemel Die mij wel ziet zitten, en voor mij wilt zorgen In de hemel, daar boven mij! Als ik hier zit op een bankje, weet ik het zeker Mijn Vader is mijn Vader en ik ben zijn kind Ja ik ben zijn kind!…

In de Hemel vieren ze feest, want hier op Aarde zou mijn vader 100 zijn geweest. Geboren op 10-10-1914 Overleden op 11-11-1978 slecht 64 jaar, je vader verliezen als 22 jarige is op zich al raar. Lieve papa, ik mis jullie samen nog steeds, ik ben tenslotte al 19 jaar wees. Ik hoop vurig keer op keer, dat wij weer samen komen weleer!…

Want vaders handen deden me bloeden, moeders gal heeft me weer uitgespuwd. Dit, wat u niet wou weten, zeg ik nu met spijt. Maar hoe ik ook liefde deel, het draait altijd op hetzelfde uit. Mijn excuses voor dit dwaze, op de hoop dat u mij vergeeft, vergeet.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

meester en als vader en niet een poosje maar een hele tijd hopelijk tot ons aller eindtijd zullen we glimlachen!…

ik leg mijn oor tegen je buik hoor ons samen verenigd worden in een heel klein hartje dat ik voorzichtig hoopvol voel slaan dit is een gevoel zo bijzonder en fijn waarvan valt te hopen dat het voor altijd vast te houden zal zijn en nooit over zal gaan er ontstaat een vader ook ik ontluik…

gisteren nog speelde het kind uitgelaten met zijn vriendjes zijn vader en moeder in het zand langs de zee zonder de last en de zorgen van toekomst, de hoop van de overkant liefdevol werd hij toegedekt toen hij moe van het spelen in slaap viel na de overtocht sliep hij nog met zijn gezicht in het water werd hij niet meer wakker…

Want bij welke stap in het leven ook al sinds mijn doop vrees ik geen wanhoop, dat is wangedrag van de hoop.…

“U hebt mij een lichaam bereid,” zo bad hij tot zijn Vader. Een lichaam gehoond en bespot. Om mensen leven te geven. “Daartoe ben ik gekomen, om uw wil te doen, o God.” Hij gaf het bewijs van Gods bestaan. Noemde God zijn Vader. Kwam als eerste tot bestaan. Hielp zijn vader bij de schepping.…

Als alles anders zal zijn blijft weer dezelfde hoop. Jezus wil nog wel roepen maar God is al verdronken in een kil wiel bij Leerdam vlakbij mijn vaders dood. Ik heb altijd het gevoel dat ik toeschouwer ben niet redden kan uit angst hier zelf te zullen sterven.…

( voor mijn vader ) Breekbaar als glas plooit zijn glimlach zich naar de stille uren van de dag In het natte gras dansen verlegen voetjes over wat haar verdroten vader zag Als een waas wikkelen zijn ogen zich om de tranen die hij liet stromen over zijn geboortegrond Er is geen weg terug als de oorlog voorgoed zijn gehavende ziel…

(Dit schreef ik voor een lief persoon) Een weerzien met mijn vader, het was heel mooi en fijn. Natuurlijk wel op afstand, maar het deed mij heel wat. Logisch natuurlijk, als je elkaar een lange periode niet gezien hebt. Heel fijn dat dit gerealiseerd is. Nu maar hopen dat de versoepeling door mag zetten.…

Ik, zijn vader, en ons kind De kinderwagen hadden we moeizaam voortbewogen Ik hoop dat we samenblijven, zei ik Het was toen dat ik angst zag, ook in jouw ogen…

V&D vader & dochter het is als dat grote warenhuis vol met veel mogelijke producten heel veel kijken maar niet kopen heel veel kijken en blijven hopen en vooral heel creatief nadenken wat je zelf nog in eigen huis hebt wat je kan gebruiken ter verbetering van de ernstige ziekte van je kind!…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder, mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht het kloppen tikkert van uw zachte hart en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er. De sterren bloeien langs haar zilvren baan en blinken met het licht van duizend glanzende ogen, de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen van blauw-zwart marmer welvend…

Vloek niet, o vloek niet de zon, m'n broer, die zo zwaar draagt uw last, touwen en lijnen zijn om u getast, hoog glijdt de boot in de zon. Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst, uw ogen en slapen zijn wild omvloten, maar de haat, de haat uw oog ontschoten 0 vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst. Bittere man die…

wat ben ik eigenlijk nog voor jou geen klank meer uit je mond een gezicht tot op de grond je hart zo kil en koud eens waren we goede kameraden maar dat was al vele jaren geleden we waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je…

in rouw en verdriet krom gebogen Het mensenhart is verduisterd met kwaad dat brandt als zout in een wond Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur voor het hout gekruiste raam zien we de kaarsjes staan Het stralende licht van het kindje dat in de kribbe ligt voor een nieuwe start met licht in ‘t hart Wanhoop veranderd in hoop…

in slaap wiegt Maar de jongen zal zijn vader nooit kennen Alleen de brieven zijn een aanwijzing De jongen kan zijn vader niet kennen Want die stierf twee dagen geleden Onbekend…

Een oorverdovende leegte Overmeestert mij Het gemis Schreeuwt het uit, Zonder geluid Ik ben in de greep van Een verlamd gevoel, Verweesd verdriet Ik voel me als een verlaten huis Overwoekerd door Onkruid In de verte staat een oude fontein Daarrond cirkels van opgedroogd water…

Lood In mijn hoofd En In mijn hart Het slijt niet De tranen Van het gemis Stromen Elke dag Weer een stukje Verder weg Van jou Ongewild Ik wil niet dat je Vervaagt Jouw geur, Jouw stem Wil ik niet kwijt Ik koester Ze slechts In herinneringen Ik laat je niet los, Nu nog niet... Ik houd je nog even vast Want ik ben er…

Gebroken In de nacht Is elk beeld scherper Elke herinnering dieper Aan Hoe je plots verdween Zonder afscheid De pijn voelt ruw En kerft genadeloos Rond in mijn hele zijn Ik blijf verstomd achter Gebroken in de nacht…

Wazige slierten Herinneringen Van toen ebben weg Zoute tranen Van nu Wellen op Ik ril Van de pijn Vanbinnen Alles vervaagt Alles vergaat Enkel de liefde blijft over…

Stond mijn leven stil, Alles werd donker en somber, Ik bleef maar hopen op een wonder. Vragen spoken door mijn hoofd, Het niet willen geloven. Dat ik u voor altijd moet missen, En is er echt een hemel daarboven? Het doet pijn in mijn hart, Tranen rollen over mijn wangen. Dat ik u zo mis, Niemand die u ooit kan vervangen.…

Er zijn vaders, die niet verdienen om vader te zijn Er zijn vaders die geen vader willen zijn Er zijn vaders, die váder willen zijn, maar dit niet kunnen En er zijn vaders die geen vader kunnen worden.…

Vaders met ontbijt op bed vaders met cadeaus vaders met een lieve grijns vaders in de dop, vaders in het zonnetje vaders in het net, vaders die de hele dag, in het middelpunt worden gezet, want vaders die als vader opereren, dat zijn vaders,daar kun je nog wat van leren.…

nooit brandmerkte mijn vader mensen noch zette hij iemand ooit tegen de muur. hij kleefde geen etiketten maakte niemand het leven zuur. hij bleef met anderen dromen: ooit groeit alles wel goed als wij maar blijven geloven en hopen dat echte liefde door hartelijk samenwerken, soms, nu nog, wonderen doet.…