5574 resultaten.
Van verre
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 654 Ze beleeft het zand, de zee
sterren; de ogen van de nacht
maakt leven in een handom-
draai geluk in een doosje
spreekt zomer met glimlach
is overal, in de taal
van ongesproken dromen
in het vuur van de berg achter
de zinnen van geliefden
in het spoor van adem op glas
tussen de tranen van het mos
in mijn aquarellentuin van geweten;
stilleven…
Ik ben van u zo verre
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.351 Ik ben van u zo verre,
Ik waar bij u zo graag,
En zeide u alle de liefde
Die ‘k in de ziele draag!
Ik fluisterde u in de oren
Zo geren een enkel woord!
-ik zong het reeds duizend keren!
nog hebt gij het nooit gehoord!
Ik zong het aan de rozen
Wel honderd, honderd maal –
Licht heeft het afgeluisterd
De wilde nachtegaal.…
UIT HET VERRE NIETS
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 337 kwam jij eraan
En ook al kleurde de hemel grauw
scheen ons die hemel onaangedaan
In de mooiste dromen kuste ik jou
en keken wij elkaar met liefde aan
In die dromen bezworen wij trouw
en oneindig, vol liefde samen gaan
In mijn mooiste dromen zag ik jou
naderend in mijn eenzaam bestaan
Je haar blinkend in ’t morgendauw
kwam je daar uit ‘t verre…
Daar in de verre
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 Het was al een week vol schokkende
dagen, de seizoenen zijn in de war
onbegrijpelijk overweldigt het getij me
dus mag het echt wel lang sneeuwen.
Al zie ik ook de groei, veel bloeien
hoeft niemand echt perfect te zijn,
alles mogen ze gebruiken uit leven,
geniet jij daar maar de geneugten.
Warm je gerust in koele nachten
elders in het tegenovergestelde…
lente
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.183 Tere zonnestralen ontwaken de winter
uit haar diepe winterslaap
Lentezon speelt met de silhouetten
van ontluikend groen
dat afsteekt tegen een azuurblauwe lucht
Vogels komen weer terug van hun verre vlucht
op zoek naar een nieuwe lentebruid
en zingen het hoogste lied
met hun lieflijk stemgeluid
Bloesem en narcissen verspreiden
haar betoverende…
anoniem
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.629 winter sluimert over de wereld
traag klinkt de winterhoorn
mystiek in eindeloze nevel
bomen zwarte silhouetten
zweven boven dit witte niets
tegen de vervagende bossen
oergeluid in een lege wereld
weemoedige bezinning
op deze verre stille heide
straks komt het licht
in de diepste winterdag
schreien in een verre stal
zingen d’engelen…
Soms
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 121 scheurt de winter slagzij
daar waar hij heftig vaart
de verre staten ogen lijkwit
maar hier in het westen
krult hij amper nog
in warme vesten
ontdek angstvallig knoppen
die op springen staan
schreeuw: te vroeg, te vroeg
ga nog even terug
maar waar vandaan want
morgen als de vrieskou scherpt
zullen jullie triest vergaan ?…
Na een herfstig voluitgaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 263 grijs kamt
winters hand
nog witte sporen op
een bijna vlakke zee
de noordooster
dempt de kruinen
temt in koude nevels
zijn gevreesd bestaan
dat uitgewoed is na
een herfstig voluitgaan
verlopen zijn de hoge
golven uit de verre oceaan
toch krabbelt zij aan kusten
de ondergrondse stromingen
zullen strand en land
nooit laten rusten…
Nestkastjesplezier
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 77 Het zangseizoen dat al vroeg weer begint
Winterse vrolijkheid altijd wordt bemind
Vogels uit Veluwse bossen of van heinde en verre
In jouw tuin zijn het jouw sterren
Je geeft ze wat extra’s en dat geeft plezier
Het maakt je een gelukkige tuinavonturier…
Groot verlof
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 111 't Was winter in het verre moederland
In Indië kreeg grootvader verlof
Maar bleef zes maanden lang
en dacht ik bof
Dan vraag ik mijn maîtresse
om haar hand
Aldus geschiedde het
dat in de winter
Grootmoeder, met dochters,
van hun tante
Gezelschap kreeg, als een soort gouvernante
En van haar minnaar -
dacht zij ooit aan ginter?…
Liefdesverdriet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 41 steel de liefde uit je ogen
ontvoer de lach van je gelaat
haal de woorden uit je lippen
wis het gevoel dat jij achterlaat
ben nog opgesloten in verwarring
fluister jouw naam in mijn hoofd
denk aan al die zoete dingen
die jij mij al zo vaak had beloofd
teruggaan naar recent verleden
naakt en zonder schroom
zag ik mijn prins verschijnen…
Verloren obsessie.
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 172 mijn hart danst van verlangen
in het ritme van onzekerheid
het jaagt mijn warme bloed
in al mijn verliefde cellen
gedachte aan dit erotisch festijn
vult de nachten met dromen
droomt de nacht die gaat komen
laadt mijn passie met hartstocht
vage contouren van zilverdraad
in een web gevangen geraakt
glij ik langs de ragfijne banen
naar de…
Kerstmaand?
hartenkreet
2.0 met 30 stemmen 4.660 Sneeuw,
dwarrelend wit
bracht ons toen de Kerstmissfeer…
Vadertje winter, wanneer kom je weer?
Verdrijf met kille pit
m’n geeuw!
Kerstmis,
malse konijnenbout;
waar blijft de échte kerstgedachte?
Feest van ’t Licht - niet of de lekk’re, zachte
konijnenbout goed is gezout…
Droefenis!…
Dat herfstige
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 jij hebt
dat herfstige
in vale kleuren
de volle zomertinten
verschralen naar het grijs
intense van een verre horizon
je lach trotseert
de elementen en is
de lage zon al gepasseerd
je pas mist
het joyeuze voorzichtig
stappend op het nevelige pad
nog oogsten
lange schemeruren
de laatste kleur van het seizoen
maar winter kraakt…
De strakke kragen riet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 136 mis de ochtendrijp
in roze tinten bij een
rood omkranste zon
het ongerepte
witte landschap waar
de stilte krakend klonk
grijze buien
met hun sluiers sneeuw
die dansen op de wind
krasse schaatsers
langs de strakke kragen riet
verglijdend in het verre niets
eens zal de vorst
zijn winterse entree gaan maken
anders zal de lente nooit…
korte schittering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 118 haar bed de verre
planeet waarin ze met
heldere ogen de randen
van het leven registreert
in haar voltrekt zich
de trage kleine tijd
haar ogen reizen naar de
dwaze wegen die ze ging
van alle winters ter wereld
is deze dieper dan de stilte
hij vindt zijn hart
in de dood
een ijle toon van weemoed
fluistert hoe het gras
de sneeuw…
De winter en mijn lief zijn heen
gedicht
3.0 met 75 stemmen 28.792 De winter en mijn lief zijn heen.
Er zit een merel op het dak,
zijn keel beweegt, zijn snavel beeft
alsof hij in zichzelve sprak.
Hij luistert: uit een verre boom
klinkt als het ketsen van twee stenen
een vonkenregen van verlangen
zo luid, zo helder en zo bang.
De merel stort zich met een kreet
vol wildheid in de voorjaarsvlagen.…
DE VOGELS.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 651 De winter doet de vogels wijken,
De lente brengt de vogels weer.
Zij denken aan hun verre vrinden;
En wijkt in 't end de laatste orkaan,
Dan zoeken zij hunne oude linden,
Die weer in volle bloesems staan.
Zij zijn voor armen en voor rijken
Geluksprofeten van de Heer...
De winter doet de vogels wijken,
De lente brengt de vogels weer.…
afscheid
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.396 lopend door de witte weide
over bevroren pollen van gras
neem ik een verlate reiger waar
stram in de houding
doch steeds voor vertrek klaar
wat had hij nog te zoeken
op dit uitgestorven winters veld
had hij mij nog iets te melden
iets dat alleen voor mij geldt
het was als of hij
meewarig staarde
in de verre einder
wat dromerig…
het grijze sombert stilte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 456 ik was weer aan het strand
zag de hand van wind
in het afslaan van de duinen
het zand is hard en koud
meeuwen troosten zich met mist
die winter verre van ons houdt
het grijze sombert stilte
de golven rollen kilte
schuim wiegt wit en traag
de korte dag vandaag
maar als ik terugloop
zie ik de konijnen struinen
in het watertje van zon…
Dromenvanger
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.522 en ving ik motten van de maan
die kwamen uit het nachteloze
voor het vuur waarin mijn blik
een verre zomer zag belicht…
Staartte vol majeur
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 356 we zijn met
volle zon vertrokken
zij en ik de hond erbij
kreeg snel blaren zonder
sokken want jij was er
voor zonde gods niet bij
zocht je op de paden
in zomers bloemenrij voelde al
van verre ons bankje was niet vrij
zag konijnen zonnebaden
in een winter vol mineur maar
een mager vosje staartte vol majeur
de lucht is nu betrokken…
Het openhaardvuur
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 35 onder een
warme zon
kabbelen
herinneringen
als golven tegen
het wit gele zand
dat vele jaren
verblijf is geweest
voor vakanties
zonder eind
in het zeldzaam
winterse van
vandaag de dag
is de warmte
nog voelbaar
als wij de dromen
van het verre
strand lezen die
opvlammen in
het openhaardvuur
guur tocht nog
de koude wind
en we…
Verre ontboezeming
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 404 Jij schreef het verschil
met vroeger aan voelbaar tijdsbesef
voor vertrouwen in nieuwe kracht
dat geen open boek bleek
te leggen uit het zingen
van de ziel
waarmee enkel broodnodige aanhef
de gerichte partner duidde op
een rijke stand
- zakelijk beginsel
ter bescherming -
Jij schreef het verschil
met later aan tijdsduur gevoeld
in winst…
Vanuit de verre Filippijnen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 573 Zo ver van huis, waar ook de hanen kraaien,
de honden blaffen en de kinderen zingen,
de mensen eveneens verlangen naar het licht,
en waar ze - net als thuis - met veel te veel gewicht
de daagse dingen doen. Hoe kan het anders?
De mensen hier zijn vriendelijk, maar soms ook lui,
of menen wij dat maar en kunnen ze niet anders dan
door de grote…
het olster veer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 401 neemt zijn tijd onder
de hollandse wolken
van mauve en jan voerman
tussen bebloemde boorden
met daarachter trage koeien
wegdromend naar de einder
fluistert de zilveren ijssel
verslingert even het veer met
daarop slechts de onthaasten
bijna teder zet hij ze af
wacht rustig op de verre fietser
verlangend naar het onbekende
hij weet…
Voor Felicia
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 1.979 Er is er een jarig hoera, hoera,
Dat kun je niet zien, dat ben jij
Je woont hier ver vandaan jaja,
Maar met onze band zijn we blij!
Want door alle talen en grenzen heen,
Over bergen en kloven zo diep,
Schenken we vriendschap, het is niet te leen
En daarom driewerf hieper de hiep!…
't verre zilver
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 217 ik stapel
ze op
er zijn er nog genoeg
zo vroeg in de ochtend
deze schelpen, wat men
ook beweert, zijn geruisloos
het zand echter
spreekt over het liefste
en het strand lijkt leeg
alles is voorbijgaand, zeg ik
en wachten is verloren tijd
een meeuw kijkt mijn kant op
de zon droogt haar vleugelpunten
de noordenwind zal haar…
verre blik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 de verre blik in jouw ogen
kijkt voorbij het felste licht
om daar dromen te dromen
die haar het hart vertellen
over wat ons elkaar vinden deed
de verre blik in jouw ogen
kijkt voorbij de grens van tijd
waarin wij ooit samen waren
wij elkaar lief minnen konden
zonder dat de wereld het wist
de verre blik in jouw ogen
kijkt voorbij de…
Het oude liedje
gedicht
4.0 met 12 stemmen 6.244 En aan de einder zie ik, hoe de rook van verre vuren
in paarse wolken langs de bleke najaarshemel trekt.
De zomer is voorbij en jij voorgoed van mij genezen.
Morgen zal het winter wezen.
De blaad'ren sterven en de laatste oogst wordt ingehaald.…