533 resultaten.
vroege uur
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 524 hoe jij nog roerloos naast
me ligt
het vroege uur met puur
verstilde schoonheid vult…
Nimmer meer
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 148 In verstilde tussenspinsels
zweef ik weg
tussen steniging
dromend
van vrije lente
afwezigheid die
ik beween
een laatste beeltenis
kan ik je zenden
mijmering
je gulle lach
gemis van je lendenen
volledig universum
kim van ons samen
liefde, bedolven
woordenloosheid
het jij en ik, verstild
tijd tussen ons
de wil die te bevechten…
Stilstaan bij de stroom
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 978 nemen
aandacht stilaan overgaat in dromerig kijken,
de loop van de beek onbekend gebleven
geen grenzen laat, ook geen genade
aan het voorstellingsvermogen
bepaalt de oorsprong om te geven
het te laten stromen door diepe dalen,
de schittering aan de oppervlakte,
reflectie van het leven
kwetsbaar in al zijn schoonheid,
een rimpelloos verstild…
In memoriam vogel
gedicht
3.0 met 9 stemmen 13.560 De beweging die het was,
laat deze zonder veel angst
nu zijn opgeheven of veranderd.
En laat de zwarte raaf of kraai
of welke vorm de dood
ook voor vogels aanneemt,
snel zijn werk hebben gedaan,
zoals tenslotte wij ook hopen,
dat onze dood zal zijn.
------------------------------------------------------------------------------------------…
rijkdom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 204 in alle rust slaat hij de deuren
open, laat het weer zachtjes
binnenkomen
zit verstild aan het erfgoed
van de dichter van beeld en kleur
om alledaagse zaken te verwerken
een luchtige plaats te geven…
Verstild bewegen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 37 ik zag
je schaduw
rusten tussen
verstild bewegen
ook daar
contrasteerde jij
herkenbaar bij
de vele kleuren grijs
hier in dit
toppunt van leven
voelde jij je
helemaal thuis
belicht door
excentrieke bundels
energie kleurden
lange armen de hemel
tot zij weer
inkeerden naar
het onaanraakbare
van ongebondenheid
die zij alleen in…
verstild graf
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 873 als het
omhullend hout
langzaam zakt
en de gedachten
ver reiken
voel ik de
onoverbrugbare
afstand
zo dichtbij
ook al raak ik,
naast mij,
jou en jou
het is slechts
een zwevend daar zijn
een speelfilm zonder titel
flitsend zonder beeld
als het zand
de holle klank bezingt
en de echo in de
gegraven diepte
stervend verzinkt…
Verstilde lach
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 92 vaak had jij
een verstilde lach
als ik je dromen
uit de mimiek
van je gezicht af las
alsof jij de
plezierige momenten
nog even goed in
je herinnering zou
willen prenten
accenten en
stille woorden
werden uit de kleine
gebaren geboren als
ondertiteling van je verhaal
waar ongekende
mogelijkheden jou
kans en ruimte gaven
om je…
Verstilde jeugd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 260 ik zag hun gezichtjes
opgemaakt in verstilde jeugd
ogen wijzer dan de lach
die even teveel tanden gaf
de dress is wijd in
nonchalant sportief met
hier en daar een gadget
vergeet de dure pinnen niet
zij stralen cool
door gemaakt negeren
bewegen surrealistisch in het
knokig hoekige van deze tijd
nog kapstokken zij
wat hen wordt aangereikt…
verstilde tranen
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.762 het zijn de tranen die verstillen
in de echo van jouw zin
die een dak van wanhoop maakte
met een eindeloos begin
hoe kan ik jou ooit zeggen
dat mijn liefde in jou bloeit
dat het voelbaar door blijft stromen
en verloren weder vloeit
geen woord zal jou nu raken
geen zin zal blijvend zijn
slechts de echo zal nog resten
als een steeds hernieuwde…
Verstilde wereld
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 387 Mijn lange stille laan,
een sneeuwverlichte weg
de bomen, de oud
geworden dromen, het
water, bevroren rimpels
verstillen tijd, ingeblazen
door de wind, nergens
enig geluid, het is een
wondere wereld die me
omsluit, het bonsent
bloed wat door het hart
van de aarde gonst, wat
mij uit de verdoving wekt,
zijn zintuigen gericht,
op een voortschrijdende…
Verstild Verlangen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 398 In nostalgisch verre dromen
vervaagt nimmer jouw gezicht
weemoed heeft 'het zwart' verdreven
herinneringen zacht meegenomen
de slechte langzaam uitgewist
wrok stilaan in tederheid gevangen
nochtans wreed
met machteloosheid saamgevoegd
desondanks geworteld
in verstild verlangen
naar wat eens was
maar nu niet meer bereikbaar is...…
Verstilde schoonheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 165 de bloemen
raken maar niet uitgebloeid
worden door de kou
geboeid tot overleven
kleine vruchten die
niet in warmte rijpen
verdrogen later zonder
nageslacht om mee te prijken
verstilde schoonheid
met een triest verhaal
de kille lente vertraagt
het leven van ons allemaal…
VERSTILDE HERINNERING
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.063 "
luidde de tekst boven zijn overlijdensbericht
Het bleef lang, heel lang stil
bij de ontvangers, de achterblijvers, de levenden
zo had hij het zich ook voorgesteld
Hij, hij werd een verstilde herinnering!…
Door verstilde wereld
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 191 Stilte daalt over serene landerijen
gekleed in blinkend wit kostuum,
over velden wazige nevel.
Bedekt zijn bomen en boerderijen,
vanuit verten slechts gedempt geluid
en langs wegen staan in lange rijen
populieren gekleed als maagdelijk bruid.
Af en toe zendt zon in stralende bundels
haar licht tussen het wolkendek door
en hult in goud bomen…
verstilde beelden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 328 huist
verhullen gehavende muren een
roerloze leegte rond ‘n verweesd
en uitgewoond bestaan
en ook de mensen die hun dagen
hier sleten zijn reeds lang naar
het stof der aarde teruggekeerd
enkel ‘n verdwaalde passant die in
deze bouwval beschutting zoekt
beluistert nog een oud verhaal
dat zich zwijgzaam vertellen laat
van wat in verstilde…
Verstilde lezeres
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 102 (bij 'Liggend naakt' van Isaac Israëls)
Na een wilde vrijpartij ligt Sjaantje van Ingen
uit te rusten op haar bed, terwijl haar minnaar
Isaac zijn schildersezel heeft gepakt en haar
beeldschone lichaam probeert te vangen in verf.
Met haar rechterarm ondersteunt zij haar hoofd,
waarmee ze is weggedoken in een pittige roman
en haar linkerborst…
verstilde schoonheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 82 een uil rust op
een knoestige tak
zijn vleugels
licht gespreid
laag aan de hemel
verlicht de maansikkel
het donkere tafereel
de wassende maan
en de kale tak
verhalen over het
einde van de herfst
de aankomst van de
winterkoning is nabij…
Verstilde schoonheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 De grote wereld
gevat in een dauwdruppel
bij ochtendgloren.…
Afscheid
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.592 Als je ooit mijn lichaam vindt,
verkild, verstild, verloren,
weet dan, mijn allerliefste wens
was eeuwig bij je horen.…
Albasten schemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 148 ze vertrekken met een halve maan
en sporen bessensap
om hun verstilde glimlach.…
Vaderland
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 311 Eindeloos verstilde voren
Markeren het Hollandse zand
Meeuwen dansend in de lucht
Oh mijn prachtig vaderland
RR…
Levenskracht
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 340 Gewilde levenskracht,
verstilde momenten.
Met 'n balans ertussen in,
geeft leven kans en 'n nieuw begin.…
uiteindelijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 115 Uiteindelijk
van onstuimige hunkering
tot verstilde golving
werpt ze zichzelf met
een woordeloos verhaal
op het strand
waarin ze
vrede vindt…
Oud
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 123 verstilde pijn
van het zijn
zomerlente
winterherfst
winterlente
zomerherfst
donkere dag
heldere nacht
de wacht
bijna
volbracht…
S T I L
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 140 Weemoed
beheerst mij
in mijn hoofd
is het ijzig stil
jou bemerk ik
daar ook niet
het niet bewegen
het verstilde zijn
in het diepst van
mijn gedachten
noem ik jou...
Liefste.…
stadje aan het Spaarne
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 459 smalle straten en steegjes
verbeelden een sober
en trager verleden
verstilde hofjes binnen
bemoste muren ademen
een wereld van verschil…
Je straalt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 297 soms
als ik naar je kijk
als ik alleen maar
naar je kijk
je straalt
en dan
valt alles weg
wat aan me hangt
trekt
duwt
en meer
en zweef ik
in de tijd, verstild
en straal ik
met je mee…
Aphrodite
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 433 voor eeuwig
in steen
gedacht
in schaduw
verstild
na jaren
door licht
gekust
Aphrodite
hoor toch
in het zuiden
Ouranos
daar huilen
boven zeeschuim
in de wind…
helen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.600 de stilte
de storm
beiden razen
van oever naar oever
op weg naar
wat vergeten is
wat verstild is
wat nog open moet
herstellen
net zo lang
tot klaarheid schijnt
en rust mag zijn…