85 resultaten.
Open verbinding
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 105 De pijn, het niet verwerkte
Verdriet zit opgeslagen in
Het gesloten hart -
Het oog wil wel huilen,
Maar de traan laat zich
Niet gebieden,
Vindt nog niet
De weg naar jou,
Tijd moet eerst vervloeien,
Een weg banen tussen ons twee,
Dan pas kunnen we weer
Tot elkaar komen
In ongesproken woorden
Die meedrijven met de
Nieuwe…
IJskristallen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 275 Gewoven zwevendzachte zijde
omplooit vervagend schaduwrijk
gefluisterd valse beloftes vervliegen
als slechte dromen van gisteren
lichamen vervloeien intens
zoeken grenzen in liefde
illusies bouwen kastelen
vluchtige luchten het fundament
rozen bloeden zwarte schaduw
in maanlicht ijskristallen koud
diepe haat wortelt in liefde
en bloesem…
herschikking
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 735 groene kralen krioelen op mijn bord
kronkelen door de gaten van mijn ogen
in een even van onachtzaamheid
vervloeien ze tot soepig viscoos groen
wentelend en kerend in langgerekte wervels
wringt zich een bruisend kolken
binnen worden elementen weer atomen
gisten elektronen hun kansen schoon
onafgebroken trillend zoeken
naar nieuwe…
Zomeravond- verlangen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 170 kondigt de avond aan
door geruisloos zachte schemer
is geen donker of licht
Witte zwanen statig
vergrijzen in het niets
het water met lange stroom
vloeit naar de einder
De kelken dichten hun hart
wat blijft is de geur
stemmend geroezemoes
verstomt, de stilte valt
de schakering regenboog
tinten, als schilderpalet
waar de kleuren vervloeien…
Wat magie bereikt
netgedicht
4.0 met 100 stemmen 64 je beweegt
de schaduw
van je hand
aan de achterkant
vervloeien
pigmenten tot
harmonie die
wereld een nieuwe
kleur mee geeft
waar twee
componenten
samen gaan kan
in de optelsom
onverwacht een
nieuwe kleur ontstaan
met een frisse
eigen kijk op wat
magie zo bereikt
juist in het
organisch gedeelte
beloven passen
en meten…
tien vragen over herfst
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 287 wat is het dat tanden
doet lossen in de mond
verkleurende bladeren
doet vallen op de grond
wat is het begin
dat de cyclus eindigen laat
wie fluit het in gang
wie zorgt dat het verder gaat
is het de zakkende zon
die haar kracht voelt vervloeien
verschrompelen de vochten
zodat niets meer kan groeien
waarom wordt groen geel en rood…
waterkou
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 243 witte vingerdans
rond elke druppel over glas getrokken
water, zwaar vervloeiend
in elkaar
leven oogt triest door natte ramen
fietsers dragen schimmen, bomen treuren
boven al dat bittere gebeuren
dat leven weet, doch desondanks gewaar
van winterzoet en hazelaar
hun zachte zweem van hoop vervliegt nog
in de zwakke geur van kou, fris als…
Van verlangen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 847 Van verlangen bevangen
branden mijn lippen,
vervloeien dromen
en werkelijkheid
tijdloos
Benevelt de smaak
van zoete wijn
de lucht, geruisloos
om alleen maar samen
langzaam
van te nippen.
Slaap zacht.…
Glinsterden zielenpijn
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 57 droomden vroeger in
hun grijze ijle vlucht
glinsterden
de zielenpijn uit een
hoog bezwangerde lucht
de sluizen van
hemel stonden open
om alle zielen te dopen
voor even
weer helemaal alleen
in menselijk herkennen
zij gleden langzaam
versnellend er heen
de bekende plek
in koesterend contact
droogde tranen in
vervloeiende…
Het sterven van kleuren
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 33 we avonden
stilte in het
sterven van
de kleuren
in het licht
nog helder in
de verste verte
maar vervloeiend
en niet meer
direct gericht
onder deze
hemel zullen wij
virtueel samen
komen om dromen
te laten uit komen
want wij gaan
komende dagen
kleuren met accenten
van ontmoeten en
verrassingen die niet
geënt zijn op samen…
Nagedachte
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.754 Kunnen dan niet, als ontzind en huidloos
doordringend verliefde grondstof, tot één zacht
vuurtje nu vervloeien mijn de weg kwijt-
rakende voortstrompeling en jouw
als sneeuw voor de zon ronddwarrelende
afwezigheid?
-----------------------------
uit: 'Wachtwoorden', 2015.…
voordat geheimen gaan vervloeien
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 771 vingers op je huid
ogen die zacht spreken
woorden die gaan breken
zullen steken als je praat
de laatste stap voordat
geheimen gaan vervloeien
jij zult me daarna tijdloos
boeien met intimiteit
tederheid die groeit
in het tasten naar elkaar
die openbloeit in kleuren
van genegenheid
ik heb je blik gelezen
de vragen in je geest gezien…
Wolkenmantel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 170 mijn denken vliet
met versnelde stap op natte straten
het water draagt schijn
zwijgt waar de boog hangt
in late lenteschemer
strak gebogen
mijn woord is moe naar het woord
poëzie verblauwd
(en al wat daar nog tussen ligt)
schijngolven vervloeien
spatten uiteen
tot op mijn mond in de straten
voor mijn oog
een wolkenmantel dekt warm…
je blik is onbevlekt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 662 ik schilder je in rechte lijnen
je kronkelt onder mijn penseel
in kleuren wil je wel verschijnen
mijn strakheid is je iets te veel
wilt vrijheid in vervloeien
ik voel je grilligheid opbloeien
in momenten met elkaar
ontspan en ben mijn muze maar
het grootdoek van gedachten
staat al tijden klaar, ik raak je
niet met varkenshaar maar
marterzacht…
Was enkel geest
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 82 ik heb geen
stappen gedaan
om uit te treden
ben met
het heden naar
de toekomst gegaan
wist mijn plaats
in vaag verwachten
zag het spelen van krachten
was enkel geest
omdat zintuigen
ankerden in plaats en tijd
voelde me
bevrijd door een
grenzeloos opengaan
de golven achterna
die mij in zeeën energie
moeiteloos deden vervloeien…
Naamloos diep
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 ik ken de
gaten in de tijd
kleine overstapjes
in korte afwezigheid
even oplossen
in het vreemde niets
door het schouwen
van pure energie
impressies zijn niet
echt fysiek maar
iets tussen oneindig
hoog en naamloos diep
een vervloeien met
de stroom die leven is
delen en vermenigvuldigen
in pulserende vertakkingen
zo uit inertie…
Kleuren die ik hoorde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 121 wilde kleur brengen
in mijn pianospel maar de
zwarte toetsen deprimeerden
met de witte ging het wel
schilderde eenvoudige
melodieën uit de losse pols
met hier en daar wat
buitenissige akkoorden
er waren mensen die
daarvan de schaduw hoorden
in de vol tonige muziek
van mijn primaire kleurenlied
zij mengden niet in
een natuurlijk vervloeien…
in dwars kunstlicht van de zon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 313 rank en stralend
in dwars kunstlicht van
de zon groeien de contouren
een blik die horizonnen
breekt in vage tinten die de
dag vervloeien op het doek
van een palet met schaduwen
doopt duister zich in licht
en kleurt een vale schemering
met donker wordt
het wit van grijs naar
zwarter dan de nacht gebracht
een handpalet met rood…
waarmee het bloot weer roze kleurt
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 885 rank en stralend
in het dwarse kunstlicht van
de zon groeien de contouren
een blik die horizonnen
breekt in vage tinten die de
dag vervloeien op het doek
van een palet met schaduwen
doopt duister zich in licht
en kleurt een vale schemering
met donker wordt
het wit van grijs naar
zwarter dan de nacht gebracht
een handpalet met rood…
De snaar
netgedicht
4.0 met 51 stemmen 53 rustig
vervloeien
tijden die
ons even scheiden
waarvan de
inhoud in veel
aparte emoties
uitkristalliseert
die integrerend
hun kleuren
spreiden om het
vloeken te vermijden
ook zonder
blauwdruk regie
en coaches dekt
liefde alles toe
omdat wij
geïnvesteerd hebben
in elkaar vertrouwen
kan afwezig bouwen
met een
enkel woord…
Zintuigen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 588 Ik zing felgekleurde emoties die vervloeien
in pasteltinten bij het beluisteren van
jouw fluisterende wimpers.
Je schoonheid raakt mijn ziel
met een snik.
Duinen van melk en honing
het fluwelen strand van je buik
dijken van dijen
de zilte vrucht.…
wind blaast snel verval
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 406 alles gaat voorbij
alleen wolken blijven
ze dromen zich naar mij
in vormen naar normen
die net anders zijn
ik zie handen komen
vingers knijpen niet
grijpen niet maar strelen,
zachtjes voor het oog van velen
herstellen wat vervlogen lijkt
ze lachen als gezichten
wangen bollen overal
guitig of vervloeiend
bovenkanten groeiend
de wind…
Stormjagers
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 558 Teder brengen we de oceaan tot rust,
zinken in de diepte van warme handen
en het vervloeien van de tijd.
Het licht is al wakker wanneer
we opstijgen en met ferme wiekslagen
de ochtend omarmen, twee paar ogen
knipperen en vinden hun gelijke
aan het leven van vandaag. Daar
leggen we onze vleugels af
en proosten op een nieuwe storm.…
Donker licht
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 49 ooit zag ik jou
even vervagen
alsof je gedragen
werd door donker licht
ik miste het zicht
waar contrasten
altijd vorm gaven
bleef alles beslagen
jouw vervloeien
in ruimte leek een
onomkeerbaar proces door
mijn schreeuw stopgezet
alles werd direct
gereset naar de
laatste werkelijkheid ik
was je gelukkig niet kwijt
door een…
DWALENDE ZEKERHEID
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 584 belofte
maar
misleidde hen te Jeruzalem
eer zij tevreden stilstond
boven de gezegende stal
dit geëerde hemellichaam
verloor ooit een spitsje
het doolt nog door de wereld
lopend in grillige schemer
zie ik vaak die vonk verschijnen
soms brandt ze als smidsvuur
binnen mijn boezem
verscherpt vage gevoelens
beeldhouwt ingevingen
welke vervloeien…
DWALENDE ZEKERHEID
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.355 belofte
maar
misleidde hen te Jeruzalem
eer zij tevreden stilstond
boven de gezegende stal
dit geëerde hemellichaam
verloor ooit een spitsje
het doolt nog door de wereld
lopend in grillige schemer
zie ik vaak die vonk verschijnen
soms brandt ze als smidsvuur
binnen mijn boezem
verscherpt vage gevoelens
beeldhouwt ingevingen
welke vervloeien…
Waanzin
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.456 Er is een luide suizing in mijn oor,
Waar alle stemmen effen in vervloeien,
Tot klanken, schoon als bloemen, open bloeien,
En met een schok is ’t dat ‘k u noemen hoor.
Dit is beminnens waanzin, zeer gevreesd,
Wijl niemand uit haar weerloosheid geneest,
Of van haar laten wil, dan om te sterven.
Daar is geen leven buiten uw verband.…
Ik kan uren
poëzie
2.0 met 6 stemmen 580 Ik kan uren
Zitten turen
Naar de vochte maneschim,
Mat vergloeiend,
Zacht vervloeiend,
Dalend, dalend naar de kim.…
De vis en de visser
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 218 de kant
Kennen zij vroeger, vandaag of later
vraag hij zich af nu en dan
De visser wordt een beetje vis
Het wemelende, murmelende water
kabbelt zijn hoofd binnen
Muizenissen stromen onder
Minuten bouwen uren
die een dag optrekken
De tijd dobbert deuzig voorbij
De visser dommelt zich wakker
Verstrooid staat hij op, in de ban
van vervloeiend…
Natuurkundige les
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.848 Dan gaan ze knetren, langzaam-aan vervloeien,
En dan verdroplen, de een na de ander, allen!
Zo voel ik blank-rood zielebeeld, door gloeien
Van het verstaanvuur, uit elkander vallen.…