392 resultaten.
verzwegen collocatie
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 183 steeds verder voert hem de irritatie
zinloze zoektocht naar zijn ware
ziet hij zich een slaaf als de hare
zijn wezen veroordeeld tot collocatie
verbijt hij machteloos verkrampte agitatie
doof voor de rondgang van een groeiende mare
zoekt hij niet het lichte maar liever nog het zware
en vindt slechts in zichzelf de ultieme confrontatie
wanneer…
verzwegen maaltijd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 124 dit grenst aan afwezigheid
het domein is een aanrecht dat het bord onttroont
gebakken aardappelschijfjes, nog warm van geboorte
achtergelaten bij gebrek aan eeuwigheid
mijn oom weet niets van sterrenkunde
maar wist mij wel te vertellen dat er zelfs nog een gat zit
in de meest onpeilbare diepte
je zou er honger van krijgen…
over hoekige verzen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 205 in verzwegen sonnetten
van 14 zinnen leemte
schrijven dichters
zonder woorden
over het chagrijn
en het gebrek aan
mooi lopende woorden…
Vergezicht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 687 Zie een vergezicht,
In de verte gezichten,
Gezichten te ver,
Ruw schetsen kleuren
aarde en lucht gespleten,
Horizon in zicht,
Netvlies prikkelt op
panorama van de geest,
Innerlijk inzicht,
Ondoorschijnend vlak
spiegelt onder bewustzijn,
Onzichtbare zelf,
Vergezicht ik zie,
Zichtbaarheid is je aanzicht,
Uit zicht je gezicht.…
het onzegbare
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 172 het onzegbare
ergens hier, het waart in alledaagse gestaltes
daar schuift het in elkaar, de horizon
en elk herkennen is een vlakte
de poëzie,
het vreemde trekken aan het panorama
tot heuvels verheffen,
zich tot een berg strekken
je vindt er koffers en drama's
stoelen die een eigen leven leiden
en mensen die er liever op hun kop blijven liggen…
wat je niet leest
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 146 wat je niet leest
is hetgeen
nooit is geschreven
witregels
in het hoofd
van de dichter
het verzwegen gedicht
onvolmaakt ongerijmd geschreven
tenminste voorlopig…
Met passieloos verlof
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.853 Een vergroot panorama,
mijn hart kijkt ernaar...
Zo zwart kan het zijn,
gearceerd door het licht.
De ruimte te klein,
door liefde ontwricht..
Ik zal blijven wachten,
op de dag van bevrijding.
Ik zal blijven wachten,
tot het ijs zal verworden;
tot een zee van rust,
in een tijd verlangen...
Ik zal blijven wachten op die dag...…
ansicht
gedicht
2.0 met 23 stemmen 10.226 kind voorbij de vloedlijn
ingegraven, wacht de storm
loop van golven bij wind
stil weer, hijzelf betrekt
geen stelling, hij foerageert
tussen duin en schuimrand
zeevlam verteert helmgras
verkilt hem. hij blindganger,
hoort de vloed. hij keert en
keert, rent. voor zijn voet blijft
wat van het strand rest: verkoold
wrakhout, zuigend aszand…
'K hoor, hoe met gouden lijst de schilderij
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.559 Maar 't panorama - ergernis voor wijding
Geeft mij zijn sluwe en spokige misleiding:
'T liegt mij de straat op, wrev'lig en beklemd,
Waar, diep genot om eerlijkheid verscherpend,
Rumoerig klikkend, knallend, kling'lend, snerpend,
Het leven rent en motort, fietst en tramt.…
Ascention
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 821 Rolande huilt
de reus is omgevallen
'érable' is zijn naam in bomenrijk
een panorama is voorgoed veranderd
meer 'ciel' dat wel
Rolande huilt
ik troost haar, maak ons koffie
Roger, Rolande, ik
wij zitten om de tafel
en praten zacht
het voelt alsof wij in de aula zitten
met na de dienst de koffie en de cake
de bomengeest vliegt weg…
Het Vergezicht
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.343 De wereld ligt met haar gewemel, -
één niet te omvatten vergezicht, -
onder de welving van de hemel
als onder een gebouw van licht.
Tegen de heuvels, in de straten,
tot in de diepste verten zijn
de mensen samen in de late
verzadigde namiddag-schijn.
Hun vele kledingen versieren
't rustige landschap. - In het rond
zijn zij tezamen, en…
Purmer
gedicht
1.0 met 28 stemmen 6.186 Ze zit in bus 106
de stad trekt bleek aan haar schouder
op de weilanden ligt groen
kinderen fietsen in de wind
huizen spartelen aan de grond
onder de rivieren
geen polders maar bossen
zomers de Sonse duinen
ze kan er niet genoeg van krijgen
het land zó uit de zee geschept!
---------------------------
uit: 'Glazen jas', 2007.…
Aubade - Panorama Intermezzo
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 250 Onstuimig is jouw haar
dat zelfs de wind kan laten draaien
naar alle richtingen denkbaar
op mijn vertrouwd kompas,
mee met de richting naar morgen
deinden wij eindeloos
gelukkig langszij,
voerden ons aan de dageraad
dat zo onverzadigbaar kwam
voor jou en mij.…
Meer van jezelf
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 140 ijsberg
in het water, koel
bewust van je kunnen
alles wat je hebt
of nog wilt
alles wat je bent
of wilt zijn
inzichtelijk
overzichtelijk
Maar vandaag
wil je de diepte in
weg van alles
wat je waarneemt
vandaag wil je ingaan
in het diepst verlangen
meer van jezelf
te mogen zien
Vandaag de
verfrissende duik
in het diepe
het panorama…
Wij
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 469 tussen ons het sterke rag
van een vermoeden
trilweefsel dat verbindt
verzwegen woorden spinnen
de gedachtelijn - een draad als brug
van jij van ik naar wij
maar ook terug…
onomstotelijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 eindeloos zonder bedoeling
ongebreideld in fantasie
het openen van de derde fles
drink en schenk
rode bessen
luisterrijke herfstbries
hoge vogel en nabije merel
transformerend panorama van luchten
breedbeeldscherm
onuitspreekbaar oneindig breedbeeldscherm
nooit was de hemel zo aanwezig
glorieuze aftocht
onomstotelijk bewijs van niet…
Stilte
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 1.571 Je mist de nadruk
op haar verzwegen woorden
in alle talen
Je wacht punten af
die vraag tot stelling maken
Je vangt accenten
in de stilte van haar waarheid…
gebroken klacht
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 326 zij verzuchtte mijn klagen
in een woord van as
dat ik eerder in verstofte
boeken las
maar ach nu vangt zij
mij in een gebroken
rijm
met bitse woorden tegen
verzwegen pijn…
zacht met mij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 156 als ik je naam niet meer weet
je ogen niet meer herken
noem mij dan
herinner me aan je stem
zwaar en diep
verzwegen in mij
als ik het heelal
in stil lievend zweven
in jou verken…
ongeschreven ongelezen...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 166 loze woorden ledige verzen
een holle frase
verzwegen zinnen
als het gestapeld niets
ontoegankelijk
voor onbevoegden
zo blijven
de ongeschreven gedichten
vooralsnog ongelezen…
Aroma van de roos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 155 in rozengeur verbonden, de bloem
open naar zon, wind en water
wortels stevig in de grond
voorbij de mist die pijn verhult van
doornen, onze gekwetste vleugelen
genezen in de zon, en jij
schetst een nieuw panorama die
groene velden laat zien voorbij de kim,
gedijen is het doel
we laten het gebeuren…
Gevecht tegen het water
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.050 maar niets is tegen de natuur bestand
en wat rest is een treurig panorama.
de waterstrijders bieden geen tegenstand
en krijgen een ijsje van mama,
op het Bloemendaalse strand.…
Diamonds Are A Girl's Best Friend
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 522 Naomi Campbell was in Leidschendam
om te vertellen wat ze had gekregen:
“Drie vuile stenen”(had ze eerst verzwegen),
“maar ik weet niet van wie dat pakje kwam.”
Ze heeft die diamanten onderschat,
want zij zag niet dat er nog bloed aan zat.…
De ander.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 Zichtbaar tastbaar hoorbaar lief
instilte zwijgend samen zijn
ontmoet ik jou in spraak
en onverdeeld genieten
verzwegen pijn
samen aarde samen leesbaar zijn.…
ensemble
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 302 (in de sneeuw van onlangs)
het bijna ingetogen
samengaan in stilte
met slechts het kraken
van vers gevallen sneeuw
onder twee paar voeten
als lang verzwegen taal
die zo veelzeggend kan zijn…
Ouder worden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 340 Weer een jaartje wijzer
Of is het alleen maar
Het tikken van de wijzer
Pijnlijke ledematen spreken
Wijze woorden verzwegen
Ervaring weegt door als de buik
Ouder worden, zwanger van vergankelijkheid…
Tegen beter weten in
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 116 Opgelost in extase
schilder ik je een panorama
Bergen, beekjes, bomen
en blijf hopen op stormen die
uitgestrekte vlakten strelen
Indringend en geheel geef ik mezelf
als toverwolk cadeau…
Leef en Leef
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 69 Leef en Leef
Geef alles wat je hebt
Al ben je leeg
Niets wat ik verzweeg
Nooit gelogen
Nooit bedrogen
Blijf lachen met elkaar
Op het plein of in de kroeg
Want het leven is al kort en zwaar genoeg…
Windorgel.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 384 Bamboebuizen labyrint
met je fluitend
muzikaal gegorgel
jij, staketsel
op een vooruitgeschoven punt
een restant
door de oorlog ons gegund
Oh, uitspruitsel
in het panorama!…
Het meisje
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.069 Zij is niets dan een kleine leegte
In dit boordevol heelal,
Want zij smachtte, maar verzweeg te
Zeggen, wat haar vullen zal.…