Alle inzendingen over Vogels Weide Loeren

Het torenvalkje zit op een paal, kijkt rond, wacht, en duikt naar het gras.…

Dorre weiden die dorstopwekkend uitdagen. Enkel dwalende herders weten waar ze moeten zijn. Schapen die lijdzaam volgen naar de bron. De honden dartelend naast de mannen die hun dagelijkse routine volgen. Schreeuwende vogels hoog in de lucht, arenden loeren naar een lam. Mist flarden trekken samen boven de heide.…

Hoe onontkoombaar is het einde De mens is constant op de vlucht Voor de gevreesde laatste zucht En al het leed op handen zijnde De mensen lukt het om te duiken Zij snorkelen In klatergoud Maar toch is het best waterkoud In uitgezette koopjesfuiken De mens wordt flink gehersenspoeld Zijn eindigheid gaat kopje onder In zeeën vol…

een zandweg in een grassenzee strandvrij de duinen zijn hier uitgewaait er is alleen de glooiing van de beek een schaterende, schetterende vogel wat koeien achter een omheining en weiden met duizenden boterbloemen…

Waarom is de weide zo schoon? Omdat zich de zon op de weide Gebouwd heeft tot tijloze woon Zijn tenten uit blauwgroene zijde.…

Klaprozenweide weer een bloedrood bespikkeld oud - oorlogslagveld…

zwarte klei en noeste takken stoppelriet en wilgentenen langs de akkers weids en wit met hier en daar wat zilver van vogels in het verre als blaadjes in ‘t verschiet en door de wakken van een aangevroren vaart zakt de winterzon in ’t niet…

In liefde geschreven voor mijn oudste zus Hennie Terwijl het leven langzaam Wakker wordt en in dit Late voorjaar ook de vogels De lente weer herkennen Ligt voor jou het einde Langzaam op de loer Leven dat stil aan Lijden werd en zichzelf Begint op te geven - Ik hou je hand vast Om je tot in de eeuwigheid Niet meer los te laten…

Spelend aan mijn moeders hand Met klompjes aan door ons mooie drentheland En turfjes dragen uit het veen Met alle soorten vogels om ons heen Met koetjes in de weide Over onze mooie heide Ik zong altijd het mooiste lied Ach moederlief vergeet mij niet…

Gefietst naar Holysloot, om in de wei het kussentje te zien vol bloemen, dat Joke geborduurd heeft. Wilde eindelijk wel eens weten waar we de hele winter op hadden gezeten. Het klopte aardig, alleen nooit zoveel verschillende bijeen. Dat is nu juist de kunst ervan. ------------------------------------ uit: 'Gedichten 1969-1986', 1988.…

Hier mag je grazen het sappig gras voor m´n voeten Het hek de weidepalen waarlangs prikkelend draad Het is als een brede straat voor het grazend vee Schapen, koeien paarden, geiten om het even Hier buigen ze naar moeder aarde Overtuigd van de waarde de kop te buigen Als ware het omwille van louter lijfsbehoud.…

Binnen klinkt het gezang devoot over zee, aarde en de wolken buiten zwerven als zigeunervolken de zwermen over plas en sloot Onder de gouden haan galmt het gebed ‘Uw wil geschiede en geef ons heden’ de vogels vluchten naar het verleden over hoeves, kerken en een torenflat Een dijk waakt over Wierums weiden God over mensen, vogels…

van een vogel in de olie ook al ademt hij het is al tevergeefs want hij kan het niet hier gewoon maar leven…

het dorp lag stil in 't zonlicht boven haar de schapen in de weiden ter linker en ter rechterzijde met middenin een hoge boom een zilverpopulier met haar kornuiten de vogels ik luisterde en hoorde ze buiten uit volle borst de bloedhond weg fluiten…

ik voel me ook zo’n vogel – ik vloog overal de weiden waren overal even groen maar hier kan ik de mensen het het best verstaan dit is mijn eigenlijke thuis 't is als het Friese paard overal zwart gekleurd maar galoppeert hij over Friese weiden dan is het gewoon mooier als het daar gebeurt zo voel ik mij vandaag de dag ik geloof…

Hoog in de lucht zag ik de vogels gaan, in een formatie, op weg naar het zuiden, op hun kompas van Sterren, Zon en Maan, en in de verte hoorde ik een kerkklok luiden. De weide leeg, geen bloem die nu nog kan bloeien, laatst liepen er nog schapen, daar, plots begonnen er sirenes te loeien, de eerst maandag van het nieuwe jaar.…

Gelukkig zijn; en niet weten waarom; en soms naar buiten kijken waar de lucht donkerder is dan de steen, alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt, en bang en gelukkig zijn. Een geluk dat geen raad weet; men bekijkt een glas met aandacht, er is een barst in en lacht en wiegelt het hoofd als een kindse oude vrouw die een broodkorst van…

Je dacht met trots dat je mijn page was. Je hielp me in het zadel toen ik uittrok, met alles toegerust. 'Nu is voor mij' dacht je 'de tijd gekomen om me klaar te maken.' Je wist niet dat ik, toen de eerste heuvel mij aan je blik onttrokken had, de teugels al liet hangen aan de zadelknop.…

Je weigert de strijd waar ik meester in ben: in holle wegen, in struikgewas besluipen, bespringen, met onbesliste uitslag. Op open terrein daag je me uit, overwint gemakkelijk en rust naast me uit in vol vertrouwen. ------------------------------- Uit: 'De harde kern', 1994.…

Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan nu ik je zoeken moet in sporen je volgend op een afstand, steeds erop bedacht mij niet te verraden - spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten. Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig. Ik heb een leven gevonden nu en hier. Maar een leegte heerst, als een duizeling, in de kringloop…

Waar heeft het me naar toe gebracht? Is het mijn bloed dat stollend door mijn aderen gaat, Of is dat de kou die mij niet voelen laat. Het gemis van God die er toch altijd is? Wetend dat hij me nooit verlaat, Vanwaar dan dat pijnlijke gemis? Waar ben je Vader; riep Hij aan het kruis. Zonder God ben ik zonder huis! Wij begrepen elkaar toch eens…

dubbelportret mijn secundaire aard belet mij onmiddellijk ervaren van gezien, gehoord, gevoeld pas later kom ik bij hoe of wat is binnengekomen je beelden gaan er niet meer uit dus dat zit wel goed ik poog te zeggen dat ik van beelden van mensen hou die ze tonen zoals ze zijn die zijn zoals ze zijn dat ik van uitvergrote perfectie…

Laten wij de tijd laten gaan waarheen hij wil, en zie dan hoe weiden hun vee vinden, wouden hun wild, luchten hun vogels, uitzichten onze ogen en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. Zo andersom is alles, misschien. Ik zal dit uitleggen. ------------------------- uit: 'Gedichten', 1999.…

ik wiste de mist boven water en weide opende hemel voor de komst van de zon liep door kou van de nacht in afnemende schemer zacht wekte licht en riep op tot geritsel en fluister in eerste tonen zongen al vogels donker uit bomen een zomerse dag zo eentje die de schepper graag zag…

Ik zit naar jou te loeren mijn vlinders komen je halen om je geruisloos te ontvoeren en met opzet te verdwalen Mijn hart staat wijd open aan jou geef ik mij bloot ik wil niet eens meer hopen want het verlangen is te groot Ik wil mij aan jou geven fantasie draait op volle toeren en dan zie ik...heel even dat jij naar mij zit te loeren…

krakers loeren op het karooschaliegas krakers van de shell Toelichting bij de haiku: Weer erger ik me aan het gedrag van de Shell. Ik las net een artikel van Harm Ede Botje in Vrij Nederland 41/42, het herfstnummer. Winstbeluste, roekeloze nemers van milieurisico’s zijn het. Horende doof. De enige taal die ze verstaan is economische taal.…

Vroeg in de ochtend ontmoette ik het vogelmeisje. ‘Waarom ben je zo bedroefd?’ vroeg ik aan haar of zij aan mij. ‘Omdat wie mij zoekt komt als ik er niet ben en schreeuwt en huilt omdat ik niet te vinden ben; ik kan het niet horen en het maakt mij bedroefd.’ Neergelegd staat het meisje op (laat mij maar eerst opstaan, ik ken de…

Kikkers kwaken hier ongestoord, een reiger ligt op de loer, vissen zwemmen lustig voort, op zoek naar lekker voer. Waterlelies drijven op het water, vogels vliegen heen en weer, op de vlucht voor een kater. Zelfs met miezerig regenweer, kiest een eend met luid gesnater, het water van dit mooie meer.…

Enge vogels loeren overal. Wreed zijn lieve katten. Wij vrezen sadistische klemmen. Boeren strooien overal gif. Proefkonijnen zijn we ook. Nee! Bestrijders zijn niet af te remmen. Gelukkig zijn alleen leken dwaas. Steeds laten ze ons weer binnen. Overal is lekker voer te vinden. Ja! Zeker is, mensen blijven we de baas.…

Laten we de tijd laten gaan waarheen hij wil, en zie dan hoe weiden hun vee vinden, wouden hun wild, luchten hun vogels, uitzichten onze ogen en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. Zo andersom is alles, misschien. Ik zal dit uitleggen. ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…