42 resultaten.
Als een voile......
hartenkreet
4.0 met 31 stemmen 596 Met lichte tred – loop ik
door gesproken zinnen
een nevel van zacht
gesluierde woorden
daalt - als een voile
over mijn gedachten
waar beelden vervagen
voel ik een streling
aangenaam - zijdezacht
vleugels van liefde
door de wind gedragen
beroeren mijn hart…
Voile
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 184 Haar versluierd zicht
laat ongezien lentekruid
de dans ontspringen…
Een hand als invité
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 217 een voile
om haar ragfijne figuur
doorzichtig
als in het eerste uur
soepel in bewegen
moeiteloos vallend
wat opstandig in
het afgebieste kant
een hand als invité
de catwalk schrijdend
op de lijn van
dwars geplaatste voeten
ik neem haar mee
voor de finale
die flitsend licht
in haar afgeworpen voile…
Versluierd (tanka 9)
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 127 Versluierend hangt
het nachtelijke gordijn
beschermend veilig
als een schemerige voile
rond het Zielen samenzijn.…
hortensia's in de winter
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 301 nog even en dan
zullen ze zich als
bruiden weer tooien
met voile en
ragfijne tule
van inwitte sneeuw
ze laten zich niet
over het hoofd zien…
Zuiverheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 creëert verwijdering in plaats van begrip
mensen kleuren zichtbaar blind
onttrekken zich van het luisteren naar
daar de voile het uitzicht troebleert
laven zij zich aan gefingeerde
waarheden tot in het avondrood…
Bevroren licht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.003 Het was
alsof het me omhulde
de blauwe voile
van een maan
die ik niet eerder zag
ik reikte
maar de wind blies ijskristallen
uit mijn ogen
in het zicht
en jij
jij staarde winterrozen op het venster
van bevroren licht…
Vlas
netgedicht
2.0 met 97 stemmen 42.414 Wij lagen in ons blauwste zomerbed
en in een zuider voile afgesloten.
"La Provence?", vroeg jij toen,
alsof jij dat niet had geweten! Verleden
week heb je me nog gemist in het zo groen
tot geelgeworden Vlaamse vlas, toen ik
er echt - ja echt! - niet was.…
doorschijnend
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 365 in bekoring zou ik de
voile willen zijn
voor de ogen van jou
bijna rakend, luchtig zwevend
in een schamel weefsel
kussend dicht
doorschijnend gefilterd licht
is het de mantel die jou kleedt
de nevel van de vroege ochtend
de adem van mij,die haar zo begeert…
Vertroebeld
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 94 door 'n voile is het zicht
al langer vertroebeld, zo zelfs
dat al het ondermaatse vergoelijkt
gedwee in opgedrongen rol
welke je je eigen hebt gemaakt
lijm je doorgezaagde stoelpoten
dagelijks weer vast zodat er geen
ongelukken zullen gebeuren
of toch...…
broze wijsheid
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 427 ik droomde van een vrouw
uit zachte voile
op een wijze die haar
lijf en haar verleden
vlam deed vatten
maar de broze wijsheid
van mijn lichaam liet haar leven
met een hunker in contrast
liefdevol sloot ik de ramen
deed stil haar kleren uit
en legde haar zonder gedachten
op haar zij, te slapen voor de
nachten zonder weelderigheid…
Pour Anne De Bruxelles
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.089 Un nouveau matin commence
promet un jour beau et propre
sans un passé gênant
un soleil qui brille perpétuellement
un vent doux, une voile, un bateau
À l'ombre de la grand-voile
le temps se repose et s'endormit
en accord avec la berceuse
avec le bercement de botter.…
Wonen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 121 je weet het niet
er is alleen
een roodstenen pand
in 'n stille straat
De huizen
hebben er
ogen van glas
vitrage als een voile
bij bruiden...…
Erfenis
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.345 Op een avond, (men dacht omstreeks acht uur),
wond ze de klok op, warmde een glaasje melk
en trok haar voile toe.…
De pijn van "zijn"
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 302 De pijn van onzichtbaar verdriet
zal altijd om hen heen hangen
als een doorzichtig voile
waar geen traan doorkomt.
Tranen die zijn opgedroogd
omdat ze niet los zijn gelaten
daarom zal de weemoed er blijven
net als het verdriet, zonder tranen.…
Grafsteen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.874 Grijs vrouwensilhouet,
sluierende voile,
tranen over wangen,
lippen rood verbeten.
Wachtend op eeuwigheid
ongekend verlangen
in kiem gesmoorde kreet.
Steeds minder komt ze hier,
kan de pijn niet meer aan,
nu alleen door 't leven.…
in de bloementuin
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.076 het meisje van de bloementuin
streelt met haar blote voetjes
het zachte dons van elk blad
die zij, getooid
met een fladderende
hoed met voile
haast zwevend betrad
zij was uit het licht gesneden
zo broos en ongerept
en danste haar engelendans;
al draaiend en huppelend,
een mooie bloemenkrans
waar vind ik haar nog
aanschouwelijk,…
wat er gebeurde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 het licht
en de dag
gleden traag
in een zee
zonder haast
toen kwam
de duisternis
met een zwarte
voile dekte ze
de wereld toe
in deze
nacht verhief
iemand zich
boven schuim
en as
zweefde
onzichtbaar
tussen
aarde en
hemel
vannacht
kwam iemand
met aarde
water en slijk
aan land
telde met
honderd vingers…
jurk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 587 droge zolderlucht kleeft op haar huid
als ze de jurk naar buiten haalt
de voile naast haar schaduw
op de grijze tegels slepend houdt
er is geen hoofd, geen haar, geen steen
nauwelijks ruikt ze bloemen
nergens in de stad een klok die luidt
enkel een zandloper wankelend wit
nu uitgetelde dagen een te breed geworden taille
op dronken benen…
Zachte zijde
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 275 mijn vingers
die in geuren wenken
strelen heur haren
aanvoelend als van zijde
haar borsten bewegen
in zacht zuchten
die meer dan schoonheid schenken
en niet in afstand vluchten
terwijl de huid als pril gras
schemert in een open weide
ogen als zwarte kralen
bespelen in andante
het ritme van het hart
verborgen achter voile
mij…
Onderweg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 152 De nacht ontkleedt de uren
weet het puurste te ontleden
op het vederlichte voile
van een stiltedroom
en uit de fijnste draden
in de zuiverste druppels dauw
drinkt de dichter de beelden
die onvermijdbaar in jaarringen
te lezen zijn.…
De winter is in ’t groen gekleed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 de winter waait alleen
wat kil achter groene voile
herfst vertrapt door lentetijd
haar strijd heeft aangezet
gewassen jaarlijks sterven
nu zomaar overleven waar
niet altijd het zonlicht straalt
naar buiten snel ter been
groetend naar de bijna kale
wilgen waar al een liaan gedijt
boven gekrokust bloemenbed
wie wil zo’n beeld niet erven…
Aemilius Aquarel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 152 Voorwaar, Aemilius Aquarel
Uw ode aan de niet te dragen
Vlinderlichtheid van 't bestaan
In 't onderzon- en ondermaanse
Waar de lentelissen laaien
In groene zeeën van bazuinen
Licht laveloos haar voile op
Als loflied en ligt ademloos
In ozonlaag der zonnewagen
Waar tomeloos en ongeremd
Icarus zijn paarden ment
En lichte luchten atmosferisch…
Gluren naar je ziel
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 810 Mijn ziel
Die is het kwetsbaarst
Die ziet niet iedereen
Want wat het snelste pijn doet
Beschermt je het meest
De laagjes eromheen
Verschillen menigmaal
Soms alle stoffen die er zijn
En soms alleen maar voile
Mijn ziel,
Die is het mooiste
Die krijgt niet iedereen
Maar wie aandachtig kijkt
Ziet ‘m door het stof heen
Ongezien
Zie…
Sepia
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 166 In een waas van sepia treft de slaap mij
een droom wiegt de wereld
tot ze stil wordt
en verlaten raakt
gestreept vullen tinten de leegte
voller hoeft het ook niet te worden
ver weg huilen ontroostbaar de boshyacinten
langzaam trekt de sluier op
zoals een bruid van haar voile wordt ontdaan
en vol hartstocht de nacht wordt ingetrokken…
Douchegordijn
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.477 Haren sluik nat van het rein en
damp omgeeft als sluierbruid
strijkt voorbij aan warme huid
nee velt aan haar vast te lijnen
Stof devoot om middel heen
dagen tot langdradig strelen
los gedragen voile te delen
zo doortastend mooi zij scheen
Tot haar heupen zich ontfermen rond
-als, warm als, lokkend omgeven als nee als-
de wanhoopsflop…
Bahía Blanca (Argentinië)
gedicht
2.0 met 27 stemmen 9.607 schouder mee
Het orkest dat speelt, je ogen:
Mijn vader danst een tango
Het was in Bahía op een terras
- een tango danst men niet in Wenen -
De bandoneón, de zon, je werd als was
Het bijschrift is vervaagd, verdwenen
Het ongeluk in je hand, het glas
Dat je hief, je oog dat het poeder
Zag breken, sigarettenrook en lipstick
De voile…
Asiel voor een verlangen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 306 tussen ons ligt de leugen te slapen
nog lauw onder de geur van het laken
je ogen vertellen een ander verhaal
dan de weifelende woorden van je ontklede taal
ze verschuilen zich in haperend huilen
getemde tranen als zachte wapens van pruilen
maar je vingers verlieten reeds lang
als vreemdelingen mijn oevers van verlangen
vragen onder een voile…
Schaduwen zoeken licht...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 246 Al wenend, weent zij, opnieuw, ik ben zo alleen
gewikkeld in een zwart voilen sluier om haar heen.
Al het gelovig licht wat toehapt
wordt vol verlangen, gevangen
en vervolgens in haar schaduw vertrapt.
Met droevige, verlaten, zwart omrande, hunkerende ogen
wacht zij tot een nieuwe prooi blijft staan.
Zij kijkt hem diep, doordringend aan.…
Epigraphe
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.364 Oubliez moi, musicien joyeux, poète triste;
que rien ne reste que rien ne subsiste,
que ma matière se perde dans l'immensité du néant,
que mon passé se voile dans l'intensité du présent.
Oubliez moi, musicien joyeux, poète triste;
tournez, dansez, la vie est un bal,
finit bien, finit mal.…