6996 resultaten.
Majestueus
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 754 Als 'tafelkleed' nestelde zich een grote wolk
Op de Tafelberg van 't Kaapse volk
Een gedekte tafel voor zowel blank als zwart
Jaren achtereen heeft dit Afrikaners verward
Staand voor de afgrond, een diepe kolk…
Tafelpoëzie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 401 Een tafel met drie poten valt niet
— als ze goed verdeeld zijn — om
zelfs niet als hij vierkant is
dan staat er eentje in het midden
ook al oogt het krom…
Scheiding
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.221 Ik voel de groeven; ingesleten
de jaren zijn je aan te zien
bekruipt me ’t gevoel.., misschien
heb ik dat wel op mijn geweten
ik kijk naar je en zie ’n rafel van
de schoonheid die je vroeger was
wat me tot scheiden doet besluiten
met pijn in het hart zet ik je buiten
wellicht kom je me ooit van pas
bij ‘n feestje als een bijzet - tafel…
Une succession ab intestat
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 224 Het regent, en de donkere straten
glimmen, het raam beslaat
de vensterbank bezaaid met
pareldruppels en de wind
ruist door de toppen van de bomen
het licht brandt aan de overkant
als elke nacht; de straatlamp schijnt
een muur vangt mijn gestreepte silhouet
op tafel ligt de print van Monflanquin
twee weken eerder in het zonnelicht
vanuit…
wie snijdt het vlees
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 762 lieve schat,wil je 1
of twee aardappeltjes
dat wéét je toch
ik wil er één
dat wist ik ook wel liefje
maar zodra ik zelfstandig
één eigenheimer opschep
zeg je dat je er maar 2 wilt
het was 1 simpele vraag
vraag twee
bestekje erbij?…
groot gezin
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.543 tafel
uitschuiftafel
oorverdovende
piepscharnieren
aanschuifstoelen
uit alle hoeken en gaten
kwamen kinderen aanzetten,
aanzitten terwijl
de tafel nog nakreunde
kruimige aardappels en
smakeloze groente
je kreeg het niet weg
maar toch moest je bord leeg
alleen op woensdag en zondag
was er jus…
STERVEN
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 1.537 Verzadigd van het leven
opstaan van tafel
en
heengaan…
als tafels konden spreken
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 108 als tafels konden spreken
had niemand voortaan
noch honger noch dorst
door al die onverteerde,
opgekropte rotzooi
van dubbelspel
en achterbaks geroddel,
dat werd verteld
tussen de soep en de patatjes,
of in een bruine kroeg
tussen pot en pint
in de donkerste hoek.…
RAAD VOOR BELGIË
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 201 Ovale tafel
van Wijffels kan België
tot elkaar brengen.
Dan kunnen ze gaan
inventariseren en
elkaar waarderen.
Geen tegenstelling
maar samenstelling brengt de
mensen bij elkaar.
Dan zien ze elkaar
en horen elkaar spreken,
vullen elkaar aan.
Zo dragen ze bij
aan de Verenigde Staten
van onze wereld.…
NUL
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 732 Gare dood ligt over vier uur
met de poten ten hemel geheven op tafel
Ik voorzie
weinig tot geen fatsoen
rondom dit gastronomisch grafje
(de som van onrust en schijnheiligheid
gedeeld door de tijdseenheid nul
vermenigvuldigd met
de massa van het gevogelte)
Tenslotte is God al sinds enkele
millennia van zijn taak ontheven door
Willekeur…
De pen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 150 De pen op tafel
dwingt mij om te schrijven.
't Verlangen van mijn hart
doet gevoelens bovendrijven.
Hoe heerlijk is het,
als ik woorden vind.
Het vult mijn dag,
blij als een kind.
Het zijn zo vaak
die kleine vreugden in mijn leven,
die het leven aangenaam doen zijn.
Verdriet en pijn worden verdreven.…
HET GELUK VAN EEN TAFEL
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.188 Maar het is vooral het kind dat zonder kik
onder hem zit, daar vanouds een schuilplaats vindt,
dàt is het geluk van een tafel –
----------------------------------
uit: 'Idioom van geluk', 2016.…
Ongewilde Luistervink
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 72 ze mogen blij zijn om aan me te zitten
met de vuisten op me te slaan
ik zal het lijdzaam ondergaan
en toch overeind blijven staan
ze kunnen mij niet kwetsen
en mogen samen van me eten
wat hen voor even verbindt
voordat allen weer gezwind
wegsluipen om achter die
saamhorigheid ondermijnende
computer te kruipen
mochten ze echter op me willen…
Dialoog
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.905 De glimlach speelt met
tranen
De aanvaarding speelt
tikkertje
met de opstandigheid
De wind sust
troostend
wilde haren
En ik fluister naar
de eindeloosheid
van het onzekere
met gebalde vuisten…
Tijds panne
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 622 De dag vibreert
staren in schemer
waar avondmist deint
op het timbre
van pijn
woorden
die hij reciteert
keer op keer
en zijn vuist
knijpt golven
in tijd…
Over de hand.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 352 Het is altijd handig te weten,
Wat die hand hier symboliseert,
Is hij tot een vuist geknepen
En daarmee kracht gevisualiseerd ?
Of is de hand gesloten
Om open te kunnen gaan,
En dan elk vooroordeel
Aan diggelen te slaan.…
schilfers
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 117 je liet me achter
met een gebroken droom:
een handvol
flinterdunne schilfers
toen ik
heel veel later
mijn verkrampte vuist opende
ruiselde
glazig gruis
me als zand
door de vingers…
weggaan
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 650 je woorden liggen op tafel
naast het lege glas
een versnipperd stilleven
waar begon je en waar zette je een punt?
kan ik wat je zeggen wilt verbinden?
hoe maakt een mens verscheurde woorden heel?
ik leg mijn hoofd op tafel
naast het lege glas
snippers dwarrelen van de tafel…
Hier is de grote verdwijntruc
gedicht
2.0 met 16 stemmen 9.454 Kijk,
kijk zijn vuist,
die hij opent:
in het holst van zijn hand jouw oog.
-----------------------------------
uit: 'De grote verdwijntruc', 2007.…
opgestropte mouwen
hartenkreet
1.0 met 10 stemmen 1.045 "ben ik een eikel" zei ik
"zeg dat nog eens, als je durft"
"bam" sprak zijn vuist
van haar hardste kanten
een druppel bloed danste
op de kale vloer en werd
maar al te gauw vergezeld
ik stropte de mouwen op…
terugkerend
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 87 hij heeft het hart
niet als hij
het zand ruikt
de hitte voelt
dicht naast hem
het lachen hoort
van de jongen
hij heeft het hart
niet als hij
de roerloze
jongen ziet en
hij de dokter
zijn handen tot
vuisten balt…
Je gebeente
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.280 het wroegen beklijft zo
aan mijn fysiek en verder dan
diepe rimpels kan ik duiden
vanuit mijn kruin tot in
mijn geluidloos kermen
getrokken groeven
van spierloos eigen vuist
weer en weer
en weerom…
Pure angst
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 414 Pure angst
trilt zwaar
in het hart
wurgende houdgreep
bijna stikkend
vuisten gebald
wanhoop in droge ogen
tranen inslikkend
Smeekbede
geluidloos snikkend…
Ik mag ook eens wat
gedicht
2.0 met 25 stemmen 5.962 En: wat wil ze van dergelijke poten,
zo'n tafel van mij? Zou mooi vinden
voldoende zijn? Zou de tafel het houden?
---------------------------------------
Uit: 'Het geluk weet niets van mij', 2002.…
maar ik heb vertrouwen
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 2.466 er staat iets op mijn tafel
het zijn woorden van geloof
steeds bij eten aanschouw ik ze
er is niets dat ik je beloof
maar ik heb vertrouwen
in de vriendschap die je toont
die geeft kleur aan het leven
schrijf het bij op mijn tafel
dan kan ik je woorden geven…
Dekkingsfout
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 493 Zo kwam het, dat het dier een tafel dekte.
De stier had deze standpunthuldiging:
'Het is een tafel van vermenigvuldiging.'…
het is goed zo
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.827 Handen die verkrampt als vuisten
vochten tegen felle pijn.
Maar nu in een deemoedig luistren
voor eeuwig nu gevouwen zijn.…
Rebellie.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 182 Luister mallerd
een redevoering heeft niets te maken
met de binnenkant van je jas
een redevoering is een vuist maken naar de hemel
schijten op de hoofden van je gehoor
doe je jas maar dicht voor je kou vat
en redevoer niet zoveel.…
de tafel van tien
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.574 de tafel het raam
terug in de tijd
toen stilte nog bestond
de punt van de pen
in inkt gedoopt
het wit dat wachtte vond
de tafel en stoel
van eikenhout
waren nog één geheel
ik telde de kralen
hoe roetste het raam
met rood en groen en geel…
Lege tafels
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.090 Zonder stoelen
staan
we vervreemd
en kijken naar elkaar
met de blik
van vreemden
die elkaar zoeken
met verdwaalde herinneringen
en veranderende woorden
van geluk en eenzaamheid
en wensen
die op de lege tafels
lijken
waaraan we zonder dromen nu
naar elkaar kijken.…