Alle inzendingen over Weglopen OR Trots

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Schermend achter de muizenissen die ons leven verstoren is het nieuws telkens weer de handicap in mijn ogen recessies, bonussen en weglopende bestuurders, dit zijn onvruchtbare gronden waar de goeie wil nooit geteeld zal worden dit Nederland lijkt een cactus paradijs op een eens zo vruchtbare bodem…

labberton pro-duits als de engelse roos - wat zegt een naam duitse literatuur wordt in de strijd geworpen een groot sint jansvuur alliëren en associëren een vuur van stro midden in een brief komt een oorlogsverklaring uit de lucht vallen in de loopgraven weglopen kan niet onder de laars…

en als zij jou nodig zou hebben, dan weet je wat je moet doen dan zou jij meelij hebben en niet weglopen als een oen…

Dwaallichten, zwalkend als dolende zielen, zochten wanhopig hun weg naar de winst, de glans van het brons spoelde weg van hun hielen - de schim van hun trots meegevoerd door de wind.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Soms wil ik hier niet meer zijn Vluchten Weglopen van alle problemen Die elke keer opnieuw verschenen Waarom ik Waarom verdien ik dit Kon ik maar iemand aanwijzen die daarover beslist Ik wil weggaan van hier Weggaan op zoek naar plezier Daar heb ik behoefte aan Dat heb ik nodig in mijn ongelukkige bestaan Ik stijg nu op Hopelijk naar een…

uren turen ademloos naar hoe jij vloeibaar verder leeft in water dat jouw ogen weergeeft wazig, bodemloos broos bid ik bang in wanhoop stokt in mijn strot het woord God als ik in dromen wegloop over de groene velden uit jouw vele verhalen die zich in mij inktzwart kil en hard herhalen…

Was je mijn moeder, ik zou van je houden en trots op je zijn Was je mijn vrouw, ik zou van je houden en trots op je zijn Was je mijn dochter, ik zou van je houden en trots op je zijn Je bent niets van dat alles, je bent meer dan dat mijn lief en daarom zal ik van je houden en trots op je zijn.…

Van jaar tot jaar sneeuwt het herinneringen, ze bedekken en blokkeren de oprit Ik schep ze aan de kant Ik moet eruit, ik moet boodschappen doen En als ze gaan smelten als ze in de regenpijp druppelen en weglopen lig ik wakker in bed te luisteren en volg ik het kabbelen in de goot Het maakt me wanhopig Ik wil weg, een pauze om alles…

als een luipaard zo wellustig krabde je de oude wond weer open striemde rug met lange halen liet in je wulpse spel mijn bloed weglopen het ging je niet te snel je dorst was buitenzinnig je beminde mij zo innig en wat tikkeltjes te fel hebben toch het eindpunt nog gevonden dropen toen gebroken af alleen je staart zwiept nog heel…

Er is een nieuwe kindermode in opkomst weglopen uit de jeugdinstellingen door kinderen die daar vanuit hun thuissituatie zijn geplaatst Jaarlijks worden 2000 kinderen uit huis geplaatst door Jeugdzorg Dit zijn bij elkaar genomen 10 scholen In een provincie stijgt...het aantal uithuisplaatsingen...met meer dan 100% per jaar…

Ik hou van je doctor Margarita Ik ben zo trots op jou Niet omdat je doctor bent nee, alleen omdat je mijn dochter bent...…

Trots, dat ze het heeft gemaakt, ze heeft alles nog, is niets kwijtgeraakt. Minachtend, op het punt om weg te gaan, want ja, zij kan echt, op eigen vleugels staan.…

wind rukt en trekt aan mij als lastig obstakel op zijn weg te trots te arrogant het lijkt wel of hij grimlacht als zijn kompaan regen arriveert ze spannen samen tegen mij willen mij laten vallen mij breken maar trots hou ik stand bulderend van woede wakkert wind zichzelf aan om nog harder nog gemener nog roekelozer aan mij te rukken en…

bloost de wangen rozerood ze wiegt zich in een schommelstoel en vouwt de handen teder om het wonder in haar schoot ze heeft iets...een geheim dat enkel door een vrouw is te ervaren ogen glanzen mysterieus in glimlachend staren ze lijkt gehuld in kopergloed die vertedert en verblindt voor mij als man ongrijpbaar maar ik voel me trots…

trots op me bent dat is alles wat ik wil…

Een Godsgeschenk een tweeling, 2 jongentjes identiek, nageltjes en heel kleine voetjes zo wonderlijk mooi en uniek, donkere haartjes, kleine handjes zo compleet en zo origineel aan de mensheid geschonken ieder zijn deel Trots dat ze hen dragen mocht wat meer kon je je wensen waarschuwen: “er is iets niet goed”, toen ze de dokter bezocht…

We hebben onze trots. Want wij verpleegkundigen, bankmensen hebben een HBO opleidingsniveau. We zijn een kaste en we houden elkaar de handen boven het hoofd. Wij zijn mensen vooral van het hoofd. We konden goed leren, leren en leren. Rekenen kunnen wij, getallen, tabellen, aspirinedozen.…

'n zwarte... en uit India nog wel van Joep, die heeft 'm meegenomen bij thuiskomst vanuit Israël gebronsd en blond stond hij weer voor me met baard, zeg van 'n dag of drie na 5 maanden koester ik me aan zijn glimlach en aan de gein die 'k in z'n ogen zie hij is wat slanker, ook iets ouder en meer dan vroeger staat hier een man 'n trots…

Laten wij slechts trotse bewonderraars zijn van het levend aardse goud. Van de schepping die in verantwoordelijkheid aan de mens toebehoort. De mens iets geeft van een trots dat niets verstoort zolang die oog heeft voor de dag die na de morgen gloort.…

Met grote ogen kijken naar al de mannen – mijn tepels terug.…

De kraan open laten, opwarmen tot het ijs sponst en bodempje afvalwater kan niet weglopen. Je liep door me heen als door een vergiet en droogde jezelf uit over de jaren, nu vullen mijn mond en neusgaten zich met een zee van plastic, levenloos door verdronken zijn zoals nooit tevoren druppels, druppels onderdrukken een stormvloed.…

Mijn kleine trots, dat was jij voor heel even. Totdat "pappa" zei dat ik jou niet alles kon geven. Een pappa zou je niet hebben, die wilde het niet. Je had alleen je mamma en die durfde dit niet. In zo'n harde wereld met een kleintje, alleen Zo'n moeder wilde ik niet worden, waar moesten wij dan heen?…

. '...dat ik in de deuropening van de keuken stond, dat mijn langzaam weglopende, bijna gestorven vader zich in de tuin omdraaide om naar me te kijken en dat ik, terwijl ze van alle kanten op me af kwamen en ik ze -uit alle macht- van me afsloeg, tegen hem riep: "Gá nou - ze pakken mij ook!…

laat ik maar rondstormen in mijn hoofd de deur dicht smijten achter mijn verdriet een weg zoeken uit jouw onbegrip dat ik niet verdraag Ik lijd, wetend geen kind te zijn, jij mijn moeder niet die open of gesloten mijn gezicht lezen kon We moeten moeite doen: getrouwde liefde, samen onder een juk het leven door willen gaan, niet weglopen…

Verdonk had steeds maar ruzie met haar staf Waardoor haar helpers gaandeweg verdwenen Ze namen doorgaans fier en trots de benen En ook haar zeteltal nam danig af Geen punt, ze heeft er nu precies nog één Wel fijn, dan kan ze het gewoon alleen…

Soms gaat het niet om principes Maar om gekoesterde feiten Soms is pijn en leed niet belangrijk De andere keer wel Hoe een simpele huivering Zoveel emotie kan losmaken Zowel voor jou, als voor mij Soms is het niet erg om de ogen te sluiten, Even alles voorbij laten gaan Je kan van liefde houden, Of de liefde willen houden, Hoe veilig het…

Het vorige gedicht is kwijtgeraakt in een macaber niemandsland waar oktober zich laat horen en duisternis in zwermen neerstrijkt binnen beweegt hij door de kamer alsof hij kan weglopen van een gedachte maar de beelden klampen zich vast en beuken zingend in zijn rug angstig hoort hij zijn leven breken beent nog dieper naar voren en denkt…