Alle inzendingen over Wortels

vervaarlijk wortelspel van jaren her blootgelegd door de tijd maar nog immer volhardend als een acrobaat die aan het leven hangt…

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…

dorpspad tussen grillige stammen moeizaam in de mist vol goede moed slenter ik schoorvoetend ‘k vertel via de hobbels verhalen van vroeger aan kronkelige wortels ‘k ben groen van angst honderden jaren lang gewillig naast elkaar herkenden mij niet meer hoorden wel mijn liedjes krakkemikkig en krom bewegend op hun benen met krakende…

Van stomme schepselen en weet ik geen als bomen, Die onze biddende gedaante nader komen: Wij strekken evenzo ons handen hemelwaart; Maar onze wortelen zijn machtig vast in d' aard.…

(ready made/Gefundenes fressen) de banaan legt het aan met een wortel of het matcht valt nog te bezien op het oog het gedrag van een tortel en de kans dat 't lukt één op tien...…

eenmaal ontkiemd in het hart doet levenslang beminnen de wortels van haar start zijn niet meer te ontginnen…

takken reiken naar wortels houden vast stam rekt zich spanning op de bast…

Een grasspriet buigt zich over het klavertje-vier en biedt haar zijn schaduw aan een traan bevloeit zijn wortels.…

Laat harde handen ploegen, laat ze diep in mij -- jouw wortels breken.…

De wortels buigen minder samenhangend Echter onafwendbaar is de hongerigheid, de nood te voeden wat zichtbaar is. Hierom zetten de wortels zich vaster in de grond Soms verbonden met neerslag, zachte warme regen die door alle lagen heen sijpelt en zuivert.…

Stil en langzaam verwelk je uit mij gedachten Maar de wortels blijven herinneringen halen uit de grond van mijn hart…

bladerend door een bos vol gedachten boomt hij zich van wortel tot tak op zoek naar een nieuw bloeimoment…

Een rood kleurende boom in een traag levend land groene struiken aan de wortel een omhelzing…

heb de aarde keer op keer de helling opgedragen met blote handen uit het dal gehaald en om de wortels heen gevlijd jouw koude regen gaf het hechten in de bodem veel te weinig tijd jij plaatste liefde op een hoger plan maar op de stenen kam wilde niets groeien sta nu met lege handen de zon zal onze wortels een voor een verbranden…

Het is al goed Bedacht mijn hoofd Toen de blaadjes bruin verkleurden Ik geef het water en wat zon Tot de wortels beter zijn En in de dagen die er volgden Grepen de wortels om zich heen Pogend tot houvast of zo Maar de grond liet zich niet pakken "Dit ben jij", zei papa ooit "En dat ben ik", die grote plant En ze bloeiden, groeiden…

Zij ging ook takken zetten in een vaas wij namen samen de lift 't was straks Pasen en gaan die bloeien vroeg ik haar nou ja die gaan wortels schieten zei ze en dan plant ik ze in de tuin ach zo zei ik en lachte haar even aan de een denkt aan bloemen en de ander aan wortels de tuin speelde in haar hoofd ik las het op haar gelaat…

Weidse leegte boven me voor – achter – links - rechts vreet me op zuigt me leeg angst overheerst een boom zonder wortels de stam zweeft als de meeuw op het strand voor hij landt zich nestelt een bolletje veren op het zand kop in de wind staat hij stil roerloos verankerd zo licht zonder wortels ik schrijd de ruimte in wandelende…

wanneer dan in aarde op mijn buik de enten van mijn liefde wortelend zelf geboorte geven dat dan de wereld in vrede mag zijn een oase de aarde rond van rust en vrijheid waar om, voor en met elkaar gewoon de mensen zijn omdat anders zijn of menen niet langer wortels klooft omdat anders geloven mensen nieuwsgierig maakt waardoor takken…

wortels die aarde binden vasthouden tot één geheel vochtig door grondwater gevoed met regen niets van dat komt los zelfs niet als de zon schijnt om iets van warmte te geven want hét wordt niet gevoeld elke bouwsteen vraagt het maar zonder goedkeuring en vrees voor liefde is het gewoon niet toegestaan de tijd schrijdt voort en wortels…

regen spoelt mijn geest verdriet sijpelt in aarde droevige grondstof er wortelen treurwilgen zij geuren naar eenzaamheid…

de weemoedigen wortels?…

Muziek Een waterval van klanken Ogen Fonkelend als sterren Gevoelens Wortelend in een diep verlangen; Verlangen Naar jou...…

Met tandpijn en op het punt te vertrekken Consulteerde ik de tandarts ter plekke Haar reactie Was een extractie Ze kon enkel de wortel nog trekken.…

dat ik over 't weiland staarde mijn wortels stevig in de aarde met in mijn kruin een vogelgaarde sprookjesachtig, als een droom ach was ik maar een boom.…

De hoge boom is van wortels tot aan de top omhuld door klimop: die grote, sterke reus strekt wanhopig zijn armen uit.…

mijn bloem op weg naar het licht maar wit van hun wortels vergaarde kwaad uit de aarde…

Een groenteboer die wat obsceen is, zei: dame, wanneer u alleen is, dan wilt u misschien dat ik even laat zien wat een wortel is en wat een peen is?…

"'k Plant u als een wortel het hoofd in de mortel. Zo leer ik u vakkundig metsen!"…

Hoe ik mijn wortels veranker in de schaduwkant, die ook mijn ik is als mens. Onzichtbaar schud ik haar hand en wandelen samen onder de straatlantaarn. Op de steenplavei spat een traan.. !…

De vale ouwe ziet met lede ogen hoe tak en wortel van een halfdode eik in haagse kringen naar de knoppen gaan…