Alle inzendingen over Zacht OR teder

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

het verschil tussen gisteren en vandaag is een immense stilte die je achterlaat je stond aan het roer van een schip met eindelijk verse wind in de zeilen al ben je abrupt van koers veranderd heb je het aardse verruild voor het hemelse want zomaar tussen gisteren en vandaag is het doek gevallen…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…

ben je uitgevlogen ons voorgegaan wellicht van hier waar je sinds ‘56 woonde ging je over in ’t licht nooit meer Maison Kelder gebakjes eten, met jouw verjaardag voor ’t Nieuwe Jaar zal de stilte ooit gaan wennen al voelt ’t voor nu wel heel erg raar…

tikt onverminderd door niet even staat hij stil nu jij ons ontvallen bent veel te vroeg in de bloei van jouw leven omringt door liefde …. en de tijd tikt onverminderd voort…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Blaadje voor blaadje zacht als fluweel vouw ik je open heel voorzichtig zoek ik mijn weg stap over doornen kijk vol liefde in jouw ogen verward doch teder vind ik mijn weg gehuld in nevel raak ik de roos teder ontluikt hervonden gevoel wijst groei de weg…

o,wonderbaar wezentje zo teder en klein, wat is je huidje zacht, je bent de liefste mijn waar ik op heb gewacht. Wat lig je rustig in je warme bed, je haartjes zijn net zijde. Niets is er wat mij belet, om me aan jou te wijden. De tederheid die stroomt in mij, maakt me een gelukkig mens.…

In gedachten smeden we gevoelens van verlangen in de stilte van de nacht op zoek naar zachte fluisteringen met tederheid gebracht verlangen om te versmelten in het "zijn" verlangen tussen jou en mij…

't Mooist op aarde ooit gebracht 't Knapste wat bedacht 't liefste gezicht als verwacht 't zachtmoedigste karakter zo teder zo zacht…

het duister wekt verbeelding tekent een schaduw die zich schroomvallig en teder rondom mij beweegt zo zacht spelend bezit van mij neemt dat ik in zoete extase het leven verder zweef…

Ik aai met mijn wijsvinger over het zachte kopje van mijn pruimekopparkiet Pikkertje. Meer ruimteschepen naar tederheden zijn er niet. Ik zie de vrouwen nog wel gaan, maar na het flirten schieten alle planeten uit hun vaste baan.…

Tederheid strelend als een zachte hand Kriebelend in je nek Met vleugels die zo kwetsbaar zijn Als een jong vogeltje Een afstand niet te overbruggen Niet waarneembaar Werelden van mij verwijderd Onzichtbaar gebleken Als een mens met gevoelens Hunkerend naar alles Wat eens zo mooi was Verlang ik naar jou…

Zacht oranje sterft de dag glanzend in je haren glinsteren de eerste sterren als reflectie in je troebel geworden ogen vensters van je liefde. Voor mij weet ik teder en bedenk dat ik niet anders wil dan oranjerood ondergaan in je armen.…

uitgewisseld verdriet of wellicht juist daarom vrijden we met elkaar in een traag moeiteloos tempo een bevestiging van ons leven van onze liefde voor elkaar Zolang het soepele ritme voortduurde was er geen sprake van dat de grens tussen de feiten verzinsels werkelijkheid en fantasie vervaagde alles teruggebracht tot wederzijdse tederheid…

Jouw warme lippen verdrijven alle kilte kussen zacht stilte…

waarom is het achter ons duister en voor zo licht en warm de schaduw zit niet aan de zonkant wij lopen langzaam richting zon aan de voorkant smelt de warmte ons lichaam innig tot tederheid in de schaduw van onszelf schuilen wij voor de zengende verschroeiende zon teveel tederheid kan pijn doen…

ik voelde hoe een koele wind mij plots omgaf wist je lach jij opende deuren die ik nooit zag schaduwde het felle licht met je begrijpende blik in dat goddelijk moment van harmonieuze rust heb ik je gekust de zachtheid van je huid ervaren teder hebben wij ondanks de hitte hemel kunnen evenaren…

een vlinder met natte vleugels nog vers uit de cocon met verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van die zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

Kijk eens hoe twee paarden het hebben voor elkaar hoe zij teder staan te knabbelen aan elkanders haar…

van het zout gewonnen uit de tranen van m'n lief wil ik met pasen een vleugje op mijn ei...…

schuchter streelt de lentezon ruige schors van eeuwenoude eiken vanuit de diepe koele aarde sidderen levenssappen naar ’t licht een feest van pril groen fonteinen van nieuw leven…

Teder neem ik jouw handen in de mijne en hoop dat mijn liefde de pijn kan laten verdwijnen.…

die telt Alleen de tederheid die telt Ze mogen alles van mij hebben Heel m'n leven al m'n geld Het is alleen de tederheid die telt…

Een vlinder vers uit de cocon met natte vleugels nog en verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van hun zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

gloed niet zal doven in het wakend hout mijn liefste tedere ik heb je gehoord.…