Alle inzendingen over aaneengeregen

Een dik gordijn van mist omsloot geheel de wereld In de verte echter klonk een mooi lied Haar stem streelt mijn oren met die van jullie erbij Een enorm genot door de trilling van trommelvliezen Met liefde worden noten aaneengeregen Vanuit het hart, rechtstreeks is wat kunst hier biedt Muzikale tonen beheersen oprecht de zaal De notenbalk…

Worden er weer mogelijkheden aaneengeregen. Maak je weer deel uit bij een heldere dag die niet verwart. Presentie houdt de tijd niet tegen. Levensdrang drijft voort langs de wijzers van de klok. Je voelt die drang bij wind en regen. Een weervrouw of man ziet nergens tegen op. Of het regent op de ruiten.…

Wat flarden tot een film aaneengeregen waarin je zelf de hoofdrolspeler bent, een film die nooit een Oscar had gekregen. Je keert je af, verveeld en ongenegen daar je de inhoud en de afloop kent: een saai verhaal, en ook geen happy end.…

allitererende moeilijke woorden aaneengeregen in een gedicht veel lettergrepen, onbegrepen inhoudelijk onzin, compleet ontwricht symbolisch lijkt logisch uitbeelden maakt waar veel moeilijke woorden klinken soms raar metafysica, gaat iedere zin te boven metamorfose, voor herschepping gekozen metafoor, vergelijkingsbeeldspraak die blik…

Groteske kunstenmaker, opgestegen In 't cirkus Wetenschap naar slappe draad Van logika, danst ijv'rig en kordaat De mensengeest om Waarheids liefdezegen; En, gracelijk jonglerend akrobaat, Houdt hij aan puntige apperceptiedegen Het kennisfruit, het voze, aaneengeregen, Of zich Haar sterrentrots verbidden laat.…

noemt het verdronken dit beeld dat eilandde als dak- het water brak en sleep keerde de stenen terwijl algen verweerden, zwart als pek op deze plek, die ik droomde, slechts vermoedde, op het schijnpad de verbeelding van een vesting zo ver onder mij - o grimmig gerucht- stapelden getijden zich op, verzwegen het vormloos brok, aaneengeregen…

Het Donkere Bomen bos heeft een festijn van geurige zwammen, aaneengeregen tot kringen met tovermacht; allerwegen scheppen boleten vaag vragend bewustzijn. In de grotten van de Zwarte Bergen heerst het Schimmelrijk zonder tijd, maar elk uur zal hier geheime wetenschap bergen.…

Onnadenkend, de vrijheid van woorden, aaneengeregen als parels aan een snoer. Dag en nacht verlangen. Tegelijkertijd vreugde. Blijheid om het leven en de kleuren.…

( voor Hans Faverey ) Ook al lijkt mijn lichaam expressie te zijn, je kunt niet bij mijn hart naar binnen, de dromen hebben zich aaneengeregen tot een weergaloos harnas, in mijn verslapte spieren woont de koning van de stilte, de drum wordt aangeslagen door een vermoorde sjamaan, de zandkorrels op de paardevel aan de rand van de Seine schieten…

Inmiddels is de streng van jou naar mij door louter compromis aaneengeregen en met de geur van hoger honing viel het ook wel mee - of tegen, het is maar hoe je het onderschrijft. Wat rest ons nog?…

Het teerste, door schaamacht'ge scherts verzwegen, Het diepste, dat in half ontveinsde daad Zich buiten waagt, half bang dat 't zich verraadt, Half hopend, trots in enen en verlegen; 'T heiligste, dat langs laat begrepen wegen Mijn ziel opvoerde tot haar hoogste staat, Had ik aan sterke herinn'ring's gouden draad Tot diadeem voor één aaneengeregen…

Dat iets is waaraan men zich niet vast kan klampen en wordt alles met geld aaneengeregen. Om zo toch nog iets, iemand te zijn, maar pijn woekert aldoor onder de huid. Er ontspruit een kakofonie in het bestaan die zijn weerga niet kent en zo rent, vlucht men weg van zichzelf, van velen waar ze niets mee kunnen delen.…

, een fijn gegeven daar mijn kleine tingeling zich telkens 3 x per uur geroepen voelt om even uitgelaten te worden ik doe wat hij zegt, hij is me dierbaar en ik geef hem met graagte mijn hand doch mijn slaap neemt afstand van mijn ontoegeeflijk verlangen om mij als personage in diepe rust te leggen dán, druppel druppel drup, een aaneengeregen…

Schoonheid vergaat; Vanbinnen groeit de liefde Voor het geschreven woord Aaneengeregen tot vloeiende zinnen Die schoonheid, jouw pracht Verkwikkend, vertederend Jouw woorden bemin ik. Streel Zinnen steeds weer. Geef mij Permissie, zodat 'k kan beginnen.…

Ogen liggen verscholen, diep in een ovaal van liefde en handen priemen frontaal in de nacht onder koude dekens die wenken Met vereende kracht sijpelt verlatenheid uit een loden last Als kadavers liggen zij daar, herinneringen aaneengeregen door de tijd Ik hoor een adem kuchen, scherp dissonant in het schrapen van een rauwe keel Ligt…

Met de hortensia's vervaagt de geurige boslucht Als een Monetmist verstild het zacht de pijn Gevoelens verankerd aan zilveren schakels, symbolische banden aaneengeregen zonder eind Over een tijd slechts met warme weemoed mijmerend voor je kachel door kinderlijk pianospel begeleid, waag jij je slechts even terug om te voelen: is het pijn…

Aaneengeregen prachtige tijd, voortijlend naar de eindstreep, jeugdherinneringen in kleur komen steeds dichterbij, traag en onverbiddelijke is de vaste kille greep. De midzomermiddag bracht een gouden zweem van waan, ontastbaar, een enkele wankele gelukkige dagdroom, die als eendagsvlieg, stervend bij schemer is vergaan.…

Als ooit jouw aanraking geen beroering wekt dan ergernis of niets, als ooit de dagen zich weer sluiten in de aaneengeregen rij van opsomming zonder apotheose* als de dood zich in ons heeft gemengd en vreugdeloos met ons aan tafel zit waar alleen nog de verveelde conversatie van de vorken klinkt, als ooit jouw bloed niet meer het mijne is…

Stroken licht-inval, de dageraad is op komst, accentuerend de caleidoscopische kleuren van de nachtelijke dauwdruppel op het vensterdak, aaneengeregen droppels spinnenweb tussen dag en dauw. In het kleurenparadijs van de opkomende zon dansen wit, rood, oranjegeel en parelmoerblauw.…

Geen seizoenen die enkel maar onderbroken worden om uiteindelijk aaneengeregen te worden Maar een steeds verder doorborduren op een patroon. Kennis is oneindig evenals het vergaren ervan. Groeien kan je niet leren. Je groeit doordat je leert. Nieuwe inzichten die je toevallen. Iedere groei is vanuit hetzelf.…

verglijdend kolkend d’ uren ’t gerstenat zompig het affreuze tergtalen gelijk de schroothond een paar tanden mist zeg maar een heel gebit zoals de huig uw galsterige adem blokt chromédeur met zuigend slothendel de slagerswinkel vers bloed pas geverfd met ranzig wit en tafereel van ouwe wijven het kalf gevierendeeld tot bundel worst aanééngeregen…

n sigaret draai van de A3 naar de A1 op het Duitse wegennet Verliefde gedachten draaien hun omzet Bomen, struiken, huizen, hoogspanningsmasten Zwarte silhouetten, ze flitsen aan me voorbij Het zijn er nog duizenden tussen haar en mij Voor me zie ik een streng van rode achterlichten Heuvel op heuvel af, als een voortgetrokken ketting Aaneengeregen…

Mystieke morgen mist blijft nog even hangen aan de horizon Hoe lichtlijnen een nieuwe dag onderstrepen waarin zij 'n doorgetrokken bestaan leiden in het kleurenparadijs van opkomende zon waar oranjegeel, parelmoerblauw, rood en wit dansen Raam bedekt met een laagje aaneengeregen dauwdruppels van afgelopen nacht.…