Alle inzendingen over ademloos

twee-eenheid zo pril dat zij zelf nog niet weten alleen het vergeten wat zij willen zeggen zou 't uit kunnen leggen maar dat houdt zich liefdevol ademloos stil…

Ik keek ademloos door een kier. Mijn ademhaling ging met haar ritme mee. De climax zat in haar zucht van verluchting. Dat hij alle koffers in de achterbak kreeg.…

zo ademloos gedreven ….. nu toch ècht gevoeld ….. zonder lucht en licht ….. geen leven …..…

Toch is geen enkel leven ademloos God heeft aan elk mens Zijn adem gegeven, zoveel houdt hij van ons door Zijn adem is niemand nutteloos. Kijk vol bewondering rond in je leven het is een reeks waar je stil van wordt dat alles is door God aan jou gegeven.…

Een zee van golvend purper, in verbazen En ademloos verstijfd - als waar zij dood - Bij 't zien van 't eindloos vlammend avondrood... Zo schijnt de heide, waar, wie honig lazen Met de avondlast langs bloem en purper razen Om niet te keren voor de nacht ontvlood.…

Jonglevenfanaat hangtnestkastjeop onbeheersbaarverlangen naartjilpgeluid stiekum loeren naar open bekjes deurtje even van het slot ademloos genieten van het wonder resultaatdrielijkjes enspijtalsharenophethoofd.…

met onbegrensd verlangen naar ademloos leven dat als droom ontwaakt in eindeloos bewustzijn smelten woorden tot gedachten gedachten tot besef dat het lichaam niet meer is dan een tijdelijk omhulsel van een onstoffelijk wezen…

Eervol, respect, bijna liefdevol wordt er gekeken, ademloos, stil.…

je tuin houdt me verborgen tussen onkruid en wildgroei een schaduwkind snakkend naar licht onder geamputeerde bomen afgemaaid gras groei ik gehaast wil het leven inhalen ademloos…

Als ik jou zie, word ik wezenloos als ik jou ruik word ik radeloos als ik je aanraak word ik grenzeloos, als ik je pak, word ik ademloos, oei hoeveel "lozen", kan een mens hebben!?…

Mijn verdriet ligt tussen wit satijn ik blijf kijken, ademloos ze houdt zich stil, daar was ze altijd al goed in ik bedenk wat ze zou kunnen zeggen nu ik naast haar zit ach, ik had niet anders verwacht...…

heb de muren met sprookjes bekleed de vloer danst muziek onze passen geven in nemen het zweven ogen drinken pure emoties proosten met liefde op het ademloos moment dat ons vuurwerk kent als de wereld applaudisseert zijn wij de maan voorbij op weg naar de sterren sterven woorden in een stilte die ons nooit is geleerd…

zag de stilte in de zaal het ademloos verwachten hier en daar een klein gebaar in het verzetten van gedachten gaf mijn laatste gas en zij de vonk waardoor het vuur in woorden klonk applaus schoonde de rook uit de finale…

Rijmpje belde aan bij sonnet, of hij potentie had tot een gedicht Doe wat aan je vorm, zei hij, geen gezicht Je wordt gesproken zonder lucht, wordt liever ademloos gelezen De deur sloeg dicht, er volgde een nieuw couplet…

ik neem me voor maar buig onder het juk van zware adem -nog even niet- zegt mijn ziel en rust in de gedachte van jouw zaligheid verblijft mijn tijd een poos ademloos frequent ben ik gekust door lieve lentedingen…

Het was alsof er wervelende klanken plotseling in mijn oren dansten onbeschaamd liet ik hun streling toe die als een melodie mijn kern beminde ademloos tot climax bij besef ik ook van jou Foto: Poly Politou Art…

onhoorbaar zonder lucht ademloos in stilte strekt mijn ziel zich uit en deelt de kosmische vlakte besta als punt waar anderen de ruimte vullen alleen in raken zal ik contact met meerdere dimensies maken…

En je toch zo ademloos laat zijn.…

je praat en praat over de diepten van het leven over uiteindelijk houvast over de weg omhoog toch zijn het niet de woorden die ik ademloos volg je mond je lippen je ogen mijn hart brandt ik was vergeten hoe het voelt was vergeten hoe mooi dat is wat ben je mooi die avond…

Waar hij ademloos aanschouwde hoe haar schoonheid zich uitte zichtbaar haar gevoel voor hem tastbaar maakte en zuiverheid toverde in glinsterend zilverwit Waar hij zwijgend in haar ogen verdronk want de kern van haar liefde kostte niets maar was onbetaalbaar als bezit…

Waar hij ademloos aanschouwde hoe haar schoonheid zich uitte zichtbaar haar gevoel voor hem tastbaar maakte en zuiverheid toverde in glinsterend zilverwit Waar hij zwijgend in haar ogen verdronk want de kern van haar liefde kostte niets maar was onbetaalbaar als bezit…

in beperkt schijnsel van de toverlantaren zag ik destijds als in een stripverhaal de beelden voorbijkomen van Stan Laurel & Oliver Hardy als brokkenpiloten zelden heb ik later nog zo ademloos genoten als toen in die duistere achterkamer bij het avotuur in zwart/wit…

Als een stille schaduw met vragende ogen ademloos kijkend naar het ochtendgloren bij het ontstaan van een nieuwe herfstmorgen.…

'Nu laad ik nét de grote pakjesboot Komt Dieuwertje mij ademloos vertellen Dat jullie mij iets nieuws voor willen stellen: Een kleurenpiet,..en wie is die malloot? Ken ik die nog als kleine schobbejak Oh,.. Robert Vuijsje, die gaat in de zak!'…

De deur kraakt, ademloos daal ik de ongelijke trappen af. Ik tast mijn weg langs glibberige wanden en struikel: tientallen dromen hebben hier hun kleine geraamtes achtergelaten. Ik ga door mijn knieën en leg ze in een schoenendoos voor later.…

trekt men aan je wil men van je dagen vliegen nachten liegen eist men van je vraagt men aan je roept men naar je doet men met je ademloos adem happen dromenloos nacht uitstappen altijd bezig nooit meer rust tijd vervliegt als je jezelf steeds maar voorliegt…

Mijn verlangen liegt nooit over een vergeten wereld vol maangeheimen bij nacht als jij mij, betoverd en duisterfluisterend over bloemen, verhalen vertelt in ongeschonden mensendromen blijf ik bij jouw ademloos vertellen deel ik in de luister van het bomenwoud.…

mijn naam klinkt in het licht van de maan alsof je naast me fluistert luistert naar het kloppen van ademloos verlangen in de nacht noem mijn naam in het licht van de maan fluister zacht vertel me wie ik ben en waarom eenzaam verlangen zo welkom was…

Een kleine man, een kruk en zijn muziek Met Miles en Charlie Parker en Chet Baker De kleinste toon was ademloos trefzeker En steeds intens contact met het publiek Nu hij de plaat voor altijd heeft gepoetst Draai ik Bluesette, daarin was hij het Tootst.…

Als mijn oog in de verte verwijlt Hoort mijn oor ademloos hoe de wind Saffraangele bolle mejoffers In het groen van de weiden bezingt Taráxacum officinále Embryophyt asterale Spermatòpsida pastorale Stil de tijd, paardenbloem, windekind...…