Alle inzendingen over ademloos OR bladeren OR golven

en nu nog één keer adem in inhouden nog even zie je die kleuren het rood van je gezicht de gele sterretjes als je je ogen sluit voel je die duizeling en hoor je die stem adem dan adem dan je wil te overleven is er nog lief blaas nu maar uit…

Wanneer ik ze dan open sla en als eerste de jouwe zie nog in een andere wereld vergeet ik voor even de rest Kijk alleen maar ademloos naar wat deze wereld als beste te bieden heeft de tijd leunt even achteruit Je voelt mijn ogenblik opent langzaam een oog en kijkt me lachend aan terwijl ik je beminnestreel…

het luchtkanaal was afgesloten na dat ik even op mijn hoofd had gestaan is hij gelukkig langzaam de pijp uit gegaan (Ademloos mag iets anders zijn)…

Ademloos kijk ik naar jouw gezicht beschenen door het tere ochtendlicht en zo ontspannen van alle zorgen vrij lig je hier te slapen naast mij. Hoe anders dan het verwrongen en door innerlijke strijd afgedwongen gelaat waarop straks bij verdere dageraad jouw ontreddering getekend staat.…

alles alles wat ik nodig heb is vrije adem om te leven te spreken ook mijn longen willen wel de tralies echter van verstikkend geweld dat zich vlaggen laat als vrijheid van mening korten mijn adem knutselen ademloos mij puilend de ogen uit huiverig siddert mij sprakeloos de kou een traan denk ik heeft geen zuurstof nodig een bloedend…

Nu ieder moment het zwaard ook mij kan treffen en ik ademloos verdwijn. Weet, dat ik wederkeer, in de allermooiste vormen denkbaar. Als het moment aanbreekt dat mijn woorden vervagen. Mijn liefde zal je verder dragen. Als niets meer vanzelfsprekend is voel dan dat wat ik nalaat, in iedere stille kamer.…

vertellen zwijgen spreken luisteren geen verandering in de toon geen hapering in de stem ging het wel over jou toen jij de donderwolk regenloos inkleurde…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien strogele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

Het was niet... precies altijd wat ik moest doen maar toch deed ik het. Het was niet... altijd duidelijk edoch, het werd helder, steeds helderder. Ik wist nooit alleen te zijn in dit spel, ook al was er een sterk gevoel van menselijke eenzaamheid. Ik wist, dat er immer een vangnet zijn zal... Het was niet... altijd de manier waarop ik…

vaar naar Socotra als je snakt naar schaduw en drakenbloed wilt oogsten vergaap je aan reuzen getooid met dichte brede kronen in het drakenbloedbomenbos staar ademloos naar het ontzagwekkende terwijl de klei onder je schoenen kleeft lange puntige bladeren plukken neveldruppels als de oceaanmist over Socotraanse toppen jaagt…

en mooie wegen we varen mee op golven die ons zonder weerstand naar bestemming dragen want echte liefde laat zich niet vertragen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Aan tafel met z'n ouders Kijkt hij ademloos toe Hoe gruwelijk oesters Aan hun einde komen…

een harp kust de golven aangestuurd door de wind spelen bladeren in de maat deinen zwaluwen door het vroege ochtendblauw gelijk een groep violen zwellen tonen aan daar de eik de baspartij voor zijn rekening neemt vallen boterbloemen bij evenals de lijsters het Meiconcert is geboren…

Zo kort mocht je maar zichtbaar zijn, zo kort maar aan de tak, de storm brak je af, met het grootste gemak. Net uitgekomen, net groen van waas, werd de wind je vandaag toch echt de baas. Daar lig je nou vlak op de grond terwijl iedereen toch echt wel vond, dat groen eindelijk tevoorschijn kwam. Maar daar lig je dan, de wind nam…

een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen. het december bos in diepe rouw met alle bladeren die gaan sterven, verkleuren van bruinrood naar zwartgrauw, verspreid als humus nu... op vele boerenerven !…

Golven komen en gaan. Bladeren vallen van bomen. Wolken drijven met de wind. Zonder plan. Vanzelf. Spontaan. Leven eindigt en begint. Leven begrijpen is onbegonnen werk. Elk mens beseft dat. Onbewust. Alles wat adem heeft weet. Elk ongeboren kind.…

In vervagend avondlicht zag ik een bloem de bladeren vlijen rond het hart voor zij haar hoofd boog in de nacht ik zag d’r dromen drijven op de wind en huilde toen haar morgen niet meer kwam stil heb ik haar naar zee gebracht en aan de golven toevertrouwd biddend dat de oneindigheid haar blaadjes weer ontvouwt…

zuurstofrijk water dondert overweldigend ademloos kijk ik…

De bladeren vallen De wind steeds meer spel Dwarrelend, waaiend, gierend Eens troostend, wordt een hel Nu vallen mijn gedachten En dwarrelt mijn gevoel Gierend van verlangen Zonder wil of doel En het dal is daar beneden Wat zich in schaduwen bevindt Als het licht er niet kan komen Dan ook zeker niet de wind…

het is de wind niet jij die verhalen fluistert gedachten verwaait geheimen doet verbergen het is het kind in mij dat in spanning luistert totdat de wind draait alsof hij mij moet tergen…

bladeren vallen van huizenhoge bomen de herfst zal komen…

Een koperen maan krulde aan de hemel, dreigde te vallen...bladeren slechts. Hitte bladerde van het licht en zette de nachtelijke herfst in vlammen. Zo was het.…

dwarrelen overal prachtige kleuren kijken ritselend lopen door bladertapijt eenmalig!…

Je trekt mijn aandacht wat voor grote bladeren zeg je ja zeg ik je ogen hechten zich aan al die bladeren je zou ze willen rapen één voor één je trekt mijn aandacht wat voor grote bladeren zeg je ja zeg ik je ogen hechten zich aan al die bladeren toch raap je er maar één…

Bladeren en nog eens bladeren Zij vallen neer op het natte gras En bedekken de hele grond alras Ten teken dat de winter gaat naderen. De bomen verliezen hun schoonheid En blijven als kale stronken staan Hun glorie is voorlopig voorbijgegaan Wachtend op de komende lentetijd.…