Alle inzendingen over ademtocht

Vervreemding heeft iets van verwildering woeste, nachtelijke ademtocht je hebt haar lief maar slechts in gedachten onveranderde momenten en in de toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze terug in die heimweejurk verschijnt ze als nieuwe vervreemding op een dag na een nacht neemt ze eenzaamheid mee in een boodschappentas…

Vervreemding is verwildering woeste, nachtelijke ademtocht je hebt haar lief slechts in gedachten onveranderde momenten in toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze terug verschijnt ze als nieuwe vervreemding op een dag na een nacht neemt ze eenzaamheid mee in gevulde boodschappentassen vervoert ze onbeschermde illusies naar…

Zo bleek zo moe zo smalletjes zo opgegeven niet meer willen leven ligt ze in haar sterfbed moeder van mijn kinderen pijn strijdt zijn gevecht tegen haar laatste ademtocht even lichten haar ogen fel op in verzet tegen het leven dat ik eenmaal op straat daarentegen omhels zelfs de fietser die me op een haar na aanrijdt wens ik veel geluk…

ik zag in het witte licht van de nieuwe maan haar dromen pulserend uit haar lichaam komen op de warme regelmaat van haar ademtochten verlieten zij zonder bochten haar rode draad met de levenslijn in tact hebben zij haar naar vele werelden gebracht met een alreeds voltooid en beschreven leven maar gedreven bleef zij op…

Gestrand zijn op de bodem van dat Friese bocht Bij windstil weer nog gaat tekeer de laatste ademtocht. Al zullen wij nooit zinken met onze houten kop: Red ons van de ondergang, de Beerenburg is op.…

De stervende pakt haar hand, sterven is simpel zucht hij met z’n laatste ademtocht in de palm van haar hand, laatste zucht is de geest die het lichaam verlaat op zoek naar een verblijfplaats. Ze schreeuwt van ontzetting haar ziel in stukken, zien sterven is niet simpel.…

Hiërarchie Een stoornis in de ketting van onder of van boven moeilijk uit te leggen buiten de gezichten nemen Namen de besluiten Geld (1) Er is geen stank aan er zijn zakkenvullers harde werkers ontduikers van belasting niemand haalt zijn neus op Geld (2) alles heeft een prijs zelfs de zinloze tijd de zieke ademtocht, de…

het is bedrieglijk kalm als de ademtocht van de goden bevriest bloedig verraad sijpelt uit de muren het kwaad knaagt aan de poorten inktzwarte kraaien vliegen verward door de opstijgende mist stof daalt neer op rokende puinhopen duisternis verzwelgt het licht en de gehavende mens die zichzelf in koortsdromen verliest de…

Zijn knoestige stam en takken - een ademtocht in de lente - openden wijd het weerloze hart dat zich vulde met lichte tinteling. Mijn ogen streelden de bloesem raakten het donkere stamhout aan. In het laatste licht van de dag las ik de letters van zijn naam.…

het leven is niet meer dan af en toe wat rook op straat, zo snel vervlogen dat het al niet meer bestaat bij de volgende ademtocht een fluitje van een cent nog minder dan de prijs van een winkelwagentje voor de doortocht te betalen met een stukje rond metaal de jaren die nodig waren alle liefde en elke ruzie tevergeefs, je kind is soms…

Begraaf me in de herfst, mijn lief, en laat me dan ook gaan; dan kom ik, op mijn laatste ademtocht, met de vogels in de lente weder.…

wij overschreeuwden de dood met onze eerste ademtocht hielden zijn schaduw in groeispurt buiten ons blikveld pas later in verantwoordelijkheden nemen kwamen we hem weer tegen risico’s werden afgedekt in gezamenlijk overleg hoe lang er recht was op leven met een lach zijn wij toch onverwacht als vrienden uit elkaar gegaan het…

Met jouw ademtocht in werkelijkheid vertrek je zorgelijk uit mijn zongebied om het schaduwland te betrekken innemend door dappere drift in mijn dromen vertolk jij stilte van afscheid nabij de landsgrenzen tegen de horizon herschreven niet uit te wissen in bezinning door de ruimte van jouw eenvoudige komaf laat jij de schaduwstilte zwijgen…

Met passie weet hij Haar pracht te vangen Zij leest hem Als een open boek Hun beider ogen Vol verlangen Als hun kleuren Zich vermengen Zij hem Meer dan ooit begeert Wil hij Het genot verlengen Geeft zij zich Voor de eerste keer En hij gaat mee In haar hartstocht Als zij zich Als een vlinder ontvouwt Sterven beiden In één ademtocht…

Tot de laatste ademtocht liet ie van zich horen, vanmorgen echter lag hij met een gebroken nekje in zijn kooi. Nee, nu schreeuwt hij niet meer.…

in en uit de ademtocht op het deinen van de zee lichtgewicht gedragen welbewust van overgave strelen golven welvend voldoening van een warme waterwieg nachtdonkere diepte tintelt helder gekleurde levenskracht in zwierig ritme begroetend de zonneklare moederlach ongemerkt lengen vreugdetranen zilt de gul geschonken zachte schoot seconden…

Een schim van mezelf Was ik, nog maar Nauw'lijks zichtbaar De mens die ik Ooit geweest was, Toen op enig moment Van alle kanten mij Goed bedoelde adviezen Werden aangereikt Goed bedoeld, Ik weet het, Goed bedoeld, Zeker, begrijp me Niet verkeerd, altijd Goed als mensen om Je geven - maar als Elke ademtocht omgeven…

me vergaap aan stralend blauw en zomerroes verpakt in blond al fietsend door de morgendauw Haar lokken zweven in de wind overspoelt het landschap met een lach zo speels onschuldig als een kind tegelijkertijd betoverend compleet van slag Al slippend, verloren in een laatste bocht onbewust van noodlot, harde pang balancerend met nog een ademtocht…

zij is het genot dat mijn dagen vult bij het opstaan tot aan mijn kussen zal ze me telkens weten te sussen ik ben haar verslaafde, zij is mijn cult ik bespeel haar met mijn handen voorzichtig strelende vingertippen ze hangt me vurig aan de lippen tot ik haar ademtocht voel branden ik trek haar bedachtzaam naar me toe genietend van haar…

De standvastigheid van de zon nadert zijn eind En langzaam wint de wintervorst De schijnbaar eindeloze strijd Om het donkerte van de nacht Met een laatste ademtocht Geeft de zonnekoningin het land haar binnenste: De kracht van leven De kracht van liefde En na een feest vol vuur Neigt ze vredig het hoofd Om tevreden haar innerlijk Tot…

verwonderd en speels kronkelt het witte landschap om zich herkenbaar te maken hallo hier ben ik dan uit mijn 10 vingers waaien witte kristaldeeltjes langs ademtochten van ruimte bestaan stapwiegend achter mij een spoor dat kleur vertoont zonder dromen zo maagdelijk wit rijst er uit het niets een sneeuwjacht der stilte op mijn ogen…

Naast de kist prijkt een oude foto welke lijkt; voor altijd levendiger dan de dode, van wie de vingers, blauw, gebogen zijn tot een misleidend vredig tafereel van vroom gevouwen handen die de dood omvatten alsof niet elke laatste ademtocht een hijgend hangen aan het leven is. De dood gevangen in gestolde tijd.…

Als je ooit mijn lichaam vindt, verkild, verstild, verlaten door hartslag en door ademtocht, wees dan niet boos mijn lief. ’t Is waar, dat koude lijf zal nimmer meer jou koesteren en strelen. Maar mijn ziel, die bij je blijft, die met je leeft, rondom je zweeft, die jou beschermen zal en helen, die raak je nooit meer kwijt.…

Staar door de Dagen van het Nieuwe jaar Dat na een Ademtocht al Door de toekomst Is ingehaald - Vandaag is al Weer gisteren, Morgen is vandaag - Zo immers zijn We gaan leven In dit overontwikkelde Land - tijd om van Het nu te genieten Is er niet, is er nooit, En heimelijk sta ik Te verlangen naar Verder, verder…

Die harde lijnen om Je kaken - een knikje Is genoeg, een hand is Snel gegeven - meer hoeft niet; 't Is goed zo als je 't doet, zo, Neem de ruimte voor jezelf Die je nodig hebt, en laat hen De ruimte om in te leven, Tot dat het leven je kust - Laat je meevoeren door de Ragfijne pianomuziek van je eigen dochter, Ze verlicht de ademtocht…

Uit de diepste ademtocht van die tijdloze nacht, wat naakt en onbevangen haar droom de mijne onderzocht, te lezen en te schrijven in elke liefdeszucht dat zalft en koost het vuur van ziel, en leed gesmeed, genezen van rug tot aan het kussen en weer terug, in dat gevoel leek ik bevoorrecht, tevens angstwekkend kwetsbaar, wonderbaarlijk…

Ik wil geen goed begeren Geen snoepgoed en geen landgoed Misschien dan wel een goed land Geen auping maar een bloemenbed Geen vette beurs mijn eigen vet Geen lange tocht maar ademtocht Een uitzicht maar niet duur gekocht Niet rood maar op mezelf te staan Meer op de rit dan oprijlaan Geen patser maar een poverbak Een warmer niet…

Mijn gebed bemint de liefde Zonder liefde ben ik niets Elke hartklop of ademtocht Komt die liefde dichterbij Is die liefde daar voor mij Mijn gebed is ook mijn wapen In de strijd tegen de haat En het heelt de diepste wonden Mijn gebed komt nooit te laat Mijn gebed is als ene vlindert Onzeker in de wind Het is gehoord door duizend goden…

jij hebt geen spiegel nodig om te weten wie je bent na de eerste ademtocht was jij jezelf bekend de traditionele ijkmomenten kleden jou zonder verrassingen de spiegel geeft een vergelijkbaar opponent ogen en lach zijn geen voorbijgaande zaken zij laten in jouw bestaan aan alle anderen hun heerlijke warmte na jij hoeft niet…

Mijn bruid slurpt blauwe lucht als wijn fladdert eenzaam boven wolken uit Een schaduw gemengd met eeuwige zonneschijn door nevels vliegt een zwaluw In ’t blauw druipen druppels glanzend vocht versmelten in de dauw De wind neemt mee in laatste ademtocht m’n liefste teerbemind De zee fluistert in de schemering een zilte barenswee…