Alle inzendingen over afscheid OR aarde

Wanneer ik daar door dat laantje loop stil mijmerend over de vergane dag met zachte stap, dat bergje oploop, steeds nader dichterbij... dan denk ik aan jou mijn liefste dier, slapend in het zilte gras, slaap rustig, slaap zacht, onze herinneringen blijven daar waar geen mens weet hoeveel jij voor me was... Hoeven lopen over je vergane…

Geluid dat verstomde, Lawaai dat niet langer is Zo lang eigen, Zo lang vertrouwd, Donker dat de dag Verdrijft al voor Ze begonnen is - Verlies, leegte, Een gat in onze kring, En als we afscheid Van je nemen is er Toch weer licht, Zon die alle donker Verdwijnen doet, Het maakt ons afscheid Van jou een beetje mild, Bij…

Goed, dan weet ik dat Jullie zijn met z'n drieën, zie ik Ik wil graag met jullie kennismaken Dit voel ik dus bij het afscheid, Elisabeth Is dit alles? Dat moet ik wel zeker weten Ligt er niet nog meer in een hinderlaag te wachten?…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

de zon gaat onder maar weg is ze niet ze blijft ons verwarmen zolang wij met liefde de wereld omarmen laat mij die zon zijn elke dag laat mij je troost zijn ik zend je mijn stralen mijn eeuwige cirkel mijn groet mijn zonneschijn…

Ik neem geen afscheid er is ook geen reden toe misschien maakt het dragen van de dag mij zo moe veel meer dat afscheid vooruit duwen niet over de schouder kijken nee, nooit afscheid.…

dag, zeg ik misschien zal hij vandaag de weg van de wind volgen ergens hoog in een klein kamertje wonen waar ziekte onbestaand is niets is tijd, alles is tijd in de ronde van de zon om twaalf uur zal ik afscheid nemen met een beetje aarde in mijn handen ik zal naar hem wuiven op het pad van bloemen en bij het zien van de hemel een…

Ik denk soms we bestaan in vriendschap. hoewel, ik heb je nooit gevraagd hoe je het vindt op aarde. ik zoek naar tekens van genegenheid en denk aan straks, wanneer de uren komen van het afscheid.…

(voor vriend, bij het afscheid van lief) nu jouw aardse wezen eeuwig voortgang vindt ik blijf hier en beleef de warmte nog opnieuw -steeds weer- opnieuw elke dag ik heb jouw beeltenissen opgeslagen in de kamers van mijn hart de mooiste laten stil een glimlach in mijn ziel verdwijnen langs mijn lippen spreekt als immer jouw…

Niet gewenst, maar door natuur mij opgelegd, bewandel ik eenzaam aardse dreven. De richting onbepaald, want zonder rechtuit streven. Zelf ga ik niets bouwen, want niets is er dat bindt. Hoef niets te onderhouden, geen huis, geen vrouw, geen kind. En als de tijd van afscheid komt: ik was gelijk de wind.…

Ik had je lief en je was verdwenen geen afscheid, plots, niet meer samen verstard onbegrip was verschenen juist waar wij tezamen kwamen in een tongzoen van puur geluk eindigde met een enorme smak verbrijzelde maakte alles stuk met jou in het verwrongen wrak help mij bij mijn terugkeer op aard uit de wreed onzekere droefenis ik stuurloos…

ik lig te piekeren Omdat jij er niet bent In stil verdriet Omdat ik niet wil inzien Wat ik eigenlijk mis Jou dus Maar door een ziekte Die nog niet te genezen is Ben jij er niet meer In stil verdriet Neem ik afscheid van je Maar niet voor altijd Want ik weet zeker dat we elkaar weer zien Alleen dan niet op deze aarde Maar op een…

Voor hoe lang Zal het afscheid duren Voor hoe lang Zal het afscheid zijn Afscheid nemen Maakt verdrietig Afscheid nemen Doet zo'n pijn...…

de kleur van mijn bloemen kon ik je in afscheid nog zoenen…

Australische Aboriginals zagen hem duizenden jaren geleden de heldere reuzenster Betelgeuze 600 lichtjaar van de aarde verwijderd twintig keer zo groot als de zon nog honderdduizend jaar leven voor de boeg eens volgt een supernova explosie hij zal imploderen diep in zijn binnenste sterft hij bij zijn afscheid stuurt hij…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Daar boven aan de avondhemel, zit een persoon, die daar niet zit om doodgewoon te zitten en te wijzen, neen, Daar boven aan de lucht, zit een persoon die NU verzucht, Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen, met het scheppen van de aarde, alles lijkt van nul- en generlei waarde.…

Wanneer, zoals bij jou de laatste dagen van je leven hier op aarde geteld zijn, je laatste fase is ingegaan, je alleen nog in staat bent te knikken, de kwaliteit achteruit holt, wanneer je leven hier gedaan is, je afscheid nemen moet van al wat je dierbaar is, je alles achter moet laten, weet dan dat weliswaar je taak erop zit…

De weg van het hart is de weg van liefde Wie kiest om deze weg te gaan Die ziet het leven in een ander licht En komt in een andere levensbaan Wie in dat licht de wereld ziet Die weet dat plant en dier en mens Bedoeld zijn om als één te leven Zonder afscheiding of grens Wij delen allen Moeder Aarde En dienen allemaal te leren Onze dierbare…

Vrede op aarde zingen we uit volle borst maar wat heeft het voor waarde in een wereld vol gebrokenheid waar soms te zoeken is naar harmonie en genegenheid temidden van pijn en verdriet, ziekte, afscheid en gemis, temidden van de armoede die in ons land aan 't toenemen is.…

een nacht vol rust wakend door een kleine ziel die stilletjes haar liefde aan jouw oude handen gaf een nacht in pijn wakend door mijn eigen hand en boven alles, op jouw hoofd de ander hield je vast de nacht ontlast met jouw blik gericht naar haar jouw liefste uren lang haar naam en ogen in de jouwe dansend op haar hartenklop die stervend…

Er was één man, die alleen thuis zat, al jaren. Hij keek, naar de vele anderen die zó gelukkig waren... en zei: "Ik heb het niet getroffen!" Ik dacht, als jij geen risico tot waarlijk leven mét liefde aandurft... ben jij geen man meer maar één groot klaagzang!…

Het is een jaar van afscheid nemen en water dragen naar het land Het is een jaar van tegemoetkomen en handen reiken naar het heelal Het is een jaar van last verlichten en ruggen rechten voor wat komt Het is een jaar van richting kiezen en voeten plaatsen op gevoel Het is een jaar van gas terugnemen en stil staan bij wat telt Vrienden, moeders…

wanneer in het duister mijn tranen treuren dringen de herinneringen van de momenten samen als zonnestraaltjes daar doorheen…

Mensen leven als egootjes, op een eenzaam bolletje, waarvan er meer zijn, dan zandkorrels, van een strand. Mensen denken onvoorstelbaar. Zo kunnen we gaan denken, dat we erg eenzaam zijn. Dieren denken dat niet, denkt een dichter. De dichter ligt nu in bed. Hij waant zich eenzaam. Alleen, vannacht. Onbegrepen. Hij denkt na. Hij schrijft…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

liefde heerst waar geen compassie meer te geven dan pas heb je afscheid…

Deze woorden die ik voor jou schreef al wat van ons overbleef laat ik achter in de aarde aan de voet van de boom die onze namen uit liefde bewaarde hij neemt ze op en het nog onbeschreven blad draagt dit afscheid waardig omgeven door een gouden gloed laat het langzaam los een laatste ritselende groet ademt zacht tussen de…

in de onderwereld neemt Thanatos afscheid van zijn moeder de nachtgodin hij gaat op reis om mij te halen grondig snijdt hij een haarlok af ik weet het mijn tijd is gekomen de doortocht op aarde loopt dood zijn tweelingbroer Hypnos sluit mijn bange ogen en sust het vasthakende lijf in diepe slaap de veerman brengt me over de rivier…

twee stenen leeuwen - tandeloos en blind - zien liggend toe hoe jij de naam beitelt in steen de klok slaat loden uren wolken hullen zich in leigrijze kleuren de zon weet wat afscheid is takken buigen diep voor het ademen van donkere aarde in een droomloze tijd de naam in marmer laat zich niet benoemen blinde wachters snoeren…