Alle inzendingen over afscheid OR hart OR gekrenkt

Tranen, die wellen, want afscheid doet zeer. Maar waarom dat kwellen: ik wil toch steeds meer? De rust is vervlogen, de onrust zet in. Is dit overwogen? Is dit het begin? Ik zweef boven het afscheid, mijn lief in mijn hart. Ik ruik de dood komen: hij komt zonder smart.…

" Waar de kunstenaar gekrenkt op antwoordt: "vind je het niet erg als ik dat verwerp, want kunst is het verhaal achter het voorwerp...."…

Hirsi Ali, Hirsi Ayaan, wat heeft u aangericht? Het feit waarvan u door uw vrienden wordt beticht stelt weinig voor, maar ieder moet nu vrezen voor het - mede door u - ontketend volksgericht!…

Het trommelgeroffel van mijn leven zal in stilte achter blijven in de ceremoniezaal Als ik afscheid neem zal mijn hart overlopen van dankbaarheid voor alle mensen die ik in mijn leven heb ontmoet. Als golfje zal ik voor altijd opgenomen worden in de oceaan van het eeuwigdurend zijn.…

Wee hem, die mij van racisme verdenkt, zó zwart laat ik mij niet maken, Maar ik was wel enigszins gekrenkt, nu jij met hem deelt, het witte laken. Met recht, mag ik best even vitten, dat jij met een neger ligt te pitten, en ik, sinds jij hem neukt, op zwart zaad ben komen zitten……

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Zo in elkaar verstrengeld Nemen wij afscheid van elkaar Jij gaat een leven verder Dit zwijgende afscheid voelt zo onwaar Nog een laatste blik Met vele gedachten Mijn laatste gebaar Ik laat jou los Fluister bedankt En zeg heel dankbaar ‘Het ga jou goed mijn vrind, ik heb van je gehouden, en met mijn hart en ziel bemind’…

Verbannen en vergeten tussen ijskristallen muren Vertwijfeld warmend aan gedoofde vuren Broos, toch onbreekbaar ...dit bevroren hart Hoop, neemt afscheid ...als de nacht verstard…

het is als bij een afscheid van iemand die er al niet meer was leemte blijft leemte alleen is het nu blijvend in een symbolische tombe begraaf ik al mijn leed en dek het af met een dikke steen die mij te lang en te zwaar op mijn hart drukte…

Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

Heen zonder afscheid en nooit weer te vinden — 'Dood' heet men u, mij eenzaam jaren reeds; Blijde onafscheid'lijk trouwe vrinden — Heet ons mijn eigen hart, zo zonnig leeft ge er steeds!…

snap je dan niet dat ik het beste met je voor heb kijk in mijn hart zie dat dit niet is wat ik ooit gewild heb maar de kaarten zijn geschud nood breekt wet straks het pijnlijke afscheid is waar ik nog het meest tegenop zie…

Ik voel me zo verlaten en gekrenkt Tergend en angstig gevoel Heb je ooit echt om mij gegeven Had onze ontmoeting wel een doel? Ik heb zo intens van jou gehouden Dacht dat je voor altijd mijn maatje zou zijn Maar de stilte is stiller dan ooit gebleken En jij..…

Afscheid doet altijd pijn Zeker zo onverwacht Afscheid nemen is nooit fijn Afscheid nemen is zwaar Maar het leven gaat door Het is hard maar waar... Maar dit moet u weten Ze was een geweldige meid We zullen haar nooit vergeten...…

mijn zienswijze, ze duidt op jou, jouw vrijheid en de nood er tegen in te gaan als de bezetter anders denkt zijn gekrenkte trots is als een baken in het laken van zijn macht wie heeft jou naar hier gebracht?…

Boegbeeld Gekrenkte haren strijken tegen de wind in alle hens aan dek. Lichtpuntje Langzaam keert het tij boven schuimende wolken een zilvermeeuw krijst Mei Het ei is gelegd in geborgen nestwarmte de lente vliegt uit Juni De zomer ontploft een vlinderhart staat in brand de maan lacht een traan…

rein van gestalte edel en hooggeboren Graaf Adolf gekrenkt.. als ik daar aan denk hoe u het ons hebt vertoond! van schande verschoond!…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

zacht geen afscheid verwacht…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

Afscheid van koppigheid, die eigenschap toegeven. Ik hoop met heel mijn hart dat ik dat ooit nog mag beleven...…

ik zoek je blik je hand je lijf na een afscheid voor heel even in vaag bewegen kom ik je soms tegen dwalend zonder plaats bepalend waar ben je toch ik mis je hart je stem je oogopslag ik voel je nog…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

Zwart vol wolken is de hemel zwart vol tranen is mijn hart zwart van zouten zijn mijn ogen zwart van snikken is mijn smart Want voor altijd is dit afscheid nooit meer zien wij haar terug Straks sluit de toegang tot haar graf en de zon verdwijnt van haar gezicht.…

[Dit schreef ik voor een lieve vrouw] Mijn hart Mijn hart is gebroken nu je niet meer bij mij bent. Het doet mij zoveel verdriet dat ik je niet meer in mijn armen kan sluiten. Er zijn geen woorden meer van jou. Nu, in deze dagen, komt het afscheid steeds dichterbij. Met liefde zorgde ik voor je.…

Afscheid scheurt het vel dat dan over ons ligt, de buidel die we samen sparen, waarin we de tijd verstillen in het geheim van elkaars geboorte, mijn bloed in jouw hart.…

Afscheid nemen is al zo verdrietig, maar nu helemaal. Voor iedereen die dit meemaakt zal het leven nooit meer hetzelfde zijn als voorheen. Afscheid nemen zonder een hand vast te mogen houden is het allerergste wat je mee kunt maken.…