37956 resultaten.
Septembermiddag
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 597 waarvan we wisten dat het eeuwig was
en allang niet meer zo spontaan als het begin
dat ons als een geboorte had toe gelachen
ondanks de hersenschimmen die ons toen al
teisterden, met verbijstering en faalangst
omdat de herfst zo vroeg begon.…
Herfst en dan...
hartenkreet
0.0 met 3 stemmen 1.109 Bomen kalen
Wolken jagen late zonnestralen
De hemel kleedt zich nu in grijs dan in grauw
Een noord wind werpt zich tegen muur en dak
rukt verstoord aan ieder blad en tak
haast zich voort, vergaart de afgestorven blaren
krijst, wervelt, blaast zijn kille adem
door alle holten, kieren, gaten heen, een kou
die aan mijn botten knaagt. Ik ga gebukt…
de volgende maand
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 227 de bomen strooien blaadjes
in vriendelijke gebaren dwarrelt het omlaag
afscheid huilt in regen
waar ze zacht de grond vinden
ontstaat er het patroon van lang vervlogen zomers
aan de buitenkant een bloem
maar binnen schuift de dag opzij, verloren
langs wat ooit nog levend was
over kromgebogen gras
waait immer wie we waren, wie we zijn…
een ervaren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 142 zonder ook maar één schaduw van wolken
glijdt een zonbeglansde wereld
naar zoet sensationele sfeer
waarbij onbedeesde vlinders
zich gretig verzwelgen
in windstil geluk
en toch ervaar ik het gegevene
als emotioneel beladen
omdat ik herfst reeds in mij draag
afscheid nemen
maakt de mens een beetje klein
zelfs al reikt het verwachtende…
Voorgoed herfst
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 406 De herfst waait door
mijn hoofd
en ik verlang slechts naar
de zang en storm van de wind
over wat mij is beloofd:
een lang en gelukkig leven
zolang als dat ik
deze herfst voorgoed
mag beleven.…
Een glimlach naar de kleuren van de herfst
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 weer moed vergaren om te leven.…
Afscheid
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 2.212 Het leven met dit lichaam komt dan tot een end
Ik ga op reis met helemaal niets
Alleen het vormloze neem ik mee
Ik zal zijn als de lucht
en overal aanwezig zijn
tot voorbij de sterren
Als ik afscheid neem
laat vrolijke muziek luiden
zing naar hartelust mee
want het leven was voor mij
met vele mooie momenten
Als ik afscheid neem…
Gevallen blad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 zo gaat de tijd
in groeien en afscheid…
afscheid van het leven
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 3.112 leven
Op jouw manier
Elke dag er weer een bij
Zonder medelij
Elke dag met een lach
Zo moest het leven zijn
Geen tijd voor verdriet of pijn
Het leven is te kort
Dus geniet er van
Zolang het kan
Jouw wijze woorden
Is wat ik hoorde
Zo’n jonge meid
En toch al zo wijs
Een voorbeeld voor een ieder
Zoals jij wilde leven
En een ieder doet…
afscheid van leven
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 400 toen de wereld haar verlaten had
vergat ze dat ze mooi was, ze vergat
de kleine schelp vol troost die toch de
zachtste glans kon hebben
dat witte bloemen langs de weg zich terugtrokken
gaf de dood een kleine kans om extra
zwaar te zijn
maar tussen pijn en levend lijden
schikt nog een moment voor zon
strijden geeft de kracht het hart…
Ergens tussen het begin en 't einde
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 209 Het is maar goed dat je in de lente,
zomer en herfst van je leven niet weet,
hoe je in de winter van je leven
belazerd wordt.…
Ook deze herfst ...
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 147 God behoede- dat geen kerstgolf zal ontstaan
daarvoor zijn onze virologen bevreesd
dat kwade virus die onze longen doorzeeft-
en ons gemaskerd doet door het leven gaan.
en ook deze herfst zal voorbijgaan...…
Avondromance
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.635 Het laatste geflonker
Der zonne ging ter rust;
De beek is door ’t donker
In sluimring gekust;
Maar ’t zwijgende duister
Toont lieflijke pracht:
Want de aard groet uw luister,
Vorstinne der nacht!
Geen nevelen betrekken
Uw Goddelijk schoon;
Geen schaduwen dekken
’t Azuur van uw troon.
Vol glans zijn de blikken,
Waarmee ge op ons staart…
Blad
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 251 Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen
De eik,de berk,de populier,de es
Ze hebben het voorzien op de NS
Door blaadjes op de rails te laten komen,
En over alle sporen te verspreiden
Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…
De zoveelste maal
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 498 Voor de zoveelste maal
is het weer oktober
Verliezen vogels hun stem
stoppen tijdelijk met zingen
Valt het blad als goud
uit de wijde jas
van de berk
in m´n achtertuin
Doet de zon heimelijk
en heeft regen plotse invallen
Voor de zoveelste maal
spreekt herfst ´n taal
waarin afscheid, weemoed
en herinneringen.…
Gouden kleuren
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 783 stille landing op moeder aarde
De natuur gaat zijn gang
Het eeuwen oude proces
Dat herfst heet
Nog even genieten
Van die mooie goudkleurige bladeren
Voordat het donker wordt
Herfst, blijf je nog even weg...?…
AFSCHEID
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 2.438 De laatste eer
doet erg zeer
Afscheid voor
de laatste keer
De baar, de kist
de pianist
speelt: afscheid
nemen hoeft niet
Maar het verdriet
verloochent niet
Een boeketje
en een roos...
Leven is zo erg broos
verdwijnt straks in
een houten doos
Als dit geen afscheid is?…
geen afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 128 want afscheid is pas
afscheid, als niets er
meer toe doet
als geen goed, geen kwaad
je nog beroeren kan
gevoelens doodgebloed
dood heeft dat niet
dood is pas dood
als de liefde weg is
maar de liefde kan niet weg
zij raakt je aan
zelfs in ondraaglijk gemis
afscheid is een keuze
de jouwe of juist niet
dood in leven
waar geen…
Te pletter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 354 Ik rook;
drink;
lijd
met je mee
op jouw golven;
te pletter
waarschuwen ze
voor de vloed.
Als jij
er niet meer bent
in de nacht;
dan eet ik nooit meer
een hamburger
met uienringen
want dat doet zeer.…
Ik hier jij daar
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 513 Vroeger op zondag,
Met je ouders naar het strand.
Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand.
Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen.
De toekomst nog lang niet vervlogen.
Je hoofd nog vol van het heden.
Dat is nu lang geleden....
Het is nu raar...en denk telkens...
Ik hier jij daar.
Dag lief mens.…
Amen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 278 In een wereld zoals deze
Zal ik bij het sterven
Geen tijd meer hebben
Om te denken
Aan de dingen
Waar ik zoveel van hou
Amen!…
Paddenstoel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 586 zilveren plaatjes
sporen van een nieuw leven
schoonheid van de herfst…
Afscheid van de zomer
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 658 Terwijl de bladeren troosteloos vallen,
nu al wat geel van kleur,
de dagen korter worden en de zon soms treurt
weet ik de herfst gekomen,
die naar zomer-afscheid geurt.
Er hangt wat weemoed tussen huizen
die er onbezorgd wel staan
maar waarin de ruiten iets weerspiegelen
van uitvaart en vergankelijkheid.…
Hart
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 222 Hart
Hoe vaak nemen we niet afscheid in het leven
Maar hoe weinig afscheid van het leven
Het definitieve van het zien van het voelen
Dat voelt als hard aan
Als zo pijnlijk
Zo verdrietig
Maar de dood doodt niet het gevoel
Het gevoel van houden van
Dat gevoel mag blijven
In je herinnering
Een innige
In je hart…
herfst
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 474 de herfst verkleurt de wereld
van zomertijd naar wintertijd
alle tinten zijn aanwezig
kleurig van uitbundigheid.
maar de herfst van jouw leven
is alleen een "schijn"-palet
een warboel van indrukken
samen op een schilderij gezet.…
Seizoenen
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 999 Lente doet me goed,
de zomer laat me leven,
herfst en winter niet.…
lentebode
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 157 versterving vooraf
nieuw leven groeit in kernen
de nazorg van herfst…
vlinder
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 410 zo vrij in de lucht
afscheid nemend van leven
waardevol moment…
herfstparade
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 219 wanneer de nevel zal verdwijnen
en de zon piept door de bomen
dan is de tijd gekomen
dat herfstkleuren zullen verschijnen
het bos wordt stilaan kaal
de vele bladeren op de grond
kleuren schilderachtig in het rond
in een tafereel van pracht en praal
voor de dieren wordt het even wennen
aan een omgeving zonder lover
ze moeten oppassen voor…
De engel van lijn 8
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Ik zie je door dikke druppels op de ramen,
mijn engel van lijn 8.
Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht,
slechts de spiegel en het donker brengt ons samen.
Ik staar naar natte stadse straten,
naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd.
Een regenspoor dat mijn beeld misvormt
laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten.
Neonlichten…