Alle inzendingen over afscheid OR kleuren

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

elke keer wij afscheid nemen wil ik jou mijn dromen geven gehuld in bitterzoete tranen helpen ze de pijn dragen de pijn is maar voor even dromen voor een leven leven zonder afscheid afscheid zonder tranen zoals de ondergaande zon gehuld in duizend kleuren beloftes maakt voor morgen een toekomst zonder zorgen laten mijn tranen jou beloven…

Een muur rust op een fundament van liefde en vertrouwen liefde is het cement waar wij op verder bouwen door het afscheid op dit stervensuur vertoont de muur nu scheuren toch weet ik zeker: jouw liefde zal ons leven blijven kleuren…

groene bladeren een afscheid Nu zal het wachten niet lang meer duren Op de gouden kleuren van de herfsttijd……

Waar hij zijn voetstappen heeft gezet.... zijn ogen liet dwalen over water,langs lucht waar bloemen bedelen om zijn aandacht de watervogel hem toelacht en het ballet van nimfen op een zomeravond waarop de zon moeite had schielijk te verdwijnen uit zijn zicht op het papier waarop de penselen aarzelen in z'n oude hand…

nog blijft de wind aan takken sleuren verbergt de aarde haar aangezicht onder 't vallend blad zieltogend hangen bladeren op half elf en ik onrustig in mijn stoel als aan het sterfbed van een dierbare zoekend naar tekens weer verkeerde woorden de vergankelijkheid opgediend compleet met garnituur…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

En trek je er maar niets van aan, als mevrouw Staver weer eens zeurt En straks drinken we koffie, met verse appeltaart En gaan we kijken, hoeveel centjes er zijn gespaard Voor zuster Astrids afscheid, ze gaat trouwen weet je nog. En daarom kleuren we die kleurplaat, want kleuren vind je fijn lieverd, ja hé...toch ?…

op het oog een doodgewone huis tuin en keukenschilder die de restauratie na restauratie voorziet van vrolijke tinten met ongekende ijver geeft hij kleur aan een voorheen somber wachtverblijf als een tovernaar met slechts een kwast legt hij de basis voor ontmoeting en het afscheid van morgen...…

Even buiten de stad ontdek ik het is feest overal hangt jeugdig groen en kleuren kwistig kleuren alles bont wat lange tijd slechts kleurloos is geweest het lijkt een vlucht mijn afscheid van de stad de hemel in van 't aardse paradijs waar aarde ruikt en 't jonge blad zich vouwt in 't licht ik aarzel niet maar spring er in…

de pluizige blauwe hemel verandert in een grommend grijs monster alles ademt afscheid in een rivier van bloed keert ze de stenen om haar lied moet de kille gronden warmer kleuren haar schrille schurende stem verhaalt over een hoge waarheid als in een Griekse tragedie…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Haar kleuren spatten als het ware in mijn gezicht koester een diepe schoonheid net als hommels zweef ik betoverd - gedragen door een regenboog - haar zomer ontroert zoekt verkoeling in een bui ik drijf even mee neem afscheid van dit wonder voor even morgen vraag ik haar hand.…

En ze met blije ogen weer tekent wie haar wil volgen en kleuren. Gedachten wil ruilen die alleen bloeien in gesprekken die geen afscheid beloven en beginnen als je haar weer een nieuwe naam geeft.…

Voor Hennie Terwijl wij stukje Bij beetje afscheid Van je nemen, en je Geleidelijk aan in liefde Laten gaan, zie ik buiten De zon traag door de Wolken breken, en de takken Van de voorjaarsstruiken Eindelijk tot leven komen - En zie 'k ze kleur bekennen Voor het nieuwe leven…

Jij begrijpt me niet, goed zo, ga maar nadenken -- wat ik heb bedoeld.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

de late dag ontmoet het schemer in een stilzwijgende omarming licht neemt afscheid met een steelse blik vredig waakt de avond bij een vervaagde grens van opgeloste kleuren in beelden van graniet en de hemel glimlacht met duizend lucide ogen hoe moest ik weten dat donker zó licht kon zijn…

Terwijl hij praat in zinnen die afscheid nemen maakt een grimlach ogen dood zwart wit spalkt zachte kleuren met een foto eens glanzend ingelijst barsten breken verleden tijd en splijten groeven en weer begroet één rode roos de eerste lentedag…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast vieze regen langs de dorre takken vlaagt en de zieke zomerblaren gaan verscheuren een felle najaarszon doet ons opfleuren als het licht plots door 't wolkendek daagt october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast 't afscheid…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer….…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

Waar schimmen en gedachten een wakend afscheid tekenen en dromen geen kleuren meer vragen omdat ze uitdoven wat nog veranderen wil zolang het een sprekende schaduw over heeft.…

vliegen en zweven op de vlucht voor je leven kleuren bewegen!…