Alle inzendingen over afscheid van dieren

vier oktober... oktober 4…

o het dier, wordt wakker hier stem met dat papier op hen, het helpt geen zier op andere partijen, het is geklier maar hier op het dier, kwetsbaar, maar ook fier, trouw, onschuldig als een mier, stem op een dier wij hebben elkaar nodig niet persé om op te eten, dat is overbodig maar voor het systeem waarin we leven van insecten, bijen, vogels…

Ik zie hier de varianten van het dier. Kortpotig of juist lang, met of zonder hoorns, verlengde tong, ingegroeide hoeven de mogelijkheden zijn eindeloos. het dier gorgelt. Te lang ronddraven is nooit goed dus glijd ik weer naar beneden waar mij man inmiddels in de staart de lucht rond het dier circuleert.…

Wat haat ik roepende tierende lui Dik vet adoratie voor het fluisteren, pakt steeds verf. Tja, wat leeftijdsgebonden zeker, slecht gehoor Pech onderweg ergens, zintuigen werken te goed. Toch gewoon delicatesse ten voeten uit, prevelen fluisteren Werkt helend, moedgevend en verzachtend, vet bewezen. Liefste vriendin - toeverlaat - mijn alles…

Eenzaam en verlaten dat is wat ik nu ben niemand om me heen om mee te kunnen praten geen mens of dier die ik nog ken ik voel me zo alleen ik heb afscheid genomen van de dingen die ik deed van de mensen die ik kende van al het bekende om me heen omdat jij overleed mijn gedachten zijn bij jou en bij jou alleen geen interesse in de dingen…

in dit bos zij hoofdstukken de grote grazers in hun weidelijk complot het goede hout is op veel dieren zijn verdwenen het landschap werd hun strop…

En daar is de lente die ik niet meer had verwacht een uitbundig dak in roze en wit viert het afscheid van de nacht vrolijke vogels fluiten me wakker tillen me hoog in de blauwe boog lachen schel om die zwarte gedachten meizoete regen en de zon blaast me droog de aarde barst open in duizend kleuren en dieren werpen hun jongen rondom ik…

Twee donkerbruine hondenogen, keken mij heel droevig aan. Het is alsof ze wilde vragen: "Is het tijd voor mij te gaan?" Verdrietig moest ik dit beamen, drukte hem zachtjes aan mijn hart. Het liefste ging ik met hem samen, deze weg vol pijn en smart. Heel veel dank voor al je liefde, heel veel dank voor al je trouw. Rambo-lief ga nu maar…

Hij schrok op toen zij haar lichaam verliet een schim verdween dwars door een deur die hij met moeite piepend open kreeg volgde haar de verre, lange helling op Haar stappen vormden zich in het stof donkergrijs de lucht en het licht flauw hellend naar het hoogste punt waar ergens haar gestalte zich verloor Achtergebleven zochten zijn voeten…

Roerloos Drijvend door Het gladde oppervlak Serene stilte Ruw verstoord Door een plonzende kikker Niemand Zingt een requiem Voor zijn langste reis Het einde Van de vijver Komt snel naderbij Voor de pas gestorven eend…

Door de Via Veneto in Rome langs Hotel Excelsior omgeven door dames en heren in dure, elegante kleren Op de zorgvuldig geplaveide trottoirs opgemaakte jonge vrouwen met achter muren geheimen en platvloerse raadsels over hoe rijk te worden en dus oud tevreden met weinig te zijn medicijn en eenzaamheid ontdekken als…

Lieve dokkie, lieve kater In 't asiel zat je, trots in 't midden Lieve oogjes keken ons aan... Mag ik met jullie mee vandaag? ja, bij ons zul je zijn voortaan Tot de dag kwam, dat je weer moest gaan Heel veel dank voor al je liefde Heel veel dank voor al je trouw Al die jaren dat je bij ons was Voor elke lieve miauw.... Dag lief…

verder is een groot woord als je aan de grond genageld staat de schok zindert nog na je lijf protesteert en haalt daar alles voor uit de kast tranen hartkloppingen gemis gedachten die stilstaan en met moeite naar de volgende minuut kunnen gesleept worden verder is zo ver nu en toch verzet je ongemerkt de ene voet na de andere in een…

Al bleven we nooit lang boos ook al had je soms nog zoveel uitgeveten want óók dieren gedragen zich niet foutloos. Toch denken we nu: 'het ging veel te snel voorbij de tijd tikte maar door als een rotgang ga niet weg, want je maakt ons ontzettend blij.' Natuurlijk had je weleens (liefdes)verdriet of deed bijvoorbeeld je pootje pijn.…

de zonnebloemen zijn gestorven hun oude goud verkleurt naar grauw en bruin verwerkt mijn wintertuin het huilen van de regen een kleine engel slaapt verkleumd zijn hoofdje leunt tegen zijn arm en warm verlangt zijn hart een moeder in haar laatste uur verschuift haar liefde voor de duur van eeuwig in verbinding nu waait de wind hun stille…

Me geruime tijd afgesloten van de buitenwereld Open en sluit mijn olijfgroene kijkers met Jou in beeld. Moeizaam wel liefdevol verworven, de Grote Liefde Paden elkaar gekruist, fighting spririt zegevierde. Gisteren nog uren bij je gewaakt als een erg trouwe hond Stiekem fluister ik je toe: kleine flodderkont. Dag zonder je is dag onbeleefd…

Liefde, ja er zit altijd een lichaam aan vast en dat maakt het en maakt het, maakt het soms lastig. Maar het geeft niet, we zijn al zo lang samen dat we ons in elkaar hebben opgeslagen, niet meer zoek niet weg kunnen raken. Natuurlijk, voorbodes kruipen onder de huid, dansen mee als je danst, rennen mee als je rent, hangen ook op de bank…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

En daar komt Komrij met een lieve reutel bij d’ingang van de gouden Hemelpoort Zijn adem stokt…daar staat… ’t is ongehoord Waarachtig Harry Mulisch met de sleutel 'Ik neem het over Harry,' kraakt hij bedaard 'Men hunkert naar Jouw Wederkomst op Aard'…

Voor Hennie Terwijl wij stukje Bij beetje afscheid Van je nemen, en je Geleidelijk aan in liefde Laten gaan, zie ik buiten De zon traag door de Wolken breken, en de takken Van de voorjaarsstruiken Eindelijk tot leven komen - En zie 'k ze kleur bekennen Voor het nieuwe leven…

laat mij laat mij nu maar gaan zoals vol de liefde was was mij het leven goed de overkant wacht mij voor het eeuwig vervolg dat mij herenigen zal met ieder die ik verloor dus dans en zing vooral zwaai mij blijmoedig uit aan de overkant immers komen wij weer bij elkaar laat mij dus laat mij nu maar gaan het is de hoogste tijd…

Onze dieren worden heden in de bloemetjes gezet De lieverds zo bekommerd om ons, geluk en pret ook verzet. Zo trouwe bruine lodderogen, Spike wat ben je toch lief Twinklende indringende olijfgroene kijkers, my lady Emilie.…

Afscheid dat bestaat niet…

Wie mensen werkelijk willen zijn, zijn de labels die we plakken. Op anderen en op onszelf. Mensen die anders zijn, zijn abnormaal. Mensen die zichzelf zijn, zijn volkomen normaal. Zonder etiketten. Autistisch. Zijn zij. We zijn etiketten. We zijn onszelf. Hoe abnormaal, is normaal? Zijn wij? Zijn zij? Wie?…

Een dier kan dier zijn zonder dit te weten een mens... in hemelsnaam! waarom primitiever dan een dier mineraal plant of dier het verschil? een mens martelt dood als bezeten plezier vertel kom op vertel! zonder het te weten.…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

Alle lekkere dieren deugen. Dieren eten lekkere planten. Dieren eten ook mededieren op. Dieren lusten mensen veelal niet. Levenskunstenaars zijn ondeugend. Saaie mensen zijn deugdzaam. Criminelen deugen nooit.…

Vandaag is het zover, dat ik van mijn moeder afscheid moest gaan nemen. Een vrouw die alles in het leven gaf voor haar kinderen Niets was haar te veel de liefde en de warmte die ze ons gaf was altijd voelbaar Zij was de stuwende kracht voor ons bestaan, dat deed ze al toen ze ons negen maande droeg in haar buik.…

voor altijd nu het stof het puin de scherven van wat eens ons zonnig zeehuis was de zon zinkt zelfverzekerd zeker van haar opgang weg in zee…

en toch nog nu nu na al die jaren zeewee weer het zilveren zieden van mijn zee!…