166 resultaten.
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Blauwdruk
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 69 het wordt
geen goud
maar jij laat wel
weer alles blinken
zoals vanouds
jij kunt in het
magisch raken
ernstige slijtage
een stuk beter
maken zonder pijn
alles wat
hapert en niet
goed functioneert
heeft de interesse uit
jouw vakgebied
in de blauwdruk
van het menselijk zijn
lees jij pijn en andere
mankementen uit
het dagelijks…
Bourgeois en proletariër
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.915 Zij schatten honend zijn waarde
Met de maat van het stomme geld,
Naar de factor zijner slijtage,
Naar de jaren die hij telt.
Zij verbruiken de kracht van zijn leven
In hun harde meerwaardefabriek,
En gunnen den rest aan de wormen,
Als een vuile, waardloze kliek.…
het boek Dzyan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 225 Boeken verzwijgen hun geheimen uit vrees te worden verbrand
Letters rukken zich uit woorden en woorden uit hun verband
Afscheid van de waarheid zoals die geschreven staat
Voltooit de aftakeling van de wereld die haar draagt
Alles evolueert
Tijd en ruimte voelen aan als zachtnatte klei
Schaduwen uit schaduw brengen zeven rassen dichterbij…
ONTMOETING
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 405 Hoe aftakeling
en ondergang der wereld
geluksdeur opent.
Hoe ik mij verhef
boven alle ellende
en met jou geniet.
Hoe ik tenslotte
nu al in hemel kan zijn
van pure liefde.
Hoe de ontmoeting
met eigen diepste wezen
dus god tot stand komt.…
De oude lederen jas.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.107 daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje
kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht
resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht
in zijn rug zit al een slijtage gaatje
als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen
verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed
niet dat het er nu nog wat toe doet
maar toch zouden sommige mensen…
Euthanasie
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 3.176 opgesloten in mijn aftakelende lichaam
moe en verdrietig van mijn eigen lijden
gulle eindigheid in besloten ruimte
verloren vrienden van vroeger
hoop op bevrijding van bezetting
van pijn en verdriet in overvloed
nu wachtend op een stem uit de toekomst
afscheid van achterblijvers in een dode ruimte
mijn kracht is weggeëbd en uitgeput…
Holocaust
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 421 Als ik droom dat ik doodmoe wegzak
in een witte smetteloze wereld, waarin
ik gewichtloos zweef, de eeuwige pijn
in mijn lijf verdwijnt en ik geen zin heb
terug te keren, weet ik zonder verdriet,
dat ik stervende ben en dat het goed is,
mij niets onmenselijks overkomt, geen
lichamelijk aftakelen na vernederende
geestelijke mishandeling…
Pijnlijk vermoeiend
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 267 Het proces van
Aftakeling is onzichtbaar voor de
Wereld om je heen.
Met pijn vermoeit reuma zich door
De dag. Geen dagje zonder, geen
Vrijwaring van die pijnlijke lach.…
Hangend of mooi staand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 38 Veel kan ik beslist hebben
Van hartritmestoornissen
Een coma, tot zowel baan- als
Geliefdeverlies
'k Laat mij beslist niet
(zo heel snel) kennen, want
Tijd pauzeert echt niet
De klok immer door, daar
Een oude klok, ervaren
Hangend of mooi staand
Tikt met nooit tijd vergetend…
Reiziger reist
gedicht
2.0 met 12 stemmen 12.429 Daar is de zon wat schijnt-ie
je verbergt je in het licht
pakt je koffer
schaduw tegemoet
wanneer je weg bent valt de nacht
valt wanneer je weg bent
niet eens zorgvuldig slijtage is te zien
er wordt gegeten gedronken gedanst
twee-armigen in blekere tinten
je hebt al je vingers tel maar na
gegeten gedronken gedanst
anderen sterven nog…
Toennudan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 362 Een beeld voor mijn verleden
Aanschouw ik door een waterval
Wetend dat niets blijven zal
Behalve in mijn hoofd
Totdat ik vrij kom en slijtage
Ook mijn laatste zin verdoofd...
Bewust daarom dat deze vent
Geen waarde hecht aan ene cent
Maar toch heel graag zichzelf verwent
Geniet toch van 't moment!…
erectioneel verlangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 800 mijn ogen hunkeren naar het licht
dat zich telkens afwaarts keert, het
leven draagt de stervenden in het zicht
van mijn witte handpalm, was er een god
dan zou ik bidden, maar de hemel heeft
de christenen gespleten tot spijs die
reeds gegeten werd
wat nu rest is de aftakeling van de burgerij, de zonde
van het vorstendom, een monarchie…
niet meer langs start
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 360 over zijn top hangt hij
de gebarsten kop geplooid
naar de zinnen van een ander
er blijft slechts stoom over
waar hij vroeger zo kon koken
nog lang na de overwinning
een veeg teken aan zijn wand
van aftakeling, spoedig voorbij
de dokters spreken niet meer
hullen zich in mysterie
met te dure woorden
veel ervan al vergeten
nog voor goed en…
Vriend zonder vader
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 249 De ziekte van jouw vader
schilderde heimwee aan zee
papieren schepen op golven
van een onzichtbare wereld
de aftakeling, zijn dementie
het verliezen van zijn geest
toen de planeet verkoos
te zwijgen, ademde jij
onzekerheid, zocht naar
veiligheid,
maar de dichtgetimmerde waarheid
had geen spijkers op laag water, slechts
onbeminde voeten…
Vriend zonder vader
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 202 De ziekte van jouw vader
schilderde heimwee aan zee
papieren schepen op golven
van een onzichtbare wereld
de aftakeling, zijn dementie
het verliezen van zijn geest
toen de planeet verkoos
te zwijgen, ademde jij
onzekerheid, zocht naar
veiligheid,
maar de dichtgetimmerde waarheid
had geen spijkers op laag water, slechts
onbeminde…
Herfstdoorsnede
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 132 Ik lig verstild in het grijze ochtendlicht
ons mooie overtrek toont slijtage
zojuist zag ik het najaar er voorgoed in vallen
Wij, enkel nog een doorsnede van de herfst
de zomers in ons zullen verjaren
steeds verder bladerend achteruit
Jij, die nog slaapt
in de zachte trekken van jouw gezicht
waarin de seizoenen sneller gaan dan ooit verwacht…
Vleessteen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 109 Dat zag hij in mij:
de correspondentie met het water,
de kleurlagen der recreatie,
de slijtage van pret.
Ja, iemand moet het eens zeggen.
Onder water vang je veel stemmingen op.
Dat gaat dan onder je vel zitten,
zuivert je, gaat je vervormen.
En nu straal ik op het droge.…
Rampen
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 540 De wanorde en chaos na de aardbeving
een tremolo van binnenuit het moederhart;
een huivering, die waarschuwt voor de aftakeling
als Gaia vecht, waar mens het noodlot tart.…
pijn
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.091 naar het hart
als vurige pijlen
geladen met vragen
en waaroms die
onbeantwoord blijven
maar wel aan het
verstand gaan knagen
pijn gaat soms gepaard
met beelden en hoewel
ze vervagen, toch
blijven de details
nog goed bewaard
komt dan de uitbarsting
of blijft het smeulen
en werkt het zich naar
binnen op weg naar
een langzame aftakeling…
Diepe stilte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 376 horizon
die niet meer beweegt
rond de rimpels van jouw lach
toe omarm nu de stilte
geef mijn hart nog een kans
en gun mij de benen van een antilope
wij zullen in dit stilteland
een nieuwe zon gebaren
naar diepere wortels
rauw en ongekookt
voor diepere lagen
geilere vibraties
en een rijper verstand
zal zich openbaren
tot aan het aftakelen…
Gouden hart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 325 Hij bracht de kleuren van de papegaaien en
de regenbogen onder woorden, soepel als een
lasso, hij zalfde ons met de zachte golven
van zijn geurige lichaam, terwijl aftakeling
hem tergde als een gifslang in zijn bloeds-
omloop, bleef hij tot zijn laatste adem
poëzie halen uit het diepst van zijn longen,
de gouden blaasjes naast het gouden hart…
Flonkerspel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 133 beekdal
Zittend aan een bosrand
De akkerrand met kruiden ingeplant
Het hemellicht in harpen aan het stralen
Aandachtig geniet je van de spiralen
Vol bewondering volg je het natuurfenomeen
Warmte die op je voorhoofd verscheen
Het flonkerspel voelt aangenaam
De gloed is heilzaam
Het gevoel zal snel omschakelen
Het bewustzijn laat zich aftakelen…
Binnenstebuiten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 630 levende landkaart
Ik word geteisterd getekend
door de tijd
krassen in mijn huid
die mijn spiegelbeeld
steeds vaker verrassen
Ik word kriegel
van rimpels die niet passen
bij een man als ik
zo jong van geest
draai me maar
binnenstebuiten
waar het beest in mij ontsnapt
door de openstaande deuren die
niet altijd even goed meer sluiten
slijtage…
KLETSKOUS
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 337 die die kletser zo lang aan laat staan
Van slijtage heeft ze nooit gehoord
of wel, maar is ze ’t geheel vergeten
Wordt die stoorzender ooit ontstoord
ze breekt elk record al voor het eten
Praten, kletsen ze is ‘t nimmer moe
je oren gaan er zowat nog van tuiten
Ik wil dat ze zwijgt. Vertel maar hoe
met een ander exemplaar opsluiten?…
Telkens
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 241 in grift
of zal het laatste
mij eeuwig naken
een nog verdere vulling
van mijn testament wraken
soms, kijk ik willoos
in het veranderlijke
en ervaar de sfeer
van het vergankelijke
in hedendaags zijn
zal ik opnieuw opstaan
in de ouderdom, maar
als immer in aanvang
kinderlijk klein
of is de lucht open
mijn dracht verlopen
en slijtage…
Dementie
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.491 een grijze mist dwaalt
over de kapotgeschoten akker
der herinneringen.
eens beploegd, bezaaid, geoogst
nu een vieze bruine plas
tussen aardkluiten
« En wanneer komt moeder nu ? »
je moeder is al dood
een hele tijd
ook de boer op de akker
is niet meer :
het veld ligt braak
kilte en koude
dringen door
dringen door de dunne huid…
Onzekerheid schrijft
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 86 ik heb stilaan je
kleuren zien verdwijnen
haren pieken waar
ooit de zon zijn
licht in blonde krullen
heeft laten schijnen
sferisch omhullen
kleren het vroeger
goed getrainde en
gespierde lijf dat nu
met wankele stappen
onzekerheid schrijft
je bent een schim
van je vroeger extraverte
persoonlijkheid die in
bedeesd teruggetrokken…
De laatste Trabant
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 784 u aarzelt
de zon een schaduw
in het oor
leven bestaat
in uw ogen gaat een
plan de ronde
en houdt zich klein
uw wielen verzwijgen
wie en of ze zijn; eens heb ik
in u een taal gelegd
u houdt het allemaal
voor bekeken geen woord denkt u
loert op het verleden
u houdt zich klein
zon gunt u geen
toekomst in uw leven
vragen hij…