Alle inzendingen over allen

Proza dus woensdagavonden Persoonlijk ben ik geen televisie-zitster nooit geweest, oké het nieuws wat documentaires en ATW ja dat laatste al sinds jaren maar zèlfs nu niet meer elke dag maar voor een detective of een thriller of een misdaadserie daar sluit ik mijn ogen echt niet voor gisteravond met silence wittness had ik tranen…

Een glimp, waarin het eerste licht als stille traan geboren wordt, gedachten verleggen schaduwen over mijn verweerd gezicht, geleefde wraakgodinnen hangen zich aan gouden ringen, alles is al gewogen, blijft zonder gewicht, in de krappe ruime en in de maat van alle kwetsbare herinneringen.…

Het is de lyriek van een wuivende griet die als 18 karaats de lucht doet strelen Het is de muziek van de kierewiet die weergalmt uit te luide kelen Het is het rood van de kersenwijn dat het verweerd plafond laat zweven Of het trammelant van de zwerver in een roemloos leven Of de lelijke eend die koekeloert in troebel spiegelwater…

Kom allen tot mij, ik zal je echt verkwikken door je te horen. Ik geef je vrijheid helemaal jezelf te zijn en dus gelukkig.…

zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots…

zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots…

“ Wij leven bij de gratie van al het andere “. De bladnerf heeft zich gebogen waar het blad de boom ontkleedt van herfst naar winter In de splinter van de tijd telt elke tranende oogopslag als een geboorte in de eeuwigheid Het licht spreidt zich in een schijnbaar genadeloze catharsis, onontkoombaar Ongenaakbaar richt het zich…

Het is de lyriek van een wuivende griet Die als 18 karaats de lucht doet strelen Het is de muziek van de kierewiet Die weergalmt uit te luide kelen Het is het rood van de kersenwijn Die het verweerd plafond laat zweven Of de trammelant van de zwerver In een roemloos leven Of de lelijke eend die koekeloert In troebel spiegelwater…

Waarbij uitersten de grenzen bepalen tot waar ik leven mag, bevaar ik de gaten uit de beurs van alle vragen, waarvoor ik tol betalen moet, waardoor mijn eeuwigheid zal schijnen, tot een wijze veerman mij overzet.…

De schaduw die ik werp als eieren over kiezels die voor een deel de avond stuurt en niet mijn bereik vergroot, vervreemding van licht en donker verwekt een karikatuur van een pad naar een vers gedolven graf passend naar mijn schaduwlengte voor mij alleen een wereld waaruit de bodem is geslagen, houten kruizen gezaagd uit de herinneringen…

beeltenissen samenvallen in slechts een schaamteloos silhouet voor alle aardse invloeden resistent.…

we onttrokken tijd en gave aan de lichtheid van het hart uit elk lichaam verraden, is liefde de vorm die men levenslang meegeeft aan een komend afscheid, een laatste kus die alle schijn doorboort?…

Alle mooie vrouwen zijn de bijzondere momenten. Die vruchten van een voortreffelijke lente. Mooie geesten op onvergetelijke feesten. En toch, ik vergeet ze wederom. Alle mooie vrouwen komen maar een keer. Na die dagen met mooi weer zijn ze er niet meer. Dus, kijk ik nooit meer om.…

De vogel eenzaam op het dak spreekt tot de wind om het huis: `Daarbinnen leeft een die is alleen, en toch hoorde ik dat zij sprak.' En dan spreekt de wind om het huis tot de vogel eenzaam op het dak: `Daarginder leeft een die liet haar alleen. Zij zegt het woord dat hij brak.'…

Als doorzichtige tule over weiden Bestrooid met stralen blinkend goud Komt vanaf ‘t water zich verbreiden Vult met zilverstralen ’t schemerwoud Drapeert in plooien verre landerijen Golvend op een zachte koele wind Terwijl in bos eerste blaadjes zich vlijen In warme herfstkleuren reeds getint Overdekt door blauwe hemelboog Waarlangs de witte…

Niet langzaam treden dagen nader Maar komen en gaan met rasse schreden En vliegen aan ons voorbij En wij, wij worden meegezogen In kolkende maalstromen van tijd Aan zwakke strohalmen klampend Op de woelige baren Tot we belanden in oeverloze ruimte In zeeën van eeuwige tijd Waar dagen zich stapelen tot eeuwigheid.…

Een trompet met geluid vibreert het leven, alle tonen als som geteld, in geleefde tijd vergeven als medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door cultuurtalen gered.…

In den beginne is heel ons bewustzijn al. Wij zijn getuigen. Wij transformeren. Wat wij wij noemen komt en gaat. Wij zijn alles. Wij zijn niets. Wij zijn al wat was. Wij zijn alles wat bestaat.…

ik weet het niet, maar wil u allen even groeten en zonder daar teveel hier over uit te leggen.…

Van Oldenbarnevelt is ooit onthoofd De Witt en Pim, die helden zijn vermoord dus Geert strijdt vóór de vrijheid van het woord en tégen de islam die ons berooft hiervan; híj moet alles kunnen zeggen opdat zíj het laatste loodje leggen…

Wie over Spitsbergen leest, wordt geïnfecteerd. Wie er een voet aan wal zet, raakt besmet. Wie weer beelden ziet, krijgt heimwee. Naar ijsberen en ganzen. Naar onherbergzaamheid. Naar hoe de wereld begon. Naar het noorderlicht en, naar die nachtelijke zon. Het virus schudt ons wakker. Het virus schreeuwt ons toe. CARE FOR THE ARCTIC…

Er zijn getuigen dat zijn ziel, zijn geest leeft en onder ons gebleven is Echt, dat is goed nieuws voor alle mensen en alle mensen zijn sterfelijk maar ze leven eeuwig in de Kracht die in hen is…

Een diepe wonde werd geslagen in onze harten. Op 22 maart 2016 werd het na een oorverdovend geluid overal stil. Ons Belgenland stond op zijn kop. Je hoorde je eigen adem stokken. Het geluid werd oorverdovend stil. De wind vergat te blazen. De zon schaamde zich achter donkere wolken. De duizenden ogen werden troebel door tranen. Iedereen greep…

Tussen willen en moeten grijpen verliezers macht. Er leven machthebbers, die op frustraties wachten. Tussen willen en mogen leven levenskunstenaars. Daar leeft ook liefde, die op vervulling wacht. Zuivere liefde kent geen verliezers. Ware liefde schept geluk.…

jouw hart troost het kind wat heeft geleden droogt langzaam alle tranen klopt krachtig door jouw sterke wil huilt om alle verloren jaren verzwijgt niet langer de geheimen durft iemand te vertrouwen geneest door liefde in en om je heen jouw hart dit is jouw heden…

De oceaan lag rimpelloos kil te wachten in een grijs gewaad - een onderdrukt verleden dat hij niet af kon leggen - de ijzeren mantel van haat. Zwemmend de overkant te bereiken en uitgeput z'n utopia te betreden verbleekt de waardigheid en de gouden zonneschijn die hij verliet weerspiegeld door de wijdse vlakten die hij gedwongen moest verlaten…

ik was scheerslags plat gegaan en besefte gestrekt op één oor dat ik mijn gezicht verloor en voelde eenmaal opgestaan van voren alleen een open wond daarbij viel ik ook op mijn mond met droge ogen en lange bloedneus water stijgend tot aan de lippen geen kies over om mee te bijten geen baard om aan te plukken ja wat je noemt zwaar flippen…

Op de maan heeft niemand namen Maanmannetjes zijn 't allemaal Zij hebben 't heel druk met de Stand van onze karaktervolle Aarde, want 'r schaduw bepaalt Of het hemellichaam maan vol-, Half- of schijfverlicht is.... Vanaf de maan en vanuit ruimte Is het perspectief op de aarde Heel anders; een overzichts-ef- fect ontstond; de drang om…

als je toch weer eens iemand in uniform ziet neem dan eens de tijd gewoon respect te tonen voor wat hij of zij doet om dat te beschermen wat ons zo dierbaar is toon hoe trots jij bent geef een gulle glimlach een duimpje of knipoog die duidelijk hen dit zegt bedankt dat jij er bent neem even de tijd om hen te bedanken maak het heel duidelijk…

Als de balans totaal zoek is je jezelf volledig wegcijfert het leven voelt als survivallen gevangen in een gesloten cocon er wel formeel respect is maar doorgaans geen invoelbaar vermogen.. bekijk het dan af en toe van een afstand voor het aanvoelen van anderen's onvermogen en door vele vette natte tranen heen je realiserend: "´t verdraaid…