Alle inzendingen over allerlei vormen

ik heb de tegel opgelicht die zicht geeft op een wereld zonder zon het krioelde van leven dat in allerlei vormen zo snel als mogelijk de benen nam vol ontzag heb ik de steen weer terug gelegd zij hebben hun eigen plek die door onwetendheid van mensen vrijwel nooit in het zonnetje wordt gezet…

middernacht kijken naar buiten genieten van het mooie licht van de volle maan flarden wolken in allerlei vormen schieten voorbij kom weer tevoorschijn volle maan donkere contouren doemen op tuinen zwak verlicht door het licht van de volle maan middernacht de natuur in rust en overal mysterieus licht van de volle maan…

en altijd altijd blijf ik maar denken dat ze iets vertellen die witte wollige wezens die in allerlei vormen licht en luchtvaardig voorbij sluipen zelfs onderwijl nog van gedaante veranderend om mijn gedachten daarmee te stimuleren of te kwellen maar wat ze vertellen ik vraag het aan het kind in mij het zwijgt maar kent wel degelijk…

omdat het overleven zich uitsluitend beperkt tussen woorden en het spreken mij moedeloos maakt zal ik weggaan en mijn brieven nalaten aan vreemden het waait wel gezichten, namen van verraad die me achterlieten in allerlei vormen met de tong stijf en scheve tanden maar ik ben stervend genoeg opdat ze me niet meer naderen…

vrouwelijke stem gezocht om voor te dragen tijdens de theatervoorstelling van het leven zij moet allerlei vormen kunnen aannemen; zoals een glimlach of het stilliggend licht op een heuvel zwijgen als een blad dat tijdens de herfst ademloos ten onder is gegaan koorddansen op de rug van een rivier en een enkele keer overleven tussen…

Fictieve beelden in allerlei vormen, Bepalen je levensvisie met overmacht. Gestaag vervagen de intermenselijke banden, De verwarrende mist van twijfel wordt groot. Met ogenschijnlijk een complot onderhanden, Wacht geheel je vertrouwen een zekere dood. Hectische tijden breken aan, Dag en nacht mijlen ver van elk soort rust.…

Hoe mooi en inspirerend tegelijk kortstondig en kwetsbaar het is, dit bijzonder fenomeen heeft allerlei vormen van liefde gestreeld zowaar mijn hart geraakt zodat haar gevoelige snaren zullen trillen in plezier of tevredenheid; onze ontmoeting staat in mijn geheugen gegrift.…

Hoe mooi en inspirerend tegelijk kortstondig en kwetsbaar het is, dit bijzonder fenomeen heeft allerlei vormen van liefde gestreeld zowaar mijn hart geraakt zodat haar gevoelige snaren zullen trillen in plezier of tevredenheid; onze ontmoeting staat in mijn geheugen gegrift.…

Zowaar verloren de herfst staat op en groet mij melancholie vloeit Hoe herfst eindelijk is tevoorschijn gekomen dragend in allerlei vormen, geuren en kleuren maar ook de herinneringen die mij vervullen met een bezorgdheid, rusteloosheid en overweldigende droefheid Uitdagend maar toch wel onzeker daar het geheel onverwachts op mijn pad is…

Hoe ontspannen en vrij dit allemaal is waarbij ik ook nog eens in beroering en vervoering word gebracht door een zomer zowaar kloppend op de deur zodat ik zal genieten van haar natuur met fijne geuren, prachtige kleuren en allerlei vormen die ze elk van ons zomaar cadeau doet.…

Liefde is er in véle vormen, allerlei gradaties. Liefde is er heftig of subtiel in beide variaties. Liefde is er - gegrift voor 't leven - ergens in mijn hart. Liefde is er voor wat je hebt gegeven ook al leven wij apart... Liefde IS er !…

we pompen aardgas en of olie op uit zee doen er op het droge allerlei smerige dingen mee vangen straks af de CO2 en pompen het waar de olie weg kwam weer diep weg onder de zee en dan zie ik wat u en ik niet zie een oplossing van niks potjandorie gemakshalve maar te benoemen tot een moderne vorm van kringloopeconomie *…

Mijn schilderij beschrijf ik in een soort van sinterklaasgedicht, want klankkleur naast kunstkleur geeft meer evenwicht. Daar loopt niet zo maar een vrouwtje; we noemen haar Maulena en het mannetje met trotse houding en vlag Poukeno. Maulena is omgeven door warm oranje en geel zoals het hoort en Poukeno lijkt dan te vertoeven in een kouder…

Kijk dan beide handen gevuld met helemaal jij ooit zwanger van verwachten groeit het nu tot aan de hemel en nog verder groen tekent het naderende voorjaar soms barst het open en blozend kleurt een prachtig boeket de vensterbank…

voor de vorm zou ik je willen kussen in de nabijheid van een warmtebron ik zou je willen pellen je huid je schaven en de krullen tellen en stoetsgewijze plaatsen naar grootte en hoeveelheid pigment een compositie van leedvermaak en van verleden heden op de uitvaart is er niemand zelfs de kist is leeg alleen is er de lucht van afgesloten…

Jan Peter heeft een glorieuze week Hij mocht er bij de topontmoeting tussen En ook nog eens Michelle Obama kussen Hoewel ie daar wat lodderig bij keek Zo ben je hier een loser en uit vorm En héél ver weg lijk je ineens enórm !…

die met zijn paard in het drijfzand dreigt te zakken die door zich bij zijn paardenstaart te pakken zichzelf met paard en al opbeuren kon Want door de vorm kan alles functioneren Daar kan de inhoud vrijelijk transformeren…

het rondelet 't is een schavuit, een nar, een vlerk het rondelet geen schaterlach maar binnenpret het vlucht voor 't zingen uit de kerk verdwijnt dan in het blauwe zwerk het rondelet..…

't Werd stil aan tafel. 't Was of wijn en brood Werd neergeslagen uit de greep der handen. De kaarsvlam hing lang-wapperend te branden En 't raam sprong open door een donkre stoot. Als water woelden in de nacht de landen Onder het huis; wij voelden hoe een groot Waaien ons aangreep, hoe de wieken van de Vaart van de tijd ons droegen naar…

Ik droeg nog kleine kleren, en ik lag Lang-uit met moeder in de warme hei, De wolken schoven boven ons voorbij En moeder vroeg wat 'k in de wolken zag. En ik riep: Scandinavië, en: eenden, Daar gaat een dame, schapen met een herder - De wond'ren werden woord en dreven verder, Maar 'k zag dat moeder met een glimlach weende. Toen kwam de…

Hij zit in de bus en stinkt naar ranzig vet, nee meer een zure bom van flink formaat. Ik zie hem gaan en weet niet waar hij gaat, zolang de deuren open zijn kan ik hem achterhalen. Gebogen is de straat als hij en er is niemand die mijn oog zo plaagt. Wat dondert het, ik ga hem achterna; nieuwsgierigheid is ook een daad. Zijn jasnaad valt…

Ik voldoe niet langer aan jouw norm, met mij nog leven doe jij voor de vorm. Het voorlopig dulden is gebleven, hoelang heb jij me nog gegeven? Wanneer heb ik volledig afgedaan, of zal jij zijn weggegaan? Ik pas niet langer in het plaatje, o, verdraaid rot op, ik haat je.…

een gedachte denk ik en ik zie mezelf schrijven woorden op papier…

jouw draden met mij verweven samen één patroon voor ‘t leven…

Als alles tot een kunstje wordt Geschiedenis herhaalt Begrijp dan goed, want tijd is kort Dat ieder wel eens faalt De kunst is juist het voor te zijn Al valt het vaak niet mee Het woord wordt zin, de zin wordt zijn En alles wordt dictee De vorm dicteert Onzin regeert De kunst is juist het voor te zijn!…

Ik, schreef de dichter in zijn gedicht zonder te beseffen dat er lezers zijn die er klakkeloos van uitgaan dat hij zijn eigen hoofdpersoon is Ieder heeft een rol te spelen - een schrijver evenals een lezer Ik beval, schreef hij dus over haar maar een lezeres uit Gent sprak hem bestraffend toe: dat kan niet, je bent een vent…

ik fluister woordjes in de regen vang een regenboog met mijn paraplu dans de zonnedans in grote plassen tot zij mij lieflijk omarmt nodigt ze me uit tot grote avonturen daar waar wolken niet reiken kunnen lacht schoonheid mij tegemoet evenals zij die zich al eerder overgaven daar schijnt een andere vorm van liefde die niet uit te leggen…

- voor dennis mens ben je - uit liefde geboren - steeds groter groeiend door en met wat je eet wat je ziet wat je hoort wat je leert wat je voelt wat je doet mens ben je - uit liefde geboren - steeds groter groeiend door de liefde van anderen voor jou door de liefde van jou voor de ander steeds groter groeiend word je gevormd…

uit een vorig mistig leven in een door mij nog niet ontwarde lus zij keuvelt in die tijd met de stuurman voorin, de lijndienst is later opgeheven nu is ze in beitelen bedreven iets in haar beroert haar handen met ijzer brengt zij het doodse tot leven schept ruimte voor een ziel die langzaam uit het universum mag landen zij voelt de vormen…

hoe vormen zich passen in willekeur tot grillige hoekige fragiele fundamentele aforismen verlijdt het heden naar de bouwers van de eerste op maat gesneden steden zowaar is geen stad aan mij gelegen, ‘ k ben een stakker en schoof me buiten plicht en vreedzaam denken het cillicium wurgt me in een tot koud geregen aanhoudende greep…