9268 resultaten.
Woorden buitelen als stenen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 743 Woorden buitelen als stenen
en zeggen zoveel liefs of zoveel naars;
ze openen de zolders van 't verleden,
verbloemen wat er eigenlijk gezegd moet worden,
maar openen ook helderheid en licht en vreugde.
Woorden buitelen en vallen stil
en ademen doorheen de ruimte.…
Brandend antwoord
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 84 Mijn pen brandt op het papier
Ik zie de woorden, één voor één
Gaan zij in vlammen op
Het vurige verlangen
Verdween
En steen voor steen
Bouw ik de wereld op zijn kop
Maakte ik zoete zinnen
Was mijn hoofd volkomen leeg
Om jouw antwoord te bevragen
Ben jij krom of ben ik scheef
Mijn tranen vallen eenmaal
Om te doven wat ik schreef
Vullen…
Denk eens na
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 134 Jaarlijks overlijden in de sub Sahara
een half miljoen kinderen aan malaria
Ze zijn arm en ondervoed
Gaan dood alsof het zo wezen moet
Terwijl één euro muskietennet
ze van vroegtijdig sterven redt
Nu overladen we de wereld
met schulden, leed en dwang
om aan levens van oude dikzakken
nog wat dagen vast te plakken…
Kom
gedicht
3.0 met 22 stemmen 8.970 Stenen hebben een hart van brand.
De tweede regel is verdampt
in wind zo hard dat ik in elke hand
een steen moet dragen
staand op de kraterrand.
De eerste regel ging verloren
in mist boven de weg, rook-
slinger door het land.
Vuurslag, geweld van vallen.…
Luchtpost
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 314 de hemel is een stempelkussen
een blauw papier
met witte inkt
ik blaas bellen
kijk, ze drijven
op de wind
je spande spinnenwebben
om de deurklink
liet stenen kralen vallen
uit het raam
en alle bomen huilden
toen ik vandaag verloor…
Uit Warschau
gedicht
3.0 met 158 stemmen 26.094 Stenen. Stenen.
Gezichten die niet zeggen wat ze menen.
Hangende handen. Lusteloze voeten.
Ze waden door een eeuwig puin. Ze moeten.
Maar op een zolderkamer gaan ze leven.
Vertellen. Menselijk bewegen. Even.
Ze worden vogels, fladderen en wiegen.
Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen.
Schrompelen samen, vallen en verkillen.…
Tussen de stenen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 123 ik schuil
tussen de gladde stenen
vergroei met het mos
en voel de regen
kletterend vallen
op mijn gedachten
die naakter zijn dan ooit
en weer zullen drogen
in de wiegende warmte
van een zomerse dag
ieder ander zou zeggen
dat ik hier niet pas:
zo seizoenen lang
tussen het ongedierte
kruipend op mijn huid
en krioelend…
Vallen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 553 Vroeger viel ik vaak
Als kind en toen steeds minder
Dan wist ik dat ik vallen zou,
(want m'n fietsband raakte de stoeprand)
(of mijn voet bleef hangen achter een steen)
Dan wist ik dat het komen ging,
De schrik, de pijn, de tranen
De bloederige knie
Maar ook dat het meevallen zou
En terwijl je viel, dan wist je
In moeders armen komt het goed…
Pijnloos vallen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 307 De enige val
die niet voor pijn
en blauwe plekken zorgt,
is de val in slaap…
De teloorgang van de gargouille
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 195 Bewakers van de kathedralen
Overzien het vlakke land
Turend naar de horizon
Spuwen water naar de vijand
Zij bewaken oude stenen
Tegen verval en vergetelheid
Dromen soms over het verleden
Herinneren zich hun klassieke aanwezigheid
Bewakers van de kathedralen
Vallen langzaam uit elkaar…
Pittig besje
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 303 Was ik een rijpe bes, dan werd ik liever opgegeten
Dan neer te vallen op een pleintje, straat of stenen graf
Waar ik word opgeveegd en in de groene bak gesmeten
Terwijl mijn pit door spreeuw of lijster weer wordt uitgescheten
Dus mekker niet, want van die birdshit hangt mijn leven af…
De Steen
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.337 Ik ben een steen.
Geef me een duw
En ik geef je te leen
Een lawine van stenen, ruw.
Maar niemand duwt.
Ik blijf staan en ween
Tot de storm luwt
En weer ben, een gewone steen.…
blauwe steen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 345 tussen beelden
in het park
tast ik je stilte af
geboren
in de zee
lig je ingetogen
gestold
een blauw gedicht
van steen
nata in mare
innemend als de welving
van je been.…
De steen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 408 Als een steen mij op de maag ligt
Ligt hij mij niet in de weg
Als een kei mij op de weg ligt
Moet ik daar dan omheen
Als ik een kanjer van een rots ben
Beklim mij met een groot allure
Kun je zeggen dat je die steen
Met het meeste gemak hebt gehad.…
schrijf
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 158 schrijf in woord
aan een stijgend
beeld
dat ons in stenen
steedsverdeelt
tot mensen die
weer verder komen
langzaam rustend
in de mooiste
dromen…
het heeft de nacht gezien
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 222 onze liefde was
als een kostbare steen
in een ruwe rivierbedding
we werden ondergedompeld
in de heldere stroom
die ons kabbelend kuste
het leven verliep
als een rivierstroom
die zich haast naar zee
en zoals waterdruppels
de stenen uitholt, zo
versleet de tijd ons hart
de steen is geslepen, gekerfd
vol littekens het hart
het heeft de…
twee in buurland
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 150 Iedereen 2cb
koel de trip
je leven een vuurwerk
of niet?
Beter is geïsoleerd
goed is niet haalbaar
verlicht nooit verleerd
intergalactisch gebaar.
Melancholisch gewaar
in twaalf stappen
de weg en het gevaar
wie zal `et ooit snappen.
Iedereen een eiland
niemand de rots
in de branding
en uit de brand
het schouwspel
de leugen…
vuur
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 266 jaar na jaar
de vuursteen heeft
geen besef van tijd nodig
liggend wat oncomfortabel in
een rivier
steen te zijn
toevallige voorbijgangers schaatsend
met ijzers
is het ijs het enige
wat de steen
nog scheidende houd
om een vonk te creëren…
monoliet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 80 opmerkelijk genoeg
liggen in zwaar gesteente volle
kleuren in het verschiet
we gaan onze stenen nog breken
zo dadelijk
met blote hand
of tegenwoordigheid van geest
maar nu even niet…
Een ezel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 298 er was eens een ezel
die zich drie keer stootte
aan dezelfde steen
die midden op zijn pad lag
de eerste keer was het donker
de tweede keer had hij dorst
de derde keer was hij verliefd
hij zag niet waar hij ging
hij leerde aan zijn nageslacht
dit pijnlijk fenomeen
elke ezel echter zal zijn
eigen hoeven stoten
.…
Huid
gedicht
2.0 met 33 stemmen 10.888 Zelf vallen zij samen met hun huid
van steen, karton of een ander
materiaal. Zij kunnen nooit een
uitbreiding ervaren. Voorwerpen
zijn gedompeld in een afzondering
die nooit kan worden opgeheven.
Er is niets dan zij.
---------------------------------
uit: 'tellen en wegen', 2011…
Plan B
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 102 Voor het hoofd stoten,
aan dezelfde steen bezeren.
Ten hele dwalen
en ten halve keren.
De kronkels volgen
en de hoeken afsnijden.
Recht door zee,
gejaagd door het getijde.
Te kiezen en te falen,
met vallen en opstaan.
Om op eigen benen
van A naar B te gaan.…
Vallen zal
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.337 Je lijkt ineens zo rood vannacht
zelfs onverbloemd beschaamd
vannacht
zo openlijk van stuk gebracht
Denk je dat je vallen zal?
Je schrijft op het gedroomde meer
waar zand je diepste waarheid leest
Verwijten spoelen monddood aan
verdronken in je
vloed van woorden
Je telt van nul tot éénmiljard
Maar welke nullen tel je dan?…
vallen
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.862 Een blad valt niet
het dwarrelt
zoals ook jij
het is, volstrekt niet logisch
omlaag te vallen
zo vond je mij…
Vallen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 843 Ik val
ik breek
naar het dal
ik smeek
laat me gaan
niet hier blijven
een traan
moeilijk te beschrijven
ik val
het gevoel vrij
het dal
dichterbij
het voelt goed
en raar
is dit wat moet
nee niet waar
ik val
ik zie een hand
ik pak
en sta weer op het land
deze keer niet gelukt
het wou niet meer
de gedachte die rukt
we proberen het…
vallen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 826 Die me laten weten dat je me vast houdt, ik hoef niet bang te zijn om te vallen.…
VALLEN
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 521 de woorden zijn zacht
komen geruisloos binnen
en vormen, onhoorbaar de zinnen
van een verhaal
dat zo opnieuw kan beginnen
zo dicht voel ik het
om mij heen
maar het is niet meer
dan een mantel van liefde
waaronder alles verdween
gevangen in mijn dromen
ben ik op nieuw alleen
en woorden
vallen
buiten zinnen
in duizend letters
UIT-EEN…
vallen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 766 gevlogen door de tijd
op vleugels van spijt
verwaait het leven
en lijdt
voor wat niet is
en nooit zal zijn
oneindig
het geluk
waarheen deze reis leidt
op slechte paden
verkeerde wegen
de ongelijke strijd
van het leven
tussen de doelloze pijn
en het voorbije zijn
verwijdert ons
van ons gevoel
kom, kom dan
terug
en laat me voelen…
vallen en
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 220 in een land waar wij smullen
van de vuiligeid
het nieuws en daarna de thee
in de file heen
verbrand weer terug
de tijd tikt snel
veel te vlug
klimmen klimmen klimmen
op naar de top
o zo diep
dit dal van gal
stop
teken leef met me mee
de straten van woede neem ik mee
op een pad vol vrede
het is tijd voor de rede
tot dan mijn strijkt…
bij het vallen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 101 De zon zakt
de nacht valt
je moet alweer
op pad
De maan staat hoog
de muziek roept
je was al zolang
je richting zoek
Niemand weet waar
wij heen gaan
niemand weet waar
wij zijn
Maar wij behoren
tot de stad
Wij behoren tot
de nacht
lopen in het duister
tot de zon weer naar
ons lacht…