Alle inzendingen over angst en pijn

negen maanden duurt het leven de rest is afscheid van de wieg de moederborst en meer en meer van onvervulde dromen en geborgenheid het vonnis van vergankelijkheid bij oorsprong al geveld verjaart niet zelfs na zoveel tijd het is alleen maar uitgesteld ’t is niet de angst de pijn die ’t sterven moeilijk maken nee ’t is ’t scheiden…

Verdwaald in het bos der leven denk ik aan die mensen die hun eigen vlees en bloed vermoorden dan beland ik in een wurggreep van angst en pijn worstelend probeer ik terug te keren op het stille pad en kies niet voor het eeuwige als afval begraven in een tuin of verstopt op zolder in een koffer terwijl zo'n kind niet eens…

het licht is gebroken de poorten van hel geopend goed en kwaad gewist nu sist en schuifelt gebroed met opgekropt gemoed voorbij de apocalyps gemist gist angst en pijn als venijn in het bestaan radeloze ogen breken in onvermogen om verder te gaan de klok is blijven staan toen de mensheid aarde de das heeft omgedaan…

Vriendschap is een open deur een huis om in te schuilen en als het soms eens moeilijk is een schouder om op uit te huilen vriendschap is aandachtig zijn en steeds opnieuw luisteren naar verdriet, weemoed, angst en pijn en tussendoor een bemoedigend woord fluisteren vriendschap is verbonden zijn in angst, verdriet en lijden en als de ander…

ik heb de boot getuigd zeilen gehesen om de golven te breken eindelijk verder dan de eerste horizon die bolt van decadentie ik wil met jou het avontuur weer aan veilige havens hebben afgedaan het ruime sop spot met zelfgenoegzaam zijn speelt gevaren uit in angst en pijn samen gaan we elementen trotseren en voorbij de grenzen weer…

Om na een tijd Weer te herstellen Een ander vinden Open te stellen Haar liefde schenken Kwetsbaar te zijn Vertrouwen hebben Geen angst voor pijn Het wordt steeds zwaarder Spontaan te zijn Te durven vallen Wennen aan pijn Na iedere keer Gaat het meer moeilijk Doet het zo zeer Mijn hart van steen Nog te doen smelten Dat is voorbij…

ik voelde hoe de tijd verschoof hoorde paarden rook de geur van omgeploegde aarde in het schimmige voorbijgaan proefde ik hun angst en pijn zag de aftocht in het bloedige verslagen zijn vanuit mijn ooghoek werd het langzaam stil het zonlicht straalde helder als voorheen ik was moederziel alleen maar de sporen waren warm en vers…

voel je de sfeer van angst en pijn? Ik zucht; protesteer en schreeuw zoek adem voor het leven dat langs wolken naar beneden straalt, die de mond verstomd en gesloten open waait.…

Nooit meer angst of pijn, en ooit zullen we weer samen zijn. Als de tijd is gekomen, worden we weer samen één, net als voorheen.…

Ga maar slapen kleintje Droom maar zacht Wees niet bang Hier in het donker Vannacht hou ik voor jou de wacht Laat je dromen tot je komen Laat je wereld zachter zijn Beleef het mooie Warm en teder Zonder angsten Zonder pijn Ga maar slapen kleintje Ga maar slapen Droom maar zacht Dat is genoeg Pieker niet Van wat gaat komen Daarvoor is…

En dat je alles mag overwinnen, ziekte, angst en pijn.…

ik vraag je wie jij bent je kijkt me aan alsof je water ziet branden legt mij uit met woord en handen dat jij een mens bent net als ik na een barre tocht door vele landen dat je hier bent om te leven zonder honger angst of pijn hoopt dat er een plaats zal zijn ogen kijken vol verwachten een kleine grote vent wees welkom fijn dat jij…

In de glinstering van je ogen waar tranen leken te zijn ontstaat een glimlach waarvoor wij allen smelten Liefde, ja, het is liefde toch is er angst en pijn dit voelt zo verdomde fijn dit kan toch niet altijd zo zijn?…

Spaar je hond van angst of pijn. Maak hem duidelijk wat mag. 't Hoort een proper beest te zijn. Borstel hem dus elke dag. Leer hem in zijn hondenleven niet om jou alleen te geven. Gun hem ook eens een plezier. 't Is en blijft jouw troeteldier. Geeft hem vanaf kleins af aan hondenvoer en restjes brood.…

Dat het geluid kan doven in mijn brein met zijn diepe kloven van angst en pijn.…

Zo kort bij ons, zo onverwacht nog maar net aan ons gegeven niemand die er toen aan dacht een nieuwe bron van leven intens gekoesterd in de armen die nu leeg, onwennig zijn liefde om aan te warmen bescherming tegen angst en pijn slapen, lachen, huilen samen zo, is het wel echt voorbij?…

Ze zien, zonder moeite, angst en pijn. Als ik ze dan hoor zingen, volmaakt, gezond en eeuwig blij misschien... is dan het gemis iets minder voor mij!…

Gevangen genomen in de duisternis omringd door angst en pijn geen trap om te beklimmen om terug te keren naar de realiteit vragen die bulderen in mijn lege hoofd als een storm in de donkere nacht geen lichtpunt zie ik op mijn weg de weg waarop terugkeren niet mogelijk is de kracht en energie verlaten mijn lichaam geven mijn geest geen nieuwe…

Is het de angst, de pijn? Het wachten op ? De tranen die gaan vloeien? Liefde hoe kan ik je benoemen Is het de blijdschap? Het hopen op? Het glimmen van jouw ogen? Liefde hoe kan ik je benoemen Is het de passie die ons voedt ? Het hoopje kleren op de grond? Het zweten van twee lijven?…

Wen w´in levens angst en pijn naar vertroosting dorsten, geef ons liefde, geef ons wijn! O, dan zijn wij vorsten!…

Zag net in je ogen verdriet angst en pijn. Zag net in je ogen, dat je elders zou willen zijn. Jouw mooie groene ogen Nu omrand en rood doorlopen. Jouw mooie groene ogen, waar de glans is uitgeslopen. Zag je vechten en hopen. Voelde je moed. Zag je weer even lopen. Het voelde zo goed.…

zo af en toe voel ik in gaan en staan je vleugels van aanwezig zijn de kleine hint een zacht begeleiden het geluid dat niet is te vermijden in opmerkzaamheid er is nooit de discussie van eigenheid wij delen dit bestaan waar wij ook gaan zonder interventie kruip ik onder zachte vleugels als bescherming tegen angst en pijn…

Een meisje, vrolijk lachend naar de mensen om haar heen ik kijk naar haar haar mond lacht maar haar ogen vertellen een ander verhaal een verhaal van eenzaamheid van angst, van pijn achter dat lachende gezicht schuilt een meisje dat bang is bang, om niet goed genoeg te zijn bang, om weer teleurgesteld te worden bang, om weer alleen te zijn…

wat voelde het vertrouwd toen die onzekerheid was verdwenen niet bang, niet benauwd niet bang om te worden afgewezen wat voelde het vrij zonder de greep van angst en pijn niet boos, alleen maar blij dat ik eindelijk mezelf weer kon zijn wat voelde het goed me niet meer alleen te hoeven voelen niet verlegen, juist met volle moed wetende…

Was het de angst, de pijn of het verdriet? En ik, die blij ben dat ik adem, dat ik leef, Was ziende blind voor wat ik in je ogen las. De wanhoop in je oude ogen zag ik niet. Natuurlijk, het besef komt pas later, En de eenzaamheid: Het weegt zwaar. De dood .. het Witte Licht .. de pijn.…

wie zegt dat de zielen niet verbonden zijn leeft in angst en pijn. ga de goden eren en daarna wat nachten beleven. vol angst en tranen kom dan maar terug met grote verhalen. lachen om de clown van licht iedereen heeft zo zijn doel. plicht van gevoel gevoel voor de mens. heks of dominee als je diep nadenkt is men èèn.…

Angst speelt mij nog wel eens parten, Angst voor pijn en angst voor smarten, huiver in het duister, vrees voor het onbekende luister, het zwarte paard zonder ruiter dat steeds verder rende, hoor je zuiver door de nacht met vonkende hoeven over de kasseien is het in mijn bonkende hart gaan vertoeven dat al loopt op batterijen Bang om te mislukken…

Laat mij in je armen mogen rusten laat me gewoon een mens mogen zijn werk op mij als een medicijn draag met mij de angst en pijn. Maar geef me bovenal je liefde een beetje moed en ook wat kracht laat me rusten in jouw armen ook in deze donkere nacht.…

Ooit zullen we weer bij elkaar zijn, zonder zorgen, angsten en pijn.…

Een jonge vis in de zee der tijd Wordt door zijn moeder voorbereid Kan nog alles aan haar kwijt Een jonge vis, een zee van tijd Zwem maar, visje, ongebonden De angst voor pijn is te doorgronden Niemand zwemt altijd ongeschonden De zee van tijd heelt vele wonden Zijn blik, al wijzer dan zijn jaren, Ik zie hem naar zijn mama staren...…