Alle inzendingen over avond OR herinnering

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

avond avond kamer klein sfeer bepaald door liters wijn jij gevangen in mijn geluk avond avond morgen weer stuk…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

of onverstaanbaar nu de stilte ongenaakbaar is alleen herinneringen blijven de dood heeft onze liefde samengevat in broze woorden nu de avond langzaam afbrokkelt in kalme gebaren van mijn hartslag herinneren is liefhebben liefhebben is herinneren ik hoor jouw zwijgende stem in de nacht…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

Avond En april De geur van viooltjes En vroege seringen En hoe jij kwam Van ver, vanuit een ver verleden Zo dichtbij, zo dicht bij mij Geef ons de avond, de uren Geef me jouw verhaal voor het mijne Onze lippen hebben te lang gezwegen Mijn grijze ogen Ik heb ze nog helemaal Als in jouw herinnering Dat zei je later Bij een laatste glas wijn…

Het is avond op de gladde daken geen schimmel waagt zich uit zijn stal ik zie mijn schizofrene vader in een kakelbonte spreeuw veranderen hij breekt uit zijn zwijgen als een oude ijsschots op het bevroren meer ik heb geen herinneringen aan zijn fysieke agressie mijn lichaam vindt veiligheid in mijn lucide droom het is avond en een…

ontgoocheling en elke avond knaagt het herinneren en het missen van jou.…

Avond En eind april Met de geur van viooltjes En vroege seringen En hoe jij kwam Van ver en lang geleden Nu zo dichtbij, zo dicht bij mij Geef me de uren, geef me de avond Geef me jouw verhaal Voor het mijne Onze lippen hebben al te lang gezwegen Mijn grijze ogen Ik heb ze nog helemaal Als toen Als in jouw herinnering Zo zei je later…

de langzame draai gevolgd door fluwelen stilte de lach een grimas op een late avond dansen de herinneringen door de lange sloppenwijken gekweld door oude melodieën het zigeunerorkest speelt tot de laatste gast vertrekt de vuren doven maken de nacht tot wat donker is…

In stilte en met mijn overdenkingen, werd het een bijzondere avond. Mooie herinneringen nam ik mee aan de persoon die in mijn hart lag maar vandaag overleed, maar niet aan het coronavirus.…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

kun je ze nog herinneren die avonden aan de kust. en kun je me dan vertellen waarom dat vuur ooit is geblust.…

De avond is de echo van jouw stem die de stilte verbergt met warme woorden die elk verhaal bewaren dat je wilt beginnen. Wanneer je zoekt naar herinneringen en de tijd laat fluisteren over de liefde die je kan dragen naar de stem van de droom die je wilt blijven beminnen zolang hij niet uitdooft.…

op avonden als deze krijg ik hoofdpijn van de stilte, van het stemloze schreeuwen en het blindelings zien hoe stom het ook weze ik zweet in de kilte, ik zwem als de meeuwen word ik gek misschien?…

Het wassende water is onstuitbaar hoe vaak het ook breekt in brede golven op het strandje De zon staat een half uur boven de horizon, hand in hand lopen we in waaiende kleren onze vrije avond in Mijn haren dansen In de boot aan het eind van de steiger kussen we als tieners, het water klotst en de hemel kleurt oranje Ik zie met eigen…

Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht de witte bloesems in de scheemring. Ziet, hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, een enkele al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht als perlemoer, waar ied're tint vervliet in teêrheid... Rust. Oh, wondervreemd genucht! Want alles is bij dag zó innig niet. Alle…

Zachte gloed nog net door het openstaande raam, waar het gordijn golft in een vroege herfstbries. Een groene vlieg, van het soort waar ik een hekel aan heb, vliegt telkens opnieuw tegen het raam. Maar zijn vervelend gezoem houdt op, als hij recht in het spinnenweb vliegt, dat ik gisteren vergat te vegen. Loom verschijnt een…

De bonte bloemen slapen In zilv'ren maneschijn Ze staan te knikkebollen op steeltjes rank en fijn Zacht ruist de bloeiende appelboom Als lispt hij in een zoete droom De dartele vogels zongen De zon een goede nacht En gingen vredig slapen In nestjes warm en zacht De nachtegaal zingt gans alleen Zijn lied klinkt door de blaad'ren heen…

zo vliegt de avond om, de band speelt nu heel zacht. ik hou je heel goed vast, want het is bijna middernacht. wie kent er niet het sprookje van het meisje dat verdween toen de klok twaalf keer sloeg. de prins bleef achter heel alleen.…

Toen de schemering de mensen naar binnen riep en het licht gebroken deze dag verliet, opende ik met groeiend verlangen de deur die een toegang tot het onwaarneembare schiep. Ik liep over de lege straten en keek door ramen naar binnen, waar mensen voor de tv zaten en niets vermoedend hun avondeten aten, terwijl ik keek en ik stelde me voor…

blauw het doek, flarden wit kalm en geel de eerste streken dan een scheut oranje, de stof vat vlam, vuur en gloed alom buiten zinnen nu smijt de Schilder met rode tonen laat linnen bloeden, blozen maar dan bekruipt hem spijt open wonden stelpt hij met een mauve pastelverband steeds dikker, doffer, grauwer totdat hij plots met rappe hand…