Alle inzendingen over beamen

We zijn als water en vuur, maar onafscheidelijk, kan ik beamen. We zijn als een pen en een potlood, en toch als een schoenenpaar. We zijn zo verdomde anders, maar kunnen echt niet zonder elkaar!…

Beamen mogen in oude poëzie, geweest is al mijn liefde.…

Hoe ademt dankbaarheid doorheen dit uur, beamen van de bloei van late rozen.…

zolang de muren om jou heen blijven en stilte niet wordt verbroken er geen krant of journaal jouw leven binnendringt zal jij nog zingen over vroeger en vertellen van het kind Ik zal luisteren soms beamen jouw verstoppen nooit beschamen maar soms wil ik graag ontsnappen aan het leven dat jij lijdt…

iets wat wij met ons verstand wel kunnen beamen maar mensen snakken naar vrijheid en zijn uitgeblust alleen het virus reist wereldwijd, en kent geen rust…

Het lijkt een wereld, niet van mij ik kan niet mijn bestaan beamen. Misschien getracht te zoeken naar iets wat niet bestond; misten uitgegooide ankers steeds de vaste grond. Drijfzand en verharde wegen doorkruisen het bestaan. Probeer m'n hart te volgen om de juiste weg te gaan!…

Duizend twee redenen, om dat liefdevolle gevoel, dat éne doel te beamen, om voluit toe te geven! Duizend twee redenen, om te geven... aan elkaar te geven, ja sámen te leven. Voldoende reden, zou ik zo zeggen! Ik hoef het eigenlijk al niet meer... uit te leggen!…

Zie de eindeloze wegen Wachtend op de stille tocht Tranen in de lenteregen Niet gevonden, wel gezocht Koude handen, dood en leven De contradictie in mijn hart Ik wil wel maar ik kan niet geven De stilte maakt mij licht verward Verdriet en haat gaan pijnlijk samen Zinloos is het juiste woord Toch kan ik u nu wel beamen In stilte wordt…

Vrij of vrijblijvend is soms 't beamen van eenzame verbondenheid Eenzaamheid omhelst ons beiden beiden, in verlaten staat samen of alleen te scheiden is waar die vraag ons achterlaat Eenzaamheid omhelst ons zoeken naar wat ons nog verbinden zou en vanuit zo vele hoeken vindt mijn eenzaamheid die van jou...…

Nog voorbij sint-valentijn schuurden schopjes tegen dood aan in haar zij tot de vloed kwam en het beukte tot de branding tot het eenmaal vrij van vliezen vlamde tot het tweemaal adem blies en wij zijn trouw beamen konden.…

" Verdrietig moest ik dit beamen, drukte hem zachtjes aan mijn hart. Het liefste ging ik met hem samen, deze weg vol pijn en smart. Heel veel dank voor al je liefde, heel veel dank voor al je trouw. Rambo-lief ga nu maar slapen, dank je wel ik hou van jou.…

Ik zal dit nu beamen.…

Alleen tijd is relatief, dat kan onze hartstocht beamen. Elke dag zing ik ons lied naar de horizon zonder geluid…

Dankbaar voor deze twee je neemt ze mee je schenkt ze liefde, geeft ze liefde, aandacht en heel veel meer elke dag, telkens weer, keer op keer het verandert je leven, je raakt verweven met elkaar, als gezin, tezamen dat kan ik alleen maar beamen je maakt herinneringen, voor nu, voor altijd, gezamenlijk, je raakt ze niet kwijt je waardeert…

Geluk Verdriet en geluk gaan altijd samen; Tranen kunnen beide aan Velen zullen dat beamen Velen zullen naast je staan. Geluk kan je niet maken; Het overkomt je, heel gewoon Je moet de kern zien te raken Als in muziek de juiste toon.…

als altijd zit je te stralen en zonder dat jij het in de gaten hebt met ogen anderen te raken het is jouw woordeloos welkom met een innemend gebaar geef jij rust en een streel door het haar jij luistert ziet zinnen zich rijgen tot een verhaal bemoedigt stiltes in welwillend beamen jij kent de namen van hen die je wijsheid en…

Hoogverheven kathedraal, muziektempel in aanbidding, je starre kille stilte, doorbroken door stemmen, op golven gedragen vibratie, muzen in zedelijke bekoring, die sopranen hoog'lijk beamen, in harmonie met tenoren, die het gehoor streelt, en snaren van emotie's beroeren, eruptie's mijn ziel doen ontladen, in samenschijn met de nuances…

zacht speelde de muziek snaarde over gevoelige delen van de vroegere ziel maakte in mensen emoties wakker die lang hadden gerust er was al een lach uit het diep onbewust waar verbondenheid specie voegde uit een andere tijd waarin samen iedereen nog kon beamen toen wilden de woorden weer komen die vergeten waren ontstegen door…

Ik hoop dat je na een tijdje mijn liefde ziet en dat je het zult beamen, zodat ik na deze dagen vol verdriet een toekomst voor ogen zie met ons samen.…

Soms blokkeren we de stralen Door ze met jaloezie neer te halen Laten we blinden voor de ramen Om de duistere kant te beamen In het donker naar buiten gesloten Gedachten die gevoelens ontbloten Beelden worden getoond in negatief Beïnvloed door een hartendief Buiten wordt de dief gesnapt Zodra deze weer in het licht stapt Juist…

Alleen jij kunt het beamen, we deden alles samen.…

In de brief die jij nooit schreef is het heuvellandschap groener dan de polders van onze jeugd alsof een vreemde mijn bestaan volgt beamen we de doodse stilte in het nachtrijk zonder dromen tegelijkertijd zijn we niet samen door stormen uit elkaar gegroeid in een dagboek zonder toekomst we volgen de rivier zonder wanhoop onder het maanlicht…

Ja leveranciers u zit in de val   bekende merken Helaas voor gebruik op dieren getest buitengewoon mal   ook goede doelen moeten zich schamen   lees de link u zult dit vast beamen   reclamespotjes oh zo vrolijk voorgesteld   deze ellende echter nooit vermeld   op andere diervriendelijke merken ben ik overgegaan   lieve…

het je haren die naar me lonken of is het je lach Alle liefde die je me hebt geschonken is het daarom dat ik je zo graag mag Nu meer als als ooit tevoor zie ik in waarom ik van je hou Ik heb je steeds meer door jij bent mijn allerliefste vrouw Genieten van de dingen samen met onze kleine in de wieg Een heerlijk leven, dat kan ik wel beamen…

einde van jouw stem alwaar ik mag wezen zonder jou aan te raken terwijl ik weet dat liefde ons zoet zal smaken in hebbigheden waar ’t geluk onze voorspoed zal ontbinden want voor elkander geschapen maakt van de morgen nog geen nieuwe dag doch ik weet mijn leven te dragen zonder dat mijn geschrift in jouw hand geëtst de tijd zal beamen…

Zij kan niet anders dan beamen Wat of de wijsgeer zegt dit keer Zijn mensbeeld klopt allang niet meer Zij voelt een plaatsvervangend schamen Ook haar bezocht een bruusk ontwaken En tot haar door drong tot het besef Wat ik mijn leven lang verhef Daarvan moet ik me los gaan maken Het wezen bovenaan de keten Is helemaal niet zo beschaafd…

Wanneer mijn letters zinnen dansen ik jouw woorden bedrukt zie staan weer denk aan gemiste kansen verzopen van hun huid ontdaan klanken opnieuw mijn oren strelen handen behelzen jouw gezicht gezel verspelen zonder delen gevangen in het eerste ochtendlicht zullen letters dan nog beamen in gewisse vriendschap met de tijd als gevlochten…

Om de illusie te beamen, springt hij nu en dan in de lucht, leunt op een onzichtbaar kussen dat ik betoveren wil en keert terug naar zijn eigen striemen in het zand. Mijn vader ziet toe. Hij beheerst de wind.…

De stilte sluipt zacht door de gangen De galmen in een nis gevangen Verlangen eenzaam naar wat tonen Waar nu de rust en stilte wonen De stilte sluipt zacht langs de ramen Waar dag en nacht de rust beamen De oude blijheid van weleer Kruipt in de nis bij hartezeer De stilte sluipt zacht langs de muren Hoelang nog zal zijn dolen duren Hij…

feilloos komen soms terecht in weggekwijnde harten waar de bodem dor en droog hem en haar toch doet stranden als volleerde schipbreukelingen die ondanks eindeloze wandelingen maar geen haven kunnen vinden dan een verlaten vissersdorp met alle huizen in de as gelegd zonder water, zonder voedsel waar ze dan toch samen slechts elkaar kunnen beamen…