Alle inzendingen over behuizing was motief

De groei van de waarde weet de royale levensduur van de doorzichtige behuizing wel betekenisvol te noemen.…

een stem die schreeuwt naar het volk dat niet meer is het uur is zwaar bepakt en slentert van tijd naar adem, beelden uiten zich in stalen constructies, het is koud in de graden waarin het bed is neergezet ergens begint het licht te gniffelen door de droogte van het hout, het duister partijdig van slaap sluipt nu als een dronkaard in de behuizing…

Plas zoekt sterk Willem zoekt Alexander Sotsji zoekt homo boer zoekt hoer storm zoekt luwte stilte zoekt rust Wilders zoekt vrijheid nuance partij moslim zoekt ma clitoris besnijdenis dader zoekt motief bermbom terrorist stok zoekt hond kat zoekt kwaad honger zoekt gevoel hoop zoekt leven…

Hoe moet dat straks, in die behuizing? Maar ze hebben veel plezier. Ik denk, ze lossen het wel op. Want er is tijd genoeg. Als straks het blad weer komt, bouwen ze weer volop. Maar ik kijk nu vol bewondering, naar de drift in zo’n klein beestje, zo vol leven zo vol lust. Het leven is voor hen een feestje.…

Jij komt en gaat en neemt, mijn lief, mijn hart en scheurt het vaak in twee en pijnlijk word ik me gewaar onze liefde heeft slechts één motief, ik weet jij volgt mij heel gedwee langs die loper naar het altaar.…

waarin dwalende manen dalen door dichte schemerluchten Landend in de kleine hand van zij die nog gelooft De wereld heeft twee vlechtjes en een lach waaruit een tand ontbreekt de herinnering van sterren in haar ogen ze steekt stil haar handjes uit En vangt de missende maan die het niet kon helpen te vallen met als enig waarneembaar motief…

Welke zijn de gronden en vormen het motief? Het vraagt en het spreekt met zoekende woorden, die liefkozend kunnen zijn en soms minder lief. Het is de mens die wonderlijke creatie. Die uiting geeft aan wat er innerlijk leeft. Innerlijk soms tot onrust barend van het vragende kind dat in ons allen leeft.…

we speelden onze openingsakkoorden met lichte toets als fris aperitief er borrelde iets op, een nieuw motief het klonk bekend, een liedje zonder woorden het nam ons mee naar onbekende oorden wat eerst gesluimerd had, werd nu actief je exposeerde beide thema's, hief de beker met een blik die me doorboorde het leek alsof we symfonieën hoorden…

slechts als de avond nog is verschoond en 't licht behendig schijnt op de zuivere wanen die mij als man het vrouwzijn laat bekoren, deelt mijn laken het silhouet met introspectieve lispelingen de stem draagt het motief van handelingen reikend naar de ziel lost mijn bedevaart schuldeloos zijn behoefte af, of het haar gelegen komt is de…

Elke snaar die zij ooit raakte Elke fout die ik ooit maakte Elke aanblik in haar ogen Elke kans die ik liet lopen Alle keren dat ze lachte Alle dagen die ik wachtte Alle nachten vol met dromen Alle tijd erdoor ontnomen Elk detail dat ik nog heb onthouden Elk idee dat ik haar kon vertrouwen Elk motief dat ik haar kus Elk momentje van geluk…

Nu dat het jaar is oud en wit En elk in zijn behuizing zit Over het vuur gebogen, Nu zal een wakkre zang opgaan En dreunend aan de zolder slaan Rumoerend in den hoge.…

Het kooitje aan de muur is hun behuizing. Ik verbaas mij elke keer, weeraan, hoe ze in volle vaart, exact door dat kleine gat naar binnen gaan. Maar ja, ze zijn maar klein, voor hen is het misschien een grote poort. Je kunt niet vergelijken, het past bij deze soort. Wat is de Mei toch heerlijk, de mooiste tijd in ’t jaar.…

Op welk instrument zijn wij gespannen welke melodie bespeelt ons, welk motief? Je zult voor altijd mijn ziel bemannen wat we samen hebben, is mij zo lief.…

Nu is zij vermist En voedt ze de kindse geruchten Dat ze door een dorpsgek werd ontvoerd En aan de spijlen van een klam bed geketend Met doorligwonden en een verbeten grimas Op de zeis wacht Betrouwbare bronnen zwijgen Er is geen speurneus die dat kan bewijzen Maar dan staat ze daar terug Glunderend In een jurk met een geborduurd motief…

we kijken naar punten en komma’s voelen het ritme letten op rijm betasten de strofen op niet te veel gein altijd is er wel iets om te vitten bepalen wat dicht is te licht is gemaakt en nooit aan poëzie heeft geraakt de boodschap is niet belangrijk we kijken naar naam of die past in ons streven dat ook goed is voor faam dit is ons motief…

Ik schoof popelend aan Een wachtrij tot op de markt en verder Want op deze beurs Beloven ze de eeuwige glimlach Kant en klaar als geschenk verpakt Een gekruld lint Een motief van vergulde stippen Je hebt alleen wat grof geld nodig Knisperend in de handpalm Of een kredietkaart die soepel Langs het rode oog glijdt Ik had mijn rekening geplunderd…

Vloeken kerkverschillend verdraagbaar, overlast van buren bij kleine behuizing. Deelname met opties, inleg van anderen, vermindert uitkering, tast vertrouwen aan. Geteste kruiken en kannen komen en gaan, winkelen online = koopgedrag veranderend. Contact met virussen en wormen via MSN, kabeldikke kinderen beoordeeld op vetzucht.…

De dief kocht behuizing - een schone! - teneinde z'n status te tonen. 'M'n rovershol biedt die', beweerde hij, 'niet.' - En hij ging in een dievenslot wonen. Z'n welvaart bleek hem te bezwaren, zelf zó, dat 't zorgen ging baren: hij vrat spek en ham, werd te vet en zo kwam er een eind aan z'n magere jaren.…

Als ooit nog iemand Ruw naar jouw dijen klauwt Terwijl je verbeten tegenspartelt En dan smelt omdat je rekent Omdat zijn buidel rinkelt En je dan denkt Hij trekt me uit de klei Van rode cijfers en rekeningen Of omdat je dan droomt Ik heb een neglige in zijde nodig Met franje, een duur motief omzoomd Waarin mijn wespentaille beter uitkomt…

moet het jou uitleggen, jij bent alles wat ik wil, ik heb jou nodig, al zit er een beetje leeftijdsverschil, ik heb jou echt nodig, jij en ik horen gewoon samen, jij en ik horen bij elkaar, ik hoef mij niet te schamen, jij bent de betere helft dat is waar, zie mij zoals ik jou zie lief, hoor mij zoals ik jou hoor, liefde is het ware motief…

tegen het wrede Ook voor moeder natuur blijf ik ‘t proberen niemand immers kan het deren dus bid ik toch maar Ik bid voor mezelf voor een genadig einde voor mijn naasten ze zijn me zo lief voor de pechvogels van verre en heinde voor de vluchteling z’n huiselijk gerief voor die verdwaasde terrorist ontneem hem in godsnaam toch z’n dodelijk motief…

Ik ben verloren in razende vezels van glas, mijn stem is het licht dat over kabels naar je oren spoed, mijn golven niet te meten, geen gigahertz kan mij beperken vormen hebben onze textuele liefde nooit genekt jouw wandaden maken mijn deugden hyperbolisch jouw waanzin is mijn grootste politiek motief en in elke cadens die ons aan een ander…

. __________________________________________________ genettet - netjes schoon gewassen (van het kwaad) Christi - (bloed) van Christus wrevelige - zondige kranke - zwakke, zondige snevelen - struikelen deze hutte - deze behuizing (van de ziel): ons lichaam…

– Vaak door de wildernis van ‘t leven floot Met giet’lingklank, een Waldvög’lein, de dood ‘T vertrouwd motief: Kom mee!…

onder bomen waar zonnevogels nesten bevolken vindt het jaargetijde motief doch de ophef dringt amper door tot de plas met weelderige gele lelies wijl een poes het schone lijfje wast met een oog op de bloem dragende Noord Japanse beverboom hangt moeder natuur de impressietuin aan lijnen terloops zingt zij blindelings, het eeuwige lied…

om en voor de ander altijd ben je in de weer voor je idealen het algemeen belang steeds weer - en meer - probeer je te sturen - bereikbaar te maken - het doel van jouw streven je haast - rent en vliegt jezelf vooruit mentaal gaat het - vaak net - fysiek zeker denk je de geest echter blijkt - is sneller nog altijd - dan zijn behuizing…

  Centraal staat Al zo lang Goed doen Voor elkaar, voor jezelf In welke taal Ook geschreven In beeld Verhaal of muziek   Staan normen Voor beschaving Voor een stap In de ontwikkeling   Niet altijd vanuit De juiste intentie Maar met een bril die Vooral naar binnen kijkt  Hoe goed, is goed doen Voor een ander Vanuit een ik-motief…

kans hoop op het wonder van het kind en de vrede, zoals al eeuwen is voorzegt, dat de mensheid het licht weer in de duisternis vindt een stralende ster wijst de wijzen de weg stormwind drupt langs de ramen vrede in de wereld, het is nog zo ver herders en wijzen, komen allen tezamen aanschouwen de pure onschuld van het kind een motief…

als ze aan de aardkorst toebehoren sterke boren huilen overbodig hebben nooit graniet kapot gekregen tijd en beving zuchten, keihard nodig om de grond te splitsen en bewegen licht en warmte schijnen afgesloten van de kleine ondergrondse daden maar ze komen aan de oppervlakte als verdwaalde eenzame nomaden krachtig zoeken ze naar een behuizing…

De kijker mag raden naar een rotsflank Een wilde wei met klaprozen In een aura omgeven door aureool Door zijn rug verbogen Zijn ze tot één versmolten Van het elders afgeschermd Hun verschil tot een motief herleid In een starre omhelzing Hij Met afgewend gezicht de afstand bewarend In een opzichtige kamerjas In hoekige vlakken zonder…