Alle inzendingen over beider

kom in mijn armen, blijf en reis met me mee, drijf op onze golven en verdwaal in mij, in ons verhaal geschreven in beider poëzie hoor, beleef en proef de klanken van onze melodie die vurig resoneren en in onze overgave exploderen laat de wereld nu maar verder gaan wij blijven hier in ons bestaan…

Het bedrijven van onze liefde was veel meer dan het onderschrijven van onze verbintenis onzer beider lijven. Wij wisten het zelf eigenlijk al. Onze liefde blijft zolang bestaan als de zon, neen als het heelal.…

Zoon Sem Mijn neef(je) heeft een kind gekregen een zoon werd hem gegund gegeven van zijn liefde, van zijn eigen zaad Zijn vriendin Sascha heeft het gedragen gebaard en het levenslicht gegeven van hun verbinding, van hun liefdesdaad Neef en nicht, nu de trotse ouders van hun zoon Sem Thomas Christoffel Krediet uit hun beider liefde, metterdaad…

Of is het de boom die op een dag misschien mijn kist zal vormen en nu, ring voor ring, naar ons beider einde groeit?…

ik ben bang voor de stilte die toekijkt bij ons woordloos gesprek oordeelt over mimiek en gebaar argumenten weegt in licht of te zwaar ooit was er de hand die reikte en een verlossende blik op beider gezicht maar er is enkel ruis en venijnig gesis op de golflengte van stemmen die geen enkele overeenkomst kan brengen over…

herinnering blikt zijn oog voorbij tranen vloeien rijkelijk in het donker van de nacht waar hij nog altijd wacht op het fragiele wezen van de groene wouden in het nevelrijk bestaan dan heft hij zijn zwaard doorklieft zijn hart zijn bloedend hart zonder haar wil hij niet leven en even in een laatste moment ziet hij haar zweven hun beider…

Het geroosterd broodje mét neutraliseerde haar gezien de combi- natie beider smaken. In die dagen werd hij ingekeerd, zijn roestvrij staal verweerd. Hij zag eruit als in geen tijden afgestoft, haar serreplant als goed verzorgd met zwoele bloemen op het Zuiden.…

ondervond ik pijn bij mezelf of medemensen, lering te trekken, terug te keren bij het ‘zelf’, overschreed ik beider grenzen, de twee kanten van het leven, aan het einde bestaat er niets, is het om het even wat kan ik verliezen, in de nivellering van het duister en het morgenlicht, ontstaat er evenwicht, valt niets meer…

aan de rand van het wuivende bos tegen het kleurloos van schuivende wolken een wegstervende trein, weet je nog dat ieder van ons, hoewel onwetend, samen het verschil der delen, ons beider geheel onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift als ontmoeting van verlate tijdgeesten grenzend aan de binnenkant van donkerte geduldig onafwendbaar…

Toen de meiden zongen bij het verzorgen van de gebroken veren van een verdwaalde meeuw beider ogen gericht als heldere meren de haren licht als sneeuw nooit zag ik ze dichter bij het morgenlicht Geen andere ontroering dan die waarin ze zich veilig waanden en nimmer werden bedrogen op de wieken van eerste licht in een adem opgestegen…

Tongen Vreugdevol hunkerend naar hun Beider geluk…

een blank wit vel papier wordt met zwart gekleurde inkt beschreven wit en zwart blank en gekleurd ze komen elkaar zo vaak tegen zoals al eeuwen lang gebeurd en als alles van zich is afgeschreven wat men over elkaar kwijt wil kan men in harmonie gaan leven de eenheid mens definitief af smeden en dan is het voor altijd rustig in beider…

Zij keek mij wat verwonderd aan en zei: "zijn naam wordt Dick, zijn vader is een Voorelkaar" Het is naar beider wens gegaan en komt ook mooi op tijd wat passend is bij onze boerderij, de hoeve: "Welgelegen"…

het licht ontbrandt in z’n kop zoals de zon soms de dag openbreekt waarna het hout verbrandt verkoolt tot het zwart van de nacht en je het van pijn moet loslaten zo gaat het soms met liefde de plots oplaaiende vlam zal gaan dimmen verdwijnen achter beider kimmen en na het echt uitgebrand zijn rest alleen nog die duivelse pijn…

En ons beider ademhalen. Zij sprak de opgekropte verlangens en nuttigt onze wensen dolend in de lucht.…

De kaars brandt aan beide kanten in de holte van de nacht, beider natuur zijn mijn verwanten, in tegengesteld vuur, een vonk die smacht, je lichaam geeft een herkenbaar woord, het liegt niet, wordt de waarheid niet verstoord,tussen eind en het begin van de uitgesproken zin, of een stop er tussenin, de lust der liefde is niet alleen ontleend…

Op hals en armen beeft der blaadren schaduw En vonklend vloeit, van beider brede schouders, In 't golvenblauw een regen van juwelen.…

In ons beider punt van rust. Koffiedrinkend bij Boot, in het hart van Baarn. We spraken vertrouwelijk. Over liefde in ons leven. Over wat pure onzin is. Wat werkelijk waar. Ik proef goedheid in cappuccino. In ons vredig samen praten. In elkaar willen begrijpen. Zelfs in het samen roken, van een sigaar.…

wandelstok en zie vanonder mijn wenkbrauwen naar haar de grijze duif die nog kan vliegen door mij heen het ontmoeten is een fantasie voor twee doch gedragen door een speelse lok even vangen we elkaar in een ooggebaar schalks wordt weer een glimlach geboren iedere dag kent zo een hoogtepunt door een weinig laat ik me bekoren het is ons beider…

Geen mens zal ons ooit storen op de magische plek langs de rivuier waar zuiderwind waait een koele zomerbries door jouw zilverzachte haren ik raak jouw groene ogen even lichtjes aan jij voelt je verblind door dit nachtelijk elfenkind in dit sterverlichte uur vrijen wij ongezien in gedachten van gevoel beider ziel smelt samen…

Liefdevol beschildert hij Haar witte doek Met passie weet hij Haar pracht te vangen Zij leest hem Als een open boek Hun beider ogen Vol verlangen Als hun kleuren Zich vermengen Zij hem Meer dan ooit begeert Wil hij Het genot verlengen Geeft zij zich Voor de eerste keer En hij gaat mee In haar hartstocht Als zij zich…

Een deur die open zwaait ogen die elkaar ontmoeten blikken worden gewisseld in blijdschap bij het groeten Wijs in haar weten fluistert zacht mijn ziel wat zij al voorzien had toeval, heel subtiel Zoveel herkenning in ons beider leven, anders van karakter beiden door vrijheid gedreven Vriendschap in verbondenheid totale harmonie zo…

noem mijn liefdesdebuut openbaring kan ik als leugentest mee prijken wij bleven van jongs af gedresseerd elkaar recht in de ogen kijken om goudeerlijk alle gevoel samen te delen niet knipperbliks kunnende verhelen puur vleselijk te zijn geïnvolveerd wie schetst dan ook beider verbazing tredend uit het woud onzer afspraken dat wij met een…

Ik zocht geluk, als ik het vond, als wat anders vermomd, viel het van z’n voetstuk, ondervond ik pijn bij mezelf of medemensen, lering te trekken, terug te keren bij het ‘zelf ’, overschreed ik beider grenzen, de twee kanten van het leven, aan het einde bestaat er niets, is het om het even wat kan ik verliezen, in de…

Geen woord, geen dingen uit beider naam, verslijt uit vruchtbaarheid van grond.…

als standbeelden staren vol verwachting de een zittend de ander liggend twee paar hondenogen naar de voordeur uren terug al weer ging daar doorheen dat weten zij zeker hun beider baasje dat allang ook weer terug moest zijn de staarten wuivend springen zij in vreugde een warm welkom blaffend als de baas verschijnt die in de schuine…

langs woelige golven gekomen zijn de dromen van het bestaan dat zijn vruchten laat groeien in het hart van de verbeelding de geschiedenis wankelt terwijl jij en ik willen geloven in een beleving van beloften bij onze liefde en beider hoop gedragen aan zelfde ringen doen ze wat wij niet weten een rondedans om te bepalen de bron op afstand…

zoveel van mij als ik van haar komen we wat dat betreft op die weg halverwege wel bij elkaar of is zij dichter bij mij dan ik bij haar moet ik iets harder lopen en er maar het beste van hopen ach die paar meter steekt toch ook niet zo nauw we lopen immers op dezelfde weg en zolang zij maar tegen mij en ik tegen haar vanuit ons beider…

Alweer een nieuwe dag waarop het felle licht van boven op ons mildheid maar ook trouwe tranen richt Een fel licht in de duisternis oog in oog, frontaal schreeuwend halogeen de mond gesnoerd meedogenloos, verwrongen staal En terwijl de nacht alweer verloor verdween het licht uit beider ogen twintig jaar was voor hem veel te kort Word…

raken tot aan de bodem van het geluk je lach bloeit in het oog van Pasen en al het nieuwe groen is de pleister die de herinnering bedekt aan de lente die slechts boze dromen baarde en onze harten uit elkander dreef maar het anker haakte aan het besef dat liefde onvoorwaardelijk is en bracht het spokend schip terug naar de haven in ons beider…