Alle inzendingen over bekendheid OR dichter OR lezen

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Want voor een beetje bekendheid, daar moet je dood of gek voor zijn.…

Op een zwoele zomernacht bezocht ik haar languit lag ze in het gras ik was jong en onbedreven moest drinken haar meegebrachte brouwsels opdat ik niet meer op zou staan dan sloeg ze me ik ging gehavend heen en steeds maar weer terug zocht haar in het gras maar nooit vond ik niet eens een schim van haar…

troosten is mij onbekend zoals de lariks diep buigt tegen iedere tegenwind, hun kruin raakt de mijne wanneer de dauw mistroostig langs de lessen van het leven druipt een zweem van ontkenning haakt zich vast in het licht van vandaag die vol kluwen uit het verleden zichzelf tracht te ontknopen het is het wazige verlangen dat aan de deurpost…

onlangs op een bijeenkomst met andere dichters tot m'n spijt weer eens gemerkt hoe weinig collegiaal de meeste dichters zijn elkaars werk lezen blijkt voor de meeste van hen een taboe terwijl goed luisteren naar andermans verzen al helemaal uit de boze is het lijkt waarempel broodnijd ware het niet dat er met poëzie geen droog brood…

De gids wijst met een “on-ne-sait-pas...” naar inscripties van het volk der Cro-Magnon, mysterie dat men nimmer duiden kon, en toch zijn de symbolen zonneklaar. De eeuwenoude boodschap die men leest onthult dat Killroy hier óók is geweest.…

je waardeert zo graag met een vier of vijf dan hoef je geen enkel gedicht te lezen het zegt zoveel over je eigen wezen een waarde van drie op de scoreschijf het stelt de oprechte dichters op de proef om niet te vervallen in dezelfde groef…

Je hoeft me niet te lezen. Ik dicteer mij toch wel. Ik ben de oren van de dichter. Die verstaat mij sowieso. Mij al lezend te begrijpen vereist een warme zakelijkheid. Ik zal opstaan uit de woorden en je prijzen om je openheid: het vermogen jezelf opzij te zetten.…

In kapitalen een van de bekende namen nog net te lezen op een bootje voor de kade. Dan een massa grijs op grijs en alleen maar beweging in het beeld. Spanning in het zwepend touwwerk. Schuiven op de stoel. Doel van de zondag.…

Duizenden vormen bekend één erkend ander verzwegen voor mij als ik het leven zie niet strak in geweven lijnen schoonheid van een wilde tuin de één geniet van deze bloem de ander weer van een ander men moet orde er in kunnen zien en onder lezen ziet men beelden schoonheid verlangen of verdriet maar hoe het in de toekomst wordt dát verklap…

Gedichten in dichters. Vaders lezen moeders gedichten voor, die over zaden van liefde gaan. Liefde voor het leven.…

ik heb een boodschap toch voel ik mij nog geen profeet er zijn volgelingen die mijn geschriften lezen mensen genezen kan ik niet ben ook geen ster of een bekend persoon middelmaat en heel gewoon ik schrijf niet om mensen te bekeren maar wel om hen iets belangrijks te leren hebben en nog meer bezitten zijn geen drijfveren tot leven…

Probeer gezichten te lezen op zoek naar iets bekends in die stad in die straten waar ieder langs elkaar leeft vanuit een onderhuids verlangen naar meer dan alleen maar anoniem Lopend door dode droomstraten is daar plots die ene bekende deur met dat touwtje uit de brievenbus de trappen naar driehoog achter een deurmat met een WELKOM Op…

, dichter, laat Me lezen waar ik ben, Laat me lezen wie ik ben…

…De troonrede was al bekend en de Koningin zat “eigenlijk” oud nieuws voor te lezen……

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ook nog zelf lezen dichter-itis is niet te genezen ik ben blij dat ik met dit virus ben belast schrijven maakt mij gelukkig en enthousiast…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

Zelf vindt de poëet zijn gammel dichtsel mooi; De niet-lezer zou er best niet aan beginnen Want krakend voegen zich de regels binnen Dit sonnet tot rijm van ondermaats allooi Voor de gevolgen van die dichterlijke brand In ziel en brein van hen die dit toch lezen Stelt deze dichter zich dus niet garant.…

een dichter mag niet lachen, niet bekoren hij zal z’n pen in gal en alsem dopen dan gaat een bovenwereld voor hem open daar wordt de warme ziel door hem bevroren hij waant zich heer in een ivoren toren ver boven het gepeupel op de grond hij kijkt met haviksogen in het rond en smijt met nevelige metaforen naar hen die hem niet lezen en niet…

Als je wordt gevraagd ze voor te lezen op een festival is dat wat het al of niet dichterschap erkennen zal? Nee zoals van Gogh eerst niet werd erkend en hij zelf zeer beslist wist weet ook jij diep in je hart wel degelijk of je wel of niet een dichter bent wij voelen en weten wij zijn immers dichters…

zoals ik hier lig op mijn rug naar boven kijkend kaatst hun licht terug zoveel sterren die weer stralen je steeds afvragend waar blijven ze het halen iedere dag aan ons firmament schitteringen vreemd maar ook bekend vele levens lang mogen ze blijven zo kan ieder mens ze lezen en beschrijven…

als alle woorden zijn geschreven als alles staat waar het moet als de dichter ledig staart niets meer toe te voegen niets meer weg te schrappen niets meer in zijn petto voor hen die dit gedicht nu lezen voor hen die kunnen denken vooruit met de geit dat dit gedicht er altijd al dat het even goed door mijzelf in de goot gevonden kon…