Alle inzendingen over bekroning

En luisterrijk klonk het ochtendrefrein Van vogels die het licht weer zagen Altijd zo dartel als hen wilde ik zijn En net zo gul als bloesemende bloemen Mij op niets dan mijn pracht te beroemen En gratis nectar schenken aan de bijen Elke toegekende zorgeloze dag Eenvoudigweg mijn eigen dingen doen Zonder hoop op enige bekroning…

Wat bedoeld is, zal gebeuren Wat niet wil, zal er niet zijn Regenbogen, alle kleuren Ster en maan en zonneschijn Wie het wil, zal het beleven Maar vanzelf gaat het niet En soms duurt het ook wel even Ligt het ver weg in 't verschiet Ieder streven krijgt beloning Ieder doel is streven waard Dromen krijgen hun bekroning Dicht…

van zaken in spiegelend glad verschijnen lieten de diverse metamorfoses een veelheid aan mogelijkheden zien waarvan velen in kleine rimpelingen geschiedenis spraken terug kijkend konden wij de vaart zien die wij maakten in kleur en kou van leven tussen door vissers niet geruimde planten en andere restanten zij sierden in bekroning…

voorzien van positieve prikkels intuïtief neigend tot het kiezen van juiste directies voor het zelfstandig opererend orgaan door gebrek aan kennis miscommunicatie asociaal gedrag verandert het totaalbeeld ingrijpend verdwijnt het vitale evenwicht harmonie wordt vergeefs gezocht dichtbij maakt slagzij en water beroerd figurerend hagelbuien bekronen…

ik adem lucht proef seizoenen in warm en koud de fascinatie van lente het aromatische herfstgoud ervaar hoe water mij draagt als ik zwem accepteert wie ik ben mij meevoert in stroming samenzijn als bekroning aarde heeft mij verwacht ben in welkom geboren deelde zien in een lach het met elkaar praten kwam pas veel later alles voelde…

vragen willoos hangen aan ragfijne draden dromend wiegen bewegende zegen krul ik mijn lichaam in Mahlers negen- de teerhartige opus ontladen omvat dit paradijslijk begeven in welvende klank der schone tonen compleet zalige rust zal doorleven hier wil mijn wezen eeuwig in wonen muzikaal drijven in hoog verheven laten wij magistraal werk bekronen…

in grauwe gezichten zie ik lente oplichten ze lopen minder gebogen hun houding is lichtelijk verbaasd minder gehaast de hakken zacht tikkend ogen fel blikkend en in de lucht een onbestendig gebrom de eerste insecten op het groen en de honing de bekroning van bloemen door het nijvere zoemen alle ramen gaan open mussen benutten…

mij altijd naar je toe - en mannenkracht stijgt in mij hoog wanneer ik dan je schoot bevrijd ik hou ervan als lust mij wekt jij dat mijn lijf ’t jouwe bedekt omsluitend proef je mijn begeer genot in steile tuimelvlucht is voor ons beiden nooit genoeg eerst wanneer ademloos veréénd in steigerende spanning rijpe tijd het lijf naar zijn bekroning…

liefde als leidraad versterkte hun partnerschap het verlangen oh zo intens tot groei naar meer uitbreiding van hun gezin bekronen met nieuw leven hopend om kinderen van ver hier te laten opgroeien omringd door genegenheid was het wachten lang werd het paar op de proef gesteld maar toen was het moment daar vlogen ze hen tegemoet…

Over watervlak spelen glinsterende zirkonen Weerspiegelend een hemel van blauw azuur En zilver witte lelies bekronen De schone eenvoud der natuur De morgen deed de horizon weer blozen De avond sluit de dag rood als kleur der rozen.…

Een tonenvloed vormt daarvan de bekroning. Een prachtig stukje Händel stroomt door negentien etages. De hele flat - en meer nog - luistert mee. Verspreid over de dag speel ik verschillende passages. Belangeloos, vrijgevig en volledig zonder gage beman ik mijn concertvertrek/wc.…

we elkaars hand dragen op weg naar daar, de rustende aarde hoe lang kan een tel zijn wanneer dichtbij, als nabijheid voelt proef dan van zoete woorden ook als een ervan al raakt aan overvloed maar soms zegt zwijgen echter alles wat met waarheid wordt bedoeld de laatste blik in de ogen, dat ogenblik valt nimmer in de vergetelheid ; de bekroning…

Eerbaarheid ligt in iedere schaamte die zichzelf de koning voelt, de wanhoop van een stijve, voor de spiegel of voor een vrouw, bij het verlaten van de woning, voor dag en dauw, een bekroning in het pochen van een pauw, een kort verblijf, dat ondervindt men aan den lijve.…

Na zacht rumoerig wachten op eerste tonen terwijl gespannen snaren worden aangezet tot welluidendheid met fluit of klarinet om Grieg’s suite met schoonheid te bekronen klinken schuchter de eerste zachte akkoorden van het schone “Opus 40, Aus Holbergs Zeit” klanken vanuit de oudheid Muzen geweid tonen van cello en fagot die we als fuga hoorden…

Dan zal de muze bij mij wonen, hier mijn dichtsels gaan bekronen; de hemel is voor godentronen, de aarde voor de mensenzonen.…

Ouder worden, gunst maar ware Papa wezen- pure Kunst weinigen gegeven Zwijgen blijft goud, toch bekroon ik u tot zeer integer wezen. De perfectie egaliseert net niemand; zou me een zooitje wezen Elkaar lesjes spellen; erg absurd en enkel God gegeven. ...... meer dan je best kan je echt niet doen......…

Tien lange jaren hebben we gewacht De bekroning op ons toch al grote geluk Nu kan het dus echt niet meer stuk Eindelijk heeft de ooievaar er een gebracht. Ja meisje en dan bijna ben je daar Eerst gaan we naar het ziekenhuis Daar zeggen ze ga maar weer naar huis Je bent nog echt niet klaar Dan ineens ... de pijn!…

Geen schaamte ligt in eerbaarheid als hij zichzelf tot koning kroont, de (wan) hoop van een stijve, voor de spiegel of voor een vrouw, bij het verlaten van de intieme woning, voor dag en dauw, een bekroning van het pochen van een pauw in een kleur die met veren wordt beloond de verzadiging ondervindt hij aan den lijve.…

Jaarlijks keren de bloemen terug uit het noorden O zij ontwaken buiten in hun verblijf, in hun hoge Goed binnen de cirkel, de naam Permafrost draagt het, u te verblijden is hun eerste gedenken, en dat het donker in Uw hart is maar licht om u heen, waar het bij hen andersom is, Daarom de wende, om uw geduld te belonen, hun fleur zal bekronen…

tram lijn vijf halte Beethoven in De Valstrik van Emmanuel Bove toen hij zijn ogen vrij uit liet de man zocht door beslagen ruiten naar stapels zo wankel en topzwaar dat vaste klanten gewaar van gevaar pas buiten de winkel neuzen snuiten dat is Van Rossum's handel in boeken ooit kwam je na ruil uit als koning De Toverberg te rijk ter bekroning…

Groningen's binnenstad viert weer feest Haagse kroon voor gastvrije open inrichting Boterdiep Spilsluizen Soephuisstraat Uurwerkersgang richting Wipstraat Reitdiep Papengang Gedempt Nieuwdiep het diepst gaat nog het Lopendediep treffende namen om te bekronen met de stadjers als mollemonen de jury heeft echter vooral gemeten op het vorig…

Daar herinnert een woning In het Nijmegen van weleer Wegens hun hall of fame bekroning Zich de Rozemarijnstraat nog een keer Waar een stille kracht betrachtte Dat Eugenie er zo nodig weg wou Gezien ze zich tweederangs achtte Met echtgenoot en loten in de hoogbouw Zoals ze insgelijks ons Insulinde Waar Jan in big bands musiceerde De rug…

Ik had niks op mijn lever zei je nog, regellengtes kent alleen taal en omgeploegde akkers in de polders ik had nog graag zo graag tijd hier willen verlengen, leven samen willen bekronen om hier te mogen wonen.…

Groei op, word braaf, bekroon zijn doel: Laat vroeg uw ziel van diep gevoel Voor recht en waarheid branden! Belach der bozen wrok en wraak, En neem altoos der braven zaak Manmoedig op uw tanden. Groei op, word vroom, word rijk aan deugd!…

Het was nog maar eventjes geleden dat zij besliste, dat als het zo ver is, ze dan in een vlinder gaat wonen Zodat zij, de haar dierbaar gekoesterde vrijheid, denk ik, vooral goed kan borgen En om, natuurlijk, die fijne dagen hier, en dat waren er veel, nog eens weldadig te bekronen Zoals die vlinders, dat had ze echt wel goed gezien, in…

wordt weer mezelf als ultieme bekroning voel weer mijn hart en gevoel kies een gezicht zonder smoel laat weer verstand door onbewust zijn verleiden het goede te scheiden door kwaad te vermijden mijn paletten staan klaar kleuren gescheiden vormen en beelden zijn nog bescheiden ik schilder de streken van liefde in tijd…

zicht wordt al minder en tegen een stroom van vernieuwing en snelheid verlaat ons de kracht van het kiezen in vrijheid we landen en stranden alleen praten verstandig maar huilen inpandig ik vlieg met je mee naar het licht zonder zicht ik ga nu terug spin me weer in zonder naam zonder woning wordt weer mezelf als ultieme bekroning…

Wordt weer je zelf als ultieme bekroning. Voelt weer je hart en gevoel Kiest een gezicht zonder smoel. Laat weer verstand door onbewust zijn verleiden, het goede te scheiden, door het kwaad te vermijden. Mijn paletten staan klaar, de kleuren gescheiden. Vormen en beelden zijn nog bescheiden.…