Alle inzendingen over beloofde land

Ik weet, dat je wacht hunkerend op een dag van glorieus licht na talloze nachten in kille eenzaamheid Ik weet, dat je wacht vol verlangen op het beloofde land de vlammende gloed achter de horizon Ik weet, dat je wacht met gesloten ogen op een verre roep het teken van de man met het tedere hart Ik weet, dat je wacht op de warmte…

land we deden niets…

als het stormt doet de vloed haar werk raken bakens in mij los zo menselijk sterk, teer als mos als eb aan mij zuigt en ik de boeien pak ben ik niet meer overtuigd, is mijn zelfvertrouwen zwak vanaf de drassige oever zie ik in de verte de horizon, eens het beloofde land, verward zie ik een schim steeds minder aan mij verwant als…

of moet ik toch misschien eens naar de West gaan naar dat volk wonend in het beloofde land waar alles kan waar men verkeert in de waan van die geblondeerde Amerikaan in welk van de twee voel ik me het meest gezien wat een keuze is het toch die mij nu nog rest alles overwogen heb ik het nu voor ogen – ‘t is hier helemaal niet zo slecht…

in de golven van de storm verdrinken om dan te sterven op een strand de onbereisde kust van het beloofde land als een roerloze reiziger met aangemeerd verlangen…

land want zij die gelijkheid predikten hebben hun land al dan niet gedwongen verlaten om de erfenissen door een aantal prelaten veilig te stellen volgens de schrift helaas alleen door economische shift…

ik wist het addertje onder het gras kende uit babel wat een spraakverwarring was paradijste rustique tussen eufraat en tigris leerde geduld in wachten op verlossers die vrede brachten las de verhalen uit het ooit beloofde land geschreven met magische hand over het uitverkoren zijn te midden van vele volkeren in de grote…

het beloofde land er spoken geesten op de weg nooit verloren in het slecht altijd wijzen ze het aan laat het nooit lopen laat ze maar lekker spelen de geesten die mij niet bevelen maar gaan altijd door met aanwijzingen te geven…

land Heel tastbaar, zo levensecht, Zijn lichamelijke tederheid, Verstrengeld in de opkomende zon, Geen berouw, ook geen spijt.…

met stille trom is hij vertrokken op een lange reis naar ergens anders waar het fluiten van vogels komt niet van verdwaalde vuile kogels dat hij geen schoenen heeft bezorgt slechts bloedende voeten wonden die wel kunnen helen in het beloofde land van elders klein en wereldwijs te vroeg zoekt een kind een nieuwe thuis een niet kapotgeschoten…

Dag en dromen zijn gegeven, oeverloos ook soms de tijd, maar waar is de gloed gebleven van het hart dat - eens bevrijd- in 't beloofde land mocht leven, melk en honing vinden daar?... Och, we zijn zo arm in 't streven naar wat goed is, mooi en waar.…

Te groot zijn de indrukken van beelden als ik stilsta bij mijn bewogenheid groot is de schok te treurig zijn de wilgen waaraan ik hang mijn hoop op mededogen en begrip treurig is de onmacht te diep zijn sporen die de droom nalaat die naast de werkelijkheid bestaat diep is de afgrond te waar is een beloofd land voorgelogen door profeten…

Wij gaan allen door het wijde leven, Allen dragen wij zovele zorgen, Allen gaan wij naar de witte verte, Samen gaan we als blinden hand in hand, - En wij toeven bij haar lichte gaven, Tasten zwijgend met gewonde handen Naar die al te enkle schaarse vruchten Aan de wegen naar 't beloofde land.…

. ----------------------------------- uit: 'Het beloofde land', 2002.…

land in het doelwit van het middenoosten balt uiterst rechts een vuist atomen zwieren rond in een trommel de kernkoppen zwijgen…

Ik hou van zwijgen en de stilte verpakt in woorden, om wegen vrij te maken voor het zwijgen en de oversteek te wagen in de woordenzee, de keuze die twee te scheiden in de vaart door het niemandsland, snijdt de boeg van mijn akkoorden door het water naar het beloofde land, waar vissen in hun habitat ruimte krijgen om woorden aan elkaar…

land Moeder aarde gaat voor alle zaken Of maakt ons nageslacht van kant…

Gods grote trouw is niet te evenaren Hij houdt steeds Zijn woord gestand En leidt ons naar het beloofde land Waar Hij al Zijn kinderen zal vergaren. God de Heer, Hij is onze trouwe Vader En zorgt voor ons, elke dag maar weer Hij ziet in vaderlijke liefde op ons neer En zegt: “Kom maar tot mij nader”.…

Land om te klagen aan die muur waarachter soms ook brood gebakken wordt en naar een locatie gezocht voor bommen zonder genade…

Ik zag eerst uitdijend vlees dat vrij van bestemming was naar een beloofd land trok waar vele schapen blaten. Ik zag geen mensen maar brokken onduidelijkheid een evolutionaire biologie voorbij mijn eigen afslag. Nu zie ik weer dieren herken ik echte personen zitten de terrassen maandag te balen van het overwerk.…

Hij mocht immers het beloofde land niet zien ...…

En Mozes heeft de top des bergs betreden, Hij ziet nu liggen het Beloofde Land Met al zijn akkers, weiden, gaarden, steden, Waarheen hem voerde 's Heeren milde hand. De Leider denkt terug aan het verleden, De veertig jaren, noden allerhand, Door heel het volk van Israël geleden, In een te fel gebied van zon en zand.…

hij gaat voorop en leidt de karavaan doorkruist woestijnen, waadt door waterstromen en weet niet of het oerstom was of wijs om te verlangen naar beloofde landen de zandkorrels die langzaam door zijn handen gaan, geven duiding aan zijn diepste dromen: niet de bestemming telt, alleen de reis -------------------- illustratie: József Molnár…

I Aan de tegels je leef- ruimte tellen, maar toekomst blijft een snel vergeten: Dertig jaar in ochtendjas op zoek naar het beloofde land, die jongensstad van ranja & jenever - II Verdwaald, nog steeds de weg niet weten, hoewel je eigenlijk niet bang moet zijn en littekens mag blijven slaan rond eigen huis, die zekerheid…

In het beloofde land tasten de eenvoudigen van ziel in het duister, ze zijn de daklozen onder de purperen zon en zijn allang de goddeloze beloften moe, papieren regels rotten in het hout, een leger wormen splijt de houten wereld open, bedekt het labyrint van de aarde met hun koele maskers toe.…

Ze stapten vol vertrouwen in de boot Die hen naar het beloofde land zou varen De moeders brachten kinderen tot bedaren Tot vrijwel iedereen de ogen sloot Het aantal vluchtelingen was vrij groot De boot een speelbal van de woeste baren De kapitein dacht dat hij het zou klaren Er wachtte hem immers een zilvervloot Er rustte niet veel zegen…

Hoe loopt de weg door de woestijn naar Uw Beloofde Landen? Er is veel dorst, er is veel pijn, maar weinig troost voorhanden. Wij kwamen in 't begin der wegen de kloeke druivendragers tegen, en vroegen toen reeds: Is 't nog ver ? Zij wezen met kort duimgebaar, alsof het nog een boogscheut waar, naar d' Avondster.…

Ik sta als Mozes, vóór 't Beloofde Land. Ik zie 't van verre en mag niet binnengaan. Ginds, aan mijn voeten, golft het gulden graan; Vroom ruist het woud: "God doet zijn woord gestand." Ik bal de vuist en klaag u, Jahvéh, aan, Verberge u ook een koopren wolkenwand.…

land Vandaag ben ik zorgenloos en vrij Even geen pijnlijke momenten De kuiltjes zichtbaar in mijn wangen Ik had deze tijd nog tegoed mét rente Dus geniet ik met volle teuegn Drink ik vandaag liever water dan wijn want deze dag is gewoon té perfect Om in een roes te willen zijn..…

Land…