Alle inzendingen over bestemd

Weg is de eenzaamheid nu ik in jouw leven leef er is geen schaduw de duisternis is verdwenen het ongelukkig zijn is uit mijn lichaam verdwenen ik volg de weg die voor ons bestemd is om tot een hogere niveau te komen het verleden vaart weg zoals de dood in de nacht leven is elke dag een nieuwe start de lucht is weer schitterend…

Opdelend het jongste als som het gesplitste splijten, lede- maten bestemd voor een grafiek. De stem van de jeugd in lichaams- delen geschoold, is koopwaar voor een lijfonteigenend tarief.…

Jouw achterwerk vergelijken met een chocoladen trilpuddinkje dat nagefloten wordt door de bouwvakkers vanaf hun hoge uitkijkpost van steigers doet nog veel te kort als ik jou zie bewegen over de kasseien van de straat tot jij je omdraait naar mij de buik golft met net dat randje vet gebaart dat het allemaal bestemd is voor het lessen van…

Zij droomde hem dichtbij totdat zijn beeld verdween Zijn geur was vervlogen de zon niet langer scheen Ze zwaaide hem vaarwel tranen over haar wangen Een stilte in haar gevoel verloren van het verlangen Haar ziel vol van verdriet hopeloos en triest gestemd Zijn vlindertuin vol liefde niet meer voor haar bestemd Zij droomde hem ver weg…

(we vatten samen) Hij zal wel niet bedoeld hebben: van 3 tot 4 en van 4 tot 5 Een oude wijsheid van een wijze oude: Er is een bestemde tijd, op geen klok te zien maar aan de eeuwigheid af te lezen: Reizen langs bergen en dalen. Rijzen en dalen.…

Als toppunt van het burgermansfatsoen volg ik de Postbus 51 lessen, creëer met harde hand bij lege flessen apartheid tussen bruin en wit en groen Ook vul ik met een achteloos gemak de chemobox met lege batterijen en ledig ik na afloop van het vrijen condooms in de daarvoor bestemde bak Maar wie, o wie zal na mijn overlijden de ziel van…

Zachte ogen kijken me aan oud en fragiel maar nog steeds teder bijna een moeder was jij daar waar ik leefde Geluiden van weleer dwarrelen neer prompt verloren ooit bevlogen woorden nu slechts bestemd voor dovemansoren En straten lijken kleiner alsof alles terugdeinst voor zoveel verleden mijn ouderlijk huis nu gesloten als een winkel…

Gestuurd door een bestemd gevoel, dat steeds opnieuw, in mensen wordt herboren, na een onbestemde nacht. Nee, niemand is verloren, wanneer we leren leven, in de vertraagde tijd. Wanneer we met nieuwe ogen, leren zien. Wanneer we met nieuwe oren, leren horen. Vandaag, en elke nieuwe dag.…

iemand die liefde was sloeg koopwaar stuk en schopte tafels om ik leg mijn inborst open en vraag hen toe te steken ze graaien naar mijn organen ik zwijg en trek me terug mijn glimlach is van steen ik vertrek, kom terug en gooi mijn inborst open is niet voor hen bestemd…

Hoe kon ik worden ik ben in jou Wij zijn bestemd in samengaan Liefde is de zachte wind onder je vleugels het begrijp van waarheid zonder woorden Doorkruis de hemel laat liefde heilig zijn Dit gedicht is geschreven voor het huwelijk van Ruud Linssen,dichter en schrijver, met zijn grote liefde Roos.…

In onze zoektocht naar elkander blijven wij volstrekt onvindbaar als ik de weg naar jou verander verdwijn je met een loos gebaar vergeefse stappen in mijn richting maken elke verwachting dood dit ruiterpad zonder verlichting snakt naar een liefdevolle schoot ons blauwe bloed is jong van adel en eeuwig voor elkaar bestemd verschuif mij…

mandarijntje met je losse huid en parfum als een zomerhuid een verantwoorde consumptie voor kleuter en bejaarde ze komen uit een ver land een land van hangmatten en golfplaten en oude vrachtwagentjes een kilo in een netje er is er altijd wel één omwikkeld met gevloeid papier maar niemand weet waarom misschien is ie wel bestemd voor één…

ik ben naar zee gerend alles achter me gelaten de sporen in het zand zijn niet voor mij bestemd we waren bang om op het strand te lopen als de vloed zich teruggetrokken had en iedere voetstap zichtbaar was in de kaalheid van nieuw land geen hand om ze te wissen de hemel duikt de verte al voorbij, een pier met meeuwen op een rij…

schaamte lig je daar lonkend met je ravenzwarte haar, dat pronkend over het kussen spoelt daartussen je gezicht met ogen fonkelend vol heimelijk vuur ongerepte bruid ik tover raadsels op je blanke huid en luid kreunend strekt je lichaam zich wellustig kronkelend onder mijn lichaam uit de ultieme zonde voor de val sluit; wat was bestemd…

emotieloos kijkt zij, bijna verveeld, hoe het staal haar blanke vel streelt tot het bloedt; elke snee precies zoals het moet. op haar armen kerft zij, teken na teken, een geheim waarvan alleen zij zelf de code breken kan automutilatie is een noodsignaal een schreeuw om hulp, bestemd voor ons allemaal…

In gemis en leegte verloren Hij was niet voor haar bestemd Langzaam verliet hij haar hart Pijnlijk was deze conclusie Eens was hij alles voor haar Nu niets meer dan een illusie…

Rancuneuze woorden, slechts voor één persoon bestemd. Boodschappen vanuit een onderbuikgevoel missen, tegen beter weten in, uiteindelijk toch hun doel.…

Jachtige sneeuw, waarvan de vlokken zich bewegen op de vleugels van alle gekozen winden, de windroos van het kompas is niet vermurwen, verwijst naar een bestemde richting van het bestaan, verstuurt de adem over thuislozen en allen die nog verder moeten gaan, het ijzelt glas over beminden en iedere gezinde, bewegingloos is de kristallen…

haar heuvels beklimmen tot het topje van haar tepel vanwaar wij uitzien over wijdste welvingen tot aan het rieten schaamhaar en het zachte mos aan de oever van haar zwanenmeer zoals wij daar hand in hand luisterend naar haar vruchtbare diepte heiligheid ervaren zoals wij daar zijn ademloos woordeloos samen hoewel niet voor elkaar bestemd…

Juul heeft de allertraagste fiets, bestemd om nergens aan te komen. Hij loopt ernaast als naast een ouwe ezel bepakt met ouwe ezelsdromen. Maar nu is Juul plots dood. Plots foetsie naar een beter niets? Juul had zelf ook een ezelskop. Waarschijnlijk van Henri Matisse.…

Donker en licht liggen in elkaars verlengde alsof het zo bestemd is. Ze vallen elk pas op, juist door elkaars aanwezigheid. Zo is alles in beweging en stroomt verder, maar komt tegelijk tot stilstand en rust.…

als jij voor even te ver bent gegaan vrijheid heeft zijn grenzen in samenleven met zoveel mensen wij zijn geen harlekijnen weten met de draden redelijk goed om te gaan maar wie trekt er aan het kruis en leidt de massa’s door het leven is het god allah jezus en de president of heeft de evolutie het eigen kruis daarvoor bestemd…

kunnen troosten hapt ze naar lucht die zuurstof geeft of schrijft ze woorden van volle betekenis in brieven die het licht niet schuwen hier de meeuwenpostzegel voor de belangrijkste brief aan ons aardse bestaan aanvaard in dankbaarheid nu het ego is verdwenen betaalt ze de porto van haar laatste brief met een meeuwenpostzegel die bestemd…

ik wil je een boeket bloemen geven dat het hele jaar door zal bloeien bestaande uit woorden uit mijn hart die jou vertellen hoe lief jij mij bent niet alleen op deze Valentijnsdag zeggen zij hoeveel ik van jou hou want dat wat jij mij steeds betekent kunnen duizenden rozen niet zeggen daarom stuur ik dit woordenboeket bestemd voor mijn…

geladen om te raken Want die kinderen daar meemaken En niet veel ouder dan een jaar of tien In het leger en bovendien Zonder ouders want die zijn Neergeschoten voor de gein Wat heeft dat jochie ooit misdaan Dat die de oorlog in moest gaan En wonden zitten overal En opeens is daar een knal De jongen weg en alles wat ik merk Geen kind is bestemd…

hoort niet zo te klinken Er is voor alles een tijd maar die ligt vast in dagelijkse routines Wanneer het donker wordt kan ik uitblazen, naar buiten kijken, naar de vogels kijken Op vakanties ontdek ik de wereld door de ogen van de jongens die rotsen en rivieren bedwingen De meisjes zijn prinsessen Ze leiden zichzelf op tot koningin bestemd…

kan ik niet benaderen welke schoonheid jouw bloem mij bezorgde hoe je met me bloesemde in de nacht vreugde telkens als een pianotoets in melodie van wandelen in het op en neer gaan tussen dunne wanden het heeft ook geen zingeving om mijn bewondering hier te laten ademen met jouw bloesem mijn donkere ziel is als de nacht niet bestemd…

Amerika gaat de containers scannen Die in Rotterdam de boot op gaan. Komt er dan zo’n kist vol bommen aan, Dan wil de C.S.I. de herkomst kennen. Ze gaan dan naar de afzender retour. En knallen die zo naar z’n mallemoer.…

ik koester het toeval dat mij jou deed ontmoeten tussen al die miljoenen met hun gezichtsloze groeten op plaatsen die ik niet kende gloedvolle woorden bestemden affectie waar ogen straalden in de kleine touch van het eerste raken het subtiel contact dat voorzichtige vingers in andere handen maakten in spelend ontdekken werd…

flitsen door mijn nog slaperige brein geurig als een veld bloemen in de lente opgekomen na de eerste zonneschijn Momenten die de tijd even stil doen staan omgeven door het gevoel intens geluk pure oprechte liefde onder volle maan ontspannen en bevrijd van aardse druk Maar al die illusies, mooie zoete dromen zijn toch zeker niet bestemd…